Ὀγδόντα χρόνια πέρασαν ἀπὸ τὴν συμμαχικὴ ἀπόβαση στὴ Νορμανδία στὶς 6 Ἰουνίου 1944. Ἕνα ἐγχείρημα δύσκολο τὸ ὁποῖο συνέβαλε ἀποφασιστικὰ στὴν ἥττα τῶν δυνάμεων τοῦ Ἄξονα καὶ στὴν ἀπελευθέρωση τῆς Εὐρώπης. Ὅμως, ἡ ἥττα τοῦ ναζισμοῦ δὲν θὰ ἦταν ἐφικτή, χωρὶς τὶς τεράστιες θυσίες του ρωσικοῦ λαοῦ καὶ τῶν ἄλλων λαῶν τῆς πρώην Σοβιετικῆς Ἕνωσης, σὲ ἀπώλεια δεκάδων ἐκατομμυρίων ζωῶν μαχητῶν καὶ ἀμάχων καὶ ἀπίστευτες καταστροφές.

• Στοὺς ἑορτασμοὺς ποὺ ἔγινανι στὴ Γαλλία, λόγω τοῦ πολέμου στὴν Οὐκρανία δὲν προσκλήθηκε ὁ Ρῶσος Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, ἐνῶ προσκλήθηκε ὁ Πρόεδρος τῆς Οὐκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι.
• Ὁ ἀποκλεισμὸς τῆς Ρωσίας, καθιστὰ βασικὸ ἐκπρόσωπο τῆς πρώην ΕΣΣΔ, βασικοῦ συντελεστὴ τῆς κοινῆς ἀντιφασιστικῆς νίκης γιὰ τὴν ὁποία τόσοι νέοι ἄνθρωποι ἀγωνίστηκαν καὶ θυσιάστηκαν στὴ Νορμανδία, τὸ καθεστὼς ποὺ ἐπικράτησε στὴν Οὐκρανία μετὰ τὸ πραξικόπημα τοῦ Μαϊντάν τὸ 2014. Τὸ ὁποῖο μὲ κάθε τρόπο ἀπαξιώνει τὸν ἀντιφασιστικὸ ἀγώνα, μιὰ πτυχὴ τοῦ ὁποίου τιμᾶται σήμερα. Ἐνῶ ἀναδεικνύει τὴν πολιτικὴ καὶ ἱστορικὴ κληρονομιὰ τῶν Οὐκρανῶν ἐθνικιστῶν τοῦ κινήματος Μπαντέρα, συνεργατῶν τῶν Ναζὶ ποὺ δολοφόνησαν χιλιάδες Πολωνοὺς καὶ Ἑβραίους κατὰ τὴν γερμανικὴ κατοχή, μὲ στόχο τὴν εθνοκάθαρση τῆς Οὐκρανίας.
• Ἐπίλεκτες μονάδες ποὺ στελεχώνουν σήμερα τὸν οὐκρανικὸ στρατό, ὅπως τὸ «Τάγμα Ἀζόφ», πολιτικὰ συνδέονται μὲ τὴν ἱστορικὴ καὶ πολιτικὴ κληρονομία τοῦ Στεπάν Μπαντέρα. Ὁ ἀρχηγὸς καὶ τὰ στελέχη τῆς δολοφονικῆς αὐτῆς ὁμάδας, ἀναδεικνύονται σὲ ἥρωες.
• Τιμὲς ποὺ κατὰ καιροὺς ἔχουν προκαλέσει διαμαρτυρίες τῶν πρεσβειῶν Πολωνίας καὶ Ἰσραήλ, ἀφοῦ δεκάδες χιλιάδες Πολωνῶν καὶ Ἑβραίων ἐξοντώθηκαν μὲ στόχο μιὰ ἐθνικὰ καθαρὴ Οὐκρανία.
• Ἡ κίνηση τοῦ Στεπάν Μπαντέρα ἦταν ἀπὸ τοὺς πιὸ σκληροτράχηλους συνεργάτες τῶν Γερμανῶν, συγκρινόμενη σὲ σκληρότητα καὶ δολοφονικότητα μόνο μὲ τοὺς Κροάτες “Ουστάσι” τοῦ Ἄντε Πάβελιτς.
• Γιὰ νὰ γίνει ἀντιληπτὸ αὐτὸ ποὺ συνέβαινε, ἀρκεῖ νὰ παραθέσουμε στοιχεῖα ἀπὸ τὴν μελέτη τοῦ οὐκρανικῆς καταγωγῆς Ἀμερικανοκαναδοῦ καθηγητῆ ἱστορίας Τζὸν Πὸλ Χίμκα «Χριστιανισμὸς καὶ ριζοσπαστικὸς ἐθνικισμὸς: Ὁ Μητροπολίτης Ἀντρέι Σεπτίτσκι καὶ τὸ κίνημα Μπαντάρα.», ἡ ὁποία περιλαμβάνεται σὲ τόμο μὲ γενικὸ τίτλο «Ἡ κοσμικότητα τοῦ κράτους καὶ ἡ βιωμένη θρησκεία στὴ Σοβιετικὴ Ρωσία καὶ Οὐκρανία»  ὑπὸ τὸν συντονισμὸ τῆς Κάθριν Οὐάνερ, ποὺ ἐκδόθηκε στὶς ΗΠΑ τὸ 2012 ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις «Woodrow Wilson Center» καὶ Οξφόρδης. Ὁ Χίμκα προετοιμαζόταν γιὰ νὰ ἐνταχθεῖ στὸν οὐνιτικό κλῆρο, ἀλλὰ δὲν προχώρησε λόγω τῶν ἀριστερῶν πολιτικῶν τοῦ ἀπόψεων.
• Στὴ μελέτη αὐτή, ἐπιχειρεῖται κυρίως ἡ ὑπεράσπιση τῆς μνήμης τοῦ Οὐνίτη ἱεράρχη Ἀντρέι Σεπτίτσκι γιὰ τὸν ρόλο ποὺ ἔπαιξε στὰ χρόνια 1941-1944. Ἀναδεικνύοντας τὴ διαφοροποίησή του, ταυτόχρονα ἀναδεικνύει τὸν ἐγκληματικὸ καὶ δολοφονικὸ ρόλο τῶν ὁμάδων Μπαντέρα: «Στὴ μεταπολεμικὴ ἐποχή, οἱ Σοβιετικοὶ ἐνδιαφέρονταν ἐπίσης νὰ ἐμφανίσουν τὸν Σεπτίτσκι ὡς σύμμαχο τῶν Μπαντεριστῶν. Αὐτὸ τοὺς διευκόλυνε νὰ δικαιολογήσουν τὴν καταστροφὴ τῆς Έλληνο-Καθολικής Ἐκκλησίας [σημείωση Χ: ὅπως οἱ Οὐνίτες αὐτοαποκαλοῦνται] τὸ 1946, καθὼς ἐμφανίστηκε συνδεδεμένη μὲ φασιστικὲς φρικαλεότητες καὶ προδοσία. Ἀλλὰ ὅπως εἴδαμε, αὐτὲς οἱ μυθοποιημένες ἐκδοχὲς τῆς σχέσης Σεπτίτσκι-Μπαντέρα δὲν εἶχαν σχέση μὲ τὴν ἀλήθεια.»
• Ἀντίστοιχα, στὴ μετασοβιετική ἐποχή, ἡ ἐκ μέρους τοῦ σταλινικοῦ καθεστῶτος ἀναγκαστικὴ ὑποχρεωτικὴ συνένωση τῶν Οὐνιτῶν μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, δυσφήμησε τὴν τελευταία καὶ συνέβαλε ὥστε τὰ ἐγκλήματα τῶν Οὐνιτῶν ἐθνικιστῶν νὰ ξεχαστοῦν.
• Ὁ Χίμκα δέχεται ὅτι ἕνας λόγος ποὺ ὁ Στεπίτσκι ἀποφάσισε τὴν «ὑποστήριξη τοῦ σχηματισμοῦ μιᾶς οὐκρανικῆς μεραρχίας Waffen-SS ἦταν ὅτι φοβόταν τί θὰ διέπραττε ἡ ἐθνικιστικὴ νεολαία στὸ διάστημα μεταξὺ τῆς γερμανικῆς ἀποχώρησης καὶ τῆς σοβιετικὴ ἀνακατάληψης. Προτίμησε νὰ εἶναι οἱ νέοι Οὐκρανοὶ σὲ μονάδα τακτικοῦ στρατοῦ, μὲ πειθαρχία καὶ μὲ στρατιωτικοὺς ἱερεῖς ποὺ διόρισε. Τὸ θεωροῦσε αὐτὸ τὸ μικρότερο κακό, παρόλο ποὺ ἐκείνη τὴν ἐποχή, τὴν ἄνοιξη τοῦ 1943, εἶχε ἀπορρίψει ἐντελῶς τὴ ναζιστικὴ Γερμανία».
• Ἀπὸ τὴν ἐπιχειρηματολογία αὐτὴ προκύπτει καὶ τὸ μέγεθος τῆς κτηνωδίας τῶν Μπαντεριστῶν, ἀφοῦ τὰ οὐκρανικὰ Ἒς Ἒς λογίζονταν…. «μετριοπαθέστερα» καὶ πιὸ ἐλεγχόμενα ἀπὸ τὴν ἐπίσημη τοπικὴ οὐνιτική ἡγεσία.
• Ὅλοι αὐτοί, μπαντεριστές καὶ οὐκρανικὰ ἒς ἔς, εἶναι σημεῖα ἀναφορὰς καὶ ἥρωες τοῦ σημερινοῦ πολιτικοῦ συστήματος στὴν Οὐκρανία, ἐνῶ συνεχιστὲς τους εἶναι οἱ σημερινὲς νεοναζιστικὲς πολιτοφυλακές, οἱ ὁποῖες ἐπικυριαρχοῦν μετὰ τὸ 2014 καὶ ἀποτέλεσαν τὸν κύριο ἔνοπλο βραχίονα στὸν ἐμφύλιο πόλεμο μὲ τοὺς ρωσόφωνους καὶ φιλορωσικούς πληθυσμοὺς τῆς ἀνατολικῆς Οὐκρανίας.
• Κεντρικὸς δρόμος τοῦ Λβίβ, ὅπως καὶ τοῦ Κιέβου ἀπὸ τὸ 2016, φέρουν τὴν ὀνομασία «Στεπάν Μπαντέρα». Τὸ μαυροκόκκινο λάβαρο τῶν μπαντεριστῶν συχνά-πυκνά κυματίζει σὲ ἐκδηλώσεις καὶ τελετὲς πλάι στὴν ἐθνικὴ σημαία τῆς Οὐκρανίας καὶ διακρίνεται ὅλο καὶ συχνότερα σὲ σχετικὲς τηλεοπτικὲς μεταδόσεις.
• Ἡ τάση αὐτή, εἶναι σήμερα βασικὸς μοχλὸς τῆς φιλοδυτικῆς ἐπιρροῆς στὴν Οὐκρανία. Μὲ «λίκνο» τὸ δυτικὸ τμῆμα τῆς χώρας, ποὺ ἦταν ἀπὸ αἰῶνες προσανατολισμένο ἱστορικά, πολιτιστικὰ καὶ οἰκονομικὰ πρὸς τὴ Δύση. Χωρὶς τοὺς Πολωνοὺς κατοίκους του, ποὺ ἔφυγαν μετὰ τὴν ὁριστικὴ κατακύρωση τῆς περιοχῆς στὴ σοβιετικὴ Οὐκρανία καὶ ἦταν πλειοψηφία στὸ Λβίβ καὶ στὰ ἀστικὰ κέντρα. Ἄλλωστε, ἀμέσως μετὰ τὸν πόλεμο, ἡγετικὰ τῆς στελέχη τῶν ὁμάδων Μπαντέρα πλαισίωσαν τὶς δυτικὲς μυστικὲς ὑπηρεσίες, μὲ ἀποτέλεσμα ἀπὸ τότε νὰ κρατᾶ ἡ «ἐπαφὴ» .
• Σήμερα, ἡ ἱστορία πρέπει νὰ παραποιηθεῖ καὶ νὰ ὑποκλιθεῖ μπροστὰ στὶς ἀναγκαιότητες τῶν σημερινῶν δυτικῶν συμμάχων, ποὺ ὀφείλουν νὰ ἀποκλείσουν βασικὸ συντελεστὴ τῆς ἀντοναζιστικῆς νίκης καὶ νὰ συνεορτάσουν τὴν ἐπέτειο τῆς Νορμανδίας μὲ τὸν Ζελένσκι, τὸ καθεστὼς τοῦ ὁποίου τιμᾶ τοῦς συνεργάτες τῶν Ναζί.
• Οἱ ὁποῖοι δὲν ἔδρασαν μόνο στὸ ἀνατολικό Μέτωπο. Ἦταν παρόντες καὶ ὡς βοηθητικὲς μονάδες τῶν γερμανικῶν στρατευμάτων ποὺ εἶχαν ὡς ἀποστολὴ τὴν ἀπόκρουση τῆς εἰσβολῆς. Παράδειγμα ἡ 261^η οὐκρανικὴ ἐπιλαρχία ἱππικοῦ, ποὺ ἀνέλαβε τὴν καταστολὴ τοῦ ἀντιστασιακοῦ κινήματος καὶ τῶν εἰδικῶν δυνάμεων ποὺ τὸ πλαισίωναν στὴ γειτονικὴ τῆς Νορμανδίας Βρετάνη κατὰ τὴ διάρκεια τῆς συμμαχικῆς ἀπόβασης. Οἱ εἰδεχθεῖς σφαγὲς καὶ ἐκτελέσεις Γάλλων ἀμάχων περιλαμβάνονται στὰ «κατορθώματά» τους.
• Χάρη στὴν ὕπαρξη οὐκρανικῆς καταγωγῆς στρατιωτῶν τοῦ καναδικοῦ ἐκστατευτικοῦ σώματος, μπόρεσαν οἱ ἑορτάζοντες στὴ Νορμανδία νὰ σώσουν κάποια προσχήματα.
• Ὅσο γιὰ τὴ Ρωσία, μπορεῖ κανεὶς νὰ πεῖ ὅτι πληρώνει τὴ σταλινικὴ ἁμαρτία τῆς καταστολῆς τῶν πληθυσμῶν, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀτιμία τῶν συμφωνιῶν Ρίμπεντροπ-Μολότωφ τοῦ 1939. Ἐὰν ὡς Σοβιετικὴ Ἕνωση δὲν εἶχε ἀξιοποιήσει τὴ ναζιστικὴ εἰσβολὴ γιὰ νὰ ἀκρωτηριάσει πισώπλατα τὴν ἀδύναμη Πολωνία καὶ νὰ προσαρτήσει τὴν Γαλικία, ἐκδιώκοντας τὸν πολωνικὸ πληθυσμὸ ποὺ ἦταν πλειοψηφία (τουλάχιστον 66% τὸ 1944) στὸ Λβίβ, ἴσως νὰ μὴν ὑπῆρχε σήμερα ὁ συσχετισμὸς γιὰ νὰ ἀποξενωθεῖ ἀπὸ τὴν Οὐκρανία πρὸς ὄφελος τῆς Δύσης.   (Στὴ βάση εὐρύτερης ἀνάρτησης στὴν ἱστοσελίδα τῆς «Χ»).
• Ὅσο γιὰ τὸν Γάλλο Πρόεδρο Μακρόν, ἀμέσως μετὰ τὸ προκλητικὸ «ξέπλυμα» τοῦ οὐκρανικοῦ νεοναζισμοῦ, ἑτοιμάζεται νὰ πάει σὲ ἐκλογὲς μὲ σύνθημα τὴν ἐξουδετέρωση τῆς ἀκροδεξιᾶς…