Ἴσος προῆλθες τοῖς βροτοῖς ἑκουσίως, Ὕψιστε, σάρκα προσλαβὼν ἐκ Παρθένου,
Ἰὸν καθᾶραι τῆς δρακοντείας κάρας, Ἄγων ἅπαντας πρὸς σέλας ζωηφόρον, Θεὸς πεφυκώς, ἐκ πυλῶν ἀνηλίων.
(Ἀπὸ τὸν Ὄρθρο τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων)
• Ἂν καὶ Θεὸς, ὁ Χριστὸς ὄχι μόνον ἐξισώθηκε μὲ τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ γεννήθηκε ὑπὸ συνθῆκες ποὺ προσομοιάζουν μὲ ἐκεῖνες τῆς ζωῆς τῶν «ἐλαχίστων», τοὺς ὁποίους μνημονεύει στὸ «Εὐαγγέλιο τῆς Κρίσεως».
• Συνθῆκες ἄθλιες, ποὺ μεταμορφώνονται καὶ ὡραΐζονται μὲ τὴ χάρη Του.
• «Σάρκα προσέλαβε», γιὰ νὰ γεφυρώσει τὸ χάσμα ἀνάμεσα στὸ Θεὸ καὶ στὴν ἀνθρώπινη φύση, ποὺ προκάλεσε ἡ πτώση τοῦ ἀνθρώπου. Νὰ καθαρίσει τὴν ἀνθρώπινη φύση ἀπὸ τὸ δηλητήριο (τὸν «ἰό» τοῦ φιδιοῦ) τοῦ Σατανᾶ.
• Γιὰ νὰ τὴν ἀνεβάσει, ἀπὸ τὶς ἀνήλιαγες πύλες τοῦ Ἄδη, στὸ φῶς τῆς ζωῆς. Μὲ ἐπίκεντρο τὸ δικό Του παράδειγμα ποὺ ἔδωσε ζώντας ἀνάμεσά μας καὶ προτυπώνοντας ταπείνωση καὶ ἀγάπη.

“Χριστιανική” 22.12.22 Ἀπὸ τὴ στήλη “Τὰ τοῦ Καίσαρος”