
“Κάθε λέξη από το στόμα του Χίτλερ είναι ένα ψέμα. Όταν μιλά για ειρήνη, εννοεί τον πόλεμο και όταν κατά τρόπο βλάσφημο χρησιμοποιεί το όνομα του Παντοδύναμου, εννοεί τη δύναμη του κακού, τον εκπεσόντα άγγελο, το Σατανά. Το στόμα του είναι το δύσοσμο στόμιο της Κολάσεως και η ισχύς του εκ βάθρων καταραμένη.
Είναι αλήθεια ότι πρέπει να αγωνιστούμε κατά του εθνικοσοσιαλιστικού τρομοκρατικού κράτους με ορθολογικά μέσα. Όμως, οποιοσδήποτε εξακολουθεί να αμφισβητεί την πραγματικότητα, την ύπαρξη δαιμονικών δυνάμεων, θα έχει αποτύχει σε μεγάλο βαθμό να αντιληφθεί τη μεταφυσική διάσταση αυτού του πολέμου”.
(Από το 4ο Φυλλάδιο της κορυφαίας αντιναζιστικής οργάνωσης “Λευκό Ρόδο”)
Να θυμίσουμε με την ευκαιρία αυτή ότι πρώτος που μίλησε δημόσια ενάντια στη ναζιστική πολιτική μέσα στη Γερμανία ήταν ένας Καθολικός Επίσκοπος, ο Κλήμης Αύγουστος φον Γκάλεν, που αγιοκατατάχθηκε το 2005 από το Βατικανό. Ο φον Γκάλεν μίλησε δημόσια ενάντια στη ναζιστική πολιτική υποχρεωτικής ευθανασίας για τους αναπήρους, τους ανίατους και τους ψυχικά ασθενείς το 1939. Στην εποχή μας, θεωρήθηκε πιο κομψό την ευθανασία των “αδυνάτων” να την αναλαμβάνει εκ νέου η ελεύθερη αγορά με βάση τις απαράγραπτες αστικές αρχές του Κοινωνικού Δαρβινισμού και ειδικότερα την “επιβίωση του καλύτερα προσαρμοσμένου” (survival of the fittest).
O ίδιος ο Χίτλερ ανέβαλε για λόγους διπλωματίας άλλωστε τη θανάτωση του φον Γκάλεν για μετά το τέλος του Ολοκληρωτικού Πολέμου και τη νίκη της Γερμανίας σε αυτόν.
Επιστρέφοντας στη σημερινή μέρα μνήμης, να σημειώσουμε ως κατακλείδα πως ένα εξαιρετικό λογοτεχνικό κείμενο για αυτήν έχει γράψει ο μεγάλος Έλληνας λογοτέχνης Γιώργος Θεοτοκάς, που γνώρισε πολύ καλά τη διαπόμπευση και τελικά θανάτωση των Θεσσαλονικέων Εβραίων στην Πλ. Ελευθερίας, την 11/07/1942.