Χριστός Ανέστη!
Αληθώς Ἀνέστη!
Με την Ανάστασή του ο Χριστός κατέλυσε την τυραννία του θανάτου, μαζί με αυτή του διαβόλου, πάνω στο ανθρώπινο γένος. Νίκησε το θάνατο και γεφύρωσε το χάσμα ανάμεσα στην πεσμένη ανθρώπινη φύση και στο Θεό.
Αντίστοιχα, το παράδειγμα του Θεανθρώπου και η διδασκαλία του, αιώνες τώρα παραμένουν επίκαιρα και ζωντανά.
Είναι η βάση όλων των επιτευγμάτων της ανθρωπότητας, στην κατεύθυνση της καταπολέμησης της αδικίας και της καταδυνάστευσης των ανθρώπων από κάθε μορφή τυραννίας. Ταυτόχρονα είναι η βάση της άρνησης όλων των τυραννικών λογικών του θανάτου, που προξένησαν δυστυχία, πόνο και αδικία στην ανθρωπότητα. Ο Χριστός έκανε το μεγάλο επαναστατικό έργο, αφήνοντας σε εμάς τα μικρότερα: κατέλυσε την τυραννία του θανάτου, μαζί με αυτή του διαβόλου, πάνω στο ανθρώπινο γένος. Κατέστησε την δικαιοσύνη ένα στόχο πολύ εφικτότερο, και ύψωσε ως μεγαλύτερο προς αυτή την αγάπη ή την φιλευσπλαχνία.
Όπως έγραψε ένας από τους σύγχρονους αγίους, ο Νικόλαος Βελιμίροβιτς, «Ο Χριστός […]Πήγε πέρα και βαθύτερα απ’ όλους τους επαναστάτες του κόσμου. Στο δένδρο του κακού δεν κλάδευε κλαριά και δεν καθάριζε τα φύλλα, αλλά έβαζε το τσεκούρι στην ίδια τη ρίζα».
Η απελευθέρωση του ανθρώπου από το θάνατο συνοδεύεται και από το θείο δώρο της ελευθερίας. Από υπόδουλος, ο άνθρωπος έγινε εν δυνάμει ίσος και «φίλος» με το Θεό: “θεοί ἐστε καὶ υἱοὶ ὑψίστου πάντες”. Ο άνθρωπος, ως εικόνα κι εν δυνάμει ομοίωση του Θεού, έγινε κύριος της τύχης του. Με πίστη κι ελπίδα, η ανθρώπινη βούληση γίνεται ο βασικός διαμορφωτής της παγκόσμιας ιστορίας. Μάλιστα, εάν οι άνθρωποι αποφάσιζαν να ελκύσουν τη Χάρη του Θεού η οποία έρχεται μετά την Ανάσταση του Χριστού με την έλευση του Παρακλήτου, οι άγιοι διαβεβαιώνουν ότι τα κοινωνικά και πολιτικά ιδανικά μας θα πραγματώνονταν αυτοστιγμεί.
Έτσι κι εμείς σήμερα, καλούμαστε να αγωνιστούμε για την δική μας Ανάσταση: την αποκατάσταση ελευθερίας και της κυριαρχίας της πατρίδας μας, που τόσο ακριβά πληρώθηκε με αγώνες και θυσίες και τόσο φθηνά πουλήθηκε, ώστε να καταπνίγεται σήμερα από τον «ζουρλομανδύα» των λεγόμενων «ευρωπαϊκών συνθηκών».
Για να είναι η εκλεγμένη κυβέρνηση υπόλογη αποκλειστικά στο Λαό που την εκλέγει και όχι σε «υπερκυβερνἠσεις» διορισμένων υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
