Ἀπὸ τὴν ἵδρυσή της ἡ ΧΔ στὴ μεταπολεμικὴ περίοδο τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου ὅταν ἐπικρατοῦσε τὸ δἰπολο τῶν μεταξὺ τῶν δύο κυρίαρχων πολιτικοκοινωνικών συνασπισμῶν καὶ συστημάτων, τοῦ καπιταλιστικοῦ καὶ τοῦ λεγόμενου ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ, εἶχε ταχθεῖ ἐναντίον καὶ τῶν δύο, προτείνοντας τὸ δικό της χωριστὸ δρόμο.

• Ὁ ἱδρυτὴς τοῦ Κινήματος Νίκος Ψαρουδάκης εἶχε διαβλέψει ὅτι παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἐπιφανειακὰ καὶ τὰ δύο συστήματα ἐπιδίδονταν σὲ λυσσαλέο μεταξύ τους πολιτικοϊδεολογικό ἀγώνα, εἶχαν κοινὴ βάση τὴν ὑλιστικὴ κοσμοαντίληψη, ποὺ θέλει τὸ στενὸ ὑλικὸ συμφέρον ἀποκλειστικὸ σημεῖο ἀναφορᾶς γιὰ τὴν ὀργάνωση τῆς κοινωνίας.
• Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ κανένα ἀπὸ τὰ δύο συστήματα δὲν μποροῦσε νὰ δημιουργήσει κοινωνία ἐλευθερίας καὶ δικαιοσύνης μὲ σημεῖο ἀναφορᾶς τὸν ἄνθρωπο.
• Ἡ ἀποδοχὴ ἀπὸ τὸ καθένα πανανθρώπινων ἀξιῶν ὅπως ἡ ἐλευθερία, ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ ἰσότητα, ἐκτιμήθηκε ὡς προσχηματικὴ καὶ ἐπιφανειακή.
• Σ’ αὐτὸ τὸ πλαίσιο, ὁ Φασισμὸς καὶ ὁ Ναζισμὸς θὰ μποροῦσαν νὰ χαρακτηρισθοῦν ὡς οἱ πλέον χυδαῖες ἐκφάνσεις τοῦ ὑλισμοῦ, ἀφοῦ ἀνοιχτὰ ἀποδέχονται τὸν κοινωνικὸ δαρβινισμὸ καὶ τὸ νόμο τοῦ ἰσχυροτέρου πάνω στὸν ἀδύναμο, τὸν καταδικασμένο νὰ ἐκλείψει: Μιὰ πλήρης καὶ ἀπροσχημάτιστη ἀπόρριψη τῆς ὀρθόδοξης ἀντίληψης τοῦ κάθε ἀνθρώπου ὡς εἰκόνας Θεοῦ.
• Ἡ ἀντίληψη τοῦ κάθε ἀνθρώπου ὡς εἰκόνας Θεοῦ εἶναι ἀσύμβατη μὲ διακρίσεις στὴ βάση τῆς ἐθνότητας, τοῦ φύλου ἢ τῆς κοινωνικῆς τάξης.
• Γιὰ τὴ ΧΔ, μοναδικὸ στέρεο σημεῖο ἀναφορᾶς γιὰ μιὰ κοινωνία ἐλευθερίας καὶ δικαιοσύνης εἶναι τὸ κοινωνικὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου.
• Μὲ τὸν ἄνθρωπο νὰ κάνει ἐλεύθερα τὴν ἐπιλογή του. Ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς εἶπε στὸν προφήτη Σαμουήλ: Θὰ ἀκούσεις τὴ φωνὴ τοῦ λαοῦ, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἐπιλέγοντας βασιλέα ἐμένα ὑποτιμᾶ καὶ καταργεῖ.
• Πέρα ἀπὸ τὴν καταδίκη τοῦ βασιλευόμενου πολιτεύματος, τὸ ἀπόσπασμα αὐτὸ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καταδικάζει κάθε μορφὴ Θεοκρατίας, τὴν ὁποία αὐθαίρετα κατασκευάζουν κάποιοι ποὺ αὐθαίρετα ἐπιδιώκουν νὰ ἐξουσιάζουν τοὺς ἀνθρώπους ὡς «μεσάζοντες» ἀνάμεσα στὸν ἄνθρωπο καὶ στὸ Θεό.
• Ἡ πτώση τοῦ «ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ» ἀνέτρεψε αὐτὲς τὶς ἰσορροπίες, ἀφοῦ ἀπὸ διλημματικὲς καταστάσεις περάσαμε σὲ ὑποχρεωτικὸ «μονόδρομο». Ὁ «νικητὴς» καπιταλισμός, ποὺ ἔχει μεταλλαχθεῖ σὲ οἰκονομικὸ νεοφιλελευθερισμό, χωρὶς «ἀντίπαλο δέος», ἐκτροχιάζεται σὲ ὅλο καὶ πιὸ ἀκραία ἀδικία καὶ ἀνισότητα, μὲ ἐξαθλίωση ὅλο καὶ πιὸ πολλῶν καὶ σώρευση τοῦ πλούτου ὅλο καὶ σὲ πιὸ λίγους, μιὰ ὅλο καὶ πιὸ ἄπληστη καὶ παρασιτικὴ ἄρχουσα τάξη.
• Ἡ καθιέρωση τῆς 23ης Αὐγούστου ὡς «Εὐρωπαϊκῆς Ἡμέρας Μνήμης γιὰ τὰ Θύματα τοῦ Σταλινισμοῦ καὶ τοῦ Ναζισμοῦ», στὸ ψήφισμα ποὺ ἐνέκρινε τὸ Εὐρωκοινοβούλιο στὶς 23.9.2008, ὑποτίθεται ὅτι ἐξυπηρετεῖ τὴ διατήρηση «τῆς μνήμης τῶν θυμάτων μαζικῶν ξεριζωμῶν καὶ ἐξοντώσεων καὶ ταυτόχρονα τὸ πιὸ στέρεο ρίζωμα τῆς Δημοκρατίας καὶ τὴν ἐνίσχυση τῆς εἰρήνης καὶ τῆς σταθερότητας στὴν ἤπειρο μας.»
• Τὰ ἐγκλήματα κατὰ τῆς ἀνθρωπότητας νὰ πρέπει νὰ καταδικαστοῦν ἀπ’ ὅπου κι ἂν προέρχονται.
• Ὅμως, ὑπάρχουν καὶ ἄλλα ἐγκλήματα μὲ τὰ ὁποῖα βαρύνεται ἡ Εὐρώπη, ὅπως τῆς ἀποικιοκρατίας, τῆς νεοαποικιοκρατίας καὶ τῆς δουλοκτησίας. Γι’ αὐτὰ δὲν πρέπει νὰ γίνει λόγος;
• Ὀρθότερη θὰ ἦταν ἡ ἔκδοση χωριστῶν ψηφισμάτων γιὰ τὴν κάθε περίπτωση, ἡ ὁποία ἔχει τὶς δικές της ἰδιαιτερότητες.
• Εἶναι προφανὲς ὅτι τὸ πλαίσιο αὐτὸ ἐξυπηρετεῖ τὴν ἰδεολογικὴ θεμελίωση τοῦ νεοφιλελευθερισμοῦ ὡς μονόδρομου, κατὰ τὴ ρήση τῆς Μάργκαρετ Θάτσερ «Δὲν ὑπάρχει ἄλλη ἐπιλογή».
• Ταυτόχρονα, ἔμμεσα γίνεται ἐπιδέξιο «ξέπλυμα» τοῦ Ναζισμοῦ καὶ τοῦ ρόλου τῆς ναζιστικῆς Γερμανίας. Ὁ Στάλιν ἠγήθηκε τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης ὡς συμμάχου τοῦ ἀντιφασιστικοῦ συνασπισμοῦ, μὲ τὶς περισσότερες ἀπώλειες στὸ διάστημα 1941-1945. Ἂν εἶναι «ἴσα κι ὅμοια» μὲ τὸν Χίτλερ, γιατὶ νὰ μὴ καμαρώνουν καὶ νὰ μὴ παρελαύνουν οἱ νοσταλγοὶ τῶν δωσιλόγων καὶ τῶν τοπικῶν Ἒς Ἒς στὴν Οὐκρανία καὶ στὶς Βαλτικὲς χῶρες;
• Ὁ Νικόλαος Μπερντιάγιεφ, ἐξόριστος ὁ ἴδιος καὶ σφοδρὸς ἐπικριτὴς τοῦ σοβιετικοῦ συστήματος, δὲν δέχτηκε τὴν ἐξομοίωση τῶν δύο ἰδεολογιῶν, μὲ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι ἐνῶ ὁ Ναζισμὸς ἀφανίζει ἐντελῶς κατηγορίες ἀνθρώπων γι’ αὐτὸ ποὺ εἶναι, ὁ Κομμουνισμὸς ἀπορρίπτει γι’ αὐτὸ ποὺ πιστεύουν. Στὴν πρώτη περίπτωση ὁ ἄνθρωπος εἶναι καταδικασμένος ἐκ φύσεως νὰ ἐξοντωθεῖ, ὅ,τι καὶ νὰ κάνει, ἐνῶ στὴ δεύτερη θὰ μποροῦσε νὰ εἶχε ἐπιβιώσει προσχωρώντας στὴν κυρίαρχη ἰδεολογία.
• Ὅσον ἀφορᾶ στὸ ἴδιο τὸ σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότοφ, ποὺ ὑπογράφηκε στὶς 23 Αὐγούστου 1939, μιὰ βδομάδα πρὶν τὴ γερμανικὴ ἐπίθεση στὴν Πολωνία, δὲν εἶναι παρὰ τὸ ἀντίστοιχο ἰσοδύναμο τῆς κατάπτυστης συμπεριφορὰς τῶν «δυτικῶν δημοκρατιῶν» μὲ τὴ συνθήκη τοῦ Μονάχου. Με τὴν ὁποία τὸ Σεπτέμβριο τοῦ 1938 ἡ Βρετανία καὶ ἡ Γαλλία παρέδωσαν ἐδάφη τῆς συμμάχου τους Τσεχοσλοβακίας στὴ ναζιστικὴ Γερμανία, πρὸς κατευνασμὸ τῆς τελευταίας καὶ ἐρήμην τῆς πρώτης.
• Στὶς 23 Αὐγούστου 1939, τὸ σύμφωνο Ρίμπεντροπ- Μολότοφ ποὺ ὑπέγραψε ἡ Σοβιετικὴ Ἕνωση  ἔλυνε τὰ χέρια τῆς ναζιστικῆς Γερμανίας ἔναντι τῆς Πολωνίας καὶ τῶν δυτικῶν συμμάχων. Μυστικὰ πρωτόκολλα ποὺ μοίραζαν μεγάλα τμήματα τῆς ἀνατολικῆς Εὐρώπης μεταξὺ τῶν δύο συνεταίρων, τέθηκαν σὲ ἐφαρμογή.
• Καὶ οἱ δύο συμφωνίες ἐνδυνάμωσαν τὴ θέση τῆς ναζιστικῆς Γερμανίας καὶ δημιούργησαν εὐνοϊκοὺς γι’ αὐτὴ συσχετισμούς, ποὺ γιὰ νὰ ἀνατραποῦν χρειάστηκαν πολλαπλάσιες θυσίες.
• Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι τὰ σχέδια τοῦ Χίτλερ γιὰ νὰ ὑποδουλώσουν στὴν «ἀρία φυλὴ» τὴ Ρωσία καὶ τὸ λαό της ἦταν γνωστὰ καὶ διακηρυγμένα, παρὰ τὶς ἐπανειλημμένες προειδοποιήσεις τῶν ἴδιων τῶν ὑπηρεσιῶν του γιὰ τὴν προετοιμαζόμενη ἐπίθεση, ὁ Στάλιν τὸν ἐμπιστεύθηκε καὶ τηροῦσε ἄψογα τὰ συμφωνηθέντα μέχρι καὶ τὶς 22 Ἰουνίου 1941, μέρα ποὺ ἐκδηλώθηκε ἡ γερμανικὴ ἐπίθεση.
• Οἱ «συμψηφισμοὶ» αὐτοὶ τοῦ Εὐρωκοινοβουλίου, ἐπιχειροῦν νὰ ξεπλύνουν ἰδεολογικὰ καὶ πολιτικὰ τὸ νεοφιλελευθερισμό, τὸ ναζισμὸ καὶ τὸ ρόλο τῆς Γερμανίας στὸ Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
• Καὶ κατ’ ἐπέκταση, τὸ βάρος τῆς εὐθύνης τοῦ σημερινοῦ γερμανικοῦ κράτους, ποὺ εἶναι ὁ διάδοχος τῆς ναζιστικῆς Γερμανίας.
• Παρὰ τὴν φιλότιμη προσπάθεια καὶ τῶν ἐξ ἀριστερῶν ἀπολογητῶν τοῦ ἀλήστου μνήμης «ὑπαρκτοῦ», ὄνειδος παραμένουν οἱ συμφωνίες Ρίμπεντροπ- Μολότωφ καὶ ἡ ἐν γένει συμπεριφορὰ τοῦ σταλινικοῦ καθεστῶτος καὶ τῶν σταλινικῶν κομμάτων πρὸς τοὺς λαούς, ἡ ὁποία συνέβαλε νὰ ἐνισχυθοῦν οἱ τάξεις τῶν συνεργατῶν τοῦ κατακτητῆ καὶ τῶν δωσιλόγων.