Μὲ ἀφορμὴ τὸν γιορτασμὸ τῶν Χριστουγέννων, τὸ Κίνημα τῆς Χριστιανικῆς Δημοκρατίας ἐξέδωσε τὴν ἀκόλουθη ἀνακοίνωση:

Στὴν ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου τῶν Χριστουγέννων ἀκούγεται: « Ἴσος προῆλθες τοῖς βροτοῖς ἑκουσίως, Ὕψιστε, σάρκα προσλαβὼν ἐκ Παρθένου» (Μὲ τὴ θέλησή σου ἦρθες, Ὕψιστε, σὰν ἴσος ἀνάμεσα στοὺς θνητούς, ἀφοῦ σαρκώθηκες ἀπὸ τὴν Παρθένο).
Ἡ ἰσότητα, ποὺ προβλήθηκε γιὰ πρώτη φορὰ στὰ σύγχρονα χρόνια ὡς σύνθημα ἀπὸ τὴ γαλλικὴ Ἐπανάσταση ὡς προϋπόθεση ἀπελευθέρωσης τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὴν τυραννία, ἤδη ἔχει καταγραφεῖ αἰῶνες πρὶν ἀπὸ τὸν ἱερὸ ὑμνογράφο τῆς Ἐκκλησίας.
Στὴν ἴδια ἀκολουθία, μὲ παραστατικότητα περιγράφονται καὶ οἱ ταπεινὲς συνθῆκες στὶς ὁποῖες γεννήθηκε ὁ Χριστὸς: «οὐ σκῆπτρα καὶ θρόνοι, ἀλλ’ ἐσχάτη πτωχεία, τί γὰρ εὐτελέστερον σπηλαίου; τί δὲ ταπεινότερον σπαργάνων; ἐν οἷς διέλαμψεν ὁ τῆς Θεότητός σου πλοῦτος. Κύριε δόξα σοι» (Δὲν ὑπῆρχαν σκῆπτρα καὶ θρόνοι, ἀλλὰ βαθύτατη φτώχεια. Ἀφοῦ τί εἶναι εὐτελέστερο ἀπὸ ἕνα σπήλαιο; Τί ταπεινότερο ἀπὸ τὰ σπάργανα; Ὅμως, σ’ αὐτὰ ἔλαμψε ὁ πλοῦτος τῆς θεότητάς σου).
Ἂν ὁ Θεὸς κατάργησε κάθε δική του διάκριση μὲ τοὺς ἀνθρώπους, καθῆκον τῶν ἀνθρώπων εἶναι νὰ καταργήσουν τὶς μεταξύ τους διακρίσεις καὶ νὰ ἀγωνιστοῦν γιὰ μιὰ κοινωνία ἰσότητας, δικαιοσύνης καὶ ἐλευθερίας, ἕνα κόσμο εἰρηνικὸ καὶ δίκαιο κατὰ τὸν ἀγγελικὸ ψαλμό: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».
Ὁ Θεὸς ἐξισώθηκε μὲ τὰ δημιουργήματά του, τοὺς ἀνθρώπους. Ἀπὸ ἀγάπη πρὸς αὐτούς, στὰ πλαίσια τοῦ σχεδίου του γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου. Χωρὶς νὰ τοὺς ἐξαναγκάσει στὸ παραμικρό, σεβόμενος τὸ -δικό του- θεῖο δῶρο τῆς ἐλευθερίας. Γιὰ τὸ ὁποῖο κατηγορήθηκε ἀπὸ τὸν Μέγα Ἱεροεξεταστή, διὰ τῆς γραφίδος τοῦ Φιόντορ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι στοὺς «ἀδελφοὺς Καραμάζοφ». « Εἰ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν…» κήρυττε: Ἐὰν θέλει κάποιος νὰ μὲ ἀκολουθήσει. Καθῆκον μας εἶναι λοιπόν, νὰ ἀγωνιζόμαστε ὄχι μόνο γιὰ δίκαιη, ἀλλὰ καὶ ἐλεύθερη κοινωνία. Ὅσοι ἐπιχείρησαν μὲ τὸ στανιὸ νὰ δημιουργήσουν «ἐπίγειους Παραδείσους», ἔφεραν τὴν κόλαση στὴ Γῆ.
Τὶς τελευταῖες δεκαετίες, ὅπως κατάγγελλε ἤδη ἀπὸ τὰ χρόνια τῆς δικτατορίας ὁ ἀείμνηστος ἱδρυτὴς τῆς Χριστιανικῆς Δημοκρατίας Νίκος Ψαρουδάκης στὸ ἄρθρο του «Χριστούγεννα χωρὶς Χριστό», στὴν «Χριστιανικὴ» τῶν χρόνων ἐκείνων, ἐπιχειρεῖται ὁ γιορτασμὸς τῶν Χριστουγέννων νὰ μεταβληθεῖ σὲ εὐκαιρία ἔξαρσης τοῦ ὑλιστικοῦ καταναλωτισμοῦ καὶ νὰ ἀποξεχαστοῦν ὁ Χριστὸς ποὺ γεννιέται καὶ ἡ διδασκαλία του. Πρῶτα σιωπηλὰ στὴν πράξη καὶ ἤδη ὅλο καὶ πιὸ ἀπροκάλυπτα, μὲ τὸ «Καλὲς γιορτὲς» νὰ ἀντικαθιστᾶ τὸ «Καλὰ Χριστούγεννα».
Ἂς ἀντισταθοῦμε ὡς πρόσωπα καὶ ὡς κοινωνία στὸν πρακτικὸ ὑλισμὸ ποὺ τείνει νὰ ἐπικυριαρχήσει στὴν κοινωνία, μιμούμενοι τὸ Θεὸ ποὺ κατὰ σάρκα γεννιέται.
Καλὰ κι εὐλογημένα Χριστούγεννα!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *
You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>