Με αφορμή τον εφετινό εορτασμό της Κοίμησης της Θεοτόκου, η ΧΔ εξέδωσε την ακόλουθη  ανακοίνωση:

1. «Η Παναγία είναι η ελπίδα των απελπισμένων, η χαρά των πικραμένων, το ραβδί των τυφλών, η άγκυρα των θαλασσοδαρμένων, η μάνα των ορφανεμένων. Η θρησκεία του Χριστού είναι πονεμένη θρησκεία, ο ίδιος ο Χριστός καρφώθηκε απάνω στο ξύλο· κ’ ἡ μητέρα του η Παναγία πέρασε κάθε λύπη σε τούτον τον κόσμο», όπως παραστατικά γράφει ο Φώτης Κόντογλου.
2. Τιμάται ιδιαίτερα στην Ελλάδα, με αποκορύφωμα τον σημερινό εορτασμό της Κοίμησης και Μετάστασής της, διότι «η Ελλάδα είναι τόπος πονεμένος, χαροκαμένος, βασανισμένος από κάθε λογής βάσανο. Κι από τούτη την αιτία το έθνος μας στα σκληρά τα χρόνια βρίσκει παρηγοριά και στήριγμα στα αγιασμένα μυστήρια της ορθόδοξης θρησκείας μας, και παραπάνω από όλα στο Σταυρωμένο το Χριστό και στη χαροκαμένη μητέρα του, που πέρασε την καρδιά της σπαθί δίκοπο.»
3. Η Παναγία με τη δική της θέληση, αφιερώθηκε με αυτοθυσία στο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του κόσμου. «Το «γενηθήτω» της Παναγίας δεν προέρχεται από την υποταγή μονάχα της βούλησής της, αλλά εκφράζει την τελική ελευθερία του όντος της.», όπως τονίζει ο Παύλος Ευδοκίμωφ, διότι «Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος, γιατί είναι η εικόνα της θείας ελευθερίας και γιατί έχει την εξουσία να εκλέγει.»
4. Ζούμε δυστυχώς ακόμη και σήμερα την εποχή όπου, σε πολλες εκδηλώσεις της θεολογίας μας, οπως αυτή διατυπώνεται είτε από θεσμικά εκκλησιαστικά πρόσωπα, είτε από φημισμένους θρησκευτικούς καθοδηγητές, έχουμε το Θεό να παρουσιάζεται ως κάποιος που ζητά την πιο ταπεινή υποταγή, καταπώς θάλεγε ο Νικολάι Μπερντιάγεφ. Επίσης, αυτή η εκδοχή του Θεού δε ζητά απλώς υποταγή στο θέλημά Του λόγω μιας ανθρωποπαθούς διαστρέβλωσής του, σύμφωνα με τα ανθρώπινα πάθη, αλλά παρουσιάζεται και ως στυλοβάτης της όποιας καθεστηκυίας τάξης! Αν και μας απασχολούν πιθανές προσβολές των αθέων κατά της πίστης -και ως ένα βαθμό πολύ δικαιολογημένα- δεν αντιλαμβανόμαστε την προσβολή από την απόδοση εκ μέρους ημών των Χριστιανών βλάσφημων ιδιωμάτων στον Θεό και κατά πόσο αυτά τα ίδια προκαλούν την αθεΐα.
5. Στον αντίποδα όλων αυτών τοποθετείται όμως η Παναγία μας, την Κοίμηση και μετάσταση της οποίας γιορτάζουμε σήμερα.
6. Η Παναγία, με τη θέλησή της, με αυτοθυσία αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του κόσμου, γεφυρώνοντας το χάσμα ανάμεσα στο Θεό και στον άνθρωπο. Τούτο μπόρεσε να γίνει με τη σάρκωση του Λόγου του Θεού. τη Γέννηση του Θεανθρώπου, τη Σταύρωση και την Ανάστασή του.  Οι Γραφές και η υμνολογία της Εκκλησίας μας τονίζουν τον κίνδυνο που από τη αρχή αντιμετώπισε, ακόμα και να θεωρηθεί «κλεψίγαμος» και να υποστεί τις φρικτές συνέπειες της βάρβαρης νομοθεσίας της εποχής. Τη Γέννηση του Χριστού σ’ ένα σταύλο στη Βηθλεέμ. Την προσφυγιά στην Αίγυπτο από τον κίνδυνο του Ηρώδη. Τον πόνο της για τον μαρτυρικό και ατιμωτικό θάνατο του μονάκριβου Τέκνου της.
7. Κατά την προφητεία της, προφανώς εμπνευσμένη από το άγιο Πνεύμα, είχε πει μεταξύ άλλων «Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο δυνατός, εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, πλουτούντας εξαπέστειλεν κενούς και πεινώντας ενέπλησεν αγαθών». Αυτόν τον εμπλησμό από αγαθά των φτωχών και την πειθάρχηση των πλουτιζόντων στο δίκαιο ζητούμε και σήμερα. Ασφαλώς, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, ιδιαίτερα σήμερα, χωρίς την βοήθεια του ισχυρού βραχίονα του Θεού και τις πρεσβείες της Παναγίας Μητέρας Του.