Οι εφετινές πλημμύρες στη Θεσσαλία είναι, δυστυχώς, μια συμφορά μακράς πνοής. Ο ένας λόγος είναι ότι τα νερά που σωρεύτηκαν σε μικρό διάστημα, θα αργήσουν να αποσυρθούν λόγω της γεωγραφίας της περιοχής. Μόνη διέξοδος προς τη θάλασσα είναι ο Πηνειός μέσω Τεμπών, ενώ οι καιρικές συνθήκες του Φθινοπώρου που μπαίνει δεν ευνοούν την ταχεία εξάτμιση.
Τα νερά όσο λιμνάζουν, γίνονται όλο και πιο τοξικά. Ακατάλληλα, όχι μόνο για πόση, αλλά και για οποιαδήποτε χρήση. Από τα πτώματα των χιλιάδων ζώων που πνίγηκαν, αλλά και την καταστροφή υποδομών, ακόμα και δεξαμενών πετρελαίου. Όχι μόνον απειλείται η υγεία των κατοίκων, αλλά και μολύνεται ο υδροφόρος ορίζοντας. Εκτιμάται ότι η πλημμυρισμένη έκταση θα αργήσει κάποια χρόνια να γίνει γόνιμη ξανά, με σοβαρές συνέπειες για τους κατοίκους της περιοχής, αλλά και τη διατροφική επάρκεια όλης της Ελλάδας.
Με συνέπειες στην εθνική οικονομία, οι οποίες μπορεί να αποβούν τραγικές, συγκρίσιμες με πολεμική καταστροφή. Σύμφωνα με τον Ευθύμιο Λέκκα, καθηγητή Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών και πρόεδρου του ΟΑΣΠ, σε συνέντευξη στην ΕΡΤ, θα απαιτηθεί μια τουλάχιστον πενταετία για είναι και πάλι γόνιμος ο θεσσαλικός κάμπος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εθνική οικονομία. Όπως διευκρινίζει ο κ. Λέκκας: «Οι αγροτικές εκτάσεις είναι περιοχές που θα αργήσουν να ανακάμψουν. Δεν είναι μόνο η αγροτική αναπαραγωγή που καταστράφηκε ολοσχερώς, δηλαδή το 22-23% της αγροτικής παραγωγής της χώρας, είναι ότι οι αποθέσεις αργίλων και λάσπης πάνω στα γόνιμα εδάφη πάχους τουλάχιστον μισού μέτρου δεν μπορούν να φιλοξενήσουν καλλιέργειες. Το έδαφος θα αργήσει πολύ να επανέλθει και θα χρειαστεί τουλάχιστον μια 5ετία για να είναι και πάλι γόνιμο».
Ο αγροτοσυνδικαλιστής Χρήστος Σιδερόπουλος : «Το μεγαλύτερο ποσοστό του θεσσαλικού κάμπου είναι πλημμυρισμένο. Ό,τι ήταν να συλλεγεί, δηλαδή βαμβάκι, καλαμπόκι, ρίγανη, τριφύλλια και βιομηχανική ντομάτα, βρίσκεται σε αυτές τις εκτάσεις. Το φαινόμενο μας βρήκε δέκα ημέρες πριν από την συλλογή. Τίποτα από αυτά δεν μπορεί να αποκατασταθεί άμεσα.
Η βιομηχανική ντομάτα θα σαπίσει με την θερμοκρασία που αναμένεται ότι θα επικρατήσει μετά, το καλαμπόκι δεν σώνεται, γιατί πρέπει να είναι ξερό, το βαμβάκι έχει ένα χρονικό παράθυρο αλλά αυτές οι καλλιέργειες δεν μπορούν να στεγνώσουν εύκολα. Έπειτα, είναι και η αλλαγή της φυσιογνωμίας της γης. Από όλο το νερό που υπάρχει εκεί, το 90% είναι λάσπη, υπάρχουν φερτά υλικά όπως ξύλα, κορμοί και ξένα για τον κάμπο υλικά. Έχει επηρεαστεί η σύσταση του εδάφους».
Χωρίς σοβαρά μέτρα στήριξης των κατοίκων και αποκατάστασης των ζημιών, η περιοχή θα απειληθεί με ερήμωση.
Οι νεκροί ήδη έφτασαν τους δέκα τέσσερις. Και δυστυχώς, μπορεί τα θύματα να βρεθούν πολύ περισσότερα, όταν αποσυρθούν τα νερά. Πέρα από τα ανθρώπινα θύματα, οι ζημιές σε υποδομές είναι τεράστιες. Όπως και σε αγροτοκτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις και άλλες δραστηριότητες.
Χιλιάδες είναι οι εγκλωβισμένοι από την αρχή της κακοκαιρίας, οι οποίοι απεγκλωβίζονται σταδιακά από το στρατό, αλλά και εθελοντές που διαθέτουν πλεούμενο και έχουν προστρέξει και από άλλα μέρη της Ελλάδας. Ολόκληρα χωριά του θεσσαλικού κάμπου παραμένουν πλημμυρισμένα., Η Λάρισα αγωνιά από την συνεχιζόμενη υπερχείλιση του Πηνειού που έχει προκαλέσει πλημμύρα σε αρκετές συνοικίες. Ο Βόλος, όπως και τα χωριά του Πηλίου, επλήγησαν πρώτα και μετρούν μεγάλες ζημιές. Ειδικά στο Βόλο, η αποκατάσταση της ύδρευσης αργεί, ενώ το τρεχούμενο νερό υπάρχει για λίγες ώρες τη μέρα και δεν είναι πόσιμο.
Πρόκειται αναμφίβολα και μια ασυνήθιστα μεγάλου μεγέθους θεομηνία. Όμως, σχετικά πρόσφατα τα προβλήματα έχουν αναδειχθεί από την μικρότερης έντασης κακοκαιρία “Ιανός” το 2020, αλλά και παλαιότερα. Πρέπει κατά συνέπεια, να διερευνηθεί σε ποιο βαθμό η συμφορά οφείλεται σε πράξεις και παραλείψεις των αρμοδίων Αρχών σε έργα υποδομής, αλλά και λόγω καθυστερημένης λήψης των ενδεδειγμένων μέτρων ενόψει του γεγονότος ότι η κακοκαιρία είχε προβλεφθεί μετεωρολογικά.
