Ανοίγοντας την εκδήλωση της “Χριστιανικής” για ελευθερία και ειρήνη στην Παλαιστίνη, ο Πρόεδρος της Χριστιανικής Δημοκρατίας Γιάννης Ζερβός που συντόνιζε, ΄΄εκανε την ακόλουθη εισαγωγή: 

Γιὰ 2η φορὰ μέσα στὸ τελευταῖο τρίμηνο, ὀργανώνουμε ἐκδήλωση γιὰ τὴν Παλαιστίνη. Γιατὶ κανένας ἄνθρωπος ποὺ σέβεται τὸν ἑαυτό του δὲν μπορεῖ νὰ μένει ἀσυγκίνητος μπορστὰ στὸ δράμα τοῦ παλαιστινιακοῦ λαοῦ.
Μὲ δύο ἄξονες: Ἐλευθερία καὶ εἰρήνη.
Εἰρήνη μὲ τὴν ἄμεση καὶ χωρὶς ὅρους κατάπαυση τῶν ἐχθροπραξιῶν στὴ λωρίδα τῆς Γάζας. Ἐμεῖς ὡς ΧΔ εἴμαστε ἀντίθετοι μὲ τὴ βία. Ἐκτὸς ἂν πρόκειται γιὰ ἄμυνα, ἢ γιὰ ἀπελευθερωτικὸ ἀγώνα.
Σὲ κάθε περίπτωση, εἴμαστε ἀντίθετοι σὲ ἐνέργειες ἐναντίον ἀμάχων. Καὶ γι’ αὐτὸ καταδικάσαμε καὶ τὴν ἐπίθεση τῆς 7ης Ὀκτωβρίου.
Ὅμως, δὲν ὑπάρχει καμμία δικαιολογία γιὰ τὴ συνεχιζόμενη ἐπιδρομὴ τοῦ Ἰσραήλ, μὲ θύματα δεκάδες χιλιάδες ἀμάχους καὶ τεράστια ἀνθρωπιστικὴ καταστροφή. Καὶ συνένοχοι εἶναι ὅσοι ἀνέχονται νὰ συνεχίζεται.
Σημαντικὸς σταθμὸς εἶναι τὸ αἴτημα τοῦ Εἰσαγγελέα τοῦ ΔΠΔ πρὸς τὸ Δικαστήριο γιὰ ἔκδοση ἐντάλματος σύλληψης τοῦ Ἰσραηλινοῦ πρωθυπουργοῦ Νετανιάχου καὶ ἑνὸς ὑπουργοῦ του ὡς ὑπαίτιους γιὰ πράξεις γενοκτονίας. Ὅπως καὶ τὴν ἀπόφαση τοῦ Δικαστηρίου, ποὺ ἔκανε ἕνα βῆμα παραπέρα ἀπὸ ἐκείνη τῶν ἀσφαλιστικῶν μέτρων καὶ ζητᾶ νὰ διερευνηθεῖ ἡ διάπραξη πιθανῶν ἐγκλημάτων στὴ Γάζα, ἰδίως σὲ δύο μεγάλα νοσοκομεῖα.
Ὅπως καὶ ἡ ἀναγνώριση τοῦ Παλαιστινιακοῦ κράτους ἀπὸ τὶς κυβερνήσεις τῆς Ἰσπανίας, τῆς Ἰρλανδίας καὶ τῆς Νορβηγίας τὸν Μάιο καὶ τῆς Σλοβενίας αὐτὸ τὸ μήνα. Μὲ ἀνακοίνωσή μας, ἔχουμε καλέσει καὶ τὴν ἑλληνικὴ κυβέρνηση νὰ προχωρήσει σὲ ἀναγνώριση τῆς Παλαιστίνης.
Ἐπισημαίνουμε ὅτι ἡ συνέχιση μιᾶς τέτοιας ἐγκληματικῆς ἐπιδρομῆς δὲν θὰ ἦταν δυνατή, ἂν δὲν ὑπῆρχε ἡ ἄμεση ἢ ἔμμεση στήριξη, ἰδίως τῶν ΗΠΑ, ποὺ παρέχουν τὸν ἐξοπλισμὸ καὶ τὴν πολιτικὴ κάλυψη, παρὰ τὶς φραστικὲς διαφοροποιήσεις. Τὸ ἴδιο συμβαίνει μὲ ἄλλες δυτικοευρωπαϊκὲς χῶρες.
Εἰδικὰ γιὰ τὶς ΗΠΑ ἐπιπρόσθετα μὲ τὴν ἰσχὺ τῶν φιλοϊσραηλινῶν λόμπι, ὑπάρχει καὶ ἕνας ἄλλος, ἄγνωστος στὸν πολὺ κόσμο παράγοντας: Ἡ ἐπιρροὴ τῶν λεγόμενων «χριστιανοσιωνιστῶν», οἱ ὁποῖοι βασιζόμενοι σὲ μιὰ κακόδοξη παρερμηνεία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τὴν ἀποκαλούμενη «Θεολογία τῶν οἰκονομιῶν» (dispensionalism) πιστεύουν πὼς βάσει τῶν Γραφῶν, οἱ Χριστιανοὶ πρέπει νὰ κάνουν τὰ πάντα, προκειμένου νὰ ἀποδοθεῖ στοὺς Ἑβραίους ἡ Παλαιστίνη, πρὶν τὴ Δευτέρα Παρουσία.
Τονίζεται χαρακτηριστικὰ σὲ ἀνάλυση τῆς γαλλικῆς ἱστοσελίδας Elucid (Ερίκ Ζιγιό) μὲ τίτλο “Ἡ ἐλάχιστα γνωστὴ πτυχὴ τῆς ἀμερικανικῆς ὑποστήριξης πρὸς τὸ Ἰσραὴλ: Χριστιανικὸς Σιωνισμὸς”: “Ἡ ἰδέα ὅτι τὸ Ἰσραὴλ ἀξίζει νὰ τύχει ὑπεράσπισης ὡς ἡ μόνη «ἀληθινὴ δημοκρατία» στὴ Μέση Ἀνατολὴ δὲν ἀντέχει οὔτε στιγμὴ στὴν ἀνάλυση, ἂν λάβουμε ὑπόψη τὸ καθοριστικὸ βάρος τῆς ἀκροδεξιὰς σήμερα στὴν ἰσραηλινὴ πολιτικὴ ζωή, τὴν περιφρόνηση γιὰ τὴν εἰρήνη ἡ ὁποία ἐκδηλώνεται μὲ τὴ μαζικὴ ἐπιχείρηση ἀποικισμοῦ τῶν κατεχόμενων ἐδαφῶν, ποὺ ξεκίνησε πρὶν ἀπὸ δεκαετίες, ἢ τὴ δυσανάλογη βία ὅλων τῶν ἰσραηλινῶν ἀπαντήσεων στὶς παλαιστινιακὲς ἐπιθέσεις” .
Κατά συνέπεια, ἡ ἐκλογικὴ ἐπιρροὴ τῶν ἀκροδεξιῶν εὐαγγελικῶν φιλοσιωνιστικών ὁμάδων εἶναι καθοριστικὴ γιὰ τὴ διατήρηση τῆς ἄνευ ὅρων στήριξης τῶν ΗΠΑ πρὸς τὸ Ἰσραήλ, ἐνάντια στὸ ἐθνικὸ τοὺς συμφέρον, ποὺ συνάδει μὲ τὴ σύσφιγξη τῶν σχέσεων μὲ τὸν ἀραβικὸ κόσμο.
Ἡ τάση αὐτὴ ἐμφανίστηκε στὰ μέσα τοῦ 19ου αἰώνα. Διαδόθηκε κυρίως στὶς ΗΠΑ καὶ προηγήθηκε τῆς διάδοσης τοῦ Σιωνισμοῦ στὶς ἑβραϊκὲς κοινότητες.
Ὁ Ἀμερικανὸς Πρόεδρος Τρούμαν, ἐπηρεασμένος ἀπὸ τὶς ἀντιλήψεις αὐτὲς καὶ βασιζόμενος στὴν ἐκλογική τους ἐπιρροή, μετέβαλε ἀπὸ τὸ 1945 ποὺ ἀνέλαβε, τὴν πολιτικὴ τοῦ προκατόχου του Φραγκλίνου Ροῦζβελτ, ποὺ εἶχε ταχθεῖ τὸ 1943 ὑπὲρ τῆς ἑνιαίας συνδιοίκησης τῆς Παλαιστίνης ἀπὸ συμβούλιο ἁπαρτιζόμενο ἀπὸ τρεις Μουσουλμάνους, δύο Χριστιανοὺς καὶ ἕναν Ἰσραηλίτη, μὲ ἐναλλαγὴ σιωνιστῆ καὶ ἀντισιωνιστῆ στὴ θέση.
Παραμερίζοντας τὶς ἀντιρρήσεις τῶν Ὑπουργείων Ἄμυνας καὶ Ἐξωτερικῶν, ποὺ πίστευαν ὅτι διανομή τῆς Παλαιστίνης θὰ ὀδηγοῦσε σὲ πόλεμο, στήριξε τὴ διανομή, μὲ τὰ γνωστὰ ἀποτελέσματα.
Οἱ «χριστιανοσιωνιστὲς» διασυνδέθηκαν μὲ τὸ κόμμα τοῦ Λικοὺντ ὅταν ἀνέβηκε στὴν εξουσία τὸ 1977 καὶ ἔκτοτε διατηροῦν στενὲς ἐπαφές, καὶ μὲ τὸν Βενιαμὶν Νετανιάχου. Κινητοποιούμενοι ἐκλογικὰ ἐνάντια σὲ ὁποιονδήποτε Ἀμερικανὸ Πρόεδρο τασσόταν ὑπὲρ μιᾶς πιὸ δίκαιης λύσης στὴ Μέση Ἀνατολή. Ἰδίως κατὰ τοῦ Τζίμι Κάρτερ ποὺ ὀργάνωσε τὴ συνἀντηση τοῦ Κὰμπ Ντέιβιντ, καὶ στὴ συνέχεια κατὰ τῶν συμφωνιῶν τοῦ Ὄσλο. Ἐπιτιθέμενοι καὶ κατὰ τοῦ τότε Ἰσραηλινοῦ Πρωθυπουργοῦ Γιτζὰκ Ράμπιν ποὺ τὶς ὑποστήριξε.
Αὐτὸς δὲν εἶναι ὁ μοναδικὸς παράγοντας διαμόρφωσης τῆς πολιτικῆς τῶν ΗΠΑ. Ὅμως, τὸ εἰδικό του βάρος ἀναδεικνύεται στὶς μέρες μας, ποὺ τὸ στρατιωτικο-βιομηχανικὸ σύμπλεγμα τῶν ΗΠΑ θέλει νὰ ἀναπτύξει σχέσεις μὲ τὶς μετριοπαθεῖς ἀραβικὲς χῶρες.
Νὰ τονίσουμε, ἀπὸ τὴν αἴθουσα τῆς ΕΣΗΕΑ καὶ μιὰ ἄλλη διάσταση. Τὸν μεγάλο ἀριθμὸ τῶν δημοσιογράφων ποὺ ἔχουν χάσει τὴ ζωή τους στὴ Γάζα καὶ φτάνει τοὺς 141. Ἄνθρωποι ποὺ στοχοποιοῦνται, ἀφοῦ ἔχουν παρασχεθεῖ ἀπὸ τοὺς Δυτικοὺς στὸ Ἰσραὴλ πανίσχυρα λογισμικὰ ποὺ μποροῦν νὰ ἐντοπίσουν ὁποιονδήποτε, σὲ ἕνα μέρος μὲ ἔκταση ὅση καὶ ἡ Θάσος.
Ἀλλὰ καὶ τὸν ἀσφυκτικὸ ἔλεγχο τῆς ροῆς τῆς πληροφόρησης ἀπὸ τὰ ΜΜΕ ποὺ ἐργάζονται σὲ περιοχὲς ἐλεγχόμενες ἀπὸ τὸ Ἰσραήλ.
Κλείνοντας τὴν εἰσαγωγὴ αὐτή, ἐμεῖς συντασσόμαστε μὲ τὸ αἴτημα τῆς ἀναγνώρισης τοῦ παλαιστινιακοῦ κράτους.
Τὴν ἄμεση εἰρήνευση νὰ ἀκολουθήσουν συνομιλίες γιὰ μόνιμη καὶ δίκαιη λύση τοῦ Μεσανατολικοῦ.
Νὰ ἱκανοποιηθεῖ τὸ δικαίωμα τῶν Παλαιστινίων στὴν ἐλευθερία, στὴν ἀνεξαρτησία καὶ στὴν αὐτοδιάθεση, τὸ δικαίωμα νὰ ἔχουν τὴ δική τους πατρίδα στὶς περιοχὲς ποὺ σήμερα κατέχονται. Μὲ πλήρη ἀποχώρηση τῶν ἰσραηλινῶν στρατευμάτων κατοχῆς καὶ τῶν ἐποίκων ἀπὸ τὶς κατεχόμενες περιοχές, περιλαμβανομένης καὶ τῆς ἀνατολικῆς Ἰερουσαλήμ, στὴ βάση τῶν ἀποφάσεων τοῦ ΟΗΕ.