«Ὁ μὲν Ἡρώδης πολλάκις ἀκούσας τὰ περὶ Χριστοῦ διὰ τὴν ἔμφυτον αὐτοῦ κακίαν τὴν ὑπάρχουσαν ἀεὶ τοῖς τυράννοις καὶ τὸν τῦφον [ἀλαζονεία], ὑπερεώρα καὶ κατεφρόνει τῆς φήμης. Ὅτε δὲ λοιπὸν πάντες ἀκηκόασιν καὶ πρὸς τὴν διδασκαλίαν ἔδραμον καὶ πάντα φθόνον καὶ τῦφον ἡ τῶν πραγμάτων ἐνίκα ἐνέργεια, τότε ἀκούσας ἐφοβήθη λίαν λέγων.
μήποτε Ἰωάννης ἀνέστη, ὃν ἐγὼ ἀπεκεφάλισα. ψοφοδεὴς γὰρ ἡ μοχθηρία καὶ τοσοῦτον, ὡς καὶ τοὺς νεκροὺς δεδοικέναι…» Φωτίου τοῦ Μεγάλου, σχολιασμὸς στὸ Κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιο (ιδ’ 9-10).
• Ἔμφυτες ἡ κακία καὶ ἡ ἀλαζονεία στοὺς τυράννους, κατὰ τὸν Μέγα Φώτιο, ἡ μνήμη τοῦ ὁποίου τιμᾶται σήμερα.

• Μὲ ἀποτέλεσμα, λόγω τῶν χαρακτηριστικῶν αὐτῶν, ὁ Ἡρώδης νὰ καταφρονεῖ τὴ φήμη τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ.

• Μέχρι ποὺ φόβος τὸν κατέλαβε, λόγω τῆς παλλαϊκῆς ἀνταπόκρισης, μήπως ὁ Ἰωάννης τὸν ὁποῖο άποκεφάλισε, εἶχε ἀναστηθεῖ.

• Ἡ «ψοφοδεὴς μοχθηρία», ἡ θρασυδειλία, εἶναι καὶ αὐτὴ ἔμφυτο χαρακτηριστικὸ τῶν τυράννων, τὸ ὁποῖο ἐκδηλώνεται ὅταν φόβος τοὺς καταλαμβάνει. Φοβοῦνται ἀκόμα καὶ τοὺς νεκρούς. Πόσο μᾶλλον τὴ λαϊκὴ ὀργή.

Ἐκείνων τῆς γνώμης τὴν ψῆφον ἀνέμενεν…

• Ἀντίθετα, συνεχίζοντας τὸ σχολιασμὸ τοῦ εὐαγγελικοῦ κειμένου, ὁ ἅγιος τονίζει ὅτι ὁ Χριστὸς «… οὐκ αὐτὸς [ὁ ἴδιος] ἐβούλετο εἰπεῖν τὸ τῆς θεότητος ἀξίωμα, ἀλλ’ ἐκείνων τῆς γνώμης τὴν ψῆφον ἀνέμενεν. εἰ γὰρ εἶπεν αὐτοῖς. τίνα με λέγουσιν τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ, ὕποπτος ἂν ἦν αὐτῶν ἡ ἀπόκρισις λεγόντων σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ, ὡς ἄρα ἀκολουθοῦντες τῇ φωνῇ τοῦ διδασκάλου τοῦτο εἶπον. ἐκείνου <δὲ> μηδὲν τοιοῦτον εἰπόντος καὶ ἐκείνων ἀποκρινομένων σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ τοῦ ζῶντος, ἐδείχθη καθαρῶς τοῦ οἰκείου εἶναι φρονήματος τὴν θαυμασίαν ἐκείνην ἀπόκρισιν».

• Ὁ Χριστὸς δὲν θέλησε νὰ ἐπιβάλει τὴν πίστη πρὸς Αὐτὸν ἐπικαλούμενος τὴ θεϊκή του ἰδιότητα, ἀλλὰ ἐλεύθερα καὶ μὲ δική τους προαίρεση καὶ ἐπιλογή, νὰ Τὸν ἀκολουθήσουν οἱ μαθητές του καὶ νὰ πιστέψουν σ’ Αὐτὸν οἱ ἄνθρωποι.

Χριστιανικὴ 6 Φεβρουαρίου 2025. Στήλη Τὰ τοῦ Καίσαρος