O Γραμματέας της Λαϊκής Ενότητας Ανυπότακτη Αριστερά Δημήτρης Στρατούλης σε συνέντευξή του στο ONE TV, στον δημοσιογράφο Σταμάτη Ζαχαρό), αναφέρθηκε και στα στελέχη που αποχωρούν από τον ΣΥΡΙΖΑ, σε συνέχεια της εκλογής Κασσελάκη: “Στελέχη που αποδεσμεύονται σήμερα από τον ΣΥΡΙΖΑ, είχαν ψηφίσει ή εφαρμόσει μνημόνια και εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι αυτός ήταν από την υπογραφή του 3ου  μνημονίου μέχρι την εκλογή Κασσελάκη στη σωστή πλευρά της ιστορίας, ιδίως χωρίς καμία αυτοκριτική για την καταστροφική πορεία του, δεν μπορούν να διαμορφώσουν προοπτική διεξόδου από τις εφαρμοζόμενες νεοφιλελεύθερες πολιτικές σε βάρος του λαού και της νεολαίας. Συνεπώς, σε αυτά τα πλαίσια δεν εμπλεκόμαστε στη συζήτηση για το τι θα κάνουν”. Είπε σχετικά ο κ. Στρατούλης: 

Details

  • Εντεινόμενα τα πλήγματα στις εργασιακές σχέσεις

  • Η αργία της Κυριακής στο στόχαστρο

του Δημήτρη Στρατούλη*

Τα τρία μνημόνια επέφεραν βαρύτατα πλήγματα στους μισθούς στις εργασιακές σχέσεις και στα εργασιακά δικαιώματα.

Κατ’ αρχή με τα δύο πρώτα μνημόνια οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ:
• Κατάργησαν στις 28-2-2012 με Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ) την ισχύουσα τότε Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και μείωσαν τον κατώτερο μηνιαίο μισθό από τα 751 ευρώ μικτά στα 586 ευρώ (500 ευρώ καθαρά) και στα 511 ευρώ (430 καθαρά) για τους νέους κάτω των 25 ετών.

Details

  • του Δημήτρη Στρατούλη*

Η κυβέρνηση της ΝΔ αξιοποιεί την πανδημία ως ευκαιρία για επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, χαριστικές ρυθμίσεις σε μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα, ικανοποίηση διαχρονικών απαιτήσεων του ΣΕΒ για πλήρη εργοδοτική ασυδοσία. Ετοιμάζει νέο εργασιακό νομοσχέδιο για την ακύρωση στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων, που περισώθηκαν από τα μνημόνια, όπως το 8ωρο. Επίσης, για αλλαγή του νόμου 1264/1982, 39 χρόνια μετά τη θέσπισή του, για να περιορίσει το συνδικαλιστικό και απεργιακό δικαίωμα. Συγκεκριμένα:
 Θεσπίζεται 10ωρη εργασία στον ιδιωτικό τομέα. Οι επιχειρήσεις θα επιβάλλουν, όποτε θέλουν, με ατομική σύμβαση εργασίας και όχι, πλέον, με συλλογική συμφωνία με την αρμόδια εργατική συνδικαλιστική οργάνωση, δύο επιπλέον ώρες ημερήσιας εργασίας, απλήρωτες, με αντίστοιχη διευθέτηση του χρόνου εργασίας (συμψηφισμό με άδειες, ρεπό, μειωμένο ωράριο) μέσα στο εξάμηνο. Οι επιτρεπόμενες υπερωρίες αυξάνονται σε 150 ετησίως. Ουσιαστικά, ακυρώνεται το 8ωρο και νομιμοποιείται το καθεστώς εργασιακής ζούγκλας στον ιδιωτικό τομέα. Ανατρέπεται η οικογενειακή, επαγγελματική, εργασιακή και κοινωνική ζωή των εργαζομένων, μειώνονται οι μισθοί λόγω απλήρωτων υπερωριών. Οι εργαζόμενοι αφήνονται μόνοι απέναντι στην παντοδύναμη εργοδοσία.
 Η Κυριακάτικη Αργία υπονομεύεται, με την προσθήκη κι άλλων επιχειρήσεων και εργασιών σ’ αυτές, που, ήδη, επιτρέπεται η Κυριακάτικη λειτουργία.
 Η απεργία, ουσιαστικά, καταργείται στις επιχειρήσεις, που η λειτουργία τους είναι κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο, στο Δημόσιο, στους ΟΤΑ και τα ΝΠΔΔ, αφού τα συνδικάτα υποχρεώνονται σε «ορισμό τουλάχιστον του 33% των εργαζομένων ως προσωπικού στοιχειώδους λειτουργίας» κατά τη διάρκεια απεργίας.
 Η Γενική Συνέλευση των μελών των συνδικάτων, ως κυρίαρχο όργανο συμμετοχής και έκφρασης της βούλησής τους, ουσιαστικά, ακυρώνεται, αφού θεσπίζεται «συμμετοχή και ψήφος εξ αποστάσεως, ηλεκτρονικώς, ιδίως για τη λήψη απόφασης απεργίας».
 Διευκολύνεται η συγκρότηση εργοδοτικών απεργοσπαστικών μηχανισμών. Η απεργία θα κηρύσσεται παράνομη, εάν η προφορική ενημέρωση και η διανομή απεργιακών ανακοινώσεων στην είσοδο της επιχείρησης σε εργαζομένους, που την ημέρα της απεργίας προσέρχονται να εργαστούν, χαρακτηριστεί άσκηση ψυχολογικής βίας. Ποινικοποιούνται οι καταλήψεις χώρων εργασίας.
 Επιχειρείται περαιτέρω περιορισμός της συνδικαλιστικής δράσης. «Η απογραφή του σωματείου στο νομοθετημένο Γενικό Μητρώο καθίσταται προϋπόθεση άσκησης του συνδικαλιστικού δικαιώματος. Το δικαίωμα Συλλογικής Διαπραγμάτευσης αναγνωρίζεται μόνο στις οργανώσεις, που έχουν εγγραφεί στα νομοθετημένα ψηφιακά Μητρώα εργαζομένων και εργοδοτών». Τίθεται, δηλαδή, ως προϋπόθεση νόμιμης λειτουργίας των Συνδικάτων η αποδοχή, από αυτά, του ψηφιακού «φακελώματός» τους.
 Αφαιρείται από τις ήδη αποδυναμωμένες Επιθεωρήσεις Εργασίας η αρμοδιότητα επίλυσης «εργατικής διαφοράς» (συμφιλίωσης συλλογικών διαφορών), δηλαδή, μιας πρώτης εξωδικαστικής απόπειρας πίεσης στην εργοδοσία να τηρεί τα συμφωνηθέντα, τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας κλπ. Αυτή ανατίθεται στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας, που πλειοψηφούν κράτος και εργοδοτικές ενώσεις. Καταργείται ο δεύτερος βαθμός διαιτησίας στον ΟΜΕΔ, στερώντας αυτό το δικαίωμα στην εργατική πλευρά.
 Διευκολύνονται οι ατομικές απολύσεις, αφού οι επιχειρήσεις δεν θα υποχρεώνονται, πλέον, να επαναπροσλάβουν απολυμένους δικαιωμένους από τα δικαστήρια, εάν τους δώσουν μία μικρή πρόσθετη αποζημίωση.

Η κυβέρνηση επιδιώκει, όχι να προσαρμόσει, τις εργασιακές σχέσεις στις αλλαγές της τεχνολογικής βάσης της παραγωγής και των υπηρεσιών, όπως ισχυρίζεται, αλλά να νομιμοποιήσει την ασυδοσία του κέρδους.
Οι ανατροπές, όμως, που φέρνει η αλματώδης ανάπτυξη των τεχνολογιών στην εργασία, θα πρέπει να είναι στην κατεύθυνση της δημοκρατικής επαναρύθμισής της, και δραστικής μείωσης του χρόνου εργασίας χωρίς μείωση των αποδοχών, γιατί, όπως έγραφε ο Αντρέ Μπρετόν, «όποιο κι αν είναι το ερώτημα ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ είναι η απάντηση».
Η κυβέρνηση σύντομα θα διαπιστώσει ότι όποιος σπέρνει αντικοινωνικούς ανέμους, στο τέλος θερίζει κοινωνικές και πολιτικές θύελλες.

* Πρώην αν. Υπουργός Εργασίας και Βουλευτής στέλεχος ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ.

Το άρθρο που έχει δημοσιευθεί στα “ΝΕΑ” του Σαββατοκύριακου μας το έστειλε ο αρθρογράφος.