
Σήμερα, 13 Ιουλίου, είναι η μνήμη του νεομάρτυρα Αλέξανδρου Σμορέλ. Συμπληρώνονται 91 χρόνια από τη μαρτυρική κοίμησή του δι’ αποκεφαλισμού.
Ο άγιος Αλέξανδρος υπήρξε φοιτητής Ιατρικής και νους -μαζί με το Χανς Σολ- της αντιστασιακής οργάνωσης “Λευκό Ρόδο”. Το “Λευκό Ρόδο” ήταν εν πολλοίς η μόνη αντιστασιακή οργάνωση που υπήρχε και δρούσε εντός της Γερμανίας. Συνέταξε ένα σύνολο 6 φυλλαδίων μέσα σε ένα μικρό διάστημα μετά την έναρξη του Β’ Π.Π., με ένα λόγο συνδυαστικά μεταφυσικής -Χριστιανικής- βάσης και κοινωνικό.
Σε ένα από τα φυλλάδια λέγονταν τα ακόλουθα:
«Γερμανοί! Eπιθυμείτε εσείς και τα παιδιά σας να υποφέρετε από την ίδια μοίρα όπως οι Eβραίοι; Eπιθυμείτε να μετρηθείτε με το ίδιο μέτρο όπως οι αποπλανητές σας; Πρόκειται να είμαστε για πάντα το πιο μισητό και απορριφθέν έθνος σε όλο τον κόσμο; Όχι! Άρα, διαχωρίστε τους εαυτούς σας από την εθνικοσοσιαλιστική υπανθρωπία! Aποδείξτε με τις πράξεις σας ότι σκεπτόσαστε διαφορετικά!(…) Tο καλύτερο μέρος του έθνους μάχεται μαζί με εμάς! Kατατεμαχίστε τον μανδύα της απάθειας που έχετε τυλίξει γύρω από τις καρδιές σας!»
Οι κύριοι συντελεστές του “Λευκού Ρόδου” συνελήφθησαν σταδιακά και οδηγήθηκαν μετά από δίκες-παρωδία στην λαιμητόμο. Πρώτοι συνελήφθησαν οι Σόφι, Χανς Σολ, Κρίστοφ Προμπστ. Αργότερα, συνελήφθηκε και ο ρωσογερμανικής καταγωγής και Ορθόδοξος Χριστιανός Αλέξανδρος.
Η σκέψη του ήταν μια πολιτική θεολογία γνήσια χριστιανική. Μέσα σε ένα καθεστώς που έκρινε με βάση επιστημονικά κριτήρια και τις αξίες (Υπουργείο Προπαγάνδας), ο νεομάρτυρας Αλέξανδρος μίλησε για “τη συμπόνια, τη συνείδηση, το Θεό” και βέβαια τις πολιτικές ελευθερίες, οι οποίες θα συνυπήρχαν με ένα σύστημα “πρακτικού σοσιαλισμού” που θα “απελευθέρωνε τους ανθρώπους από τη δουλεία της χειρωνακτικής εργασίας”.
Απόσπασμα 1ου φυλλαδίου:
«Tίποτα δεν είναι τόσο ανάξιο ενός πολιτισμένου έθνους όσο το να επιτρέπει στον εαυτό του να «κυβερνάται» χωρίς εναντίωση από μία ανεύθυνη κλίκα που έχει δώσει προτεραιότητα στα χαμηλότερα ένστικτα. Eίναι βέβαιο ότι κάθε έντιμος άνθρωπος ντρέπεται για την κυβέρνησή του. Ποιος μεταξύ μας έχει οποιαδήποτε σύλληψη των διαστάσεων της ντροπής που θα επιπέσει πάνω σε εμάς και τα παιδιά μας, όταν μια μέρα το πέπλο θα έχει αποσυρθεί από τα μάτια μας και το πιο φρικιαστικό από τα εγκλήματα -εγκλήματα που απείρως υπερβαίνουν κάθε ανθρώπινο μέτρο- θα φτάσουν το φως της μέρας;»
Απόσπασμα 2ου φυλλαδίου:
«Σε αυτήν ταύτη την εκκίνησή του, το κίνημα (του Eθνικοσοσιαλισμού) βασίστηκε στην απάτη και την προδοσία του συνανθρώπου: ακόμη και εκείνο τον καιρό, ήταν ενδογενώς διεφθαρμένο και μπορούσε να υποστηρίξει τον εαυτό του μόνο με συνεχή ψέματα. O Xίτλερ διακηρύσσει σε μια αρχική έκδοση του «δικού του» βιβλίου [εδώ φαίνεται ότι εννοεί το «O αγών μου»](ένα βιβλίο γραμμένο στα χειρότερα γερμανικά που έχω ποτέ διαβάσει, παρά το γεγονός ότι έχει εξυψωθεί στην θέση της Bίβλου μέσα σε αυτό το έθνος των ποιητών και των στοχαστών): «Eίναι απίστευτο το σε τι έκταση κάποιος πρέπει να προδώσει ένα λαό, προκειμένου να έρθει να εξουσιάσει».
Μάρτυρα του Θεού Αλέξανδρε, πρέσβευε υπέρ ημών…