Πολλὲς ἀπόψεις κυκλοφοροῦν μὲ ἀφορμὴ τὶς ἐρχόμενες ἐκλογὲς γιὰ τὸ μεταναστευτικὸ/προσφυγικὸ ζήτημα στὴ χώρα μας. Τὸ Θ’ Συνέδριο τῆς Χ.Δ. τῆς 2-3 Φεβρουαρίου ἔλαβε τὴν ἀκόλουθη θέση:
“Προσφυγικό/Μεταναστευτικό.Ἐνῶ λόγω τῆς κρίσης μειώνονται οἱ πληθυσμοὶ τῶν ἀλλοδαπῶν ἐργαζομένων στὴ Χώρα μας, αὐτὴ ἔχει γίνει πέρασμα μαζικῶν προσφυγικῶν καὶ μεταναστευτικῶν ροῶν ἀπὸ τὴ Μἐση Ἀνατολὴ στὴν Εὐρώπη. Ἐπιβάλλεται νὰ ἀναληφθεῖ διεθνὴς πρωτοβουλία ὑπὸ τὴν αἰγίδα τοῦ ΟΗΕ γιὰ τὴν καταπολέμηση τῶν αἰτίων τῆς ἀβάσταχτης δυστυχίας, ποὺ προκαλεῖ μαζικὲς προσφυγικὲς καὶ μεταναστευτικὲς ροὲς πληθυσμῶν, ποὺ εἶναι κυρίως οἱ τοπικὲς συρράξεις, ἡ συγκέντρωση τοῦ παγκόσμιου πλούτου στὰ χέρια λίγων προνομιούχων χωρῶν καὶ ἡ κλιματικὴ ἀλλαγή. Ἀντιμετώπιση τῶν χειμαζομένων ἀδελφῶν μας στὰ ρητὰ πλαίσια ποὺ ὁρίζουν ἡ Ἁγία Γραφή καὶ ἡ ὀρθόδοξη Παράδοση, καθὼς καὶ τὸ Διεθνὲς Δίκαιο, γιὰ τὸ σεβασμὸ τοῦ δικαιώματος στὴ φιλοξενία. Ὑπεύθυνη διαχείριση τῶν θεμάτων ποὺ προκύπτουν στὴ Χώρα μας γιὰ τὴν ἐξασφάλιση τῶν ὑποδομῶν τῆς φιλοξενίας αὐτῆς σὲ ἀξιοπρεπὲς ἐπίπεδο, τῆς ὁμαλῆς ζωῆς τῶν τοπικῶν κοινωνιῶν, τῆς δημόσιας τάξης καὶ τῆς ἐθνικῆς ἀσφάλειας, μὲ ταυτόχρονη κάθετη διαφοροποίηση ἀπὸ τὴ ρατσιστική, φοβικὴ καὶ συνωμοσιολογικὴ στοχοποίηση προσφύγων καὶ μεταναστῶν.
Νὰ ἀπαιτηθεῖ ἀπὸ τὸν ΟΗΕ καὶ τὸ Συμβούλιο Ἀσφαλείας νὰ καταγγείλουν καὶ νὰ ἐμποδίζουν αὐθαίρετες στρατιωτικὲς ἐπμβάσεις σὲ ξένα κράτη, μὲ ὁποιοδήποτε πρόσχημα, ἀφοῦ στὴν πραγματικότητα κινοῦνται ἀπὸ ὠμὰ συμφέροντα νεοαποικιακοῦ χαρακτήρα.
Ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση τῶν 508.000.000 κατοίκων, μὲ τὸ 7,3% τοῦ πληθυσμοῦ τοῦ Πλανήτη, ποὺ κατέχει τὸ 24% τοῦ παγκόσμιου ΑΕΠ, πρέπει νὰ ἀναλάβει τὶς εὐθύνες της ἔναντι τῶν συνανθρώπων μας ποὺ δοκιμάζονται. Μπορεῖ νὰ τοὺς ἀπορροφήσει μὲ βάση τὴν ἀρχὴ τῆς ἰσοκατανομῆς. Ἡ κατεστραμμένη Ἑλλάδα τῆς κρίσης καὶ τῶν Μνημονίων, ἤδη ἔχει προσφέρει πολὺ περισσότερα ἀπ’ ὅσα τῆς ἀναλογοῦν καὶ θέλουν νὰ τῆς φορτώσουν οἱ «ἑταῖροι», μὲ κύριο ὅπλο τὸν «κανονισμὸ τοῦ Δουβλίνου», ποὺ πρέπει ἄμεσα νὰ καταργηθεῖ.”
Τοῦτο σημαίνει ὅτι:
-Oἱ πρόσφυγες καὶ οἱ μετανάστες εἶναι συνάνθρωποί μας. Κατὰ συνέπεια, ὡς πρόβλημα κατ’ ἐξοχὴν ἀνθρώπινο πρέπει νὰ βλέπουμε τὸ προσφυγικὸ/μεταναστευτικὸ ζήτημα. Δὲν εἶναι ἀπὸ ἐμᾶς ἀνεκτό, ἡ Ἑλλάδα νὰ μετατραπεῖ μὲ ὁποιοδήποτε πρόσχημα σὲ “γκρίζα ζώνη” ἀπὸ πλευρᾶς σεβασμοῦ τῶν άνθρωπίνων δικαιωμάτων, ἐφαρμογῆς τοῦ Δικαίου καὶ κυρίως, “ἐκπτώσεις” δὲν κάνουμε σὲ θέματα ποὺ εἶναι ξεκάθαρα στὸ Εὐαγγελιο καὶ στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοσή μας. Ἡ Χριστιανικὴ Διδασκαλία δὲν εἶναι ἁπλὸς “συναισθηματισμὸς” ποὺ κλείνεται στοὺς τέσσερις τοίχους τοῦ ναοῦ, ἀλλὰ στάση προσωπικῆς ζωῆς τοῦ καθενὸς καὶ γιὰ τὴ Χ.Δ. καὶ τὴ “Χ” πυξίδα στὶς πολιτικές μας προτεραιότητες. Λογικὲς ὅτι λόγω “εἰδικῶν συνθηκῶν” ἀναστέλλεται ἡ ἐφαρμογὴ τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου ἢ μπαίνει ἡ ἀνθρωπιὰ στὸ περιθώριο, χαρακτηρίζουν χῶρες ὅπως ἡ Νεο-οθωμανικὴ Τουρκία καὶ τὸ Σιωνιστικὸ Ἰσραήλ.
-Στὰ πιὸ πάνω πλαίσια, ἐπιβάλλεται ὑπεύθυνη διαχείριση τοῦ θεματος καὶ σὲ κάθε περίπτωση, ἡ φιλοξενία δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι πρόσχημα ἢ προπέτασμα ὁποιασδήποτε μορφῆς ἀνομίας. Μιὰ διαχείριση σὲ συνεργασία μὲ τὶς τοπικὲς κοινωνίες, προκειμένου νὰ βρίσκονται λύσεις κοινὰ ἀποδεκτὲς καὶ νὰ μὴ δημιουργοῦνται αἰσθήματα ἀνασφάλειας καὶ φοβίας. Διεθνὴς συνεργασία γιὰ τὴ σταδιακὴ ἐπίλυση τοῦ ἀνθρωπιστικοῦ προβλήματος.
-Στὴν πραγματικότητα, ὁ πληθυσμὸς τῶν νόμιμα ἐγκατεστημένων ἀλλοδαπῶν μειώθηκε τὰ χρόνια τῆς κρίσης. Καὶ ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν μεταναστῶν καὶ προσφύγων ποὺ ἔρχονται στὴ χώρα μας μετὰ τὸ 2015, τὴ βλέπουν ὡς πέρασμα πρὸς τὴ δυτικὴ Εὐρώπη καὶ ὄχι ὡς προορισμό. Ὅμως, ἐπειδὴ δὲν ἀναλαμβάνουν τὶς εύθύνες τους οἱ χῶρες προορισμοῦ, διὰ τῆς ἰσχύος τους ἔχουν μετατρέψει τὴν Ἑλλάδα σὲ ἀποθήκη ψυχῶν.
ΦΩΤΟ: Ὁ μακαριστὸς παπα-Στρατῆς ποὺ ὁλόψυχα βοήθησε τοὺς πρόσφυγες στὴ Λέσβο.
