Απαράδεκτη και καταδικαστέα είναι η επίθεση που εξαπέλυσε το Ιράν με πυραύλους και τηλεκατευθυνόμενες βόμβες (ντρονς) προς το Ισραήλ. (φωτο κειμένου) Η οποία έδωσε την ευκαιρία για άλλη μια φορά να επιχειρηθεί ο αποπροσανατολισμός της προσοχής της κοινής γνώμης από το συντελούμενο έγκλημα στη Γάζα. Όμως, όσοι σπεύδουν ορθώς να καταδικάσουν την ιρανική επίθεση, παριστάνουν πως ξεχνάνε ότι αυτή είναι πράξη αντιποίνων για ισραηλινή πολύνεκρη επίθεση στο ιρανικό προξενείο της Δαμασκού στις 1 Απριλίου. Ενώ ταυτόχρονα είτε δικαιολογούν, είτε οι ίδιοι εφαρμόζουν τη λογική των “αντιποίνων”, όποτε τους συμφέρει.

Χωρίς αυτή την απρόκλητη επίθεση, δεν θα είχαμε την επικίνδυνη κλιμάκωση του περασμένου Σαββάτου. Σύμφωνα με το υπουργείο άμυνας της Συρίας, ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη προερχόμενα από την κατεύθυνση των υψωμάτων του Γκολάν στόχευσαν το ιρανικό προξενείο και «κατέστρεψαν ολόκληρο το κτίριο, σκοτώνοντας και τραυματίζοντας όλους όσοι βρίσκονταν μέσα». Ως νεκροί αναφέρονται 7 στελέχη των “Φρουρών της Επανάστασης”, επίλεκτου σώματος του ιρανικού καθεστώτος. Το Ισραήλ ούτε επιβεβαίωσε, αλλά ούτε και διέψευσε την εμπλοκή του, με τον ισχυρισμό ότι δεν σχολιάζει δημοσιεύματα ξένων ΜΜΕ. Αναγνωρίζει όμως ότι έχει πλήξει εκατοντάδες στόχους στη Συρία τα τελευταία χρόνια για τους οποίους δατείνεται ότι συνδέονται με το Ιράν και συμμαχικές ένοπλες ομάδες που οπλίζονται, χρηματοδοτούνται και εκπαιδεύονται από τους “Φρουρούς της Επανάστασης”. 

Είναι γνωστό ότι οι χώροι όπου στεγάζονται διπλωματικές αντιπροσωπείες λογίζονται παγίως και σε όλο τον κόσμο εδάφη του αντιπροσωπευόμενου κράτους. Κατά συνέπεια, το χτύπημα στο προξενείο είναι ένα βήμα παραπέρα σε σχέση με τον έμμεσο πόλεμο μεταξύ των δύο χωρών. Αφού ισοδυναμούσε με άμεσο πλήγμα του ιρανικού εδάφους.    Details

Μεγάλη επιτυχία του κινήματος κατά της υποχρεωτικής επιβολής της μαντήλας στις γυναίκες είναι η ανακοίνωση του Γενικού Εισαγγελέα του Ιράν ότι έχει καταργηθεί η διαβοήτη “αστυνομία ηθών”, η οποία ελέγχει την εφαρμογή του ισλαμικού νόμου στην προσωπική ζωή και είναι υπεύθυνη για τον θάνατο της 22χρονης κουρδοϊρανής Μαχσά Αμινί, η οποία είχε συλληφθεί και κρατηθεί επειδή κρίθηκε ότι δεν φορούσε σωστά την μαντήλα της, τον Σεπτέμβριο του 2022. Έκτοτε, οι διαδηλώσεις συνταράζουν όλη τη χώρα, με πάνω από 300 νεκρούς.   Details

Μετά από 99 μέρες ομηρείας, οι 49 ναυτεργάτες των δύο πλοίων που κρατούνται στο Ιράν πρόκειται σύντομα να απελευθερωθούν, μετά την ευνοϊκή εξέλιξη της υπόθεσης του ιρανικών συμφερόντων πλοίου που είχε δεσμευθεί στην Ελλάδα. Μόνη προϋπόθεση που θέτουν πλέον οι Ιρανοί, σύμφωνα με πληροφορίες, είναι να παραιτηθούν οι ναυτιλιακές εταιρίες από κάθε αξίωση αποζημίωσης.     Details

Του Γιώργου-Νεκτάριου Παναγιωτίδη

 

Αν ρίξει κανείς μια φευγαλέα ματιά στο χάρτη των αμερικανικών βάσεων στη Μέση Ανατολή, θα δει μια εκπληκτική εικόνα: Το Ιράν, ένα κράτος περίπου τετραπλάσιο σε έκταση του Ιράκ, φαίνεται περικυκλωμένο ολούθε και πανταχόθεν, χωρίς εξαίρεση, από βάσεις αμερικανικών στρατευμάτων: σε Αφγανιστάν, Πακιστάν, Κατάρ, Σαουδική Αραβία, Τουρκμενιστάν, Τουρκία, Μπαχρέιν, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα…

Διακυβέρνηση Τραμπ και Ιράν

Κι όμως, το Ιράν, όπως η Κούβα, όπως η Βόρεια Κορέα, όπως η Ρωσία, είναι μια χώρα με μηδενική στρατιωτική παρουσία εκ μέρους των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο νυν πρόεδρος Τραμπ είχε κατηγορηθεί από ιδιαίτερα φιλοπόλεμους αντιπάλους, μεταξύ αυτών και τη… Χίλλαρυ Κλίντον, ότι επιδεικνύει «αδυναμία», «απομονωτισμό» κ.λπ. έναντι ορισμένων από τις παραπάνω χώρες, όταν επιχείρησε να ακολουθήσει μια τακτική λιγότερο επεκτατική, περισσότερο διπλωματική και καταλλαγής αντί της έντασης. Το κατεστημένο του Δημοκρατικού Κόμματος, θυμίζοντας τη ψυχροπολεμική εποχή του Μακαρθισμού, επιχείρησε να παίξει το χαρτί της «αθέμιτης συνεργασίας με ρωσικούς παράγοντες». Ο ίδιος ο Τραμπ, πριν την ανάληψη άλλωστε της προεδρίας εκ μέρους του, είχε υποσχεθεί ότι θα τερμάτιζε τους πολέμους. Τώρα, όμως, με εντολή του και ως αποκορύφωμα μιας σταδιακώς κλιμακούμενης προστριβής μεταξύ των δύο πλευρών, στις 3 Ιανουαρίου, ο Στρατηγός Κασέμ Σουλεϊμάνι, μεταξύ άλλων (και ορισμένων αθώων πολιτών), δολοφονήθηκε στη Βαγδάτη. Ο Σουλεϊμάνι ήταν ο κορυφαίος στρατιωτικός διοικητής του Ιράν και μεταξύ των μελών των Φρουρών της Επανάστασης, ενός «μόνιμου» οργάνου του ιρανικού καθεστώτος.

Details

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

«Φωνάξτε Όλεθρος. Και ξαμολήστε τα σκυλιά του πολέμου» (cry ‘Havoc!’ and let slip the dogs of war). Τη φράση αυτή βάζει ο Σαίξπηρ στο στόμα του Μάρκου Αντώνιου, μπροστά στο κορμί του δολοφονημένου Ιούλιου Καίσαρα, στην ομώνυμη τραγωδία του. Το Havoc (όλεθρος, καταστροφή) ήταν το σύνθημα για να ξεκινήσουν τον Μεσαίωνα μαζική και ανελέητη επίθεση, καταστροφή και λεηλασία οι Βρετανοί στρατιώτες.

Την χρησιμοποιεί τώρα ο Ρίτσαρντ Χάας, πρόεδρος του CFR, σημαντικότερου και διακομματικού think tank για θέματα διεθνούς πολιτικής στις ΗΠΑ, σε άρθρο του στους Financial Times. Αντιλαμβάνεται τον δραματικό χαρακτήρα της στιγμής και προειδοποιεί ότι το πεδίο της σύγκρουσης είναι όλος ο κόσμος.

Μετά, όμως, η ανάλυση εκφυλίζεται σε μια μάλλον αξιοθρήνητη απόπειρα αναζήτησης μιας νομικής βάσης που να δικαιολογεί τη δολοφονία του στρατηγού Σουλειμανί και σε μια όχι πολύ πειστική αναζήτηση ενός χώρου για τη διπλωματία, μετά από μια δολοφονία που έγινε ακριβώς για να εξαφανίσει κάθε τέτοιο χώρο. Το άρθρο είναι απολύτως ενδεικτικό της αμηχανίας και του σοκ ενός μεγάλου τμήματος του παγκόσμιου συστήματος.

Στη Γερμανία, η σοβαρότερη ίσως εφημερίδα της χώρας, η Die Zeit, συγκρίνει τη δολοφονία του στρατηγού Σουλεϊμανί, εκ των επιφανέστερων και λαμπρότερων ηγετών του Ιράν, με εκείνη του Αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου στο Σεράγεβο το 1914, που ξεκίνησε τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στη Γαλλία, την ίδια σύγκριση υιοθετεί και το Mediapart, από τις ελάχιστες φωνές που διατηρούν ακόμα κάποια αξιοπιστία και σοβαρότητα.

Στο Ισραήλ, ο πρωθυπουργός Νετανιάχου υπενθυμίζει με ένα δήθεν “φραστικό λάθος” ότι η χώρα του είναι πυρηνική δύναμη και το διορθώνει αμέσως μετά, λέγοντας “ενεργειακή δύναμη”. Συνιστούμε να μελετηθεί προσεκτικά το συγκλονιστικό ρεπορτάζ των New York Times για την υπερδεκαετή προσπάθεια Ισραηλινών και Αμερικανών εξτρεμιστών να γίνει ο πόλεμος με το Ιράν. Για το θέμα αυτό υπήρξε σφοδρότατη σύγκρουση μεταξύ Ομπάμα και Νετανιάχου, αλλά και, μέσα στο Ισραήλ, μεταξύ Νετανιάχου αφενός, στρατού και υπηρεσιών αφετέρου. Πρέπει να το διαβάσετε, αν θέλετε να ξέρετε τι συμβαίνει στη Μέση Ανατολή και τι μπορεί αύριο να συμβεί και σε σας.

Ο πόλεμος με το Ιράν έχει έρθει πολύ κοντύτερα, αλλά δεν θα είναι συμβατικός, λέει η Soraya Lennie του Πανεπιστημίου SOAS του Λονδίνου, “αποικιακού σχολείου” της Βρετανίας, που δεν βλέπει πολλές δυνατότητες αποκλιμάκωσης. Καλώς δεν τις βλέπει, διότι δεν υπάρχουν. Γι’ αυτό ακριβώς επείσθη ή εξαναγκάστηκε ο Τραμπ να διατάξει την επίθεση για να καταστήσει αναπόφευκτο τον πόλεμο. Μόνο αποφασιστικότατες παρεμβάσεις, στο εσωτερικό του αμερικανικού κράτους, αλλά και από άλλα διεθνή κέντρα, μπορούν να αποτρέψουν τα χειρότερα. Να δούμε αν θα εκδηλωθούν.

Α’ και Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος

Το σοκ του διεθνούς συστήματος αντανακλάται και στην αφωνία μιας “διεθνούς κοινότητας” που ψελλίζει κοινοτοπίες απέναντι σε μια από τις σοβαρότερες και πιο επικίνδυνες κρίσεις των τελευταίων δεκαετιών. Σοκ, όμως, σου συμβαίνουν όταν κάνεις πολύ λάθος εκτιμήσεις για την κατάσταση και τις δυνάμεις που δρουν.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει αναλογία μόνο με την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και με την περίοδο που προηγήθηκε του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη (1933-41). Και τότε, οι περισσότερες πρωτεύουσες, αντιμέτωπες με την εμφάνιση ενός εξτρεμιστικού πυρήνα στο κέντρο του δυτικού συστήματος, υποτίμησαν κραυγαλέα τη δυναμική του. Πίστευαν ότι θα αντιμετωπίσουν την κατάσταση με ελιγμούς, κατευνασμό και συμβιβασμούς, ακόμα και ότι θα συνεννοηθούν εν τέλει μαζί του, διευκολύνοντας τελικά αυτό που έγινε.

Mε την δολοφονία του Φερδινάνδου και την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου συγκρίνουν επίσης τη δολοφονία Σουλεϊμανί περί τους είκοσι πρώην ανώτερους αξιωματούχους των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Οι εν λόγω αξιωματούχοι είναι επικριτικοί σήμερα στην πολιτική της κυβέρνησής τους, έχοντας μάλιστα συντάξει και σχετικό υπόμνημα-έκκληση προς τον Πρόεδρο Τραμπ να σταματήσει την επανάληψη της ιρακινής “τρέλας” και στο Ιράν.

Σημαντικά ονόματα

Την επιστολή υπογράφουν, μεταξύ άλλων, ο Γκράχαμ Φούλερ, πρώην αντιπρόεδρος του National Intelligence Council, που συγκεντρώνει και συνθέτει τις πληροφορίες από όλες τις αμερικανικές υπηρεσίες, ο Ντάνιελ Έλσμπεργκ, των πολύκροτων Pentagon Papers, o πρώην τεχνικός διευθυντής της NSA Edward Loomis, o πρώην υψηλόβαθμος αναλυτής της CIA Ray McGovern, που ενημέρωνε καθημερινά πέντε Αμερικανούς Προέδρους για τα τεκταινόμενα στην Σοβιετική Ένωση. Οι αγγλόφωνοι αναγνώστες μας μπορούν να παρακολουθήσουν μια συζήτηση του γράφοντος με τον Ray McGovern για το Ιράν και τον Τραμπ. Την κάναμε πριν από τρία χρόνια, παραμονή της ανάληψης των καθηκόντων του Αμερικανού Προέδρου.

Στην επιστολή τους, επικρίνουν τον Πρόεδρο και τον γαμπρό του Κούσνερ, γιατί ακολουθούν τυφλά, όπως ισχυρίζονται, την πολιτική Νετανιάχου στο θέμα του Ιράν, όπως οι Μπους και Τσένι ακολούθησαν τυφλά την πολιτική του Αριέλ Σαρόν στην περίπτωση της εισβολής στο Ιράκ. Υπενθυμίζουν και την εξομολόγηση του ίδιου του Νετανιάχου για το πως κορόιδεψε τον Πρόεδρο Κλίντον, κάνοντάς τον να πιστεύει ότι δούλευε για την εφαρμογή των συμφωνιών του Όσλο με τους Παλαιστινίους, ενώ εργαζόταν για να τις καταστρέψει.

Οι επόμενες μέρες είναι εξαιρετικά κρίσιμες για την παγκόσμια ειρήνη. Όχι μόνο εξαιτίας της ήδη αναπτυσσόμενης απάντησης στην δολοφονία του στρατηγού Σουλεϊμανί και της πιθανής ανταπάντησης των Αμερικανών, αλλά και γιατί είναι πολύ πιθανό να υπάρχει έτοιμη και δεύτερη προβοκάτσια για την περίπτωση που δεν λειτουργήσει η πρώτη.

Το “πραξικόπημα” Τραμπ

Τον όρο “προβοκάτσια” χρησιμοποίησε το τέταρτο πρόσωπο στην κρατική ιεραρχία των ΗΠΑ, η Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Νάνσι Πελόζι. Χαρακτήρισε “προβοκατόρικη” και “δυσανάλογη” ενέργεια τη δολοφονία. Υπογράμμισε ότι η «Αμερική και ο κόσμος δεν αντέχουν να φτάσουν τα πράγματα στο σημείο μη επιστροφής», επέκρινε τον Πρόεδρο γιατί δεν ενημέρωσε το Κογκρέσο και υποστήριξε ότι ο Τραμπ δεν είχε τη νόμιμη εξουσιοδότηση να διατάξει τη δολοφονία. Δεν την είχε όντως, αν η δολοφονία ήταν πράξη πολέμου, αυτό ακριβώς δηλαδή που υποστηρίζει και ο Αγιατολάχ Χαμενεΐ.

Κατ’ ουσίαν, η Πρόεδρος της Βουλής, χωρίς να χρησιμοποιήσει αυτό τον όρο, κατηγόρησε τον Τραμπ ότι διέπραξε πραξικόπημα που οδηγεί σε πόλεμο. Αυτός, βεβαίως, την έγραψε –όπως και τους υπόλοιπους Δημοκρατικούς– στα παλαιότερα των υποδημάτων του. Απείλησε μάλιστα μέσω τουίτερ να χτυπήσει 52 στόχους στο Ιράν, μεταξύ των οποίων μερικοί από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς θησαυρούς της ανθρωπότητας και ταυτόχρονα δήλωσε ότι το τουίτ του επέχει θέση ενημέρωσης του Κογκρέσου!

Έξαλλοι οι Δημοκρατικοί του είπαν ότι είναι εκλεγμένος Πρόεδρος και όχι δικτάτωρ. Ώσπου όμως να διευκρινισθεί ακριβώς τι είναι ο Πρόεδρός τους, η αμερικανική αστυνομία άρχισε να ανακρίνει, στα σύνορα με τον Καναδά, Αμερικανούς πολίτες ιρανικής καταγωγής για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Δεν ξέρουμε αν ο Τραμπ είναι όντως τρελός, ή απλώς ακολουθεί τη madman strategy που είχε εισάγει παλαιότερα ο Κίσσινγκερ, ο οποίος φέρεται ότι ασκεί μεγάλη επιρροή στην εξωτερική πολιτική του Τραμπ. Μπορεί να συμβαίνουν και τα δύο.

Η στρατηγική αυτή συνίσταται στο να παριστάνεις τον τρελό, αποβλέποντας στο ότι οι άλλοι θα φερθούν ως λογικοί, προσπαθώντας να σε καθησυχάσουν. Για να το κάνεις πιο πειστικό μπορείς να προσθέσεις και λίγο από “στρατηγική Νέρωνα” ή “Καλιγούλα”, όπως αρχίζει να συμβαίνει εδώ. Το πρόβλημα είναι τι γίνεται αν αρχίσουν και οι άλλοι να φέρονται ως τρελοί. Το χειρότερο από όλα είναι ότι η διεθνής κοινότητα κάνει σαν να μην ακούει καν τι λέει ο Τραμπ.

Ενημέρωσε τον Νετανιάχου όχι το Κογκρέσο

Από την ισραηλινή τηλεόραση μάθαμε στο μεταξύ ότι μπορεί μεν ο Τραμπ να μην ενημέρωσε το Κογκρέσο και τους συμμάχους των ΗΠΑ, ενημέρωσε όμως προκαταβολικά τον  Νετανιάχου. Η τηλεόραση μετέδωσε αυτή την πληροφορία γιατί επιβεβαιώνει το βασικό επιχείρημα του πρωθυπουργού στην προεκλογική εκστρατεία, την ιστορική σημασία δηλαδή που έχει για τη χώρα του η προσωπική σχέση του με τον Τραμπ.

Αυτή η τόσο στενή σχέση συνιστά –υποστηρίζει ο Νετανιάχου για να τον ξαναψηφίσουν, αλλά και να γλυτώσει έτσι και τις διώξεις– μια ιστορική ευκαιρία για το Ισραήλ που, αν χαθεί, δεν θα ξαναπαρουσιαστεί πριν από 30 ή 50 χρόνια. Το έκανε επίσης η τηλεόραση γιατί ήταν σίγουρη, και είχε δίκιο, ότι τα κύρια Μίντια παγκοσμίως, θεραπαινίδες του ανερχόμενου ολοκληρωτισμού, δεν θα έμπαιναν στον κόπο να μεταδώσουν, πολύ περισσότερο να σχολιάσουν την είδηση. Τα παγκόσμια Μίντια μεταχειρίζονται το Ισραήλ με την ίδια προσοχή που χρησιμοποιεί κανείς για να μεταφέρετε ένα βάζο από πορσελάνη.

Ένα παραπάτημα, χαρακτηρίζεσαι αντισημίτης και απλώς εξαφανίζεσαι. Ευτυχώς που, αντίθετα από το Μεσαίωνα, έχει καταργηθεί τουλάχιστον η καύση των αιρετικών. Ο ανταποκριτής της Γκάρντιαν στη Βαγδάτη άκουσε τους συγκεντρωμένους στην κηδεία του Σουλεϊμανί να φωνάζουν «Θάνατος στην Αμερική, Θάνατος στο Ισραήλ», το γράφει στο άρθρο του, αλλά η διεύθυνση της εφημερίδας τους βάζει στον τίτλο να φωνάζουν μόνο «Θάνατος στην Αμερική»! Μια παράπλευρη απώλεια πάντως αυτής της κατάστασης είναι ότι εν τέλει έχει δημιουργηθεί και στη Δύση μια νέα τάξη πολιτικών και χειριστών κρίσιμων θεμάτων, που δεν διαθέτει εν τέλει παρά μόνο τη δική της προπαγάνδα για να καταλαβαίνει τον κόσμο και φυσικά δεν τον καταλαβαίνει!

Το περιστατικό πάντως με την ενημέρωση μου θύμισε κάπως τον τρόπο που ο Ρώσος Πρόεδρος μάζεψε τον Δεκέμβριο του 1991 τους ηγέτες της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας, για να διαλύσει πραξικοπηματικά και αυτός τη Σοβιετική Ένωση. Αφού τα συμφώνησαν ανέθεσε στους άλλους να ενημερώσουν τον Γκορμπατσώφ, πρόεδρο της υπό διάλυση Σοβιετικής Ένωσης κι αυτός έσπευσε να τηλεφωνήσει στον Αμερικανό Πρόεδρο Μπους!

Στο επόμενο άρθρο μας για το θέμα θα επιχειρήσουμε να αναλύσουμε τους μεγάλους κινδύνους που εμφανίζονται, τη στρατηγική των Νεοσυντηρητικών, αλλά και τη σχέση του πολέμου στο Ιράν με τη στρατηγική της Δύσης απέναντι στη Ρωσία και στην Κίνα.

Δημοσιεύτηκε στο slpress.gr

Αυστηρή κριτική στον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ασκεί ο Στήβεν Ουωλτ, καθηγητής Διεθνών Σχέσων στο αμερικανικό Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, για την εκ μέρους του διαταγή να δολοφονηθεί ο Πέρσης στρατηγός Κασέμ Σουλεϊμανί στις 3 Ιανουαρίου.Σε άρθρο του με τίτλο “Εγκεφαλικά νεκρή η πολιτική Τραμπ για το Ιράν”, που φιλοξενείται ως “άποψη” στην ιστοσελίδα του Foreign Policy, τονίζει ότι μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα “να χαθούν περισσότερες ζωές αθώων ανθρώπων, περιλαμβανομένων και Αμερικανών, και περαιτέρω διάβρωση της παγκόσμιας θέσης των ΗΠΑ. Κι αυτό αν υποτεθεί ότι η διαταγή Τραμπ για τον φόνο του διοικητή των ειδικών δυνάμεων των “Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης” Κασέμ Σουλεϊμανί δεν θα οδηγήσει σε γενικευμένο πόλεμο.” 

Την άποψη αυτή δεν συμμερίζεται προς το παρόν η πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου στις ΗΠΑ, όπου ο Τραμπ δέχεται κριτική κυρίως γιατί προχώρησε στην ενέργεια αυτή χωρίς να ενημερώσει το Κονγκρέσο, το οποίο πρέπει να εγκρίνει επιθέσεις στο εξωτερικό.

Στην ίδια ιστοσελίδα, ο πρώην διοικητής της CIA και των δυνάμεων των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν Ντέιβιντ Πετρέους δηλώνει ότι με τον φόνο Σουλεϊμανί, ο Τραμπ “αποκατέστησε την αποτροπή”. Θεωρεί την ενέργεια αυτή “τεράστιας σημασίας”, “πιο σημαντική από το φόνο του Οσάμα μπιν Λάντεν και το θάνατο του αλ Μπαγκντάντι. Ο Σουλεϊμανί ήταν ο αρχιτέκτονας και επιχειρησιακός διοικητής της ιρανικής προσπάθειας να σταθεροποιήσει τον έλεγχο στη λεγόμενη “σιιτική ημοσέληνο, από το Ιράν μέσω του Ιράκ στη Συρία και στο νότιο Λίβανο.” Τον θεωρεί υπεύθυνο για τη χορήγηση πολεμικού υλικού που προκάλεσε το θάνατο πάνω από 600 αμερικανών στρατιωτών και συμμάχων.

Αντιθετα, ο Ουώλτ θεωρεί”τη δολοφονία ως στρατηγικό λάθος αποκλειστικά του Τραμπ. Επηρεασμένος από τη Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ, σκληροπυρηνικά ινστιτούτα όπως το “Ίδρυμα για την υπεράσπιση των Δημοκρατιών”, και ορισμένους από τους πλούσιους υποστηρικτές του, ο Πρόεδρος εγκατέλειψε τη διεθνή συμφωνία που είχε με επιτυχία θέσει υπό έλεγχο το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και είχε επίσης δημιουργήσει ένα διπλωματικό άνοιγμα το οποίο μια πιο συνετή διακυβέρνηση θα χρησιμοποιούσε σε σχέση με τις περιφερειακές δραστηριότητες του Ιράν.” 

Η μόνη βέβαιη αιτία της δολοφονίας είναι ότι ο Σουλεϊμανί είχε αναδειχθεί σε επικίνδυνο ανταγωνιστή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους σε γεωπολιτικό επίπεδο, λόγω της ικανότητάς του να διασυνδέεται με σιιτικές ομάδες και πολιτοφυλακές στη Μέση Ανατολή και να συμβάλλει στην εδραίωση της διεθνούς επιρροής του Ιράν.

“Λόγοι αξίας 259 εκατομμυρίων δολαρίων για να βομβαρδιστεί το Ιράν”

Η δολοφονία του Σουλεϊμανί αποτελεί κλιμάκωση της ασυνάρτητης και χωρίς σαφείς στρατηγικούς στόχους πολιτικής Τραμπ έναντι του Ιράν, η αιτία της οποίας μπορεί να αναζητηθεί στις οικονομικές δυνάμεις που χρηματοδότησαν την εκλογή του.

Ένα παλαιότερο άρθρο της Έλι Κλίφτον στο οποίο παραπέμπει το Ουώλτ, είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικό σε σχέση μετα “λόμπι” τα οποία προκάλεσαν την αλλαγή της επιτυχημένης στρατηγικής Ομπάμα έναντι του Ιράν. Χρηματοδότες από τους οποίους ο Τραμπ έχει λάβει για τους προεκλογικούς του αγώνες συνολικά 259 εκατομμύρια δολλάρια. (ιστοσελίδα LobeLog).

Από αυτά, τα 205 εκατομμύρια προέρχονται από τον Σέλντον Άντελσον και τη σύζυγό του Μίριαμ, ιδιοκτήτη της εταιρίας καζίνο “Las Vegas Sands Corporation” και έναν από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, χρηματοδότη μιλιταριστικών φολοϊσραηλινών ομάδων και επιφανή υποστηρικτή δεξιών πολιτικών στις ΗΠΑ και στο Ισραήλ. Στις οργανώσεις που στήριξε περιλαμβάνονται ο “Ρεπουμπλικανικός Εβραϊκός Συνασπισμός”)Republican Jewish Coalition,) η “Σιωνιστική Οργάνωση της Αμερικής” (Zionist Organization of America,)  το “Παρατηρητήριο Ελευθερίας” (Freedom’s Watch) και το “Ίδρυμα για την υπεράσπιση των δημοκρατιών”(Foundation for Defense of Democracies.) Πέρα από τη δαπάνη εκατοντάδων εκατομμυρίων δολλαρίων για να επηρεαστούν οι αμερικανικές εκλογές, είναι και υποστηρικτής του Ισραηλινού Πρωθυπουργού Βενιαμίν Νετανιάχου. Πέρα από την άμεση χρηματοδότηση εικάζεται ότι ο Τραμπ έλαβε άλλα 35 εκατομμύρια δολλάρια από τον Άντελσον έμμεσα, με τη χρηματοδότηση υποστηρικτικού μηχανισμού.

Ο Άντελσον, εξαργυρώνοντας την υποστήριξή του, πέτυχε την αντικατάσταση του μετριοπαθούς συμβούλου του Τραμπ Μακμάστερ με τον σκληροπυρηνικό Μπόλτον. Το 2017,η “Σιωνιστική Οργάνωση Αμερικής” που χρηματοδοτείται από τους Ἀντελσον, οργάνωσε δημόσια εκστρατεία κατά του Μακμάστερ, κατηγορώντας τον ότι αντιτίθεται στις βασικές θέσεις της πολιτικής του Προέδρου Τραμπ, (όπως εκείνοι τις υπαγορεύουν ),”για το Ισραήλ, το Ιράν και την ισλαμιστική τρομοκρατία”

Για να πάρει κανείς μια ιδέα του επιπέδου των θέσεων των σκληροπυρηνικών αυτών κύκλων, ο Ἀντελσον έχει ταχθεί δημόσια υπέρ του βομβαρδισμού του Ιράν με πυρηνικά όπλα. 

Παρόμοιες θέσεις για την ανατροπή του ιρανικού καθεστώτος έχουν και άλλοι μεγαλοχρηματοδότες του Τραμπ, όπως ο Πωλ Σίνγκερ ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος του “φαντ”¨ Elliott Management Corporation” και υποστηρικτής της ακροδεξιάς φιλοϊσραηλινής υποστήριξης στις ΗΠΑ.και ο Μπέρναρντ Μάρκους, ο οποίος έχει αποσυρθεί από την ενεργό επιχειρηματική δράση και ασχολείται με τη “φιλανθρωπία” και τη χρηματοδότηση νεοσυντηρητικών και ακροδεξιών κύκλων.

Τα παραπάνω εξηγούν και την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ, αλλά και τη συνολική συμμόρφωση των ΗΠΑ στις φιλοσιωνιστικές προτεραιότητες, ακόμα και σε αντίθεση με το εθνικό τους συμφέρον. Είναι γεγονός ότι ο Τραμπ δεν έχει ακόμα φτάσει στο σημείο να επιδιώξει πολεμική σύγκρουση με το Ιράν. Προσπαθεί να τηρήσει τις ισορροπίες προβάλλοντας την εκδοχή ότι η πολιτική των πιέσεων θα εξαναγκάσει το Ιράν σε περαιτέρω υποχωρήσεις.

Την κόκκινη σημαία του πολέμου ύψωσαν στην πόλη Κομ

Τούτο δεν είναι καθόλου βέβαιο. Με το κίνητρο της άρσης των κυρώσεων, οι ΗΠΑ με την προηγούμενη πολιτική Ομπάμα, εξασφάλιζαν και μετριοπαθέστερη στάση του Ιράν. Τώρα, το ωθούν σε όλο και σκληρότερη πολιτική.

Το Υπουργείο Εξωτερικών του Ιράν κάλεσε τον Ελβετό πρέσβη που εκπροσωπεί τα αμερικανικά συμφέροντα στο Ιράν για να του επιδώσει επίσημη διαμαρτυρία, μετά τον θάνατο του Ιρανού υποστρατήγου Κασέμ Σουλεϊμανί, στον οποίο τονίστηκε ότι «η δολοφονία του στρατηγού Σουλεϊμανί» αποτελεί «κατάφωρο» δείγμα «της τρομοκρατίας του αμερικανικού κράτους» και ότι «το αμερικανικό καθεστώς θα φέρει την πλήρη ευθύνη για τις συνέπειες» της επιδρομής αυτής, όπως δήλωσε Αμπάς Μουσαβί., εκπρόσωπος του ιρανικού Υπουργείου Εξωτερικών.

Μέσω Twitter, ο υπουργός Εξωτερικών του Ιράν δήλωσε ότι η δολοφονία του Σουλεϊμανί σε αμερικανική επιδρομή στη Βαγδάτη κατά διαταγή του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ είναι  «εξαιρετικά επικίνδυνη και άφρονα κλιμάκωση…Οι ΗΠΑ φέρουν την ευθύνη για όλες τις συνέπειες» της ενέργειας αυτής που βάζει σε «περιπέτειες» την περιοχή, προειδοποίησε ακόμη ο Ζαρίφ, που χαρακτήρισε τον θανόντα υποστράτηγο «την πιο αποτελεσματική δύναμη που πολεμούσε» εναντίον των Τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ), της Αλ Κάιντα και της οργάνωσης Αλ Νούσρα — του πρώην βραχίονα της Αλ Κάιντα στη Συρία — τα τελευταία χρόνια.

Στην ιερή πόλη Κομ του Ιράν, υψώθηκε τελετουργικά το κόκκινο λάβαρο του πολέμου, ενώ απ’ όλες τις πλευρές τονίζεται ότι θα υπάρξουν αντίποινα κατά των ΗΠΑ. Πένθος κυριαρχεί σε όλο το Ιράν για τον δημοφιλή στρατηγό, και οργή έναντι των ΗΠΑ. Ένα πρόσωπο που συνδύαζε τις ιδιότητες του αρχηγού των μυστικών υπηρεσιών, του διοικητή των ειδικών δυνάμεων και του προεδρικού απεσταλμένου, όπως αναφέρει ο Πετρέους. Παρά το γεγονός ότι απέφευγε το προσκήνιο, ο Σουλεϊμανί είχε προσωπικά συντελέσει στην άνάδειξη του Ιράν ως υπερτοπικής περιφερειακής δύναμης, πράγμα στο οποίο οφείλει τη δημοφιλία του.

Όσον αφορά στους Χριστιανούς της Μέσης Ανατολής που απειλούνται με εξολόθρευση από τους Σουνίτες Τζιχαντιστές, η σιιτική εκδοχή του Ισλάμ είναι σαφώς πιο ανεκτική, πράγμα που συμβαίνει στη Συρία του Ἀσαντ, αλλά και στο Λίβανο, όπου η “Χεζμπολλάχ” χαίρει δημοφιλίας στους Χριστιανούς της χώρας, όπως αποκαλύφθηκε στην ενημερωτική εκδήλωση για τη Συρία που έγινε στο γραφείο της ΧΔ.

Το γεγονός ότι ο Σουλεϊμανί συνέβαλε αποφασιστικά στην εξουδετέρωση του Ισλαμικού Κράτους και στην εδραίωση της ανεκτικής προς τις θρησκευτικές μειονότητες κυβέρνησης Άσαντ στη Συρία, υπήρξε επωφελές για τους χειμαζόμενους Χριστιανούς της περιοχής. Αντίθετα, οι ΗΠΑ και η Δύση συνολικότερα, με την πολιτική τους η οποία δημιούργησε το “Ισλαμικό Κράτος” , αλλά και τη στήριξη προς τους σουνίτες Τζιχαντιστές που παρέχει η σύμμαχός τους Σαουδική Αραβία, συνέβαλαν στον αφανισμό πολλών χριστιανικών κοινοτήτων.