Παγκόσμια ἡμέρα περιβάλλοντος ἡ 5η Ἰουνίου, ποὺ ἐφέτος συμπίπτει μὲ τὴν ἀπόδοση τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα.

Τὶς ἀνοιξιάτικες αὐτὲς μέρες, ποὺ ἡ φύση βάζει τα γιορτινά της, ποὺ καὶ τὸ πιὸ μικρὸ κομμάτι γῆς εἶναι ὁλάνθιστο στὴν Ἑλλάδα, ἔρχεται στὸ νοῦ ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς 3^ης Κυριακῆς τοῦ Ματθαίου: «Οὔτε ὁ βασιλιᾶς Σολομώντας μὲ τὴν πιὸ λαμπρὴ φορεσιά του δὲν ντύθηκε ὅπως ἕνα ἀπὸ αὐτὰ (τὰ ἀγριολούλουδα).» (Ματθ. στ 28)

Ἡ λαμπρότητα τῆς Δημιουργίας, τὴν ὁποία ὁ ἄνθρωπος ἔχει ταχθεῖ νὰ  φυλᾶ σὲ ὅλο της τὸ μεγαλεῖο, συγκρινόμενη μάλιστα μὲ τὰ ἀνθρώπινα δημιουργήματα καὶ τὴ ματαιόδοξη πολυτέλεια. Στὸ ταπεινὸ ἀγριολούλουδο ἔχει δώσει ὁ Θεὸς μεγαλύτερη λαμπρότητα ἀπὸ τὸν λαμπροντυμένο βασιλιᾶ.

Τὸ Θ’ Συνέδριο τῆς Χ.Δ. διατύπωσε τὴν ἀκόλουθη θέση γιὰ θέματα προστασίας περιβάλλοντος, ποὺ εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς ἐπιμέρους σκοποὺς τοῦ Κινήματος τῆς Χριστιανικῆς Δημοκρατίας ὅπως περιγράφονται ἀπὸ τὸ Καταστατικό της:

« Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ Θεὸς ἔπλασε τὰ πάντα «καλά λίαν», «τίποτα περιττὸ ἢ ἄχρηστο δὲν μπορεῖ νὰ βρεθεῖ στὴ φύση ….δὲν ἔχουν ὅλα δημιουργηθεῖ γιὰ τὴ δικιά μας καλοπέραση (τῆς γαστρὸς ἔνεκεν τῆς ἡμετέρας)», τονίζει ὁ Μέγας Βασίλειος στὸ ἔργο του «Ὁμιλίαι εἰς τὴν Ἑξαήμερον». «Σπόροι ποὺ γιὰ σένα ἄνθρωπε εἶναι δηλητήριο, ἀποτελοῦν θρεπτικὴ τροφὴ γιὰ τὰ πουλιὰ καὶ οὐσίες ποὺ σὲ βλάπτουν εἶναι θεραπευτικὲς καὶ εὐεργετικὲς γιὰ τὰ ψάρια», τονίζει επίσης.Ἡ προστασία τοῦ περιβάλλοντος περιλαμβάνεται στοὺς σκοποὺς τοῦ Κινήματος τῆς Χ.Δ., τὸ ὁποῖο μὲ βάση τὸ Καταστατικό του «Μεριμνᾶ γιά τήν προστασία τοῦ περιβάλλοντος, καλλιεργώντας τήν ἀγάπη τῆς φύσης καί τήν ἀειφόρο ἀνάπτυξη.»Ἡ ἐντεινόμενη ὑποβάθμιση τοῦ περιβάλλοντος εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἀπληστίας καὶ τῆς κερδοσκοπίας τῆς οἰκονομικής Ὀλιγαρχίας, ἀλλὰ καὶ τῆς ὑπερκατανάλωσης, ποὺ εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς δημιουργίας τεχνητῶν ἀναγκῶν στοὺς ἀνθρώπους.Ἡ κατάσταση αὐτὴ μπορεῖ νὰ ἀνακοπεῖ, ὄχι μόνο μὲ διεθνεῖς πρωτοβουλίες, ἀλλὰ κυρίως μὲ τὴν καταπολέμηση τοῦ καταναλωτισμοῦ, σὲ πλαίσιο κοινωνικῆς δικαιοσύνης.

ΦΩΤΟ: Ἀγριολούλουδα τῆς Οἴτης (Asperula Boissieri στὴν κορυφὴ καὶ Viola Poetica στὸ ἄρθρο )Γιώργου Κορέτσου. Ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα foropenforests.org  γιὰ τὴ διατήρηση Δασών και Δασικών Ανοιγμάτων Προτεραιότητας στον Εθνικό Δρυμό Οίτης και στο Όρος Καλλίδρομο της Στερεάς Ελλάδας

Η κυρίαρχη ιδεολογία της Ευρωπαϊκής Ένωσης περιστρέφεται γύρω από την κατοχύρωση του λεγόμενου “ελεύθερου ανταγωνισμού” Τούτο προβλέπεται από τη Συνθήκη της Ρώμης ως στόχος και επιβάλλεται όλο και πιο έντονε από τις μεταγενέστερες συνθήκες και τη νομολογία του Δικαστηρίου της Ε.Ε.. Και σημαίνει εκχώρηση των δημόσιων υποδομών σε ιδιώτες ως αυτοσκοπό. Έτσι, οι αεριτζήδες της διεθνούς Ολιγαρχίας, κάνουν “πάρτυ” και κερδοσκοπούν εκ του ασφαλούς με της δημόσιες υποδομές που έχουν στηθεί με τα χρήματα των πολιτών. Μεγιστοποιώντας -βέβαια- τα κέρδη τους και ελαχιστοποιώντας τις δαπάνες, με αποτέλεσμα την απαξίωση των υποδομών και τη συνολικότερη υπιοβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα που είχε επισημάνει η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ,  ήταν η πτώση της οδογέφυρας της Γένοβας στην Ιταλία τον περασμένο χρόνο. Οι δημόσιοι αυτοκινητόδρομοι είχαν εκχωρηθεί σε ιδιωτική εταιρία, η οποία εισέπραττε τα διόδια κερδίζοντας δισεκατομμύρια, αλλά ελάχιστα διέθετε για τη συντήρησή τους, με αποτέλεσμα να επέλθει το πολύνεκρο ατύχημα.

Στην Ελλάδα, η πολιτική αυτή εφαρμόζεται με τις ακόλουθες ιδιορρυθμίες:

-Επιβλήθηκε με τον εκβιαστικό “βούρδουλα” των Μνημονίων.

-Η ιδιωτικοποίηση σε πολλές περιπτώσεις συνιστά μασκαρεμένη κρατικοποίηση, όπως με τα περιφερειακά αεροδρόμια, που τέθηκαν υπό τον έλεγχο της γερμανικής κρατικής εταιρίας “Φράπορτ”.

Η τελευταία, για να αυξήσει τα κέρδη της μείωσε το προσωπικό ασφαλείας του αεροδρομίου Ρόδου, με αποτέλεσμα την πολύωρη ταλαιπωρία των ταξιδιωτών και την απαξίωση του νησιού ενόψει τουριστικής περιόδου. Σύμφωνα με την εφημερίδα ΡΟΔΙΑΚΗ και καταγγελίες, που αναδημοσιεύει το ΠΟΝΤΙΚΙ,   η αναμονή φτάνει και τις δύο ώρες. Κατά την εφημερίδα, “επιβάτης σε γραμμή εσωτερικού που βρέθηκε την Πέμπτη το απόγευμα στο “ΔΙΑΓΟΡΑΣ” για να ταξιδέψει, έστειλε στη «Ροδιακή» τις εικόνες ντροπής που δημοσιεύονται σήμερα, με σκοπό να ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη της Ρόδου και οι αρχές της περιοχής και να παρέμβουν στη Fraport ώστε να ομαλοποιηθεί η κατάσταση.”

Για μας, η μόνη ομαλοποίηση θα ήταν να κηρυχθεί έκπτωτη η γερμανική εταιρία και να επανέλθουν στο Δημόσιο οι υποδομές που δημιουργήθηκαν με έξοδα του ελληνικού Λαού.

ΓΖ

ΦΩΤΟ: Από την καταγγελία για τη δυσλειτουργία του αεροδρομίου της Ρόδου “ΔΙΑΓΟΡΑΣ”

τοῦ ΓΙΑΝΝΗ ΖΕΡΒΟΥ

Θἄλεγε κανεὶς ὅτι τὰ πολιτικά μας πράγματα στὴν Ἑλλάδα σήμερα θυμί­ζουν κάπως τὶς καταστάσεις, γιὰ τὶς ὁποῖες διαβάζουμε στὰ Εὐαγγέλια. Ἔχουμε Κυβέρνηση «Σαδδουκαίων», ποὺ δὲν πιστεύουν στὴν Ἀνάσταση καὶ δηλώνουν ἄθεοι στὴν πλειοψηφία τους. Ταυτόχρονα, ἔχουμε ἀντιπο­λίτευση «Φαρισαίων», ποὺ μπορεῖ νὰ ἐμφανίζουν χριστιανοπρεπὲς καὶ ἐθνοπρεπὲς περίβλημα, ἀλλὰ ἀπὸ μέσα κυριαρχοῦν ὑλιστικὲς καὶ ἀντί­χριστες προτεραιότητες. Ἰδίως μὲ τὴ σημερινή του ἡγεσία, τὸ κόμμα τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης κυριαρ­χεῖται ἀπὸ σκληρὲς νεοφιλελεύθερες ἀπόψεις.

• Ὁ Χριστὸς «ἐφίμωσε» μὲ διάλογο, τόσο τοὺς Σαδδουκαίους, ὅσο καὶ τοὺς Φαρισαίους. Στοὺς τελευταί­ους ὅμως, ἐπιφύλαξε ἐπιπλέον καὶ τὰ καταιγιστικὰ «οὐαί».

Φύκια γιὰ μεταξωτὲς κορδέλες

Δυστυχῶς, ὁ ἀποπροσανατολισμὸς κυριάρχησε στὶς ἐκλογὲς τῆς περα­σμένης Κυριακῆς. Κανένα ἀπὸ τὰ οὐσιαστικὰ προβλήματα τοῦ τόπου δὲν τέθηκε ἀπὸ τοὺς δύο βασικοὺς μονομάχους τοῦ νεομνημονιακοῦ δικομματισμοῦ:

• Τὰ εὐρωπαϊκὰ ζητήματα καὶ ἰδίως ἡ ἄμεση σχέση τῆς δομῆς καὶ τῆς λειτουργίας τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης καὶ τῆς Εὐρωζώνης μὲ τὴν μεθοδευ­όμενη ἐξαθλίωση καὶ φτωχοποίηση εὐρύτατων στρωμάτων τοῦ ἐλληνικοῦ λαοῦ. Καὶ τὸ βασικότερο, ἡ ἀπώλεια τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας καὶ ἡ νόθευση τῆς λειτουργίας τῆς Δημοκρατίας, μὲ τὴν ἐκλεγμένη Κυβέρνηση νὰ εἶναι ὑπόλογη ὄχι στοὺς ψηφοφόρους, ἀλλὰ σὲ μιὰ «ὑπερκυβέρνηση» διορι­σμένων ὑπαλλήλων, τὴν «Κομισιόν».
• Θέματα ἐθνικῆς ἀσφαλειας, μὲ τὴν αὔξηση της τουρκικῆς προκλη­τικότητας.
• Ἐκδηλώθηκε, βέβαια, μαζικὴ ἀπογοήτευση ψηφοφόρων, εἴτε μὲ τὴν ἀποχὴ, εἴτε μὲ τὴν ἀνάδειξη νέων σχημάτων, ὅπως τὰ κόμματα Βελόπουλου καὶ Βαρουφάκη, ποὺ ἐκτοπίζουν ἄλλους εὐκαιριακοὺς σχη­ματισμούς, ὅπως τὰ κόμματα Θεο­δωράκη, Λεβέντη καὶ Καμμένου, ποὺ ἐνῶ ἐκπροσωποῦνται στὴν ἀπερχό­μενη Βουλή, καταποντίστηκαν στὶς Εὐρωεκλογές.

Καὶ ἄλλοι σχηματισμοὶ ποὺ δὲν πέρασαν τὸ ὅριο τοῦ 3%, ἀλλὰ ποὺ ἔφτασαν καὶ ξεπέ­ρασαν τὸ 1%, λειτούργησαν ὡς «δεξαμενὲς ἀσφαλείας» γιὰ τὴν ὑποδοχὴ τῶν ἀπο­γοητευμένων ψηφοφόρων.

• Τόσο οἱ ὑπό ἐξαφάνι­ση σχηματισμοί, ὅσο καὶ οἱ ἀνερχόμενοι, ἀποδεικνύο­νται «σχήματα-παγίδες». Χωρίζονται σὲ δύο βασικὲς κατηγορίες: Σὲ αὐτὰ ποὺ «πούλησαν» στοὺς ἐκλογεῖς γενικόλογες περὶ πατριωτι­σμοῦ διακηρύξεις, ψαρεύο­ντας ταυτόχρονα στὰ θολὰ νερὰ τῆς ἀνασφάλειας καὶ τῆς φοβίας, ἐμφανίζοντας πρόσφυγες καὶ μετανάστες ὡς ἀποδιοπομπαίους τρά­γους καὶ ὑπεύθυνους γιὰ ὅλα τὰ δεινά.
• Ταυτόχρονα ὅμως, δὲν λένε λέξη γιὰ τὴν «ταμπα­κέρα». Κραυγάζουν ὑπο­κριτικὰ γιὰ τὸ ὄνομα τῆς Μακεδονίας, τὴν ἴδια ὥρα ποὺ κλείνουν τὰ μάτια στὸ ξεπούλημα τῶν λιμανιῶν καὶ τῶν ἀεροδρομίων της, καθὼς καὶ στὰ ὀργανωμένα συμφέροντα ποὺ συντηροῦν τὴν κατάσταση αὐτή.
• Μπορεῖ ἡ «Χρυσῆ Αὐγὴ» νὰ ἐμφανίζεται μὲ μειωμένα ποσοστά. Ὅμως, τὴν πλει­ονότητα τῶν ἀπόψεών της συμμερίζεται τὸ κόμμα Βε­λόπουλου. Ὁ τελευταῖος, δουλεύοντας μέσα ἀπὸ τὴν Τηλεόραση, κατάφερε νὰ ἐγκλωβίσει διὰ τῆς προπα­γάνδας τὸ 4% τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος.
• Στὸ ἄλλο ἄκρο, τὸ σχῆμα Βαρουφάκη «περιμάζεψε» καὶ ἐνσωμάτωσε τοὺς δυσαρε­στημένους ἀπὸ τὰ Μνημό­νια, ἀποδεχόμενο ταυτόχρο­να τὴ ρίζα τοῦ κακοῦ, ποὺ εἶναι ἡ ἴδια ἡ Εὐρωζώνη, τὴν ὁποία φιλοδοξεῖ νὰ «μεταρ­ρυθμίσει».
• Ἄλλα σχήματα, ὅπως τῆς Ζωῆς Κωνσταντοπού­λου, ποὺ οὔτε ὁλοκληρω­μένο ψηφοδέλτιο μπόρεσε νὰ ἐμφανίσει, ἐνισχύθηκαν χάρη στὶς γενικόλογες συν­θηματολογίες.
• Ἄποψη τῆς στήλης εἶναι ὅτι τὸ ἐκλογικὸ ἀπο­τέλεσμα ἀδικεῖ τὴ «Λαϊκὴ Ἑνότητα» τοῦ Παναγιώτη Λαφαζάνη, ἡ ὁποία ἦταν ἀπὸ τοὺς λίγους σχηματι­σμοὺς ποὺ ἐμφανίστηκε μὲ ὁλοκληρωμένες θέσεις γιὰ τὰ εὐρωπαϊκὰ θέματα. Καὶ παράλληλα μὲ ἀγῶνες ἐνά­ντια στοὺς πλειστηριασμούς, ποὺ ἔχουν στοιχίσει διώξεις σὲ στελέχη της.
• Ἀνθρώπους ποὺ εἶναι ἀξιέπαινοι γιὰ δύο βασικὲς ὑπερβάσεις τους:
• Τὴν καταδίκη τῶν κα­θεστώτων τοῦ λεγόμενου «ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ» ποὺ τοὺς ἐπέσυραν τὸ ἄσβε­στο μίσος τοῦ δογματικοῦ ΚΚΕ.
• Τὴν ἐπιμονὴ στὶς ἀρχές τους τὸ 2015, μὲ τὴν ἀπόρ­ριψη τοῦ πειρασμοῦ τῆς ἐξουσίας. Ἕνα παράδειγ­μα ἐντιμότητας ποὺ λέει περισσότερα ἀπὸ πολλὲς πολιτικο-ιδεολογικὲς ἀνα­λύσεις.
• Βέβαια, λάθη τακτικῆς ποὺ ὁδήγησαν στὴν ἐκλο­γικὴ αὐτὴ συντριβὴ ὑπάρ­χουν καὶ τὰ ἔχουμε καὶ ἐμεῖς ἐπισημάνει στὸ παρελθόν.
• Ὅπως ἐπίσης καὶ ἡ συνολικὴ ἀπαξίωση τῆς Ἀριστερᾶς ποὺ ἐπέφερε ὁ Ἀλέξης Τσίπρας
• Ἐλπίζουμε οἱ φίλοι τῆς ΛΑΕ γρήγορα νὰ ἀνασυ­γκροτηθοῦν ἀπὸ τὴν ἐκλο­γικὴ αὐτὴ ἥττα, διότι ὁ τό­πος ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ μία πατριωτικὴ καὶ δημοκρα­τικὴ καὶ ἀντιμνημονιακὴ Ἀριστερά.
• Τὸ ζήτημα εἶναι ὅτι λειτούργησε ὁ ἀποπροσα­νατολισμός στὶς ἐκλογὲς αὐτές. Δικό μας καθῆκον εἶναι νὰ ἀντιμετωπίσου­με, ὅσο μποροῦμε, τὶς σκοτεινὲς δυνάμεις καὶ τὸ ὀργανωμένο ψεῦδος, προ­βάλλοντας τὰ ἀληθινὰ προ­βλήματα.

Πρωτοσέλιδο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ 30.5.2019

Τὸ ἐκλογικὸ σῶμα, ἕνα μέρος του γιὰ τὴν ἀκρίβεια λόγω τῆς μεγάλης ἀποχῆς, ποὺ ἐδεχομένως θὰ ἦταν μεγαλύτερη στὶς Εὐρωεκλογὲς ἂν γίνονταν μόνες τους, ἐκφράστηκε τὴν περασμένη Κυριακἠ. Ἔδωσε στὴ Νέα Δημοκρατία ὑψηλὰ ποσοστά μὲ μεγάλη διαφορὰ ἀπὸ τὸν ΣΥΡΙΖΑ ποὺ κυβερνᾶ. Ἀποτέλεσμα: Ἡ ἀναγγελία ἀπὸ τὸ κυβερνητικὸ κόμμα πρόωρων ἐθνικῶν ἐκλογῶν.

Ὁ ΣΥΡΙΖΑ, ἀπὸ τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2015 καὶ μετά, κυβέρνησε ὡς ἐντολοδόχος τῶν συμφερόντων ποὺ καταπολεμοῦσε πρὶν ἀναδειχθεῖ στὴν κυβέρνηση τὸν Ἰανουάριο τῆς ἴδιας χρονιᾶς καὶ ἐφάρμοσε πιστὰ μιὰ πολιτικὴ  ποὺ καταπολεμοῦσε ὡς ἀντιπολίτευση.Ἀντίστοιχη μὲ τὴν πολιτική του μετάλλαξη ἦταν ἡ ὑποβάθμιση καὶ τῆς ποιότητας τοῦ πολιτικοῦ του λόγου.

Ἄνοιξε ἔτσι τὸ δρόμο στὴν “παλινόρθωση” τοῦ παλιοῦ δικομματισμοῦ, ποὺ εἶχε ὁδηγήσει στὴν χρεωκοπία τὴ χώρα,ἀφοῦ τὸν νεκρανάστησε πολιτικά, ἐφαρμοζόντας τὴν πολιτική του. Ἀποδεχόμενος ὅτι ἡ πολιτικὴ αὐτὴ εἶναι μόνόδρομος.

Τὴ λογικὴ τοῦ μονοδρόμου πέρασαν οἱ μονομάχοι τοῦ δικομματισμοῦ  στὸ ἐκλογικὸ σῶμα, ἀποπροσανατολίζοντάς το ταυτόχρονα ἀπὸ τὰ πραγματικὰ προβλήματα: Τὸ μεῖζον πρόβλημα ποὺ εἶναι ἡ ἴδια ἡ συγκρότηση τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης καὶ ἡ ἀπώλεια τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας.

Κατὰ τὰ λοιπά, νέα εὐκαιριακὰ σχήματα-παγίδες ‘ἐμφανίστηκαν καὶ ἀντικατέστησαν τὰ προϋπάρχοντα: Ἀνέξοδη καὶ ἐπιφανειακὴ “πατριωτικὴ” ρητορεία ἀπὸ τὸ κόμμα Βελόπουλου, ἐνδοσυστημικὴ “ἀμφισβήτηση” ἀπὸ τὸ κόμμα Βαρουφάκη. Δεξαμενὲς ἀσφαλείας γιὰ τὴν ἐνσωμάτωση τῶν δυσαρεστημένων. Καὶ ἡ ΑΝΤΡΑΣΥΑ ποὺ μὲ τὸν αὐτιστικὸ ἐθνομηδενισμό της, ἐξακολουθεῖ νὰ ἐγκλωβίζει νέους ἀνθρώπους σὲ κατευθύνσεις ἀδιέξοδες.

Στενὴ καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς τῆς ἀνάδειξης τῶν πραγματικῶν προβλημάτων καὶ τῆς ὁλοκληρωμένης διάστασης τοῦ πνευματικοῦ καὶ πολιτικοῦ προβλήματος τῆς χώρας.

Ὅμως, περισσότερο ἀναγκαία παρὰ ποτέ.

Γ.Ζ.