ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Παρὰ τὴν πρωτοβουλία ποὺ γιὰ πρώτη φορὰ μετὰ ἀπὸ δεκαετίες ἀναλήφθηκε, δὲν κατέστη δυνατὸν ἡ Χ.Δ. νὰ ἔχει δικό της ψηφοδέλτιο στὶς ἐρχόμενες Εὐρωεκλογὲς τῆς 26ης Μαΐου. Ὁ ἀγώνας μας συνεχίζεται καὶ ἐντείνεται, μὲ βάση τὶς ἐμπειρίες ποὺ ἔχουμε ἀποκομίσει. Ἡ προετοιμασία ποὺ ἔγινε, πέρα ἀπὸ τὴ νέα ἱστοσελίδα καὶ τὸ βιβλίο τῶν θέσεών μας γιὰ τὴν Εὐρώπη, ἀνέδειξε τὴν ἐπιθυμία πολλῶν νέων φίλων νὰ στηρίξουν τὴ Χ.Δ.. Ὅταν ἡ δυναμικὴ αὐτὴ ἀξιοποιηθεῖ πλήρως, μὲ τὴν ὀργανωτικὴ ἀνασυγκρότηση τοῦ Κινήματος, θὰ δημιουργηθοῦν οἱ προϋποθέσεις γιὰ μιὰ δική μας αὐτοτελῆ ἐκλογικὴ παρουσία.
Οὔτε ἔχει ἐπιτευχθεῖ κεντρικὴ συμφωνία γιὰ ἐκλογικὴ συνεργασία μὲ ἄλλο κόμμα. Γιὰ τὸ λόγο αὐτό, ἡ στάση μας στὶς Εκλογὲς αὐτὲς θὰ κινηθεῖ στὰ πλαίσια ποὺ ἔχουν χαράξει τὸ Θ’ Συνέδριο τοῦ 2019 καὶ τὸ ἔκτακτο Συνέδριο τοῦ Σεπτεμβρίου 2015 :
Α. Ἡ Χ.Δ. θέλει νὰ ἐκφράζει τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Εὐρώπη ποὺ ἐπιμένουν νὰ ἀντιστέκονται στὸ Νεοφιλελευθερισμὸ καὶ στὴν ἀνισότητα. Γι’ αὐτὸ καὶ θὰ ἀναζητήσει στὴν Ἑλλάδα καὶ στὴν ὑπόλοιπη Εὐρώπη δημιουργικὲς δυνάμεις δικαίου γιὰ νὰ σχεδιάσουν καὶ νὰ ὑπηρετήσουν μιὰ μακροπρόθεσμη πολιτικὴ ἐλπίδας, ποὺ θὰ ἀποκαλύπτει τὴν ἀπάτη τοῦ θεωρούμενου ὡς «Εὐρωμονόδρομου» τῶν ἰσχυρῶν τῆς Ε.Ε.. Ἤδη ζοῦμε μία ἀπὸ τὶς πιὸ δύσκολες περιόδους τῆς Ἱστορίας μας. Τὴν ἐλευθερία, τὴν ὁποία οἱ πρόγονοί μας πλήρωσαν πανάκριβα μὲ ἀγῶνες καὶ θυσίες, ἐμεῖς τὴν πουλήσαμε πολὺ φτηνά, στοὺς γραφειοκράτες τῶν Βρυξελλῶν καὶ τῆς γερμανοκρατούμενης Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Ἑνὸς μηχανισμοῦ, ποὺ, σταδιακὰ, στήθηκε ἀθόρυβα, πίσω ἀπὸ τὴν πλάτη τῶν εὐρωπαϊκῶν λαῶν καὶ ἔχει ἀφαιρέσει κάθε περιεχόμενο ἀπὸ τὴ λαϊκὴ κυριαρχία στὰ ἐθνικὰ κράτη. Οἱ ἐκλεγμένες Κυβερνήσεις ἔχουν ὅλο καὶ πιὸ στενὰ περιθώρια νὰ λαμβάνουν ἀποφάσεις γιὰ σοβαρὰ ζητήματα.
Αὐτὴ ἡ κατάσταση, ποὺ ζοῦμε ἰδιαίτερα ἔντονα στὴ μνημονιακὴ Ἑλλάδα ἀπὸ τὸ 2010 μέχρι σήμερα, δὲν εἶναι προσωρινή. Ἦρθε γιὰ νὰ μείνει καὶ συνδέεται στενὰ μὲ τὴ δόμηση τῶν εὐρωπαϊκῶν Συνθηκῶν καὶ τοῦ εὐρώ.
Τὸ πολιτικὸ σύστημα, μὲ κύριους ὑπεύθυνους τοὺς συντηρητικοὺς καὶ τοὺς σοσιαλδημοκράτες, εὐθύνεται στὸ σύνολό του γιὰ τὴν ἐπιβολὴ αὐτῆς τῆς πολιτικῆς. (…)Τὸ ἴδιο ἔγινε μὲ Νέα Δημοκρατία καὶ ΠΑΣΟΚ, τοὺς ἐκφραστές τους στὴν Ἑλλάδα.
Ὁ Ἑλληνικὸς Λαὸς, τὸ 2015, στράφηκε πρὸς τὸ ΣΥΡΙΖΑ καὶ τοὺς ΑΝΕΛ, τὶς πολιτικὲς δυνάμεις ποὺ καλλιέργησαν τὴν ἐλπίδα ὅτι μιὰ ἄλλη πολιτικὴ ἦταν δυνατὴ στὰ πλαίσια τῆς Εὐρωζώνης. Ὄχι μόνον ὅμως ἀπέτυχαν νὰ ἐφαρμόσουν τὴν πολιτική τους, ἀλλὰ καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ κυβερνοῦν καὶ νὰ ἐφαρμόζουν ὑπάκουα τὴν πολιτικὴ, ποὺ οἱ ἴδιοι κατήγγειλαν πρὶν ἀνέβουν στὴν ἐξουσία.
Ἔτσι, πέτυχαν οἱ ἐπικυρίαρχοι τῶν Βρυξελλῶν καὶ τοῦ Βερολίνου νὰ περάσουν τὴν αἴσθηση ὅτι ἡ πολιτικὴ ποὺ ἐπιβάλλουν εἶναι μονόδρομος, ποὺ πρέπει νὰ ἀκολουθήσουμε μὲ κάθε θυσία. Τὸ εὐρώ δὲν εἶναι πιὰ ἕνα ἁπλὸ μέσο ἐξυπηρέτησης συναλλαγῶν, ὅπως κάθε νόμισμα. Ἡ διατήρησή του ἔχει γίνει αὐτοσκοπός καὶ ὑπέρτατο «δόγμα».
Ἡ διάλυση τοῦ κοινωνικοῦ Κράτους, ἡ ἐξαθλίωση ὅλο καὶ εὐρύτερων κοινωνικῶν στρωμάτων, ἡ συγκέντρωση τοῦ πλούτου στὰ χέρια λίγων συνδέεται ἄρρηκτα μὲ τὴν λειτουργία καὶ τὶς προτεραιότητες τῆς Εὐρωζώνης καὶ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Τὰ «πλεονάσματα» τοῦ προϋπολογισμοῦ, ποὺ ἀπαιτοῦν οἱ Δανειστὲς γιὰ τὶς ἐρχόμενες δεκαετίες, θὰ διατηροῦν τὴν ὑπερφορολόγηση καὶ θὰ κατατρώγουν τὸν παραγωγικὸ ἱστὸ τῆς Χώρας, μὲ μοναδικὸ σκοπὸ τὴν ἐξυπηρέτηση τοῦ ἐξωτερικοῦ Χρέους.
Συνέπειες τῆς κατάστασης αὐτῆς καὶ τῆς ἀσφυξίας καὶ ἀφαίμαξης τοῦ ἐθνικοῦ πλούτου ποὺ προκαλεῖται στὴ χώρα εἶναι:
Ἡ ἐκμηδένιση τῶν δικαιωμάτων τῶν ἐργαζομένων, μὲ κατάργηση τοῦ 8ωρου, τῆς σταθερῆς ἐργασίας, τῆς Κυριακῆς ἀργίας, τὴν ἐλεύθερη πτώση τῶν μισθῶν καὶ τὶς αὐξανόμενες δυνατότητες τοῦ ἐργοδότη νὰ τοὺς ἐκβιάζει.
Ἡ μετατροπὴ τῶν συντάξεων σὲ συντάξεις πείνας μὲ τὶς συνεχεῖς περικοπές.
Ὁ ἀφανισμὸς τῶν αὐτοαπασχολουμένων, ἀγροτῶν καὶ ἐλεύθερων ἐπαγγελματιῶν καὶ ἡ αὐξανόμενη ἐξάρτησή τους ἀπὸ μεγάλες ἐπιχειρήσεις.
Ἡ ἐκποίηση τοῦ δημόσιου πλούτου στὸ ἰδιωτικὸ μεγάλο Κεφάλαιο.
Ἡ συγκέντρωση τῆς μικρῆς καὶ μεσαίας ἰδιοκτησίας τῶν ὑπερχρεωμένων νοικοκυριῶν στὰ χέρια τῶν ὀλίγων καὶ ἡ διάλυση τῶν μικρομεσαίων ἐπιχειρήσεων.
•Ἡ σταδιακὴ μετατροπὴ τῶν Ἑλλήνων σὲ ἄκληρους καὶ ἀπόκληρους στὴν ἴδια τους τὴ Χώρα.
•Ἡ ὑποβάθμιση τῶν κοινωνικῶν ὑπηρεσιῶν.
•Ἡ ἀπαξίωση τῆς κοινωνικῆς ἀσφάλισης καὶ τοῦ Κράτους Πρόνοιας.
•Ἡ δημογραφικὴ γήρανση καὶ μετανάστευση τῶν νέων.
Κατὰ συνέπεια, ἡ ἀποκατάσταση τῆς κυριαρχίας τῆς Χώρας εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιὰ νὰ ἀποτραποῦν ἡ ὁλοκληρωτικὴ κατάρρευση τοῦ κοινωνικοῦ Κράτους καὶ ἡ ἐξαθλίωση τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ. Γι’ αὐτὸ προτεραιότητά μας εἶναι ἡ ἀμφισβήτηση τοῦ εὐρωμονόδρομου καὶ ἡ ἀναζήτηση ἐναλλακτικῆς λύσης, μὲ τὴ διαμόρφωση στρατηγικῆς ἐξόδου ἀπὸ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ τὸ Εὐρώ.
Ὁ δρόμος αὐτὸς δὲν εἶναι εὔκολος. Οἱ ἄξονες τῆς ἐναλλακτικῆς λύσης πρέπει νὰ μελετηθοῦν προσεκτικά. Νὰ παρέμβουμε ἐνεργὰ στὴ διαμόρφωση τῶν διεθνῶν συσχετισμῶν. Δὲν θὰ εἶναι πορεία στρωμένη μὲ ροδοπέταλα, ἀλλὰ ἀπαιτοῦνται ἀγῶνες καὶ θυσίες, ἀλλαγὲς σὲ πλευρὲς τοῦ τρόπου ζωῆς ποὺ ἔχουμε συνηθίσει. Οἱ προεκλογικὲς διακηρύξεις τῶν πρώην ἀντιμνημονιακῶν καὶ ἤδη νεομνημονιακῶν κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στὶς Ἐκλογὲς τοῦ Ἰανουαρίου 2015 πρέπει νὰ ἀποτελέσουν παραδείγματα πρὸς ἀποφυγή.
Δὲν θέλουμε τὴν Ἑλλάδα ἀπομονωμένη. Ὅμως, «Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση» δὲν σημαίνει Εὐρώπη. Τὸ ὅραμά μας εἶναι μιὰ νέα μορφὴ πανευρωπαϊκῆς συνεργασίας στὴ θέση τῆς σημερινῆς Ε.Ε. ἀπὸ τὸν Ἀτλαντικὸ ἕως τὰ Οὐράλια, στὴ βάση τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας, τῆς κοινωνικῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς διεθνοῦς ἀλληλεγγύης τῶν λαῶν. Ἡ ἔξοδος ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς μηχανισμοὺς ὑποδούλωσης καὶ κοινωνικῆς ἀδικίας θὰ ἐπιτευχθεῖ πιὸ γρήγορα καὶ ἀνώδυνα μὲ τὴ διαμόρφωση τῶν συσχετισμῶν ἐκείνων, ποὺ θὰ ὁδηγήσουν στὴν σταδιακὴ καὶ συναινετικὴ κατάργηση τῶν λεγόμενων «Εὐρωπαϊκῶν Συνθηκῶν».
Β. Μὲ βάση τὸ παραπάνω πλαίσιο ἐπιβάλλεται στὶς ἐρχόμενες Εκλογές:
1. Ἡ καταψήφιση τῶν κομμάτων ποὺ συγκυβέρνησαν, ΝΔ-ΚΙΝΑΛ(ΠΑΣΟΚ)-ΔΗΜΑΡ-ΛΑ.Ο.Σ καὶ ἐνέπλεξαν ἀρχικὰ τὴ Χώρα στὴν περιπέτεια τῶν Μνημονίων. Ὁμοίως, πρέπει νὰ ξεσκεπαστοῦν καὶ νὰ καταψηφιστοῦν τὰ σχήματα-παγίδες, ποὺ εἴτε δημιουργεῖ, εἴτε ἀναδεικνύει τὸ σύστημα ὡς ἐφεδρεῖες καὶ μηχανισμοὺς ἐλέγχου τῶν κοινωνικο-πολιτικῶν ἐξελίξεων, γιὰ τὴν περίπτωση τῆς ἐκλογικῆς συντριβῆς τῶν μέχρι τώρα στυλοβατῶν του, ὅπως εἶναι τὸ ΠΟΤΑΜΙ, , ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ τοῦ Βασίλη Λεβέντη, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ καὶ νεοφανεῖς κινήσεις ποὺ ὡς προσωπεῖο προβάλλουν δῆθεν πατριωτικὰ καὶ χριστιανικὰ συνθήματα. Γιὰ τὸν ἴδιο λόγο, πρέπει νὰ καταψηφιστοῦν ὁ ΣΥ.ΡΙΖ.Α. καὶ οἱ ΑΝ.ΕΛ., οἱ ὁποῖοι ἀναδείχθηκαν σὲ νεομνημονιακὰ κόμματα καὶ παρὰ τὶς ἀρχικὲς ἐξαγγελίες τους, οἱ ὁποῖες τοὺς ἀνέδειξαν στὴν ἐξουσία, ἔκαναν στροφὴ 180 μοιρῶν καὶ συνέχισαν τὴ μνημονιακὴ πολιτικὴ τῶν προκατόχων τους. Τὸ Κ.Κ.Ε., πέρα ἀπὸ τὶς ὅποιες θετικὲς θέσεις ἔχει λάβει κατὰ καιρούς, παραμένει δέσμιο τῶν προτύπων καὶ ἀπολογητὴς τῶν δικτατορικῶν καθεστώτων τοῦ λεγόμενου «Ὑπαρκτοῦ Σοσιαλισμοῦ». Ταυτόχρονα, κόμματα ποὺ ἐπικαλοῦνται τὴν ἐξωκοινοβουλευτικὴ Αριστερὰ ἀναλύονται σὲ ἀδιέξοδες καὶ ἀντιδημοκρατικὲς δράσεις δῆθεν ἐπαναστατικότητας. Κατὰ συνέπεια, ψηφίζουμε ἀντιμνημονιακά.
2. Ταυτόχρονα, ψηφίζουμε δημοκρατικὰ καὶ ἀντιφασιστικά, καταψηφίζοντας τὴ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, ἀλλὰ καὶ ἄλλες πολιτικὲς δυνάμεις ποὺ κινοῦνται στὸ χῶρο τῆς Ἀκροδεξιᾶς καὶ άμφισβητοῦν τὸ δημοκρατικὸ πολίτευμα. Ὁποιαδήποτε μορφὴ τυραννικῆς διακυβέρνησης καὶ ἰδεολογίας ποὺ καλλιεργεῖ μίσος καὶ διακρίσεις ἀπέναντι σὲ κατηγορίες συνανθρώπων μας εἶναι ἀσυμβιβαστη μὲ τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία.
3. ῾Η Χ.Δ. ἔχει ταχθεῖ ὑπὲρ τῆς χάραξης στρατηγικῆς ἀποχώρησης τῆς Χώρας ἀπὸ τὴν Ε.Ε. Στὴν παροῦσα συγκυρία, πρέπει νὰ ἐπιλεγοῦν πολιτικὰ κόμματα πού συγκλίνουν ὅσο γίνεται περισσότερο μὲ τὶς διακηρυγμένες θέσεις τῆς Χ.Δ. σὲ εύρωπαϊκὰ ζητήματα, ἢ τουλάχιστον, δὲν ζητοῦν «πάσῃ θυσίᾳ» τὴν παραμονὴ τῆς Χώρας στὴν Ε.Ε. καὶ στὴν Εὐρωζώνη καὶ προσεγγίζουν ὅσο γίνεται περισσότερο τὸ πλαίσιο γιὰ τὴν παρέμβαση στὶς ἐκλογικὲς ἀναμετρήσεις τοῦ 2019 ποὺ ψήφισε τὸ Θ’ Συνέδριο τῆς Χ.Δ.
4. Ὁ σταυρὸς προτίμησής μας πρέπει νὰ δινεται σὲ κόμματα καὶ πρόσωπα τοῦ ψηφοδελτίου ποὺ ἐπιλέξαμε μὲ τὰ παραπάνω κριτήρια, μὲ ἰδιαίτερη ἔμφαση στὸ σεβασμὸ στὴν Ἐκκλησία καὶ στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση τοῦ λαοῦ μας, τὴν πίστη στὴν κοινωνικὴ δικαιοσύνη καὶ τὴ στήριξη τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων.