Θυμάστε το τραγουδάκι; «Αθήνα, διαμαντόπετρα στης γης το δαχτυλίδι…» Καθώς ανακοινώνονται οι υποψηφιότητες για το Δήμο της Αθήνας –ή μήπως των Αθηναίων;– το πολιτικό κλίμα θερμαίνεται, μαζί με την ερχόμενη άνοιξη. Η Αθήνα, εδώ και καιρό πολιτικό πρόκριμα για την κεντρική πολιτική σκηνή, άλλαξε ραγδαία μέσα στις δύο πρώτες δεκαετίες του αιώνα, ώστε σήμερα να αποκτά όσο
ποτέ χαρακτηριστικά μεγάπολης: δομές προαστίων-υπνωτηρίων, κέντρου-διασκεδαστηρίου ή τουριστικού-εμπορικού,μητροπολιτικές μετακινήσεις (μετρό), υπερτοπικές λεωφόρους, «χωριστές» γειτονιές πλουσιότερων και φτωχότερων κ.λπ. Κοντά σ’ αυτά γιγαντώνονται οι αριθμοί τουριστών, μεταναστών, μετακινούμενων κατοίκων μέσα στον γιγάντιο αστικό ιστό, ο οποίος δεν περιλαμβάνει μόνο τον Δήμο.
Οι άστεγοι, η αυξανόμενη βία, μαζί και η αστυνομική, η οικιστική παρακμή σε παλιές γειτονιές, τα εκατοντάδες κλειστά κτίρια και καταστήματα, η επέλαση των σουπερ-μάρκετ, του rbnb, δηλ. της βραχείας μίσθωσης ακινήτων, ακόμα και των διαδικτυακών πατινιών, καθώς και άλλα πάμπολλα που βλέπει καθημερινά ο Αθηναίος και μη-Αθηναίος, δίνουν τις διαστάσεις των θεμάτων που καλείται να αντιμετωπίσει μια νέα δημοτική Αρχή.
Από τη μια η όψη μιας ζωντανής, σύγχρονης πόλης, μητρόπολης του Ελληνισμού, εκ των πραγμάτων, από την άλλη μια χωματερή της μνημονιακής εξάρτησης, μια μεταμοντέρνα, τριτοκοσμική ίσως, Γκόθαμ-Σίτι, από ταινία επιστημονικής φαντασίας.
Υπάρχει άρα, ο χαρακτήρας του επείγοντος για την ανάδειξη μιας νέας δημοτικής αρχής, που θα αγαπήσει την πόλη και θα την δει ακριβώς ως πόλη και όχι σαν χώρο συσσώρευσης ανθρώπων ή κερδών – ακόμα και εάν τα τελευταία είναι πολιτικά κέρδη. Που θα δει το έργο της πέρα από τη συλλογή των σκουπιδιών και τις κλήσεις για παράνομο παρκάρισμα… Εάν θέλουμε πραγματικά
η Αθήνα να γίνει διαμαντόπετρα δαχτυλιδιού μιας σύγχρονης ανεξάρτητης Ελλάδας, ποδηγέτης μιας ισορροπημένης και σύγχρονης ανάπτυξης για τη Χώρα.
Εάν θέλουμε την Αθήνα να μη ξεπέσει σε αδαμαντωρυχείο για αετονύχηδες ενός διεθνούς καπηλευτικού εμπορίου οικονομίας (τουριστικής, διαμετακομιστικής κ.ά.) ή πολιτικής.
Το Κίνημα της Χριστιανικής Δημοκρατίας εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση, με αφορμή την εθνική επέτειο της 25ης μαρτίου 1821:
«Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς. Ημείς, αν δεν είμεθα τρελλοί, δεν εκάναμε την επανάσταση, διατί ηθέλαμε συλλογισθεί πρώτον διά πολεμοφόδια, καβαλλαρία μας, πυροβολικό μας, πυροτοθήκες μας, τα μαγαζιά μας, ηθέλαμε λογαριάσει τη δύναμη την εδική μας, την τούρκικη δύναμη. Τώρα όπου ενικήσαμε, όπου ετελειώσαμε με καλό τον πόλεμό μας, μακαριζόμεθα, επαινόμεθα. Αν δεν ευτυχούσαμε, ηθέλαμε τρώγει κατάρες, αναθέματα».
Η αποτίμηση αυτή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στα Απομνημονεύματά του καταγράφει τον εξαιρετικά δυσμενή συσχετισμό σε βάρος των επαναστατών Ελλήνων το 1821, με την « Ιερά Συμμαχία» να επικυριαρχεί στην Ευρώπη και να καταστέλλει κάθε επαναστατικό κίνημα.
Η υποδούλωση του ελληνισμού έγινε δυνατή τον 15ο αιώνα, όταν στο ανατολικό Ρωμαϊκό (βυζαντινό) κράτος, πολιτική έκφραση του μεσαιωνικού ελληνισμού, είχε εγκαταλειφθεί η μακραίωνη πολιτική της κρατικής προστασίας των λαϊκών τάξεων. Μία Ολιγαρχία άπληστη και ξενόδουλη, είχε συγκεντρώσει τον πλούτο της χώρας, με την ψευδαίσθηση ότι θα μπορούσε να επιβιώσει στηριζόμενη στην ξένη βοήθεια.
Παρ’ όλο που η οθωμανική έννομη τάξη ήταν αποικιοκρατική και ληστρική και υποδούλωσε τους λαούς της περιοχής, μετατρέποντας τους Χριστιανούς σε πολίτες 2ης κατηγορίας και καθιερώνοντας ένα ιδιότυπο «απάρτχαϊντ» εις βάρος τους, συμπεριλήφθηκε στην προστασία της «Ιεράς Συμμαχίας», θεωρούμενη μέρος της ευρωπαϊκής τάξης.
Η ελληνική Επανάσταση, το αποκορύφωμα συνεχών αγώνων τετρακοσίων χρόνων του υπόδουλου ελληνισμού για την αποτίναξη της οθωμανικής τυραννίας, δημιούργησε παγκόσμια συγκίνηση και πολυσυλλεκτικό κίνημα παγκόσμιας συμπαράστασης. Εξέθεσε την «Ιερά Συμμαχία» που υποκριτικά επεκαλείτο τον Χριστιανισμό και ταυτόχρονα ανεχόταν ένας χριστιανικός λαός να παραμένει υπόδουλος. Συσπείρωσε τους θαυμαστές της αρχαίας ελληνικής κλασικής κληρονομίας και τους αγωνιστές κατά της απολυταρχίας και της κοινωνικής αδικίας.
Η ανάμνηση αυτής της τεράστιας ανατροπής που πέτυχαν οι αγωνιστές του 1821 παραμένει ζωντανή στους απολογητές των σύγχρονων μορφών και εκδοχών της τυραννίας, προκαλώντας τους δυσπιστία και ανησυχία: «Η Ελλάδα και άλλοτε στο παρελθόν κατέστρεψε την Ευρωπαϊκή τάξη…Οι τρεις Δυνάμεις [κατά τη ναυμαχία του Ναυαρίνου το 1827] έπραξαν ενάντια στα πιστεύω τους (ότι οι λαοί δεν πρέπει να ξεσηκώνονται ενάντια στο νό¬μιμο ηγεμόνα τους), επηρεασμένες από καθαρό ρομαντισμό, επειδή οι Ευρωπαίοι με την κλασική μόρφωση δεν ήθελαν οι απόγονοι του Ομήρου, του Σωκράτη και του Περικλή να συνεχίσουν να ζουν υπό τον τουρκικό ζυγό», «υπενθυμίζει» στις 11 Ιουνίου του 2015 από τις στήλες της γερμανικής εφημερίδας Die Welt ο Γερμανός ιστορικός Μπέρτχολντ φον Ζέεβαλντ, όταν η σύγκρουση μεταξύ ευρωκρατών και Ελλάδας ήταν στο αποκορύφωμά της.
«Όπου θέλει ο Θεός νικιέται η τάξη της φύσης», τονίζεται στην ακολουθία του Εσπερινού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, γιορτή που αποτέλεσε το σημείο αναφοράς της Επανάστασης του 1821. Με αυτή την έννοια, όταν ο άνθρωπος έχει πίστη κι ελπίδα, μπορεί να ανατραπεί και ο πιο δυσμενής συσχετισμός δυνάμεων. Αυτό είναι και το βασικό δίδαγμα του Αγώνα του 1821 στη σημερινή συγκυρία που ζούμε. Η Θεοτόκος κατά τον Ευαγγελισμό της, άλλωστε, αρθρώνει λόγο επαναστατικό: «Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού. Διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών. Κάθείλε δυνάστας από θρόνων και ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών και πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς». Τέτοιοι πλουτούντες υπήρξαν και οι «σύντροφοι των Τούρκων» (Απομνημονεύματα Φωτάκου) κοτζαμπάσηδες και ως εκ τούτου η Επανάσταση είχε εκτός από απελευθερωτικό της πατρίδας και του Γένους ή του Έθνους μας και αναμφισβήτητο κοινωνικό χαρακτήρα, τον οποίο ο ανιδιοτελής αρχηγός της ελληνικής επανάστασης Δημήτριος Υψηλάντης εξαρχής επισήμαινε: «Καιρός είναι να παύσει πλέον η τυραννία όχι μόνο των Τούρκων αλλά και των ατόμων εκείνων τα οποία συμμεριζόμενα των Τούρκων τα αισθήματα ζητούν να καταπιέζουν τον λαόν» (Προκήρυξη πριν την Α’ Εθνοσυνέλευση). Δυστυχώς όμως τα άτομα με τυραννικό και καταδυναστευτικό ήθος επιβίωσαν και συνεχίζουν ακόμη να απομυζούν και να αλλοτριώνουν τον λαό μας μαζί με τους ξενοκράτες.
Οι ήρωες του μεγάλου Αγώνα του ’21 αψήφησαν το θάνατο ώστε να πραγματώσουν σε μεγάλο βαθμό αυτό που αναφέρει ο Άγιος Κύριλλος στο Διάλογό του προς τους Μουσουλμάνους, δηλαδή τη θυσία για χάρη του συνανθρώπου, λόγω της μεγάλης αγάπης του πλησίον και της αγάπης προς την πατρίδα, που κι αυτή (οφείλει να) είναι προέκταση της πρώτης. Η αγάπη και ο ζήλος για την καθ’όλου ελευθερία επίσης και το αντιτυραννικό αίσθημα, όπως μαρτυρεί ο Αρχιστράτηγος Θοδωρής Κολοκοτρώνης, διαδραμάτισαν κορυφαίο ρόλο στην απόφαση της έναρξής της.
Όπως έγραφε ο ιδρυτής της ΧΔ Νίκος Ψαρουδάκης στις 20 μαρτίου του 1967, «Το έργο του 1821 είναι ημιτελές… Πλάι στην πολιτική ελευθερία που μάς έδωσε, πρέπει ν’ αγωνισθούμε και για πνευματική και οικονομική (κοινωνική) ελευθερία. Σ’ αυτόν τον αγώνα καλεί την Νέα Γενιά η «Χριστιανικὴ Δημοκρατία»… Το 1821 αγωνίσθηκε «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία». Χωρίς την αλήθεια του Χριστού ελευθερία δεν αποκτάται: Οι λαοί που δεν κυβερνώνται από το Θεό, κυβερνώνται από τυράννους. Χρειαζόμαστε μια καινούργια 25η Μαρτίου».
Καλούμαστε, λοιπόν, με πίστη κι ελπίδα, να ανατρέψουμε το νεοφιλελεύθερο σύστημα της κοινωνικής αδικίας και της μειωμένης εθνικής κυριαρχίας που έχει επιβάλει η διεθνής οικονομική Ολιγαρχία μέσω των λεγόμενων «ευρωπαϊκών συνθηκών» και της Ευρωζώνης.
Να αγωνισθούμε για την αποκατάσταση της κυριαρχίας της χώρας μας και του κοινωνικού κράτους, να βάλουμε φραγμό στην παρακμή και στη υποθήκευση της Ελλάδας. Ο αγώνας θα είναι μακροχρόνιος και επίμονος, αλλά στο τέλος θα πετύχει: Ώστε μια νέα μορφή πανευρωπαϊκής συνεργασίας από τον Ατλαντικό έως τα Ουράλια, βασισμένη στην κοινωνική δικαιοσύνη και στη διεθνή αλληλεγγύη, να αντικαταστήσει τη σημερινή «Ευρωπαϊκή Ένωση».
Η Εφημερίδα ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ οργανώνει εκδήλωση τιμής και μνήμης της 25ης Μαρτίου με τίτλο:
«Από το 1800 στην εθνεγερσία του ’21:
Εκκλησιαστικές και κοινωνικές όψεις»
Εισηγητές:
• Κώστας Καμαριάρης, Καλλιτέχνης του Θεάτρου Σκιών- συγγραφέας, πρ. αντιπρόεδρος Χριστιανικής Δημοκρατίας,
• Γιώργος-Νεκτάριος Παναγιωτίδης, Πληροφορικός– συγγραφέας, αντιπρόεδρος Χριστιανικής Δημοκρατίας
Η εκδήλωση θα γίνει την Τρίτη 26 Μαρτίου 2019, στις 8.00 μ.μ., στο στέκι «ΑΠΑΝ» Μουδανιών 2, Νεάπολη Θεσ/νικης
Με αφορμή την μαζική δολοφονία 50 Μουσουλμάνων στη Νέα Ζηλανδία την Παρασκευή 15 Μαρτίου 2019, η ΧΔ εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
Η είδηση της δολοφονίας 50 ανθρώπων και τραυματισμού 49, που συνιστούν το 0,2% της μικρής (1% του συνολικού πληθυσμού) ισλαμικής μειονότητας της Νέας Ζηλανδίας από τον 28χρονο Μπρέντον Τάραντ έρχεται σε συνέχεια εκείνης του Νορβηγού Άντερς Μπρέιβικ το 2011.
1) Λίγα λεπτά πριν να εξαπολύσει την επίθεση του στα δύο Τζαμιά της περιοχής του Κράιστ-τσερτς, δημοσίευσε στο Διαδίκτυο και απέστειλε σε διάφορα θεσμικά πρόσωπα το Μανιφέστο του,όπου αναγνωρίζει τον εαυτό του ως φυλετιστή, θιασώτη του εθνοτικού εθνικισμού και του φασισμού. Όλες αυτές οι ιδεολογίες είναι βαθύτατα εσφαλμένες από χριστιανικής άποψης. Η εθνικότητα, η εθνική ταυτότητα και παράδοση και διατήρησή της, δεν έχει να κάνει με εθνικιστικά ιδεολογήματα αποκλεισμού της αλληλεγγύης προς τα άτομα της εθνικής κοινότητας. Αντιθέτως, ο ελληνορθόδοξος τρόπος επιτάσσει την φιλική προς τους ξένους συμπεριφορά, τους οποίους η Ορθόδοξη Παράδοση ανάγει έως και σε κριτήριο σωτηρίας.
2) Ο δράστης δεν έχει καταλήξει, όπως γράφει, αν είναι Χριστιανός, αλλά απευθύνεται στους Χριστιανούς και τους προτείνει ως πρότυπο τον Πάπα Ουρβανό τον 2ο, που ως γνωστόν τέθηκε επικεφαλής της 1ης Σταυροφορίας για την ανακατάληψη των Αγίων Τόπων κατά τον 11ο αιώνα. Από μεριάς μας, πρέπει να αναφέρουμε ότι αφενός το παράδειγμα που θέτει είναι άσχετο προς τις απεχθείς ενέργειές του, και αφετέρου ότι σε καμία περίπτωση δεν μπορούν οι Σταυροφορίες, όπως είναι ευνόητο, να αποτελέσουν υπόδειγμα χριστιανικής συμπεριφοράς.
3) Δηλώνει πως που τον κινητοποίησε είναι η θεώρησή από μέρους του των Μουσουλμάνων και ειδικά των Τούρκων ως δύναμης κατοχής και πληθυσμού αντικατάστασης των ντόπιων πληθυσμών. Είναι όμως δυνατόν το 1% των Μουσουλμάνων της Νέας Ζηλανδίας να αποτελούν «δύναμη κατοχής»; Είναι δυνατόν το 6% των Μουσουλμάνων της Ευρώπης να αποτελούν δύναμη κατοχής; Και ποιος είναι ο σωστός τρόπος αντιμετώπισης ανθρώπων με διαφορετικά πιστεύματα και τρόπο ζωής που έχουν έρθει σε μια χριστιανική ή δυτική κοινωνία; Αναμφίβολα δεν είναι η καταστροφή τους ή η περιθωριοποίησή τους.
4) Στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, υπήρχε σεβασμός των αλλοδόξων Μουσουλμάνων και μάλιστα ιστορείται ανοικοδόμηση και θρησκευτικών λατρευτικών χώρων από τον Αυτοκράτορα Ισαάκιο Β’ Άγγελο (1185-1195), κατά την περίοδο όπου το Βυζάντιο δέχθηκε τη βοήθεια του Μουσουλμάνου ηγέτη Σαλαχαντίν έναντι των Σταυροφόρων. Αυτό δε σημαίνει ούτε εξιδανίκευση του ισλαμικού θρησκεύματος αλλά ούτε και ταύτισή του με τους εξτρεμιστές της σαλαφιστικής εκδοχής του.
Κυκλοφορεῖ μὲ τὸν παραπάνω τίτλο τὸ νέο φύλλο τῆς 21ης Μαρτίου 2019 της «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ», στὸ κύριο ἄρθρο τοῦ Γιάννη Ζερβοῦ, ὅπου τονίζεται, μεταξὺ ἄλλων:
«…τὸ ἄκρως ἀρνητικὸ «ἰσοζύγιο» τῆς ἐποχῆς εὐρὼ γιὰ τὴ 2η καὶ 3η οἰκονομία τῆς Εὐρωζώνης, τὸ ὁποῖο μὲ κάθε τρόπο συγκάλυπταν τὰ συστημικὰ ΜΜΕ καὶ τὸ κυρίαρχο πολιτικὸ σύστημα, ἔχει γίνει αἰσθητὸ στὶς κοινωνίες τῶν δύο χωρῶν, ποὺ ὄχι μόνο γίνονται φτωχότερες, ἀλλὰ τὸ συρρικνούμενο ΑΕΠ κατανέμεται μὲ τρόπο ὅλο καὶ πιὸ ἄδικο, εἰς ὄφελος τῆς ἐγχώριας καὶ διεθνοῦς Ὀλιγαρχίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΕΡΒΟΣ: ΟΤΑΝ Ο «ΖΟΥΡΛΟΜΑΔΥΑΣ» ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΕΞΑΘΛΙΩΝΕΙ – Μεθοδική αφαίμαξη των Λαών
Στις ελληνικές καλένδες ο «Διάλογος Εκκλησίας- Πολιτείας»;
Ποια η «ουδετεροθρησκεία»;
ΣΟΦΙΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Σαν σήμερα (μόνιμη στήλη)
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΦΑΓΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΖΗΛΑΝΔΙΑ: Ὄχι στὴ δαιμονοποίηση τοῦ Ἰσλάμ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΕΡΒΟΣ: Τα του Καίσαρος (Μόνιμη στήλη)
Δημήτρησ Μπαλτάσ: ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΖΩΝΤΑΝΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ Γιορτή καί Μνήμη: Επανάσταση του 1821
Ο Κοινοτισμός πριν και μετά την Επανάσταση του 1821
ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΝΑΚΑΚΗΣ: ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Πολεμικές συγκρούσεις και τόποι καθαγιασμού του απελευθερωτικού αγώνα κατά την Επανάσταση του 1821 (Βιβλιοπαρουσίαση)
ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΟΥΡΤΑΛΙΔΗΣ: 1821-2019: ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ Αγώνες για την την Απελευθέρωση και τη Δικαιοσύνη
*C.E.P. (Centrum für Europäische Politik /Centre for European Policy/Κέντρο γιὰ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Πολιτική): Ὁμάδα προβληματισμοῦ («think tank») τοῦ γερμανικοῦ μὴ κερδοσκοπικοῦ ἱδρύματος «Stiftung Ordnungspolitik». Ἑνὸς βασικοῦ ἐκφραστῆ τῆς κρατούσας γερμανικῆς ἐκδοχῆς τοῦ νεοφιλελευθερισμοῦ («ordoliberalism»), σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία τὸ κράτος ἔχει αὐξημένο ἐποπτικὸ ρόλο στὴν κατεύθυνση τῆς άποτελεσματικῆς λειτουργίας τῆς «ἐλεύθερης ἀγορᾶς». (Σχολὴ Φράιμπουργκ). Τὸ C.E.P. παρακολουθεῖ τὶς ἀσκούμενες πολιτικὲς στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ συντάσσει προτάσεις καὶ μελέτες.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΠΙΝΑΚΩΝ:
Ο κάθε πίνακας έχει δύο διαγράμματα.
Στο πάνω διάγραμμα γίνεται σύγκριση της εξέλιξης του κατά κεφαλή Α.Ε.Π. της χώρας από το 1999 έως το 2017 (μπλε γραμμή) με την εικαζόμενη εξέλιξη σε περίπτωση που η χώρα ήταν εκτός ευρώ (πορτοκαλί γραμμή).
Στο κάτω διάγραμμα απεικονίζεται η εξέλιξη του κατά κεφαλήν ΑΕΠ με σημείο αναφοράς 0 την κατάσταση του ΑΕΠ στην κάθε χώρα το 1999.
Έχει γίνει γνωστό ότι στην Βενεζουέλα, μια χώρα της Λατινικής Αμερικής που βρήκε το δρόμο της προς μια ιδιαίτερη μορφή δημοκρατικού Σοσιαλισμού με ευρύτατη επιρροή από τον ρωμαιοκαθολικό Χριστιανισμό, σύμφωνα με το επίσημο «πιστεύω» του κυβερνώντος κόμματος PVDSA, επικρατεί κρίση περίπου τον τελευταίο μήνα. Διαδηλώσεις και αντιδιαδηλώσεις πραγματοποιούνται από φιλοκυβερνητικές και αντικυβερνητικές ομάδες.
Οι συντηρητικοί πολιτικοί αντίπαλοι του προέδρου Μαδούρο τον κατηγορούν για «αυταρχισμό, διαφθορά και ανικανότητα» έως και νόθευση του εκλογικού αποτελέσματος, μαζί με κυβερνητικούς αξιωματούχους των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο πρόεδρος Νικόλας Μαδούρο κέρδισε πρόσφατα – στις 20 Μαΐου 2018 – τις Προεδρικές Εκλογές και η νέα θητεία του προβλεπόταν νομικά να είναι εξαετής. Ο ίδιος βρέθηκε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για τη χώρα του, εφόσον το πετρέλαιο, στην εθνικοποίηση του οποίου βασίστηκε σε σημαντικό βαθμό η οικονομική και κοινωνική άνθιση των ετών της διακυβέρνησης του Τσάβεζ, δεν μπορεί να έχει τα έσοδα που είχε παλαιότερα, λόγω (τεχνητής) πτώσης της τιμής του των τελευταίων χρόνων.
Στο πλαίσιο αυτό, ο δεξιών πεποιθήσεων επικεφαλής της Εθνοσυνέλευσης και κύριος πολιτικός αντίπαλός του, Χουάν Γκουαϊδό αυτοανακηρύχθηκε (μεταβατικός) πρόεδρος.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τραμπ τον αναγνώρισε στις 23/01, με τον Μαδούρο να απαντά με διακοπή των διπλωματικών σχέσεων και εντολή αποχώρησης των αμερικανών διπλωματών, ενώ άλλες χώρες όπως η Μεγάλη Βρετανία τήρησαν αποστάσεις, μιλώντας πάντως για το πιο κατάλληλο μεταβατικό πρόσωπο σε προοπτική Εκλογών.
Ως Κίνημα της Χριστιανικής Δημοκρατίας, θεωρούμε απαράδεκτη την αυτόκλητη εμπλοκή μιας οποιαδήποτε χώρας στα εσωτερικά μιας άλλης χώρας. Είναι παλαιότατη η πρακτική των χωρών της Δύσης και με έμφαση στους νεοσυντηρητικούς του Μπους του νεώτερου να προσπαθούν να υποσκάψουν την σοσιαλιστική αλλαγή στη γείτονα χώρα τους, που πραγματοποιήθηκε πάντως με δημοκρατικά μέσα και που εξεδίωξε τις πολυεθνικές εταιρείες αμερικανικών συμφερόντων, οι οποίες νέμονταν τον ορυκτό πλούτο της χώρας αυτής (ExxonMobil, Chevron).
Προβάλλεται το επιχείρημα ότι ο Πρόεδρος Μαδούρο δεν διαθέτει πολιτική νομιμοποίηση, διότι κατά τις προεδρικές Εκλογές απείχε η Αντιπολίτευση. Πράγματι, τον ψήφισε περίπου το 30% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων. Πολύ μικρότερο ποσοστό υπερψήφισε τον Γάλλο Πρόεδρο Μακρόν και τους βουλευτές του της προεδρικής πλειοψηφίας. Μήπως πρέπει η διεθνής κοινότητα, με τη λογική αυτή να επιβάλει την παραίτησή του, όπως ζητούν τα «κίτρινα γιλέκα» ;
Κανείς δεν ασχολείται με περιπτώσεις όπως του σαουδαραβικού απολυταρχικού καθεστώτος και του Ταγίπ Ερντογάν, που κάνει Εκλογές με φυλακισμένο τον ηγέτη κοινοβουλευτικού κόμματος. Ως συνήθως, δυο μέτρα και δυο σταθμά.
Επιπλέον, είναι δεδομένο ότι η χώρα είναι διαιρεμένη και ότι ο Μαδούρο έχει αποξενωθεί από πολλούς που στήριζαν προηγουμένως τον Τσάβες και ότι δεν είναι άμοιρος ευθυνών για την κρίση που περνά η χώρα του. Όμως, τυχόν επανάληψη των εκλογικών διαδικασιών μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με τις νόμιμες δημοκρατικές διαδικασίες που προβλέπονται απο την έννομη τάξη της Βενεζουέλας, ενώ επιτηρητές της Ε.Ε., όπως αυτοί που προτείνονται από την Ελληνική Κυβέρνηση, δεν μπορούν παρά να έχουν συμβουλευτικό ρόλο τρίτου και παρατηρητή των διαδικασιών.
Θεωρούμε ειδικότερα απαράδεκτη την υπόνοια έστω στρατιωτικής επέμβασης, μετά το Αφγανιστάν, τη Συρία, τη Λιβύη και πόσες άλλες χώρες, όπου και έκνομα εισήλθαν οι εν λόγω Δυνάμεις και είχαν καταστροφικά αποτελέσματα για τους εντόπιους πληθυσμούς, με την ανάδειξη ειδικά του σαλαφιστικού και ριζοσπαστικού Ισλάμ σε κυρίαρχο παίκτη.
Γραφείο Τύπου της Χ.Δ
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΜΑΡΙΑΡΗΣ: ΠΑΡΆΤΑΙΡΗ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΤΗΤΑ
Ὅλα ἀνάποδα
ΥΠΟΜΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ Κοινότητες και Δημοκρατία
Βασίλης Σπυρόπουλος: Ο άνθρωπος στην υπηρεσία του συστήματος
ΣΟΦΙΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Σαν σήμερα (μόνιμη στήλη)
Κέφι και χορός στη συνεστίαση της «Χ»
Ἡ Καθολικὴ Ὀρθοδοξία στὸν σύγχρονο κόσμο
ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΟΥΡΤΑΛΙΔΗΣ: Ο ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΣΥΝΤΑΓΜΑ Θεοκρατία ή Δημοκρατία;
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Απαράδεκτη η επέμβαση στα εσωτερικά της Βενεζουέλας
ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΕΡΒΟΣ: Τα του Καίσαρος (Μόνιμη στήλη)
ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ: Η ΕΙΡΗΝΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΔΕΝ
Θ. ΚΟΙΝΩΝΟΣ: Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ Αντίσταση και φωτισμός των πολιτών για μία Ευρώπη της Δικαιοσύνης
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΟΥΡΔΑΛΑΣ: Ταξικές διεκδικήσεις, κοινωνική δικαιοσύνη και προσωπική αγάπη
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ: «Η θρησκεία μας καταδικάζει κάθε απόπειρα διακρίσεων»
ΜΑΝΟΛΗΣ Γ. ΔΡΕΤΤΑΚΗΣ: ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ EUROSTAT- Τα Μνημόνια προκάλεσαν μεγαλύτερη συρρίκνωση του πληθυσμού από τη μαζική μετανάστευση του ’60
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΦΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ: Από την θυσία του Αυξεντίου στον κίνδυνο Τουρκοποίησης
ΑΠΟ ΤΟ ΘΡΥΛΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΙΕΡΟΕΞΕΤΑΣΤΗ: Κάθε πρόσωπο εν ζωή είναι απόλυτο ως εικόνα του Θεού και απαραβίαστο
ΔΙΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΚΑΘΗΓΗΤΗ «Σάββας Αγουρίδης: Επιστημονική μαρτυρία, εκκλησιαστική και κοινωνική διακονία»
Θ. ΚΟΙΝΩΝΟΣ: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Οικογένεια, κοινότητες και διάσωση του Έθνους
27 ΜΑΡΤΊΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Μνήμη Ευαγόρα Παλληκαρίδη
π. Χρήστου Χριστοδούλου: ΑΝΑΡΓΥΡΟΣ ΑΝΑΠΛΙΩΤΗΣ Ένας ανιδιοτελής, πιστός και συνεπής αγωνιστής
ΜΑΡΙΑ ΜΠΙΝΙΑΡΗ: Η Ναταλία, η Ταβιθά και η Ορθόδοξη Πίστη
ΤΑΙΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ, ΗΡΩΪΔΑ – ΑΓΙΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ Πρότυπο ζωής σε δύσκολους καιρούς
ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΝΑΚΑΚΗΣ: ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΥΑΓ. ΔΟΥΔΟΥΜΗΣ Η Βαλκανική σκακιέρα (Βιβλιοπαρουσίαση)
ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΝΑΚΑΚΗΣ: Βιβλιοπαρουσίαση (Μόνιμη στήλη)
ΣΤΟΘΕΑΤΡΟΕΚΣΤΑΝ EL CHE (Ο Τσε) του Βασίλη Κυριάκου
ΦΙΛΑΛΗΘΕΙΕΣ(Μόνιμη στήλη): 16 δισ. το 2000