Για οργανωμένο εμπιστευτικό σχέδιο που εκπονήθηκε στις Βρυξέλλες από “αξιωματούχους της Ε.Ε.” προκειμένου η Ευρωπαϊκή Ένωση να “σαμποτάρει την οικονομία της Ουγγαρίας εάν η Βουδαπέστη μπλοκάρει τη νέα βοήθεια προς την Ουκρανία σε μια σύνοδο κορυφής αυτή την εβδομάδα” , κάνει λόγο η εφημερίδα Financial Times. σε άρθρο της στις 28.1. Αναφέρεται μάλιστα σε έγγραφο, το οποίο “είδε” η εφημερίδα, όπου περιγράφεται αναλυτικά “μια στρατηγική για να στοχεύσουν ρητά τις οικονομικές αδυναμίες της Ουγγαρίας, να θέσουν σε κίνδυνο το νόμισμά της και να οδηγήσουν σε κατάρρευση της εμπιστοσύνης των επενδυτών σε μια προσπάθεια να βλάψει “θέσεις εργασίας και ανάπτυξη” …..” εάν η Βουδαπέστη κάνει χρήση του δικαίωματος του “βέτο”.
Η εφημερίδα μάλιστα, παραθέτει αυτολεξεί τμήματα του εγγράφου, με το οποίο σχεδιάζεται η αντίδραση σε ενδεχόμενο ουγγρικό βέτο:
“Σε περίπτωση που δεν υπάρξει συμφωνία στη [σύσκεψη κορυφής] της 1ης Φεβρουαρίου, οι υπόλοιποι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων θα το δηλώσουν δημοσίως ότι λόγω της μη εποικοδομητικής συμπεριφοράς του Ούγγρου πρωθυπουργού». . . δεν μπορούν να διανοηθούν ότι” θα μπορούσαν να χορηγηθούν κονδύλια της ΕΕ στη Βουδαπέστη.
Κατά τη ρητή εκτίμηση του εγγράφου, χωρίς αυτή τη χρηματοδότηση, “οι χρηματοπιστωτικές αγορές και οι ευρωπαϊκές και διεθνείς εταιρείες ενδέχεται να ενδιαφέρθούν λιγότερο να επενδύσουν στην Ουγγαρία”. Κύρωση αυτού του είδους, “θα μπορούσε γρήγορα να προκαλέσει περαιτέρω αύξηση του κόστους χρηματοδότησης του δημόσιου ελλείμματος και πτώση του νομίσματος”.
Η εφημερίδα δέχεται ότι και στο παρελθόν η Ε.Ε. έχει χρησιμοποιήσει τα οικονομικά ως μέσο πίεσης εις βάρος της Ελλάδας, αλλά και της Πολωνίας και της Ουγγαρίας στο παρελθόν. Όμως αποτιμά τη στοχευμένη δολιοφθορά ως μέσο πίεσης, ως ένα καίριο κινούργιο βήμα για τα δεδομένα της Ε.Ε.. Στό έγγραφο περιγράφονται μάλιστα τα αδύναμα σημεία της ουγγρικής οικονομίας, χάρη στα οποία θα αποδώσει η εκβιαστική πίεση.
Ο συντάκτης περιγράφεται ως διοικητικό στέλεχος (“official”) του Συμβουλίου (Υπουργών) της Ε.Ε., θεσμού στον οποίο μετέχουν οι Υπουργοί των Κυβερνήσεων των κρατών-μελών και συνεδριάζουν, ανάλογα με το αντικείμενό τους, για τη χάραξη πολιτικής.
Εκπρόσωπος του Συμβουλίου αρνήθηκε να τοποθετηθεί, με το αιτιολογικό ότι δεν σχολιάζουν διαρροές.
Τρεις διπλωμάτες της Ε.Ε. δήλωσαν στην εφημερίδα ότι αρκετές χώρες θα στήριζαν το σχέδιο, λόγω της έντασης στις σχέσεις με τον Ούγγρο Πρωθυπουργό. Στον οποίο καταλογίζουν ότι εκείνος είναι που εκβιάζει με το βέτο, για να αποσπάσει για τη χώρα του κονδύλια που έχουν ήδη περικοπεί.
Τελικά, ήδη έχει γίνει γνωστό ότι η Ουγγαρία δεν άσκησε βέτο στο σημερινό Συμβούλιο, το οποίο ενέκρινε οικονομική βοήθεια 50 δισεκατομμυρίων ευρώ για την Ουκρανία. Έτσι, δεν χρειάστηκε το σχέδιο αυτό να τεθεί σε εφαρμογή.
Η λογική των γραφειοκρατών των Βρυξελλών αποτυπώνεται στη χαρακτηριστική δήλωση του Mujtaba Rahman, που πρώην διοικητικού στελέχους της Ε.Ε. και ήδη διευθυντή της συμβουλευτικής εταιρίας “Eurasia Group”, η οποία ειδικεύεται στις σχέσεις με την ευρωενωσιακή γραφειοκρατία: ” Η Ευρώπη λέει στον Βίκτορ Όρμπαν “ως εδώ και μη παρέκει” . Είναι καιρός να συμμορφωθείς. Μπορεί να έχεις περίστροφο, αλλά εμείς έχουμε μπαζούκα” .
Όμως, άσχετα πώς αποτιμά κανείς το πρόσωπο και τις θέσεις του Ούγγρου Πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν, βάσει των αποκαλούμενων “ευρωπαϊκών συνθηκών”, η χώρα του, όπως και κάθε χώρα-μέλος της Ε.Ε. έχει δικαίωμα βέτο σε ρητώς καθορισμένες περιπτώσεις. Και για να επεκτείνουμε τον συλλογισμό μας, όποιος εκβιαστικά -και μάλιστα με πρακτικές που παραπέμπουν σε κακοποιούς του κοινού ποινικού δικαίου- παρεμποδίζει την άσκηση του δικαιώματος αυτού, παραβιάζει κατάφωρα τις συνθήκες που το κατοχυρώνουν.
Εξάλλου, η εκβίαση δεν είναι καινούργια, αλλά συνήθης πρακτική- “ψωμοτύρι” των ισχυρών της Ε.Ε. και της ευρωενωσιακής γραφειοκρατίας, οι οποίοι κατά τα λοιπά κάνουν “σημαία” τους τις “ευρωπαϊκές συνθήκες” για να ακυρώσουν και να απαξιώσουν τη λαϊκή βούληση σε όποια χώρα-μέλος αυτή τους ενοχλεί. Η δολιοφθορά των οικονομιών των χωρών με “αποκλίνουσα” πολιτική, πάντοτε ήταν ο στόχος των ασκούμενων οικονομικών πιέσεων, όπως το ζήσαμε και στην Ελλάδα. Η διαφορά στην προκειμένη περίπτωση είναι, ότι για πρώτη φορά ο στόχος αυτός είναι τόσο απροκάλυπτα – και εγγράφως ομολογημένος.
ΠΗΓΗ: https://www.ft.com/content/9dabcd4b-9c64-4124-9f9c-b0c898c84c8f
