Ὁ Κολοκοτρώνης καὶ τὸ δέντρο

Καθώς πιὰ εἶχε τελειώσει ἀπὸ χρόνια ὁ ἀγώνας τοῦ 1821 καὶ τὸ Νεοελληνικὸ κρατίδιο πάλευε νὰ σταθεῖ στὰ πόδια του μέσα ἀπὸ διαμάχες, πολιτικοὺς ἀνταγωνισμοὺς βίαιους, στάσεις, συγκρούσεις, παρεμβάσεις ξένων δυνάμεων καὶ χίλιες δυὸ ἀντενέργειες πολιτικῶν, στρατιωτικῶν, τοπικῶν παραγόντων, νὰ τί «ὁμολογοῦσε» ὁ γέρος τοῦ Μωρηᾶ, μὲ τὴ σοφία ποὺ «μάζεψε» σὲ ὅλα τὰ πολλὰ καὶ δύσκολα χρόνια τῆς ζωῆς του:
-«Ἐμεῖς φυτέψαμε τὸ δέντρο τῆς λευτεριᾶς, μὰ σὰν ἀπαίδευτοι ποὺ εἴμαστε, δὲν εἴμαστε ἄξιοι νὰ τὸ καλλιεργήσουμε».
Ἴσως καὶ νὰ ἄλλαζε γνώμη, ἂν εβλεπε καὶ πῶς τὸ ἔχουν κάνει οἱ «πεπαιδευμένοι» τῆς σήμερον!

ΝΑΤΑΝΕ ΤΟ ’21 Απρόοπτα και περίεργα περιστατικά στα χρόνια της Επανάστασης και όχι μόνο
ΓΡΑΦΕΙ Ο Κ.Κ. ΒΛΟΧΑΪΤΗΣ (Μόνιμη στήλη-“Χ” 9.7.2020)

ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΔΑ:Tο δέντρο της ελευθερίας

Εδώ φυτρώνει αυτό το δέντρο
απ’ τους γυμνούς νεκρούς θρεμμένο
νεκρούς δαρμένους, πληγιασμένους,
νεκρούς με μάγουλα μπασμένα,
παλουκωμένους σε κοντάρια,
από φωτιά πυρπολημένους,
πετσοκομμένους με τσεκούρι,
από άλογο διαμελισμένους,
στην εκκλησία σταυρωμένους.
(…)
Κι ο άνθρωπος πήρε απ’ τα κλωνάρια
τα μεστωμένα τους μπουμπούκια,
σαν να ’ταν ρόδια ή μανόλιες
τα μοίρασε χέρι με χέρι
κι άξαφνα έσκασε το χώμα
και ψήλωσαν μέχρι τ’ αστέρια.
Είναι της λευτεριάς το δέντρο.
το δέντρο γη, το δέντρο νέφος.
Δέντρο ψωμί, δέντρο σαΐτα.
Δέντρο γροθιά και δέντρο φλόγα.
Το πνίγει η άγρια καταιγίδα
τούτης της μαύρης εποχής μας,
όμως αντέχει ο κορμός του
κι ο ρωμαλέος του αγώνας.
Κι είναι φορές που ξαναπέφτουν
χολεριασμένα τα κλαριά του,
στάχτη το πνίγει και σκεπάζει
το αλλοτινό του μεγαλείο:
κι έτσι γυρίσανε τα χρόνια
και βγήκε μέσα απ’ τα μαρτύρια,
ωσότου μυστικό ένα χέρι
και μπράτσα αμέτρητα υψωθήκαν,
ο λαός πήρε πελεκούδια,
έκρυψε κούτσουρα ατόφια,
με τα φιλιά του έβαλε φύλλα
στο διαλυμένο εκείνο δέντρο,
τα σκόρπισε σε χίλια μέρη
και με τις ρίζες του βαδίζει.
Ετούτο ’δω είναι το δέντρο,
του λαού, των λαών του κόσμου,
της λευτεριάς και του αγώνα.
Πάμπλο Νερούδα: .Οἱ Ἐλευθερωτές, μέρος τοῦ ἔργου Οἰκουμενικὸ Τραγούδι (Canto General, 1950), IV, ποὺ μελοποιήθηκε ἀπὸ τὸν Μίκη Θεοδωράκη
Μετάφραση: Μπάμπης –Ζαφειράτος, 18 Αὐγούστου 2019- Πηγή: Ἱστοσελίδα katiousa.gr
Ο Πάμπλο Νερούδα γεννήθηκε 116 χρόνια πριν, στις 12 Ιουλίου 1904 στο Παράλ της Χιλής. Για το θάνατό του το 1973, θεωρείται υπεύθυνη η Χούντα του Πινοσέτ. Έγραφε: «Αργοπεθαίνει, όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δε διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο…».(“Χ” 9.7.2020)