Εννέα χρόνια από το Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 20215. Με την τρομοκρατική συστημική προπαγάνδα στη διαπασών, τις τράπεζες κλειστές, τους εκβιαστικούς μηχανισμούς των Δανειστών να συνθλίβουν το λαό. Τις δημοσκοπήσεις να ψεύδονται ασύστολα και να διαψεύδονται πανηγυρικά, με το 62% του ΟΧΙ. Η αξία αυτής της ψήφου έγκειται στο γεγονός ότι τα Μνημόνια δεν περιβλήθηκαν με την έγκριση της λαϊκής ψήφου, ακόμα και αν επιβλήθηκαν στη συνέχεια. Γι’ αυτό και το ΟΧΙ που είπε τότε ο ελληνικός λαός, παραμένει παρακαταθήκη για μελλοντικούς αγώνες.
Όλο και κερδίζει έδαφος η εκδοχή ότι με την προκήρυξη του Δημοψηφίσματος, ο κ. Τσίπρας επιδίωκε να περιβληθεί με τη λαϊκή ψήφο η στροφή “180 μοιρών” που θα πραγματοποιούσε ούτως ή άλλως στη συνέχεια. Είναι γνωστό ότι η ελληνική κυβέρνηση υπέκυψε στις διαπραγματεύσεις που ακολούθησαν, στους εκβιασμούς των “συνεταίρων” της Ε.Ε..
Στις 13 Ιουλίου 2015, αμέσως μετά τη “συμφωνία” την οποία οι “εταίροι”-Δανειστὲς επέβαλαν στην Ελλάδα, στη βάση της οποίας ψηφίστηκε λίγες μέρες μετά το 3ο Μνημόνιο, ο Σλοβάκος Υπουργός Οικονομικών Πέτερ Κάζιμιρ ανάρτησε εν θερμώ το ακόλουθο μήνυμα στο λογαριασμό του στο “Τουίτερ”: “#Greece compromise we reached this morning is tough for Athens because it’s the results of their ‘Greek Spring’ #: Δηλαδή: “Η συμφωνία στην οποία φτάσαμε σήμερα το πρωί με την Ελλάδα είναι σκληρή για την Αθήνα γιατί είναι αποτέλεσμα της “Ελληνικής τους Άνοιξης” “. Για τη θρασύτατη αυτή ανάρτηση, η ελληνική κυβέρνηση προέβη σε διάβημα διαμαρτυρίας.
Ένας εκ των συναυτουργών του εγκλήματος σε βάρος της Ελλάδας, έστω και εκ των δευτεραγωνιστών, στην υπηρεσία των πρωταγωνιστών της σταύρωσης του ελληνικού λαού, συνομολόγησε ότι το 3ο Μνημόνιο δεν επιβλήθηκε ως η καλύτερη και καταλληλότερη λύση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας, αλλά γιά να τιμωρηθεί ο ελληνικός Λαός επειδή τόλμησε να τεθεί “εκτός γραμμής” της ευρωκρατικής νομισματικής “Ορθοδοξίας”! Και έρχονται κάποιοι να μας πουν “υπερβολικούς” και να στοχοποιήσουν ως “γραφικούς” όσους αναδεικνύουν την αληθινή φυσιογνωμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τι χρείαν έχομεν μαρτύρων; Την οργή είχαν προκαλέσει τα δύο προηγούμενα μνημόνια, με τα οποία δανείστηκε ο ελληνικός λαός να σωθούν οι τράπεζες και επιβλήθηκαν τα πρώτα καταθλιπτικά μέτρα, ιδίως περικοπές συντάξεων μέχρι και 40% (!!!), “κούρεμα” ομολόγων Δημοσίου με οικονομική καταστροφή μικροεπενδυτών και άλλα πολλά…
Ο κ. Κάζιμιρ ως Σλοβάκος είναι και πολίτης της παλαιάς Τσεχοσλοβακίας. Κατά συνέπεια, η έκφραση που χρησιμοποίησε παραπέμπει ευθέως στην «άνοιξη της Πράγας» του 1968, όταν οι Δυνάμεις του Συμφώνου της Βαρσοβίας εισέβαλαν στη χώρα για να νουθετήσουν την κυβέρνηση του Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ, που επιδίωξε με μεταρρυθμίσεις να αποκλίνει από την «ορθοδοξία» του «υπαρκτού σοσιαλισμού» που κυριαρχούσε τότε στην Ανατολική Ευρώπη. Όταν μιλά για «ελληνική» άνοιξη», συνομολογεί ότι επήλθε ανάλογου τύπου καταστολή για την επαναφορά της Ελλάδας στον «ίσιο δρόμο» του νεοφιλελεύθερου δόγματος της λιτότητας του “υπαρκτού ευρωπαϊσμού”.
Βλέποντας σήμερα τα πράγματα υπό το φως των όσων μεσολάβησαν από το 2015 έως σήμερα, μάλλον με τον Γκούσταβ Χούζακ, διάδοχο του Ντούμπτσεκ, προσομοιάζει ο πρώην Πρωθυπουργός. Ο Χούζακ ήταν και αυτός οπαδός των μεταρρυθμίσεων Ντούμπτσεκ. Είχε ιστορικό διώξεων και αντικαθεστωτικών αγώνων. Διετέλεσε μάλιστα αναπληρωτής Πρωθυπουργός με αρμοδιότητα την επίβλεψη των μεταρρυθμίσεων. Αν προχωρήσουμε τη σύγκριση της “Άνοιξης της Πράγας” με την “Ελληνική Άνοιξη” για την οποία μιλά ο κ. Κάζιμιρ, ο κ. Τσίπρας από “Ντούμπτσεκ” μεταλλάχθηκε σε “Χούζακ”. Επί καθστώτος Χούζακ, έμελλε να τελειώσει ο “υπαρκτός σοσιαλισμός” στην Τσεχοσλοβακία με την “βελούδινη επανάσταση”, το 1989. Στην Ελλάδα, ο “υπαρκτός νεοφιλελευθερισμός” αναζήτησε αυθεντικότερο εκφραστη στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη, που για τα τσεχοσλοβακικά δεδομένα θα αντιστοιχούσε με τον καθαρόαιμο σταλινικό προκάτοχο του Ντούμπτσεκ Αντωνίν Νοβότνι.
Μετά την καταστολή της “Ανοιξης της Πράγας”, ο σοβιετικός ηγέτης Λεονίντ Μπρέζνιεφ είχε διατυπώσει, σε ομιλία του στην Πολωνία το Σεπτέμβριο του 1968, το περίφημο δόγμα της περιορισμένης κυριαρχίας των χωρών του “υπαρκτού σοσιαλισμού”:
“Όταν δυνάμεις εχθρικές προς τον σοσιαλισμό επιχειρούν να τρέψουν την ανάπτυξη μιας σοσιαλιστικής χώρας προς τον καπιταλισμό, τότε το πρόβλημα δεν αφορά μόνο την εν λόγω χώρα, αλλά καθίσταται κοινό πρόβλημα και πηγή ανησυχίας για όλες τις σοσιαλιστικές χώρες”
Ο Πρόεδρος της “Ευρωπαϊκής Επιτροπής” Ζάν Κλώντ Γιούνκερ είχε δηλώσει στις 25 Φεβρουαρίου 2015, αναφορικά με το πρόγραμμα, βάσει του οποίου είχε αναδειχθεί η ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από τον ελληνικό Λαό στις βουλευτικές εκλογές του Ιανουαρίου:
” Το εκλογικό αποτέλεσμα μιας χώρας δεν μπορεί να αλλάξει τις Συνθήκες και τις συμφωνίες που έχουν γίνει. Αν σε κάθε εκλογική διαδικασία έπρεπε να αμφισβητούμε τις διαδικασίες και τους κανόνες, θα σκοτώναμε την Ευρώπη.”..
Όπως η Τσεχοσλοβακία το 1968 και η Ελλάδα το 2015 κατέστη “κοινό πρόβλημα και πηγή ανησυχίας”.
Και ο κ. Αλέξης Τσίπρας ήλθε τον Ιανουάριο του 2015 να έπαγγελθεί έναν “Ευρωπαϊσμό με ανθρώπινο πρόσωπο”, σε αναλογία με τον Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ που επαγγελόταν “σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο”. Και οι δυο προπηλακίστηκαν από τους επικυρίαρχους της Ε.Ε. και του σοβιετικού μπλοκ αντίστοιχα για να υποκύψουν.
Παρά την επίδειξη ισχύος, η εισβολή στην Τσεχοσλοβακία του 1968 υπήρξε η “αρχή του τέλους” του “υπαρκτού σοσιαλισμού”. Αποτέλεσε άμεσα το λόγο της διάσπασης του κομμουνιστικού κινήματος, που αποξενώθηκε πλήρως από κάθε ηθικό πελονέκτημα και θεμέλιο. Φανερώθηκε το αληθινό πρόσωπο του “υπαρκτού σοσιλιασμού”, ως καθεστώτος στρατοκρατούμενου και δικτατορικού, με κυβερνήσεις-μαριονέτες των μεγάλων αφεντικών του Κρεμλίνου. Για να ακολουθήσει η παρακμή και η πτώση του, είκοσι χρόνια αργότερα.
Ανάλογη είναι και η απαξίωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη συμπεριφορά της απέναντι στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 2015. Οι πρωτοφανείς αθλιότητες εις βάρος του ελληνικού λαού έχουν εμπνεύσει κινήματα αμφισβήτησης, με στόχο την αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας των χωρών-μελών. Εκ των υστέρων, ένας-ένας από τους πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου παραδέχεται ότι η Ελλάδα αδικήθηκε. Κοινό μυστικό είναι ότι τα μνημόνια, εκτός από ειδεχθή, είναι και αναποτελεσματικά και ρήμαξαν τη χώρα.
Κι όμως, τόσο οι ανεπαρκείς λογιστές που τα επέβαλαν, όσο και οι εγχώριοι εντολοδόχοι τους που τα εφάρμοσαν, “αλληλοσυγχαίρονται” για την “επιτυχία”, προκειμένου από κοινού να συγκαλύψουν την ανεπάρκεια και την αποτυχία τους. Που στοίχισαν ήδη πανάκριβα στον ελληνικό λαό και δυστυχώς, θα στοιχίσουν ακόμα πιο ακριβά στο μέλλον, με την άκρα αποδυνάμωση που έχουν ήδη προκαλέσει και συνεχώς προκαλούν και επιτείνουν σε κράτος και κοινωνία.
Ήδη, η άκρα δυσανεξία που προκαλεί η νεοφιλελεύθερη πολιτική των Βρυξελλών, μετά την Ελλάδα, πλήττει και τους άλλους λαούς των κρατών-μελών της Ε.Ε. Ιδίως όσους είχαν οικοδομήσει στέρεο κοινωνικό κράτος μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όπως σταδιακά φανερώνουν τα εκλογικά αποτελέσματα, οι κοσμογονικές ανατροπές του πολιτικού συστήματος και η διαρκής κοινωνική αναταραχή.
