Αυτές τις μέρες κατατέθηκε ο προϋπολογισμός για το έτος 2024 από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ένα μεγάλο κομμάτι της επικαιρότητας ωστόσο αφορά το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που ρυθμίζει τη φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών. Ενδιαφέρον έχει να δούμε αυτά τα δύο στοιχεία σε συνδυασμό. Επίσης, πρέπει να θυμηθούμε εδώ ότι, σύμφωνα τουλάχιστον με τα επίσημα στοιχεία, οι ελεύθεροι επαγγελματίες ψήφισαν τη μητσοτακική κυβέρνηση σε ποσοστό 54%. Ενδεχομένως για αυτό και ο κύριος Μητσοτάκης δηλώνει ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει ακάθεκτη σε όσα εξαγγέλλει και θα τα κάνει νόμο του κράτους παρά το όποιο πολιτικό κόστος, το οποίο δέχεται… πρόθυμα να αναλάβει. Και εδώ που τα λέμε, 54% δεν είχε πιάσει ούτε η Ένωσις Κέντρου στις 16 Φεβρουαρίου του 1964!
Με βάση το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, ουσιαστικά, με ορισμένες εξαιρέσεις (νέων ελεύθερων επαγγελματιών, αγροτών, εργαζομένων μέχρι και σε 2 συνολικά εργοδότες), όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες θα φορολογούνται από το πρώτο ευρώ, εφόσον επιβάλλεται τεκμαρτό εισόδημα… 780 ευρώ το μήνα, κατ’ ελάχιστον. Επιπλέον, αν απασχολούν και υπαλλήλους, μπορεί να αυξάνεται ως και τις 30 χιλιάδες ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες θα θεωρείται από το κράτος πως έχουν εισόδημα τουλάχιστον 11000 ευρώ, ενώ θα καταβάλλουν φόρο περί τα 1100 ευρώ τουλάχιστον. Βέβαια, ταυτόχρονα, θα καταβάλλουν κανονικά και τις ασφαλιστικές τους εισφορές, ενώ με όσα τους μένουν οπωσδήποτε θα μπορούν να αγοράζουν και ολίγο πασατέμπο για τις ώρες της αγωνίας του πότε ακριβώς θα τους κόψουν το ηλεκτρικό ή το νερό ή θα τους κάνουν έξωση.
Πέραν των… αστείων, η κατάσταση είναι τραγική. Όλοι θυμόμαστε τις προμνημονιακές μέρες, όταν ο σημερινός ΟΑΕΕ λεγόταν ΤΕΒΕ και, όταν, για παράδειγμα, κανείς άνοιγε ένα μαγαζάκι ή ξεκινούσε την παροχή υπηρεσιών, είχε να πληρώνει ένα 150άρι ανά δίμηνο και αφορολόγητο 12000. Ηλιοβασιλέματα γεμάτα αναμνήσεις: τα χρόνια πέρασαν σαν το τρεχούμενο νερό κι έτσι, σήμερα, 13.5 χρόνια μετά το 1ο μνημόνιο του μοιραίου Γιωργάκη Παπαντρέου, το ασφάλιστρο κάθε μήνα στον ΟΑΕΕ δεν είναι γενικά λιγότερο από 200 ευρώ το μήνα. Αν αθροίσουμε τα δύο, κάθε ελεύθερος επαγγελματίας, είτε βγάζει είτε δε βγάζει, είτε η δουλειά πάει τρένο είτε έχει αναδουλειές, θα πρέπει να έχει να δώσει 3400 ευρώ στο κράτος. Βεβαίως, δεν είναι σωστό ένα 50% να δηλώνει μηδενικά έσοδα. Εικάζουμε ότι ένα τμήμα απ’ αυτούς τους επαγγελματίες θα έπρεπε να δώσουν κάτι. Από την άλλη, είναι απολύτως βέβαιο αυτό που κάποτε είχε πει κι ο Υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Καραμανλή Γ. Παπαθανασίου: για κάποιους, η λεγόμενη «φοροδιαφυγή» είναι ζήτημα καθαρής επιβίωσης. Από αυτή την άποψη, ο φιλελεύθερος Μητσοτάκης αποδεικνύεται και Ιαβέρης της φορομπηξίας.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Είναι ότι στο νέο προϋπολογισμό, η νέα κυβέρνηση αναδεικνύεται μεγάλος… πάροχος φορολογικών κινήτρων στους μεγαλοεπιχειρηματίες. Να πούμε εδώ το πιο εξοργιστικό: ο Τζέιμς Τόμπιν είναι ένας πολιτικά συντηρητικός νομπελίστας των οικονομικών, που ωστόσο είχε προτείνει μετά την εγκατάλειψη του συστήματος του Bretton Woods, την εισαγωγή ενός φόρου στις συναλλαγές νομισμάτων. Η αρχική πρόταση αυτή έγινε το 1972, ενώ στη συνέχεια επεκτάθηκε, ώστε να περιλαμβάνει και τις χρηματιστηριακές συναλλαγές. Ο φόρος αυτός ήταν μόλις στο 0.5% της συναλλαγής! Επιπλέον, την πρόταση αυτή έχει υιοθετήσει και η Κομισιόν, ενώ 62% των Ευρωπαίων πολιτών είναι υπέρ του.
Η Ελλάδα είχε ένα τέτοιο φόρο μόλις στο 2 τοις χιλίοις. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη το μειώνει κατά 50% στο 1 τοις χιλίοις, χρεώνοντας το δημόσιο ταμείο με πολλά εκατομμύρια ευρώ. Για το χαρακτηρισμό παρόμοιων ενεργειών όμως έχουμε στερέψει προ πολλού από υπερθετικούς…
