
Μετὰ τὴν πλήρωση τῶν Μητροπόλεων ποὺ χήρευαν ἀπὸ τὴν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὶς 7 Ὀκτωβρίου, ἀκολούθησε ἡ χειροτονία στὸν βαθμὸ τοῦ Ἐπισκόπου τῶν τριῶν ἀπ’ αὐτούς. Ἡ ἐγκατάστασή τους θὰ ὁλοκληρωθεῖ μὲ τὴν ἐνθρόνισή τους.
Ὁ Δράμας Δωρόθεος: Δὲν ὑπάρχει ἐκκλησιαστικὸς βίος χωρὶς πνευματικὴ ζωή
Τὴν Κυριακὴ πρωί 16.10. τελέσθηκε ἡ χειροτονία σὲ Ἐπίσκοπο τοῦ ἐκλεγμένου Μητροπολίτη Δράμας κ. Δωροθέου (Πάπαρη) [ΦΩΤΟ] στὴ Μητρόπολη Ἀθηνών ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο.
Ὁ κ. Ἱερώνυμος, ἀπευθυνόμενος στον κ. Δωρόθεο, τόνισε μεταξὺ ἄλλων:
«Ἡ κλήση σου στὴν ἀρχιεροσύνη εἶναι μία κλήση σὲ ἕναν ἀγῶνα ἐναντίον τῆς φιλαυτίας, τοῦ ἰδιωτικοῦ καὶ τοῦ ἀτομικιστικοῦ θελήματος, γιὰ νὰ εἰκονισθεῖ ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Βασιλεία Του στὴ Λατρεία αὐθεντικά» και συμπλήρωσε: «Ἡ Ἐκκλησιολογία εἶναι ἀλληλένδετη μὲ τὴν Τριαδολογία, τὴ Χριστολογία, τὴν Πνευματολογία. Σὲ αὐτὸν τὸν δογματικὸ πλοῦτο, ποὺ ἀνέφερα, ὅλοι καλούμαστε νὰ ἀναβαπτιζόμαστε διαρκῶς, γιὰ νὰ μὴ γινόμαστε ἀνερμάτιστοι καὶ ἄστοχοι. Πρὶν ἀπὸ λίγο ἔδωσες διαβεβαίωση στὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὰ δὲν εἶναι νεκρὲς φράσεις, ἀλλὰ ὁδοδεῖκτες σωτηρίας. Ἐσὺ καλεῖσαι νὰ ἐπικαιροποιεῖς τὰ δόγματα, μὲ βάση τὴ διαχρονικὴ συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας μας, μακριὰ ἀπὸ κριτήρια ψυχολογικά, ἠθικιστικά, εὐσεβιστικὰ κ.λπ…Εἶμαι βέβαιος ὅτι ἐσὺ ἔχεις ὅλες τὶς προϋποθέσεις νὰ τὰ ἐφαρμόσεις, ἀναδεικνύοντας ἀκόμη περισσότερο τὴ σημασία τῆς θείας Λειτουργίας στὴν ἐπαρχία σου. Αὐτὸς εἶναι ὁ μοναδικός μας πλοῦτος καὶ ἡ δύναμή μας, μέσα σὲ ἕναν κόσμο ποὺ ἐγκλωβίζεται στὴ βιομηχανία τοῦ ἀτομικοῦ, τοῦ ἰδιωτικοῦ, τοῦ φαίνεσθαι».
Στον χειροτονητήριο λόγο του ο κ. Δωρόθεος τόνισε μεταξύ ἄλλων:
«Ἀπό τότε πού κατάλαβα τήν κλήση μου, μέ ἀπασχολοῦσε μόνο ἡ σύζευξη ἄσκησης καί ποιμαντικῆς δράσης, τό “ἀπόλυτο τοῦ ἱερέως” ὡς ἀνθρώπου μέ τό “ἀπόλυτο τοῦ κληρικοῦ” ὡς ποιμένα. Ὅπως δέν ὑπάρχει ἀληθινή πίστη χωρίς τό ἐκκλησιαστικό “Πιστεύω” οὔτε χριστιανισμός ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἔτσι δέν ὑφίσταται ἐκκλησιαστικός βίος δίχως πνευματική ζωή, οὔτε πάλι βιώνεται ἡ πνευματική ζωή χωρίς ἄσκηση». Εὐχαρίστησε τὸν Θεὸ ποὺ ὁδήγησε τὰ βήματα τοῦ στὸν Μητροπολίτη Γουμενίσσης κ. Δημήτριο, ὁ ὁποῖος στάθηκε, γι᾽ αὐτὸν καὶ παραμένει στὴ ζωή του παντοτινά, μιὰ ἀρχετυπική μορφὴ ποιμένα.
Ἀναφέρθηκε στοὺς προκατόχους του Ἐπισκόπους Δράμας, ἰδιαίτερα στὸν Ἁγιο Χρυσόστομο Σμύρνης, ἀλλά καὶ στοὺς μακαριστοὺς Ἀγαθάγγελο, Λαυρέντιο, Γεώργιο, Φίλιππο, Διονύσιο καί στὸν πολύκλαυστουΠαῦλο, ὡς “λαμπρότατο παράδειγμα ποιμαντικῆς ἀναλώσεως γιά χάρη τοῦ εὐλογημένου λαοῦ τοῦ Θεοῦ»
Γιὰ τὴ Δράμα τόνισε ὅτι «πρό 100ετίας δέχθηκε πλῆθος ξεριζωμένων προσφύγων ἀπό τόν Πόντο, τή Μικρά Ἀσία, τή Θράκη καί τήν Καππαδοκία, οἱ ὁποῖοι μπόλιασαν τόν γηγενή μαρτυρικό πληθυσμό μέ τή δική τους βαθιά χριστιανική εὐλάβεια καί τό ἀπέριττο ἦθος τοῦ ἀπαράμιλλου πολιτισμοῦ τῶν “ἀλησμόνητων πατρίδων”. Ὑπόσχομαι στούς τιμίους ἄρχοντες, στόν εὐλαβέστατο ἱερό κλῆρο καί στόν ἡρωϊκό καί δημιουργικό λαό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δράμας ὅτι θά ἀναλωθῶ γιά τήν πνευματική πρόοδο ὅλων, κατά τό θέλημα τοῦ Κυρίου μας».
Ὁ κ. Δωρόθεος (κατὰ κόσμον Βασίλειος) Πάπαρης γεννήθηκε τὸ 1957 στὴν Καβάλα. Σπούδασε Φιλολογία καὶ Θεολογία στὸ Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Γιὰ ἑπτὰ χρόνια ὑπηρέτησε ὡς φιλόλογος στὴ Γενικὴ καὶ τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Δευτεροβάθμια Ἐκπαίδευση, καθὼς καὶ ὡς ὑποδιευθυντὴς στὸν Ραδιοφωνικὸ Σταθμὸ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Τὸ 1990 χειροτονήθηκε Διάκονος καὶ τὸ 1991 Πρεσβύτερος, λαβὼν τὸ οφφίκιο τοῦ Ἀρχιμανδρίτου. Ἀπὸ τότε μέχρι τὴν ἐκλογή του ὑπηρέτησε στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Γουμενίσσης,Ἀξιουπόλεως καὶ Πολυκάστρου ὡς Πρωτοσύγκελλος, ὑπεύθυνος Νεότητος καὶ Κατηχήσεως καὶ Ἐφημερεύων Ἱεροκήρυκας. Ὀργάνωσε Κοινωνικὰ Φροντιστήρια καὶ Κατασκηνώσεις Νέων. Εἶναι κτίτορας τῶν Ἱερῶν Ναῶν Παναγίας “Ἄξιὸν Ἐστὶν” Αξιουπόλεως καὶ Ἁγίας Τριάδος Πολυκάστρου.
Ἀπὸ τὸν Μάρτιο τοῦ 2019 ὑπηρέτησε ὡς Β΄ καὶ ἀκολούθως ὡς Α΄ Γραμματεύς-Πρακτικογράφος στὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Ὁ Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως κ. Νικηφόρος: Χειροτονοῦμαι ἐπίσκοπος, ὄχι γιά νά κυβερνήσω, ἀλλά γιά νά ὑπηρετήσω
Η χειροτονία του νέου Μητροπολίτη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Νικηφόρου τελέσθηκε το Σάββατο 8.10.2022 στὴ Μητρόπολη Αθηνών από τον Αρχιεπίσκοπο.
Στον χειροτονητήριο λόγο του ο μητροπολίτης Γόρτυνος, μεταξύ άλλων, τόνισε: «Οἱ ἡμέρες, τίς ὁποῖες διερχόμαστε, καθιστοῦν βαρύτερο τόν ἐπισκοπικό σταυρό. Εἶναι ἡμέρες «κενώσεως» τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ κρίση τῆς θρησκευτικῆς πίστεως καί ἡ ἀνατροπή τῶν ἀξιῶν ἄφησαν ἀπελπιστικό κενό στήν ψυχή τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου. Ἡ σύγχυση καί ἡ ἀμφισβήτηση ἔγιναν γνωρίσματα τῆς ἐποχῆς μας. Γύρω μας ἑκατομμύρια ἀνθρώπων πληγωμένων, προδομένων, ἀπελπισμένων, ὑψώνουν ἀπεγνωσμένα τά χέρια τους καί ζητοῦν λύτρωση. Καθώς εἶναι ἀφυδατωμένοι μεταφυσικά καί ἔχουν πάρει διαζύγιο ἀπό τό πνεῦμα καί, ἀφοῦ τά ἔχουν δοκιμάσει ὅλα, ζητοῦν πλέον καί κάτι ἄλλο. Στρέφονται μέ λαχτάρα στήν Ἐκκλησία σάν τή μοναδική ἐλπίδα πού τούς μένει καί ζητοῦν τή χαρά καί τήν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ. Καί στό πρόσωπο τοῦ ἐπισκόπου, ζητοῦν νά βροῦν τή γνησιότητα τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καί τή ζωντανή μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μέσα σ’ αὐτόν τόν μεταβαλλόμενο κόσμο….Γι’ αὐτό καί ὁ ἐπίσκοπος τοῦ 21ου αἰώνα χρειάζεται προφητική ἐνόραση καί τόλμη γιά νά συλλάβει τούς παλμούς τῆς ἐποχῆς του καί νά σκύψει μέ τήν στοργή τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου ἐπάνω ἀπό τίς ἀνοικτές πληγές τῆς σημερινῆς ἀνθρωπότητος. Χρειάζεται τήν ἀρετή ἁγίου, τήν σύνεση σοφοῦ, τήν αὐταπάρνηση μάρτυρος, τόν λόγο ἀποστόλου, γιά νά ἀνταποκριθεῖ στίς ἀπαιτήσεις τῆς μεγάλης ἀποστολῆς του καί νά ἀναδειχθεῖ «τύπος τῶν πιστῶν ἐν λόγῳ, ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ, ἐν πνεύματι, ἐν πίστει, ἐν ἁγνείᾳ» (Α΄ Τιμ. 4,12), ἡγέτης ἀληθινός, ὁ ὁποῖος θά ὁδηγεῖ τόν λαό τοῦ Θεοῦ «εἰς νομάς σωτηρίους…Χειροτονοῦμαι ἐπίσκοπος, ὄχι γιά νά κυβερνήσω, ἀλλά γιά νά ὑπηρετήσω. Οὔτε γιά νά διαπρέψω. Ἀλλά γιά νά ἐπιδοθῶ, μέ ἱερή καί ἀκατάπαυστη σιγή, στήν ὑπηρεσία ὅλων τῶν ψυχῶν».
Ὁ κ. Νικηφόρος (Ἀθανάσιος Εὐσταθίου)γεννήθηκε στὶς Ροβιές Εὐβοίας τὴν 20ή Μαρτίου 1967. Τὸ 1985 εἰσήχθη στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ ΕΚΠΑ, λαβὼν τὸ πτυχίο μὲ βαθμὸ «λίαν καλῶς». Εἶναι κάτοχος μεταπτυχιακοῦ τίτλου ἀπὸ τὸ Istituto di Teologia Ecumenico-Patristica «San Nicola» τοῦ Bari τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Απουλίας (Facoltà Teologica Pugliese). Τὸν Νοέμβριο τοῦ 1995 ἐκάρη μοναχὸς στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Γεωργίου ΑΡΜΑ λαβὼν τὸ ὄνομα Νικηφόρος. Τὸν ἴδιο μήνα χειροτονήθηκε διάκονος καὶ τὸν ἑπόμενο πρεσβύτερος. Κατὰ τὰ ἔτη 1996-1997 ὑπηρέτησε ὡς ἱεροκήρυκας καὶ ἀρχιερατικὸς ἐπίτροπος Μεσσαπίων. Τὸ 1998 διορίσθηκε προϊστάμενος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Πολιούχου Χαλκίδος Ἁγίας Παρασκευῆς.
Κατὰ τὰ ἔτη 2003-2005 διετέλεσε διευθυντὴς τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Οἰκοτροφείου Ἀρρένων «Ἡ Ἁγία Παρασκευή». Τὸ 2006 διορίσθηκε ἠγούμενος τῆς Ἱερὰς Μονῆς Ἁγίου Γεωργίου ΑΡΜΑ, διαδεχθεὶς τὸν ἀρχιμανδρίτη Παῦλο Ἰωάννου μετὰ τὴν ἐκλογή του σὲ μητροπολίτη Σισανίου καὶ Σιατίστης. Ὁμιλεῖ τὴν ἰταλική, ἐνῶ εἶναι καὶ γνώστης τῆς ἀγγλικῆς.
Ὁ Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ. Δαμασκηνός: Ἡ παράδοση βάση γιὰ νὰ ἀναζωογονεῖται ἡ ὕπαρξή μας
Η χειροτονία του ἐψηφισμένου Μητροπολίτη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Νικηφόρου (Κιαμέτη) τελέσθηκε τὴν Κυριακὴ 9.10.2022 στὴ Μητρόπολη Αθηνών από τον Αρχιεπίσκοπο.
Τόνισε μεταξύ ἄλλων στὸν χεροτονητήριο λόγο του «Ὁ ἐπίσκοπος εἶναι ὁ ἐγγυητής τῆς ὀρθοδόξου παραδόσεως. Ἡ παράδοση διαφυλάσσεται στήν Ἐκκλησία καί ἀποτελεῖ τή βάση, γιά νά ἀναζωογονεῖται ἡ ὕπαρξή μας, γιά νά μποροῦμε νά ἐξερχόμαστε στό σήμερα καί νά διαλεγόμαστε μαζί του. Δέν ἀρνούμεθα καί δέν ἀφιστάμεθα τῆς παραδόσεως, διότι «Ἰησοῦς Χριστός, χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας» (Ἑβρ. 13,8). Παράλληλα, ζοῦμε τό σήμερα, ὄχι μέ πικρία ἤ φόβο γιά ὅ,τι περιορίστηκε ἤ χάθηκε, ἀλλά μέ τήν ἐπίγνωση τῆς κλήσεώς μας νά ἐργαστοῦμε ἐν χρόνῳ καί ἐν κόσμῳ, «καθά συνέταξε ἡμῖν Κύριος» (Ματθ. 27, 10)».
Ὁ κ. Δαμασκηνός γεννήθηκε στὸν Πειραιὰ τὸ 1975. Μεγάλωσε καὶ φοίτησε στὸν τόπο καταγωγῆς του, στὴ Σάμο. Σπούδασε Κοινωνικὴ Θεολογία στὸ τμῆμα Ποιμαντικῆς καὶ Κοινωνικῆς Θεολογίας τοῦ Ἐθνικοῦ καὶ Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, καὶ ἔλαβε πτυχίο τὸ 1997
Τὸ 1997 εκάρη μοναχὸς καὶ κατόπιν χειροτονήθηκε διάκονος, ἀπὸ τὸν τότε Μητροπολίτη Πειραιῶς Καλλίνικο. Τὸ 1998, ἀκολούθησε τὸν νεοενθρονισθέντα Μητροπολίτη Δημητριάδος καὶ Ἁλμυροῦ Ιγνάτιο στὸν Βόλο, καὶ ἐκεῖ ὑπηρέτησε ὡς Ἀρχιδιάκονος τοῦ, καὶ ὡς Διευθυντὴς τοῦ Ἰδιαιτέρου Γραφείου τοῦ (1998-2003). Τὸ 2002, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος καὶ ἔλαβε τὸ οφφίκιο τοῦ ἀρχιμανδρίτη, ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Δημητριάδος Ιγνάτιο.] Ὑπηρέτησε ὡς Γενικὸς Ἀρχιερατικὸς Ἐπίτροπος τῆς Ἱερὰς Μητροπόλεως Δημητριάδος καὶ Ἁλμυροῦ, ἀπὸ τὸ 2003 ἕως τὸ 2006, καὶ ἀπὸ τὸ 2006 ἕως καὶ τὴν ἐκλογὴ του ὡς Πρωτοσύγκελλος.
Ὁ Ἠλείας κ. Ἀθανάσιος
Ὁ ἐψηφισμένος Μητροπολίτης Ἠλείας κ. Ἀθανάσιος δὲν εἶχε ἀνάγκη χειροτινία, ἀφοῦ εἶναι ἤδη βοηθὸς ἐπίσκοπος Ὠλένης καὶ συνεργάτης τοῦ παραιτηθέντος Μητροπολίτη κ. Γερμανοῦ.
Μετὰ τὴν ἐκλογή του, δήλωσε στὴ Μονὴ Πετράκη: «Σᾶς εὐχαριστῶ ὅλους ποὺ μὲ στηρίξατε καὶ ποὺ εἶστε δίπλα μου, ἔτσι ὥστε νὰ συνεχίσω τὸ ἔργο τῶν προκατόχων μου καὶ κυρίως τοῦ Σεπτοῦ μᾶς πρώην Σεβασμιότατου . Εὐχαριστῶ ὅλους τοὺς Ἠλείους, οἱ ὁποῖοι ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ποὺ ἀκούστηκε τὸ ὄνομα μου ἦρθαν δίπλα μου καὶ μὲ στήριξαν σὲ αὐτὴ τὴν πορεία, ἔτσι ὥστε σήμερα ὅλοι μας νὰ χαιρόμαστε καὶ νὰ δοξολογοῦμε τὸ Θεὸ γιὰ αὐτὴ τὴν ἐπιλογὴ ποὺ ἡ Ἱεραρχία ἔκανε».