Την περασμένη Κυριακή της Απόκρεω διαβάστηκε στις εκκλησίες το «Ευαγγέλιο της Κρίσεως». Δεν περιλαμβάνει παραβολή. Με λόγο ευθύ, τονίζει ο Ιησούς Χριστός, ότι στη μέλλουσα κρίση, καταραμένοι θα είναι όσοι δεν έθρεψαν τους πεινασμένους, δεν πότισαν τους διψασμένους, δεν παραστάθηκαν τους ασθενείς και τους φυλακισμένους, δεν φιλοξένησαν τους ξένους.
Στο σημείο που με τους «ελαχίστους» και τους αναγκεμένους ταυτίζεται προσωπικά ο ίδιος ο Χριστός. Η ευθύνη μας είναι μεγάλη.
Όχι μόνον ως πρόσωπα, αλλά και ως πολίτες και ενεργά μέλη της κοινωνίας.
Τα «ερίφια» της ευαγγελικής περικοπής δεν ήταν κατ’ ανάγκη τίποτα «σεσημασμένοι» κακούργοι. Θα μπορούσαν να είναι ο κάθε συνηθισμένος άνθρωπος της διπλανής πόρτας.
Ο οποίος επέλεξε να «ιδιωτεύσει», αντί να ενδιαφερθεί για τους «ελαχίστους» αναγκεμένους συνανθρώπους του. Είτε στην προσωπική ζωή, είτε αδιαφρώντας ως πολίτης, παραγνωρίζοντας ότι η ανοχή στην αδικία είναι συνενοχή.
Κοιτάζοντας μόνο «την ησυχία» του, το συμφέρον και την προσωπική επιβίωση, στα πρότυπα που θέτει η ατομοκρατούμενη κοινωνία του νεοφιλελευθερισμού.
Χριστιανική 14.3.2024 Στήλη “Μποφόρ”