Κλείνουν 52 χρόνια ἀπὸ τὸ πραξικόπημα τῆς 21^ης Ἀπριλίου, ὅταν μία ὁμάδα ἐπίορκων ἀξιωματικῶν ἐπέβαλε δικτατορικὸ καθεστὼς ποὺ κράτησε μέχρι τὸν Ἰούλιο τοῦ 1974.

Εἶναι γεγονὸς ὅτι ἡ νομιμότητα καταλύθηκε, καὶ στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, μὲ τὴν ἀντικανονικὴ ἐπιβολὴ τῆς ὀλιγομελοῦς «ἀριστίνδην Συνόδου», ποὺ ὑποκατέστησε τὴν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ὅμως, ἐκτὸς ἀπὸ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις, ὄχι μόνο δὲν ὑπῆρξαν ἀντιδάσεις ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ κόσμου τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ χριστιανικὲς ἀδελφότητες ἔσπευσαν νὰ νὰ ταυτισθοῦν μὲ τὸ καθεστώς, καθὼς καὶ νὰ συνδράμουν ἐνεργὰ σὲ ἐνέργειες ὅπως ἡ ὑπονόμευση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Μακαρίου, Προέδρου τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας.

Ἡ ὁποιασδήποτε μορφῆς ἀφαίρεση τοῦ θείου δώρου τῆς ἐλευθερίας καὶ ἡ τυραννία καταδικάζονται ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία καὶ τὴν ὀρθόδοξη παράδοσή μας. Χαρακτηριστικά, ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης τονίζει ὅτι ὅποιος ἀσκεῖ ἐξουσία, πρέπει νὰ τὸ κάνει  ἡγεσία μὲ τὸν κατάλ­ληλο τρόπο, χωρὶς νὰ παρασύρεται ἀπὸ τὴν ἀλαζονεία τῆς ἐξουσίας («μή ὁρμαῖς ἀλόγοις ὑπ’ ἐξουσίας κινούμενος»), κρίνοντας μὲ εὐθύ­τητα καὶ προσαρμοζόμενος στὶς προτιμήσεις τῶν ἐξουσιαζομένων/ διοικουμένων («καί πρός τάς προ­αιρέσεις τῶν ὑποχειρίων τῇ γνώμῃ συναρμοζόμενος». ) «Εἰς τούς Μακαρισμούς» 4, PG 44, 1233D-1236A.

Ὁ ἱδρυτὴς τῆς Χ.Δ.  Νίκος Ψαρουδακης καὶ ἡ ἐφμερίδα «Χριστιανική», μὲ τὴν ἀσυμβίβαστη ἀντιδικτατορικὴ στάση τους, συγκαταλέγονται ἀνἀμεσα στοὺς λίγους ποὺ ἔσωσαν ἐκεῖνα τὰ χρόνια τὴν τιμὴ τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου. Καταδίκασαν τὴν 21^η Ἀπριλίου , θαὼς καὶ τὶς ἀπόπειρες τοῦ καθεστῶτος νὰ ἀποσπάσει πολιτικὴ νομιμοποίηση:

«Ὁ τίτλος λοιπὸν τοῦ πολιτεύματος, τὸ Πολυχρόνιο κι οἱ φωτογραφίες στὰ Δημόσια Γραφεῖα ἦταν ἡ οὐσία τῆς Δημοκρατίας; ὅταν ἡ Δημοκρατία καταλύθηκε τὴν 21 Ἀπριλίου 1967, τὴν ἴδια μέρα ἄλλαξαν τὰ πάντα. Τὰ ἀτομικὰ δικαιώματα καταπατήθηκαν, πολίτες συνελήφθησαν, κόμματα ἔκλεισαν, ὁ Τύπος φιμώθηκε, ὁ λαὸς ἀπὸ κυρίαρχος ἔγινε κυριαρχούμενος, κι ἡ μοναδικὴ «ἐλευθερία» τοῦ πολίτου ἦταν νὰ ἐπευφημῆ τοὺς σωτῆρες του! Τώρα ποὺ ἐπαναφέρθηκε ἡ Δημοκρατία καὶ μάλιστα ἡ ἀβασίλευτη, γιατὶ δὲν ἦρθαν μαζί της ὅλα ἐκεῖνα ποὺ ἀναγκαῖα τὴν ἀκολουθοῦν; Γιτὶ τότε ποὺ ἦρθε ἡ δικτατορία δὲμ ἦρθε ὡς λέξη ἀλλὰ ἦρθε ὡς πράξη καὶ τώρα ποὺ «ἦρθε» ἡ Δημοκρατία ἦρθε ὡς λέξη καὶ ἀπουσιάζει ὡς πράξη;»

Ἰούνιος 1973. Ἀπὸ τὸ πρωτοσέλιδο ἄρθρο, μετὰ τὸ «Κίνημα τοῦ Ναυτικοῦ» τοῦ Μαΐου καὶ τὴν «ἀλλαγὴ» τοῦ πολιτεύματος.

«Πρέπει νὰ γίνει σαφὲς στὶς ἔνοπλες δυνάμεις πὼς ἡ 21^η Ἀπριλίου ἔχει ἀνέκκλητα καταδικαστεῖ στὴν ἐθνικὴ συνείδηση….Μονάχα ὁ Λαὸς εἶναι πηγὴ ἐξουσίας γιὰ τοὺς ἄρχοντες καὶ κανένας ἄλλος…(8.12.1973)».

Ἀποτέλεσμα τῆς ἀρθρογραφίας αὐτῆς ἦταν τὸ κλείσιμο τῆς «Χριστιανικῆς» καὶ ἡ ἐξορία τοῦ Νίκου Ψαρουδάκη στὴ Γυάρο.

Μετὰ τὴν πτώση τῆς Δικτατορίας, ὁ Νίκος Ψαρουδάκης, ἐκφράζοντας τὶς μεγάλες προσδοκίες τοῦ Λαοῦ καὶ τῆς νέας γενιᾶς ἔγραφε:

• «Πρέπει νὰ οἰκοδομήσουμε τὴν ἀληθινὴ Δημοκρατία. Χρειάζεται γενικὴ ἀλλαγή. Μπαλώματα καὶ πασαλείμματα δὲν εἶναι δεκτά. Ἀληθινὴ Δημοκρατία δὲν εἴχαμε ποτὲ στὴν Ἑλλάδα. Γι’ αυτὸ καὶ ἦρθε ἡ 21^η Ἀπριλίου 1967. Ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς τῆς Δημοκρατίας εἶναι ἡ λειψὴ Δημοκρατία.» «Χ» (27.7.1974) «Τὸ μήνυμα τῆς Γυάρου»)
• «Μπροστά στὸν σημερινὸ Ἕλληνα βρίσκονται βασικὰ τρεῖς κόσμοι: Ὁ κόσμος τῆς 20ῆς Ἀπριλίου, ὁ κόσμος τῆς 21^ης Ἀπριλίου κι ὁ κόσμος ποὺ βγῆκε ἀπὸ τὸν ἀγώνα τοῦ Λαοῦ ἐνάντια στους τυράννους του….Ἡ 21^η δὲν εἶναι παρὰ τὸ τέκνο τῆς 20ῆς…. Ὁ Τρίτος κόσμος, εἶναι ὁ κόσμος τῆς Νέας Γενιᾶς, ὁ κόσμος ποὺ εἶπε τὸ ἀσύγκριτο ΟΧΙ του στὴ Δικτατορία, ὁ κόσμος ποὺ συνέχεια, ἀπὸ τὸ ΟΧΙ τοῦ 1940 μέχρι σήμερα, μάχεται γιὰ τὴν ἀξιοπρέπεια καὶ τὴν τιμή, ὁ κόσμος ποὺ τὸ ἀδούλωτο πνεῦμα του ἔδωσε τὴν μυρίπνοη ἄνοιξη τοῦ Πολυτεχνείου, ἡ λαίλαπα τῆς λεβεντιᾶς καὶ τοῦ ἤθους ποὺ λύγισε τὴν ἀτσάλινη δύναμη τῶν παράνομων τάνκς…»   (12.10.1974)

Δυστυχῶς, οἱ προσδοκιες αὐτὲς διαψεύστηκαν σὲ μεγάλο βαθμό, μὲ ἀποτέλεσμα σήμερα, νὰ ἐρχονται κάποιοι “νοσταλγοὶ” ποὺ προσπαθοῦν νὰ ἀποενοχοποιήσουν τὸ δικτατορικὸ καθεστώς. Ὅπως χαρακτηριοστικὰ τονίζει τὸ Θ’ Συνέδριο τῆς ΧΔ :”   Τὸ 1973, ἡ ἐφημερίδα μας «Χριστιανική», μὲ τὴν ἀρθρογραφία τοῦ ἀείμνηστου ἱδρυτῆ της Νίκου Ψαρουδάκη, κατάγγειλε καὶ ξεσκέπασε τὴν προσπάθεια τῆς Δικτατορίας τῶν Συνταγματαρχῶν νὰ νομιμοποιηθεῖ πολιτικά. Σήμερα, καλούμαστε καὶ πάλι νὰ στηρίξουμε τὸ δημοκρατικὸ πολίτευμα, ἐνάντια στὴν παραπλανητικὴ προπαγάνδα καὶ στὴ μεθοδευμένη ἀπαξίωσή του. Ὁποιαδήποτε μορφὴ τυραννικῆς διακυβέρνησης εἶναι ἀσυμβιβαστη μὲ τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία.”