Tην Τρίτη 10 Δεκέμβρη 2024, στις 7.30 μμ, στην αίθουσα της ΑΠΑΝ στη Νεάπολη, πίσω από τον Ι.Ν. Αγιου Γεωργίου, θα γίνει εκδήλωση της εφημερίδας Χριστιανική με παρουσίαση του βιβλίου του Ηρακλή Κανακάκη

«Μαρίνος Αντύπας, ο επαναστάτης της αγάπης».

Την παρουσίαση θα κάνουν

  • ο καθηγητής Θεολογικής ΑΠΘ Πέτρος Παναγιωτόπουλος,
  • ο συνδικαλιστής των συνταξιούχων Κώστας Στάγκος
  • και ο συγγραφέας.

Θα συντονίζει ο Παναγιώτης Ανανιάδης.

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ & η εφημερίδα ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ παρουσίασαν το βιβλίο του Ηρακλή Κανακάκη: «Μαρίνος Αντύπας: Ο Επαναστάτης της Αγάπης»

Ομιλητές:

●Καρανικόλας Παύλος, Καθηγητής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών

●Κανακάκης Ηρακλής, Συγγραφέας – Εκπαιδευτικός

Συντόνισε ο Γιάννης Ζερβός, Νομικός και Πρόεδρος της «Χριστιανικής Δημοκρατίας»

Η παρουσίαση έγινε το απόγευμα της Δευτέρας 13 Μαΐου 2024 στα γραφεία της ΧΔ & της εφημερίδας “Χριστιανική”. Details

Ενόψει της παρουσίασης του βιβλίου του Ηρακλή Κανακάκη “Μαρίνος Αντύπας. Ο επαναστάτης της αγάπης” ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η ανάδειξη των σημερινών προβλημάτων που απειλούν την ίδια την επιβίωση της αγροτικής τάξης στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες της Ε.Ε., όπως έχει αναδειχθεί από τις μαζικές αγροτικές κινητοποιήσεις σε χώρες όπως η Γαλλία, η Γερμανία και η Πολωνία. Σε άρθρο του κ. Γιώργου Παπασίμου στην ιστοσελίδα SL PRESS του φίλου μας Σταύρου Λυγερού, γίνεται μια αναδρομή της ιστορίας του αγροτικού ζητήματος στην Ελλάδα και τονίζεται ότι ο μνημονιακός οδοστρωτήρας σε συνδυασμό με την ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού, σε επίπεδο ηγεσίας της Ε.Ε. και κυβερνήσεων.

Τονίζει χαρακτηριστικά:    Έναν αιώνα, όμως και πλέον από αυτή την εξέγερση των αγροτών για την κατάργηση των τσιφλικιών στη Θεσσαλία και στην υπόλοιπη Ελλάδα, η εξέγερση στο Κιλελέρ παραμένει ως ο συμβολικός φάρος της αγροτιάς, αφού δυστυχώς βρισκόμαστε σήμερα στο ίδιο μέρος της έναρξης αυτού του κύκλου, αυτό, δηλαδή, της ιδιότυπης “νεοκολλιγοποίησης”, που οξύνθηκε κατά την περίοδο του μνημονιακού οδοστρωτήρα και επιτείνεται δραματικά σήμερα λόγω της έλλειψης εθνικού σχεδίου για την παραγωγική ανασυγκρότηση της αγροτικής οικονομίας στο πλαίσιο των τραγικών πολιτικών της πράσινης μετάβασης από την ανέλεγκτη ηγεσία της ΕΕ” . 

Κάνει λόγο για πολιτική αυτοχειριασμού της Ε.Ε., η οποία στα πλαίσια της εφαρμογής της αποκαλούμενης “πράσινης πολιτικής”, θέτει τον πρωτεγενή τομέα σε ” δυσμενή θέση των παραγόμενων ευρωπαϊκών προϊόντων έναντι των ισχυρών ανταγωνιστών τους στους υπόλοιπους πλανητικούς πόλους, που τα παράγουν με χαμηλό κόστος παραγωγής”, αφού η μετάβαση αυτή δεν έχει γίνει σε συντονισμό με τους ανταγωνιστές της, προκειμένου τα μέτρα να έχουν παγκόσμια εμβέλεια, αφού εξάλλου σε όλο τον πλανήτη πρέπει να εφαρμοστούν για να αποδώσουν.

Αναφέρεται στο “ελληνικό αγροτικό παράδοξο”,, “όπου μια κατεξοχήν αγροτική χώρα, όπως η Ελλάδα (ακόμα και σήμερα, έχει την μεγαλύτερη αγροτική σε πληθυσμό τάξη στην Ευρώπη, αγγίζοντας το 18% του ενεργού δυναμικού της), να είναι ελλειμματική στο αγροτικό ισοζύγιο, με ετήσιο έλλειμμα, που αγγίζει τα 7 δισ. ευρώ.” το οποίο γιγαντώθηκε στην Ελλάδα μετά την ένταξη στην Ε.Ε. για δύο λόγους:

  • Τους περιορισμούς από την Κοινή Αγροτική Πολιτική σε  βασικής βαρύτητας προϊόντα (κτηνοτροφικά, γάλα κ.λπ.)
  • Την ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού,ιδίως στην ύστερη μεταπολίτευση που δεν διοχέτευσε ευρωενωσιακά κονδύλια στην αγροτική ανάπτυξη, επισημαίνοντας χαρακτηριστικά ότι “παρά την χρεωκοπία η κυβέρνηση της ΝΔ ροκανίζει τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης σε αλλότρια παρασιτικά συμφέροντα και όχι στην αναγκαία παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας”.

Ολόκληρο το άρθρο εδώ.

Τα θέματα αυτά θα θιγούν στην εκδήλωση της “Χριστιανικής” την ερχόμενη Δευτέρα όπου θα παρουσιαστεί το βιβλίο του Ηρακλή Κανακάκη.

Τη Δευτέρα 13 Μαϊου και ώρα 7 μμ θα γίνει στο γραφείο της Χριστιανικής Δημοκρατίας η παρουσίαση του βιβλίου του Ηρακλή Κανακάκη «Μαρίνος Αντύπας ο Επαναστάτης της αγάπης». Θα μιλήσουν ὁ συγγραφέας και ο Καθηγητής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών Παύλος Καρανικόλας, ο οποίος θα αναφερθεί στα σημερινά καυτά προβλήματα της αγροτικής τάξης.
Στο βιβλίο αυτό ο Ηρακλής Κανακάκης, αναδεικνύει από τις πηγές παραγνωρισμένα και άγνωστα στοιχεία από τις πεποιθήσεις του μεγάλου κοινωνικού αγωνιστή των αρχών του 20ού αιώνα, του Μαρίνου Αντύπα, ο οποίος δολοφονήθηκε από ανθρώπους των τσιφλικάδων της Θεσσαλίας. Ιδίως το γεγονός ότι οι σοσιαλιστικές
του απόψεις εμπνέονταν το κοινωνικό μήνυμα του Ευαγγελίου.
Το γεγονός αυτό παραμένει άγνωστο και παραγνωρισμένο.
Όπως και το όραμα του Μαρίνου Αντύπα για κοινωνική δικαιοσύνη, το θέμα του βιβλίου παραμένει ιδιαίτερα επίκαιρο και λόγω της κρίσης και των σοβαρών προβλημάτων επιβίωσης που έχουν οι αγρότες στην Ελλάδα και συνολικά στην
Ευρωπαϊκή Ένωση, πληττόμενοι και αυτοί από τη δικτατορία των αγορών. Αφού τους αγρότες υπερασπίστηκε στις αρχές του περασμένου αιώνα και γι’ αυτούς θυσιάστηκε.
Γράφει χαρακτηριστικά ο Μαρίνος Αντύπας:
« …Ο Ιησούς παραγγέλλει “αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν”. Είναι δύσκολον ν’ αρνηθεί τις ότι εάν ο νόμος ούτος εφαρμοσθεί ποτέ, οι άνθρωποι θα ώσιν αδελφοί και η χαρά και το μειδίαμα θα βασιλεύσωσι μεταξύ των αντί των δακρύων και του αίματος»

-113 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ (1872-1907)-

του Ηρακλή Κανακάκη*

Η μελέτη των κειμένων που γράφτηκαν δια χειρός του και αυτών που γράφτηκαν από τρίτους για την πολύμορφη δράση και το πολυσχιδές έργο του, σε συνδυασμό με την απροκατάληπτη και προσεκτική διερεύνηση και άλλων πηγών, φωτίζουν άπλετα τις ιδέες του Μαρίνου Αντύπα. Τις πηγές έμπνευσής του στη διαμόρφωση των κοινωνικο-πολιτικών του αντιλήψεων.

Οι κινούσες δυνάμεις της ψυχής που επηρέασαν, προδιέγραψαν και επικαθόρισαν την πολιτική του φιλοσοφία και την ιδεολογική του οντότητα αρδεύονταν και τρέφονταν από τα γεγονότα και τις καταστάσεις μέσα στις οποίες έζησε και ανδρώθηκε.

Ως μαθητής του Γυμνασίου του Αργοστολίου βίωσε την αδικία και την εκμετάλλευση που υπήρχε στο νησί. Μάθαινε για τον επτανησιακό ριζοσπαστισμό στα χρόνια της Αγγλοκρατίας και τους σθεναρούς αγώνες του λαού της Κεφαλονιάς. Ως φοιτητής της Νομικής ήρθε σ’ επαφή και ενεργητική συνεργασία με το σοσιαλιστικό κύκλο του Σ. Καλλέργη. Με ξένες ιδεολογικές θεωρήσεις,
όπως φαίνεται και από τις μεταφράσεις άρθρων του Jaures που δημοσιεύονται στην “Ανάσταση” και από αναφορές του στον Κροπότκιν, τον Μπακούνιν, τον Τολστόι και Ρουσσώ σε άρθρα του στην ίδια εφημερίδα.

Πρωτίστως, όμως, τον συνάρπασε η πρωτοχριστιανική διδασκαλία και η ηθική και η εντρύφησή του στις βασικές αρχές του κοινωνικού χριστιανισμού. Ένοιωσε μέσα του τη θεία πνοή και την υποχρέωση να στρατευθεί στον αγώνα για να ανατείλει μία νέα ζωή σε μία νέα κοινωνία πρωτοχριστιανικής αγάπης και αδελφοσύνης, δηλαδή απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση ανθρώπου
από άνθρωπο και από κάθε αδικία, αθλιότητα και αμάθεια. Διότι ο Χριστιανός είναι επαναστάτης της αγάπης και της πράξης. Ο Χριστιανός που λιποτακτεί ή φυγομαχεί από τον αγώνα για ελευθερία, δημοκρατία, δικαιοσύνη είναι καρικατούρα της εικόνας του Θεού Δημιουργού.

Γράφει ο Μαρίνος Αντύπας: “…Ο Ιησούς παραγγέλλει “αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν”. Είναι δύσκολον ν’ αρνηθεί τις ότι εάν ο νόμος ούτος εφαρμοσθεί ποτέ, οι άνθρωποι θα ώσιν αδελφοί και η χαρά και το μειδίαμα θα βασιλεύσωσι μεταξύ των αντί των δακρύων και του αίματος”. “…Είμαι επαναστάτης, υποσκάπτων το άγριο καθεστώς μεθ’όλων μου των δυνάμεων, θεωρώ τους συντηρητικούς αξίους σεβασμού ως άτομα, αξίους θεραπείας ως μέλη του κοινωνικού σώματος… και όχι της βόμβας των  αναρχικών…”. “…Η ελευθερία συνίσταται εις το να δύναταί τις να πράττει παν ό,τι δεν βλάπτει τον άλλον (ο συ μισείς ετέρω μη ποιήσεις)…”. “Ζητούμεν Επανάστασιν ιδεών, επανάστασιν αισθημάτων, Παγκόσμιον Επανάστασιν Διοικητικού και Πολιτικού και Θρησκευτικού Συστήματος… Επιζητούντες δηλαδή την αντικατάσταση του Θεού ον κηρύσσουσι οι τύραννοι και δεσπόται δια του Αληθούς Θεού ον εκήρυξεν ο Χριστός και όστις καλείται ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑΣ και όχι Θεός σκληρότατος, δακρύων και δουλείας”.

Ο Αντύπας είναι επαναστάτης της αγάπης και όχι της εμπάθειας, της καταδυνάστευσης των πολλών από τους λίγους και του μίσους. Διότι η επανάσταση που μολύνεται από τη μνησικακία και την απανθρωπιά γίνεται τυραννία.

Είναι επαναστάτης της σταυρικής, της θυσιαστικής αγάπης. Δεν μένει στις καταγγελίες. Στις ανέξοδες ρητορικές επισημάνσεις και διαπιστώσεις. Στις υποδείξεις προς τους άλλους για το τι πρέπει να κάνουν βγάζοντας τον εαυτό του απ’ έξω. Ο ίδιος εξετάζει τι μπορεί να κάνει και το πράττει. Στο κτήμα του θείου του προσέδωσε εμπράγματη υπόσταση σε όσα δίδασκε. Κατέστησε ένσαρκη
πραγματικότητα όσα υποσχόταν, μεταβάλλοντας τη θέση των χωρικών από δουλοπάροικους σε συνιδιοκτήτες. Και στο τέλος, χριστιανοπρεπώς ενεργώντας και σκεπτόμενος θυσίασε τον εαυτό του και όχι τους άλλους για τις ιδέες του.

Πίστευε ότι η κοινωνία θα αλλάξει με την παιδεία, τις διαλέξεις, τον τύπο, το παράδειγμα και την πειθώ, γι’ αυτό δεν έστεργε τη βία των συνειδήσεων και τις επαναστατικές βιασύνες. Ήθελε οι ιδέες του κοινωνισμού να τύχουν πρώτα ευρείας κυκλοφορίας και εθελούσιας αποδοχής. Και σαν γίνονταν κτήμα του λαού, ο λυτρωμός δεν θ’ αργούσε.

Γράφει ο Αντύπας: “…Τα μέσα δι’ ων ζητούμεν την επίτευξιν του ημετέρου προγράμματος είναι Η ΗΘΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ήτις επιτευχθήσεται δια της διδασκαλίας, δια της δημοσιογραφίας, δια των διαλέξεων, δια της αυτοθυσίας και θελήσεως…”.Ζητούσε ηθική επανάσταση. Δεχόταν πως αυτή προηγείται της κοινωνικής και πολιτικής και θεωρούσε πως θα επιτυγχανόταν με την πλατιά λαϊκή μόρφωση, την ίδρυσυη σχολείων και λαϊκών μορφωτικών κέντρων, τη διδασκαλία και τις διαλέξεις.

Γι’ αυτό έστησε με ομοϊδεάτες του την εβδομαδιαία εφημερίδα “Ανάστασις” και ίδρυσε το Λαϊκό Αναγνωστήριο “Η ισότης”. Ήξερε ότι τα σύμβολα είναι φορείς εννοιών που διεγείρουν συναισθηματικά τα άτομα και τα κοινωνικά σύνολα και απελευθερώνουν δυναμισμό και ενεργητικότητα, γι’ αυτό και ονόμασε την εφημερίδα του “Ανάστασις” που παραπέμπει σε πάθη, δυσκολίες, στο Γολγοθά και στη σταύρωση του Κυρίου αλλά και στην απολύτρωση, στη συντριβή του θανάτου και ό,τι θανατώνει τη ζωή.

Βασικό στοιχείο της ιδεολογίας του είναι ο πατριωτισμός, η αγάπη του προς την Ελλάδα. Κάποιοι,συγχέοντας το σωβινισμό του κατακτητή με τον εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα των καταδυναστευομένων, τον κατηγόρησαν για εθνικιστή. Ο λόγος; Επειδή, έσπευσε ως εθελοντής το 1896 στην τυραννοκαταλύτρα Κρήτη και αγωνίστηκε στο πλευρό του λαού της, για το δικαίωμα της
αυτοδιάθεσης και της ένωσής της με την Ελλάδα. Επειδή, εξίσου με τον κρητικό αγώνα, τον συγκλόνιζε ο αγώνας του Μακεδονικού Ελληνισμού.

Στο πολιτικό του πρόγραμμα σημειώνει: “Ζητούμεν την Παγκόσμιον ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ-ΙΣΟΤΗΤΑΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ. Θέλομεν ό,τι θέλει ο ΧΡΙΣΤΟΣ “ουκ ένι Έλλην ή Ιουδαίος, ουκ ένι ελεύθερος ή δούλος” ήτοι θέλομεν την κατάργησιν των φυλών και των Πατρίδων, την κατάργησιν των αφέντων και δούλων…”. Κάποιοι βλέπουν αντίφαση το να θέλει την κατάλυση των πατρίδων και να αγωνίζεται
υπέρ της των Ελλήνων ελευθερίας. Να εμπνέεται ταυτόχρονα από εθνικά και πανανθρώπινα ιδεώδη. Δεν πρόκειται, όμως, για ιδεολογικό ακροβατισμό. Θέλει για το παρόν την ευδαιμονία, τη δόξα και την εθνική ολοκλήρωση της Ελλάδας και για το μέλλον
την κατάργηση των διαφορών, την πανανθρώπινη ειρήνη και ελευθερία, όταν βασιλεύσει στον κόσμο η αγάπη. Όταν, όπως γράφει, εκπληρωθεί το αγιογραφικό χωρίο “και ελεύσεται ημέρα καθ’ ην γενήσεται η ανθρωπότης μία ποίμνη εις ην θα είναι ποιμήν η αγάπη και η δικαιοσύνη”.

Στο τελευταίο άρθρο της ζωής του δηλώνει απερίφραστα: “Είμαι Σοσιαλιστής όνομα και πράγμα, φέρω τον τίτλον μου πιστώς και υπερηφάνως…”. Και αλλού σημειώνει: “…Ότι λοιπόν ο Σοσιαλισμός είναι αυτή η αλήθεια, αυτή η δικαιοσύνη και ότι ο διδάξας τούτον είναι ο Χριστός και ότι ολόκληρος εν τω Ευαγγελίω εμπεριέχεται τούτο είναι αναμφισβήτητον…”.

Αυτός είναι ο Μαρίνος Αντύπας, χριστιανοσοσιαλιστής, που εκφράζεται με κηρύγματα αντιπλουτοκρατικά και αντιδυναστικά και  αιτήματα αρχέτυπης κοινοκτημοσύνης. Με δανεισμό επιχειρημάτων από τα Ευαγγέλια και απόρριψη της βίαιης επαναστατικής προοπτικής. Με αυστηρή κριτική των αρχιερέων, όταν γίνονται όργανα των γαιοκτημόνων.

Με αμφισβήτηση του κοινωνικού οικοδομήματος, βασισμένη στις πρωτοχριστιανικές αρχές και στις πατερικές παραδόσεις. Με συνέπεια λόγων και έργων, διδασκαλίας και ζωής που χαρακτηρίζεται από τη διακονία του πλησίον, γεμάτη αυταπάρνηση.

* “Χριστιανική” 30.4.2020

του Ηρακλή Κανακάκη*

Για χρόνια αποσιωπήθηκε ή υποβαθμίστηκε η ζωή και η δράση του. Υποτιμήθηκε η προσωπικότητά του, γιατί από νωρίς εγκατέλειψε τη βολή, την καλοπέραση, την καριέρα, την προσκόλληση στα υλικά αγαθά και μπήκε σε υψηλές έγνοιες, που ήταν ανεπιθύμητες και απευκταίες για το πολιτικό κατεστημένο και την καθεστηκυία βασιλική αξία.
Σκοπός της ζωής του και ασίγαστη επιδίωξή του να ανεβάσει τον κατατρεγμένο, αναγκεμένο και αδικημένο στη βαθμίδα του ανθρώπου, όπως ο Θεός τον έπλασε ελεύθερο και δημιουργικό «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» του.
Και τα κατάφερε. Εμψυχωμένος από άγιο ενθουσιασμό που αντλούσε από την πίστη ότι ο Θεός είναι μαζί του, διότι Αυτός έφτιαξε τους ανθρώπους αδέλφια και με φρόνημα ενάντιο σε κάθε μορφή τυραννίας, έγινε ο μεγάλος και φλογερός απόστολος της απελευθέρωσης του κολλήγου. Ο επαναστάτης της αγάπης που τίποτα δεν τον στομώνει: ούτε απειλές ούτε διώξεις και φυλακίσεις.
Details