ΜΗΝΥΜΑ ΧΔ ΓΙΑ ΤΗΝ 25/03
Το Κίνημα της Χριστιανικής Δημοκρατίας εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση, με αφορμή την εθνική επέτειο της 25ης μαρτίου 1821:
«Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς. Ημείς, αν δεν είμεθα τρελλοί, δεν εκάναμε την επανάσταση, διατί ηθέλαμε συλλογισθεί πρώτον διά πολεμοφόδια, καβαλλαρία μας, πυροβολικό μας, πυροτοθήκες μας, τα μαγαζιά μας, ηθέλαμε λογαριάσει τη δύναμη την εδική μας, την τούρκικη δύναμη. Τώρα όπου ενικήσαμε, όπου ετελειώσαμε με καλό τον πόλεμό μας, μακαριζόμεθα, επαινόμεθα. Αν δεν ευτυχούσαμε, ηθέλαμε τρώγει κατάρες, αναθέματα».
Η αποτίμηση αυτή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στα Απομνημονεύματά του καταγράφει τον εξαιρετικά δυσμενή συσχετισμό σε βάρος των επαναστατών Ελλήνων το 1821, με την « Ιερά Συμμαχία» να επικυριαρχεί στην Ευρώπη και να καταστέλλει κάθε επαναστατικό κίνημα.
Η υποδούλωση του ελληνισμού έγινε δυνατή τον 15ο αιώνα, όταν στο ανατολικό Ρωμαϊκό (βυζαντινό) κράτος, πολιτική έκφραση του μεσαιωνικού ελληνισμού, είχε εγκαταλειφθεί η μακραίωνη πολιτική της κρατικής προστασίας των λαϊκών τάξεων. Μία Ολιγαρχία άπληστη και ξενόδουλη, είχε συγκεντρώσει τον πλούτο της χώρας, με την ψευδαίσθηση ότι θα μπορούσε να επιβιώσει στηριζόμενη στην ξένη βοήθεια.
Παρ’ όλο που η οθωμανική έννομη τάξη ήταν αποικιοκρατική και ληστρική και υποδούλωσε τους λαούς της περιοχής, μετατρέποντας τους Χριστιανούς σε πολίτες 2ης κατηγορίας και καθιερώνοντας ένα ιδιότυπο «απάρτχαϊντ» εις βάρος τους, συμπεριλήφθηκε στην προστασία της «Ιεράς Συμμαχίας», θεωρούμενη μέρος της ευρωπαϊκής τάξης.
Η ελληνική Επανάσταση, το αποκορύφωμα συνεχών αγώνων τετρακοσίων χρόνων του υπόδουλου ελληνισμού για την αποτίναξη της οθωμανικής τυραννίας, δημιούργησε παγκόσμια συγκίνηση και πολυσυλλεκτικό κίνημα παγκόσμιας συμπαράστασης. Εξέθεσε την «Ιερά Συμμαχία» που υποκριτικά επεκαλείτο τον Χριστιανισμό και ταυτόχρονα ανεχόταν ένας χριστιανικός λαός να παραμένει υπόδουλος. Συσπείρωσε τους θαυμαστές της αρχαίας ελληνικής κλασικής κληρονομίας και τους αγωνιστές κατά της απολυταρχίας και της κοινωνικής αδικίας.
Η ανάμνηση αυτής της τεράστιας ανατροπής που πέτυχαν οι αγωνιστές του 1821 παραμένει ζωντανή στους απολογητές των σύγχρονων μορφών και εκδοχών της τυραννίας, προκαλώντας τους δυσπιστία και ανησυχία: «Η Ελλάδα και άλλοτε στο παρελθόν κατέστρεψε την Ευρωπαϊκή τάξη…Οι τρεις Δυνάμεις [κατά τη ναυμαχία του Ναυαρίνου το 1827] έπραξαν ενάντια στα πιστεύω τους (ότι οι λαοί δεν πρέπει να ξεσηκώνονται ενάντια στο νό¬μιμο ηγεμόνα τους), επηρεασμένες από καθαρό ρομαντισμό, επειδή οι Ευρωπαίοι με την κλασική μόρφωση δεν ήθελαν οι απόγονοι του Ομήρου, του Σωκράτη και του Περικλή να συνεχίσουν να ζουν υπό τον τουρκικό ζυγό», «υπενθυμίζει» στις 11 Ιουνίου του 2015 από τις στήλες της γερμανικής εφημερίδας Die Welt ο Γερμανός ιστορικός Μπέρτχολντ φον Ζέεβαλντ, όταν η σύγκρουση μεταξύ ευρωκρατών και Ελλάδας ήταν στο αποκορύφωμά της.
«Όπου θέλει ο Θεός νικιέται η τάξη της φύσης», τονίζεται στην ακολουθία του Εσπερινού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, γιορτή που αποτέλεσε το σημείο αναφοράς της Επανάστασης του 1821. Με αυτή την έννοια, όταν ο άνθρωπος έχει πίστη κι ελπίδα, μπορεί να ανατραπεί και ο πιο δυσμενής συσχετισμός δυνάμεων. Αυτό είναι και το βασικό δίδαγμα του Αγώνα του 1821 στη σημερινή συγκυρία που ζούμε. Η Θεοτόκος κατά τον Ευαγγελισμό της, άλλωστε, αρθρώνει λόγο επαναστατικό: «Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού. Διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών. Κάθείλε δυνάστας από θρόνων και ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών και πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς». Τέτοιοι πλουτούντες υπήρξαν και οι «σύντροφοι των Τούρκων» (Απομνημονεύματα Φωτάκου) κοτζαμπάσηδες και ως εκ τούτου η Επανάσταση είχε εκτός από απελευθερωτικό της πατρίδας και του Γένους ή του Έθνους μας και αναμφισβήτητο κοινωνικό χαρακτήρα, τον οποίο ο ανιδιοτελής αρχηγός της ελληνικής επανάστασης Δημήτριος Υψηλάντης εξαρχής επισήμαινε: «Καιρός είναι να παύσει πλέον η τυραννία όχι μόνο των Τούρκων αλλά και των ατόμων εκείνων τα οποία συμμεριζόμενα των Τούρκων τα αισθήματα ζητούν να καταπιέζουν τον λαόν» (Προκήρυξη πριν την Α’ Εθνοσυνέλευση). Δυστυχώς όμως τα άτομα με τυραννικό και καταδυναστευτικό ήθος επιβίωσαν και συνεχίζουν ακόμη να απομυζούν και να αλλοτριώνουν τον λαό μας μαζί με τους ξενοκράτες.
Οι ήρωες του μεγάλου Αγώνα του ’21 αψήφησαν το θάνατο ώστε να πραγματώσουν σε μεγάλο βαθμό αυτό που αναφέρει ο Άγιος Κύριλλος στο Διάλογό του προς τους Μουσουλμάνους, δηλαδή τη θυσία για χάρη του συνανθρώπου, λόγω της μεγάλης αγάπης του πλησίον και της αγάπης προς την πατρίδα, που κι αυτή (οφείλει να) είναι προέκταση της πρώτης. Η αγάπη και ο ζήλος για την καθ’όλου ελευθερία επίσης και το αντιτυραννικό αίσθημα, όπως μαρτυρεί ο Αρχιστράτηγος Θοδωρής Κολοκοτρώνης, διαδραμάτισαν κορυφαίο ρόλο στην απόφαση της έναρξής της.
Όπως έγραφε ο ιδρυτής της ΧΔ Νίκος Ψαρουδάκης στις 20 μαρτίου του 1967, «Το έργο του 1821 είναι ημιτελές… Πλάι στην πολιτική ελευθερία που μάς έδωσε, πρέπει ν’ αγωνισθούμε και για πνευματική και οικονομική (κοινωνική) ελευθερία. Σ’ αυτόν τον αγώνα καλεί την Νέα Γενιά η «Χριστιανικὴ Δημοκρατία»… Το 1821 αγωνίσθηκε «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία». Χωρίς την αλήθεια του Χριστού ελευθερία δεν αποκτάται: Οι λαοί που δεν κυβερνώνται από το Θεό, κυβερνώνται από τυράννους. Χρειαζόμαστε μια καινούργια 25η Μαρτίου».
Καλούμαστε, λοιπόν, με πίστη κι ελπίδα, να ανατρέψουμε το νεοφιλελεύθερο σύστημα της κοινωνικής αδικίας και της μειωμένης εθνικής κυριαρχίας που έχει επιβάλει η διεθνής οικονομική Ολιγαρχία μέσω των λεγόμενων «ευρωπαϊκών συνθηκών» και της Ευρωζώνης.
Να αγωνισθούμε για την αποκατάσταση της κυριαρχίας της χώρας μας και του κοινωνικού κράτους, να βάλουμε φραγμό στην παρακμή και στη υποθήκευση της Ελλάδας. Ο αγώνας θα είναι μακροχρόνιος και επίμονος, αλλά στο τέλος θα πετύχει: Ώστε μια νέα μορφή πανευρωπαϊκής συνεργασίας από τον Ατλαντικό έως τα Ουράλια, βασισμένη στην κοινωνική δικαιοσύνη και στη διεθνή αλληλεγγύη, να αντικαταστήσει τη σημερινή «Ευρωπαϊκή Ένωση».
