«Οἱ μαθητὲς θὰ πρέπει νὰ ξαναβρέθηκαν σὲ σύγχυση καὶ φόβο, ὅταν ὁ Κύριος τοὺς μίλησε γιὰ τὴν Ἀνάληψή Του στοὺς οὐρανοὺς καὶ τὸν ἀποχωρισμό τους. Ὅταν αὐτὸ ὅμως ἔγινε μπροστὰ στὰ μάτια τους, ὅπως τὸ εἶχε προφητέψει, τότε γύρισαν μετὰ χαρᾶς μεγάλης. Ὁ φόβος τους ἐξαφανίστηκε, ἡ ἀμφιβολία τους διαλύθηκε, ἡ σύγχυση τους ἐγκατέλειψε. Καὶ τὴ θέση ὅλων αὐτῶν πῆρε ἡ βεβαιότητα, μιὰ θαυμάσια καὶ ὁλοφώτεινη βεβαιότητα. Κι ἀπό τὴ βεβαιότητα αὐτὴ προέκυψε δύναμη καὶ χαρά. Βεβαιώθηκαν πὼς ὁ Κύριος καὶ Διδάσκαλός τους εἶχε ἔρθει
ἀπὸ τὸν οὐρανό, ἀφοῦ τώρα ἀναλήφθηκε στὸν οὐρανό». Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς. Ἀπὸ τὸ βιβλίο: “Ἀναστάσεως Ἡμέρα”, ἐκδ. Πέτρου Μπότση.
• Τὸ διάστημα τῶν σαράντα ἡμερῶν ἀνάμεσα στὴν Ἀνάσταση καὶ στὴν Ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν ἐπίγεια παρουσία Του, ὄχι ὡς πνεύματος, ἀλλὰ ὡς ἀναστημένου Θεανθρώπου. Ἡ ζωντανὴ ἀπόδειξη ἐνώπιον πολυάριθμων μαρτύρων ὅτι, ἐνῶ πέθανε στὸ σταυρό, ἀναστήθηκε, ὠθώντας τὴν ἀνθρώπινη φύση νὰ νικήσει τὸν θάνατο.
• Μὲ τὴν Ἀνάληψη στοὺς οὐρανοὺς νὰ ἀποτελεῖ τὴν κατάργηση τοῦ χάσματος Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου, τὸ ὁποῖο προκλήθηκε μὲ τὴν Πτώση. Ἀφοῦ ἀναλήφθηκε ὄχι μόνον ὡς Θεός, ἀλλὰ καὶ ὡς ἄνθρωπος.

Χριστιανική 29 Μαΐου 2025. Από τη στήλη “Τα του Καίσαρος”