«Γνωρίζετε ὅτι οἱ ὅσοι ἐπιθυμοῦν νὰ ἀσκοῦν ἀρχὴ στὰ ἔθνη τὰ κατακυριεύουν καὶ οἱ ἰσχυροὶ τὰ ἐξουσιάζουν. Αὐτὸ δὲν θὰ ἰσχύει ἀναμεταξύ σας. Ὅποιος θέλει νὰ εἶναι μεγάλος ἀνάμεσά σας, νὰ εἶναι ὑπηρέτης σας καὶ ὅποιος θέλει νὰ εἶναι πρῶτος, νὰ εἶναι δοῦλος ὅλων. Ἐπειδὴ καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου δὲν ἦλθε νὰ διακονηθεῖ, ἀλλὰ νὰ διακονήσει καὶ νὰ δώσει τὴν ψυχή του λύτρο γιὰ χάρη τῶν πολλῶν.» (Ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο τῆς περασμένης Κυριακῆς).

• Ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στὸν πειρασμὸ τῆς «φιλοπρωτίας» τῶν μαθητῶν τοῦ Ἰακώβου καὶ Ίωάννη, τῶν παιδιῶν τοῦ Ζεβεδαίου, ποὺ ὑπέβαλαν τὸ αἴτημα νὰ ἔχουν τιμητικὴ θέση στὸ πλευρό του, «ἐν τῇ δόξῃ» του.
• Σὲ ἐπίπεδο παγκόσμιας πνευματικῆς κληρονομίας, ἡ θέση αὐτὴ ἔχει ἐπικρατήσει, ἀφοῦ ὁ ὅρος «ὑπουργὸς» στὴν Ἑλλάδα, ὅπως καὶ ὁ ἀντίστοιχος «minister, ministre, ministro», ὑποδηλώνουν διακονία καὶ ὑπηρεσία ὅποιου ἀναλαμβάνει δημόσιο ἀξίωμα, γιὰ χάρη τῶν πολλῶν διοκουμένων.
• Τὴν έπόμενη Κυριακὴ τῶν Βαΐων, ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς θὰ κάνει πράξη τὴ διδασκαλία του, εἰσερχόμενος στὰ Ἱεροσόλυμα «ἐπὶ πώλου ὄνου». Μὲ τὸν πιὸ ταπεινὸ καὶ διακριτικὸ τρόπο, παρὰ τὴν παλλαϊκὴ ὑποδοχή. Φέρνοντάς τα ὅλα ἀνάποδα, κατὰ τὴν ἔκφραση τοῦ Φώτη Κόντογλου, σὲ σχέση μὲ ὅσα μέχρι τότε οἱ ἄνθρωποι εἶχαν συμφωνήσει.
• Δυστυχῶς, τὸ παράδειγμα τοῦ ἴδιου Κυρίου καὶ ἡ χριστιανικὴ διδασκαλία δὲν γίνονται ἀποδεκτὰ στὴν πράξη. Ὅποιος άναλαμβάνει κάποιο δημόσιο ἀξίωμα, τείνει νὰ λειτουργεῖ σὰν στυγνὸς ἐξουσιαστὴς τῶν ἄλλων, ἀκόμα καὶ «κατὰ φαντασίαν», ὅταν δὲν διαθέτει ἐξουσία πραγμτική.
• Ἡ πολιτικὴ τείνει νὰ γίνει ἐπάγγελμα, μὲ στόχο τὴν διεκδίκηση τῶν δημόσιων ἀξιωμάτων καὶ τὶς ἀρχὲς καὶ ἀξίες, ἁπλὸ πρόσχημα καὶ ὄχημα ἐξουσίας, νὰ ἀλλάζουν σὲ κάθε εὐκαιρία.
• Λίγοι δίνουν τὴν ψυχή τους ὡς λύτρο γιὰ χάρη τῶν πολλῶν. Προτιμοῦν νὰ τὴν πουλᾶνε ἔναντι ἀδροῦ τιμήματος ὡς ὑποτελεῖς καὶ ἐντολοδόχοι τῶν ὀλίγων.
• Ἐμεῖς, ἂς ἀκολουθήσουμε τὸ παράδειγμα καὶ τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ ποὺ σταυρώθηκε γιὰ μᾶς, ὅσο δύσκολο καὶ ἂν εἶναι. Ὅσοι πειρασμοὶ καὶ ἂν ἐλλοχεύουν.