Ἡ 25η Νοεμβρίου 1973 πρὶν 48 χρόνια, ἦταν ἡ μέρα τοῦ «ἐνδοδικτατορικοῦ πραξικοπήματος», μὲ τὴν ἀνατροπὴ τοῦ δικτάτορα Παπαδόπουλου ἀπὸ τὸν «ἀόρατο δικτάτορα» Δημήτριο Ἰωαννίδη, ἀρχηγὸ τῆς διαβόητης στρατιωτικῆς ἀστυνομίας (ΕΣΑ). Ὁ Ἰωαννίδης δὲν ἀνέλαβε πολιτικὸ ἀξίωμα, ἀλλὰ τοποθέτησε ὡς «Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας» τὸν στρατηγὸ Φαίδωνα Γκιζίκη καὶ «Πρωθυπουργὸ» τὸν Ἀδαμάντιο Ἀνδρουτσόπουλο.
• Μὲ ἀφορμὴ τὴ μεταβολὴ αὐτή, ὁ ἀείμνηστος ἱδρυτὴς τῆς «Χριστιανικῆς» καὶ τῆς ΧΔ Νίκος Ψαρουδάκης ἔγραψε τὸ κύριο ἄρθρο μὲ τίτλο «Ὁ τύραννος ἔπεσε. Νὰ πέσει καὶ ἡ τυραννία», ποὺ προκάλεσε τὸ κλείσιμο τῆς «Χριστιανικῆς» καὶ τὴν ἐξορία τοῦ Νίκου Ψαρουδάκη στὴ Γυάρο. (ΦΩΤΟ)
• Σημαντικότερη ἀλλαγὴ σὲ σχέση μὲ τὴν παπαδοπουλικὴ δικτατορικὴ περίοδο ἦταν ἡ ἐπικράτηση τῆς «ἀντιοργανωσιακῆς» τάσης στὰ
ἐκκλησιαστικὰ ζητήματα, μὲ τὴν τοποθέτηση τοῦ θεολόγου καθηγητῆ Πατρολογίας στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Θεσσαλονίκης Παναγιώτη Χρήστου στὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων.
• Ὁ Χρήστου ἐπανέφερε σὲ ἰσχὺ τὸν Καταστατικὸ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ποὺ εἶχε καταργηθεῖ τὸ 1967 καὶ ἀπομάκρυνε τοὺς Μητροπολίτες ποὺ εἶχαν διοριστεῖ ἀπὸ τὴν παράνομη καὶ ἀντικανονικὴ «ἀριστίνδην σύνοδο». Τὸ ἔπραξε ὅμως μὲ τρόπο ἐξίσου δικτατορικό, χωρὶς νὰ τοὺς δοθεῖ ἡ δυνατότητα ἀπολογίας, κάτι ποὺ ταλαιπώρησε τὴν Ἐκκλησία γιὰ πολλὰ χρόνια.
• Ἂν καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἀμφισβητηθεῖ ὅτι ὑπῆρξε ἀξιόλογος πατρολόγος, ὁ Παναγιώτης Χρήστου, μὲ τὴ συμμετοχή του στὴν «κυβέρνηση» Ἀνδρουτσόπουλου, ἔδειξε νὰ μὴν ἔχει ἀντιληφθεῖ τί σημαίνει στὴν πράξη ἡ στάση τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας ἀπέναντι στὶς τυραννικὲς διακυβερνήσεις.
• Ἡ Χούντα τοῦ Ἰωαννίδη συνέχισε τὸ ἀποδομητικὸ ἔργο τῆς παπαδοπουλικῆς περιόδου εἰς βάρος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Μακαρίου, μὲ ἀποκορύφωμα τὴν ἀνατροπή του μὲ τὸ προδοτικὸ πραξικόπημα τῆς 15ης Ἰουλίου 1974.
• Μὲ τὴν τουρκικὴ εἰσβολὴ στὴν Κύπρο ποὺ ἀκολούθησε πέντε μέρες ἀργότερα, ἡ «κυβέρνηση» Ἀνδρουτσόπουλου κατέρρευσε καὶ εἶναι ἡ μοναδικὴ στὴν ἱστορία τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους ποὺ δὲν ὑπέβαλε ἐπίσημα παραίτηση, ἀλλὰ ἐξαφανίστηκε καὶ παύθηκε.
• Ὁ Γκιζίκης, ὑπὸ τὸ βάρος τῆς κυπριακῆς τραγωδίας καὶ τοῦ φιάσκου τῆς γενικῆς ἐπιστράτευσης, μὲ τὴν πίεση τῶν ὑπολοίπων στρατιωτικῶν ποὺ παραμέρισαν τὸν Ἰωαννίδη, παρέδωσε τὴν ἐξουσία στοὺς πολιτικοὺς μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Κωνσταντινο Καραμανλῆ. Παρέμεινε στὴν Προεδρία μέχρι νὰ ἀντικατασταθεῖ ἀπὸ τὸν Μιχαὴλ Στασινόπουλο, τὸν ὁποῖο ἐξέλεξε ἡ Βουλὴ προσωρινὸ Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας μετὰ τὸ Δημοψήφισμα τοῦ Δεκεμβρίου 1974 γιὰ τὴ λύση τοῦ πολιτειακοῦ ζητήματος.

(“Χριστιανική” Φύλλο 1090, 25.11.2021 – Στήλη “Τὰ τοῦ Καίσαρος”)