ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ Χ.Δ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2019

Σε ένα συγκλονιστικό κείμενο που περιλαμβάνεται στο βιβλίο του «Αργά βαδίζει ο Χριστός», ο νεοφανής άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς συνοψίζει την εντελώς και ουσιωδώς άθεη νοοτροπία του καπιταλιστή, ο οποίος κόντρα στο ρηθέν της Γραφής, υποστηρίζει ένα άλλο ρηθέν που λέει: «όλη η γη είναι δική μου».

«Εγώ ανέκαθεν αισθανόμουν βαθιά περιφρόνηση απέναντι στους αδύναμους και πεινασμένους ανθρώπους, πού ζητούν μια αλλαγή οικονομική και νομική, η οποία θα έδινε και σ’ αυτούς ψωμί και δικαιώματα τόσα όσα έχει και κάθε αριστοκράτης. Επάνω σέ τί βασίζουν οι προλετάριοι αυτή την απαίτησή τους; Στην ανθρωπιά και στο φυσικό δίκαιο; Εάν είναι σ’ αυτά, τότε έχασαν το παιχνίδι. Διότι θα ρωτούσα εγώ: Επάνω σε τί βασίζουν την ανθρωπιά και το φυσικό δίκαιο; Εάν ή ανθρωπιά και το φυσικό δίκαιο είναι ή τελευταία αρχή την οποία επικαλούνται τότε εκείνοι πρέπει να πεθάνουν, διότι ή ανθρωπιά είναι νεότερη από τον άνθρωπο και το φυσικό δίκαιο ασθενέστερο από τη φυσική δύναμη. Ό άνθρωπος ορίζει και το τί είναι ή ανθρωπιά και το τί είναι το φυσικό δίκαιο. Και εφόσον είναι έτσι, τότε εγώ έχω τη δική μου ανθρωπιά και το δικό μου φυσικό δίκαιο, βασισμένα επάνω στη δύναμή μου και στον πλούτο.
Κατ’ αυτή τη δική μου ανθρωπιά, πάνω από την οποία εγώ δεν αναγνωρίζω ανώτερη αρχή, εγώ πρέπει να ζώ, μα εκατοντάδες χιλιάδες προλετάριοι να πεθάνουν από την πείνα, και εγώ πρέπει να ζώ καλά, μα εκατοντάδες χιλιάδες αυτών να ζουν άσχημα.

(…)Εγώ δεν θέλω να είμαι μισοχορτάτος, πόσο μάλλον πεινασμένος. Εγώ θέλω να είμαι μόνο χορτάτος, μα θέλω να είμαι χορτάτος ακόμα και με τίμημα την πείνα σου και το θάνατο σου. Μού λείπουν τελείως οι λόγοι για τούς οποίους εγώ θα έπρεπε να μοιράζομαι τη γη και το ψωμί μαζί σου. Καμία δύναμη δεν με σπρώχνει πηρός αυτό, ούτε κάποια εξωτερική δύναμη με αναγκάζει. Σε μένα τίποτα δεν λέει ότι ή γη είναι δική μας, ενώ όλα μου λένε ότι ή γη είναι δική μου».

Εναντίον αυτής της νοοτροπίας που διαμόρφωνε την αντίστοιχη αφόρητη πραγματικότητα εξεγέρθηκαν με ειρηνικό τρόπο οι εργάτες την Πρωτομαγιά του 1886 στο Σικάγο, αντίστοιχες της οποίας εκδηλώθηκαν και στην πατρίδα μας μεταγενέστερα. Για να καταπνίξει την ειρηνική αυτή διαμαρτυρία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων τότε, που υποστήριζε το «8 ώρες (βιοποριστικής) δουλειάς, 8 ώρες ύπνου, 8 ώρες ελεύθερου χρόνου», η «ευγενής» ιθύνουσα τάξη των ΉΠΑ κατέφυγε σε βία και άγρια καταστολή με όπλα με πραγματικές σφαίρες εναντίον του πλήθους, με αποτέλεσμα νεκρούς ανθρώπους.
Η Ορθόδοξη Παράδοσή μας παρουσιάζει μια μοναδική ανεπιείκεια εναντίον της αποστέρησης του μισθού και της αδικίας στη διανομή του εισοδήματος. Η αδικία, όπως θα έλεγε και ο σύγχρονος γέροντας Παΐσιος ο αγιορείτης, δεν έχει καμιά δικαιολογία, διότι το ακόρεστο πάθος της πλεονεξίας δεν συνιστά δικαιολογία σε κανένα επίπεδο. Παραταύτα, το πιο διεφθαρμένο και άπληστο μέρος της κεφαλαιοκρατικής τάξης διασαλπίζει την απενοχοποίηση της κερδοσκοπίας σε βάρος του φτωχού συνανθρώπου, την οποία θεωρεί ως …θεμιτή. Από κοντά και η αστοχριστιανική ψευδοθεολογία, πιστή στη γραμμή των Γραμματέων και Φαρισαίων της εποχής του Χριστού, «απενοχοποιεί» τον πλουτισμό, όταν ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος θα πει ότι «κάθε πλούσιος είναι είτε άνομος είτε γιος ανόμου».

Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός λέει, αντιθέτως, πολύ χαρακτηριστικά: «Όταν δεις κάποιον να πλουτίζει με αδικίες και να ευημερεί, να στενάξεις, να δακρύσεις. Διότι ο πλούτος αυτός προσθέτει σ’ αυτόν τιμωρία…», ενώ ο άγιος των νεοελληνικών γραμμάτων Αλ. Παπαδιαμάντης θα προσθέσει: «Η πλουτοκρατία ήτο είναι και θα είναι ο μόνιμος άρχων του κόσμου, ο διαρκής αντίχριστος. Αυτή γεννά την αδικίαν, αυτή τρέφει την κακουργίαν, αυτή φθείρει σώματα και ψυχάς. Αυτή παράγει την κοινωνικήν σηπεδόνα. Αυτή καταστρέφει κοινωνίας νεοπαγείς».
Για όλους τους παραπάνω λόγους, στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις που γίνονται που επιδιώκουν τη μεγαλύτερη κοινωνική δικαιοσύνη προς τη μεριά της δίκαιης διεύρυνσης του εργατικού εισοδήματος, όπως αυτές που εκδηλώθηκαν στη χώρα μας κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων της Πρωτομαγιάς. Επίσης, στα πλαίσια αυτά, στηρίζουμε τη διεκδίκηση ενός ωραρίου τέτοιου το οποίο να επιτρέπει στους εργαζομένους να δουλεύουν ώστε άνετα να βγάζουν τα προς το ζην και όχι, αντίστροφα, να ζουν για να δουλεύουν για τους άφρονες πλουσίους της εποχής μας.
Για άλλη μια φορά επισημαίνουμε τις ευθύνες των κυρίαρχων συνδικάτων, που ενώ το 2015 άμεσα ή έμμεσα στήριξαν την επιβολή της μνημονιακής πολιτικής στη χώρα μας, έρχονται σήμερα να παραστήσουν ότι διαμαρτύρονται για τις συνέπειες της ίδιας αυτής πολιτικής.
Επισημαίνουμε επίσης ότι τα συνδικάτα καλύπτουν μόνο τμήμα του δημόσιου ή ευρύτερου δημόσιου τομέα της οικονομίας. Οι εργαζόμενοι στην ιδιωτική οικονομία έχουν μείνει εντελώς ακάλυπτοι. Αφού πλήρωσαν το μεγαλύτερο βάρος των συνεπειών της κρίσης οδηγούμενοι μαζικά στην ανεργία, τα δικαιώματά τους καταστρατηγούνται συστηματικά.
Στη σημερινή συγκυρία, παραμένει επίκαιρο το απόσπασμα της καθολικής επιστολής του Ιακώβου, για όσους εργοδότες εκμεταλλεύονται την μειονεκτική θέση των εργαζομένων λόγω της κρίσης: «Οι πλούσιοι να κλάψουν γοερά για τα βάσανά τους, που σε λίγο έρχονται.( …) Ο μισθός των εργατών που τον στερήθηκαν κραυγάζει εναντίον τους και φτάνει ως τα αυτιά του παντοδύναμου Κυρίου.»