Μεστὴ νοημάτων εἶναι ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς Κυριακῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ὁ Ἰησοῦς προσευχόμενος, πρὸς τὸν Πατέρα, κάνει μεταξύ άλλων καὶ ἀπολογισμὸ τῆς ἐπίγειας δράσης του ὡς Θεανθρώπου. Σ’ αὐτὸν περιλαμβάνει καὶ τὴν ἰδιότητά του ὡς ἐπικεφαλῆς τῆς ὁμάδας τῶν μαθητῶν καὶ μαθητριῶν του, οἱ ὁποῖοι ἀνταποκρίθηκαν στὸ κάλεσμά του καὶ τὸν ἀκολουθοῦσαν στὰ τρία χρόνια ποὺ κήρυξε. Ἐκτὸς ἀπὸ τὸν στενὸ κύκλο τῶν Δώδεκα, ὑπῆρχε καὶ ὁ εὐρύτερος τῶν “Ἑβδομήκοντα”, σύμφωνα μὲ τὸ δέκατο κεφάλαιο τοῦ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγελίου, ὅπως καὶ μαθήτριες. “Ὅσους μοῦ ἔδωσες τοὺς φύλαξα καὶ κανένας τους δὲν χάθηκε”.
Τὸ προσωπικὸ αὐτὸ παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ, συνδυάζεται μὲ τὴν ἀνατρεπτικὴ γιὰ τὰ μέχρι τότε δεδομένα περὶ ἐξουσίας διδασκαλία του: Ὁποιος θέλει νὰ ἡγεῖται, πρέπει νὰ εἶναι ταυτόχρονα καὶ ὁ ἔσχατος καὶ νὰ διακονεῖ τοὺς διοικουμένους. Ἡ ἀντίληψη τῆς ἐξουσίας ὡς διακονίας, ἔχει ἐπηρεάσει τὸν παγκόσμιο νομικὸ πολιτισμό. Ἡ ὀνομασία “ὑπουργὸς” εἶναι χαρακτηριστική. Ἄσχετα ἂν τὸ παράδειγμα καὶ ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ ξεχνιοῦνται καὶ οἱ περισσότεροι ὑπουῥγοὶ καὶ πρωθυπουργοὶ φέρονται ὡς στιγνοὶ ἐξουσιαστές καὶ τὸ τελευταῖο ποὺ τοὺς ἀπασχολεῖ εἶναι νὰ διακονήσουν τὸ λαὸ ποὺ κυβερνᾶνε. Καὶ -προπαντός- νὰ συναιστανθοῦν τὴν εὐθύνη ποὺ ἀναλαμβάνουν νὰ διαφυλάξουν τὴ ζωὴ καὶ τὴν ἀξιοπρεπῆ διαβίωση τῶν διοικουμένων. Πρᾶγμα ποὺ ἔνοιωσε ὡς καθῆκον του, ὁ ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος.
Χαρακτηριστικὴ εἶναι στὶς μέρες μας ἡ ἀδιαφορία γιὰ τὴν ἀνθρώπινη ζωή, σύγχρονων ἡγετῶν. Τοῦ (βαπτισμένου ὡς Ὀρθόδοξου Χριστιανοῦ) Βλαντίμιρ Πούτιν ποὺ ἐξαπέλυσε τὴν ρωσικὴ εἰσβολὴ τῆς 24ης Φεβρουαρίου στὴν Οὐκρανία, μὲ δεδομένο ὅτι ὁ ἐπιθετικὸς πόλεμος εἶναι αἰτία νὰ χάνονται ἀνθρώπινες ζωές, ὅπως καὶ τοῦ Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ποὺ ἐπέλεξε νὰ παίξει ἀμερικανονατοϊκὰ παιχνίδια ἀντὶ νὰ θέσει ὡς προτεραιότητα τὴν διασφάλιση τῆς εἰρήνης καὶ τὴν προστασία τοῦ λαοῦ του ἀπὸ τὸν διαφαινόμενο κίνδυνο γενικευμένου πολέμου. Ἀκόμα καὶ στὶς διαβουλεύσεις τῆς Ε.Ε. γιὰ τὸ 6ο πακέτο κυρώσεων κατὰ τῆς Ρωσίας, δὲν ἔλειψαν οἱ ἡγέτες ποὺ ἔθεσαν ὡς προτεραιότητα τὴν προστασία τῶν λαῶν τους ἀπὸ τὶς δυσμενεῖς συνέπειες. Μὲ δεδομένο ὅτι εἶναι πιὰ φανερὸ ὅτι οἱ κυρώσεις αὐτοῦ τοῦ εἴδους εἶναι ἐπαχθέστερες σὲ αὐτοὺς ποὺ τὶς ἐπιβάλλουν, παρὰ σὲ αὐτοὺς κατὰ τῶν ὁποίων ἐπιβάλλονται.
Σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἑλληνικὴ κυβέρνηση, ποὺ μὲ τὴν πολιτικὴ ὑποτέλειας στὶς ΗΠΑ, ὄχι μόνο δὲν ἐπιδιώκει ἐξαίρεση ἀπὸ τὶς κυρώσεις, ἀλλὰ καὶ ἔχει καταστήσει τὴ χώρα στόχο τῆς Ρωσίας καὶ τοῦ Ἰράν.
Παράλληλα, ἐνῶ κλιμακώνονται οἱ τουρκικὲς ἀπειλὲς καὶ ἔχουν ἀνέβει οἱ πιθανότητες γιὰ “θερμὸ ἐπεισόδιο” τὸ καλοκαίρι, τὸ ἀμυντικὸ ὁπλοστάσιο τῆς χώρας ἀποψιλώνεται ἐπικίνδυνα γιὰ νὰ τροφοδοηθεῖ ὁ δι’ ἀντιπροσώπων πόλεμος στὴν Οὐκρανία.
Σύμφωνα μὲ πληροφορίες τῆς ἐφημερίδας “Ριζοσπάστης” ποὺ δὲν ἔχουν διαψευσθεῖ, ἡ Ἑλλάδα ἔχει στείλει μέχρι τώρα στὴν Οὐκρανία:
2.100 ρουκέτες RM-70 μεγάλο μέρος τῶν ὁποίων ἀφαιρέθηκε ἀπὸ τὶς ἀποθῆκες πυρομαχικῶν νησιῶν τοῦ Βόρειου Αἰγαίου.
3.200.000 φυσίγγια 7,62 χιλιοστῶν.
60 (τουλάχιστον) δυσεύρετους καὶ πανάκριβους ἀντιαεροπορικοὺς πύραυλους «Stiger».
17.000 πολύτιμα βλήματα πυροβολικοῦ 155 χιλιοστῶν.
1.100 φορητοὺς ἀντιαρματικοὺς πύραυλους RPG.
Γιὰ τὴν μεταφορὰ αὐτῶν τῶν ἑλληνικῶν πυρομαχικῶν, κατὰ τὸν Ριζοσπάστη, τὸ ΝΑΤΟ ὀργάνωσε ὁλόκληρη ἐπιχείρηση 21 ἐναέριων ἀποστολῶν, ἀποτελούμενη ἀπὸ 6 ἑλληνικὰ μεταγωγικὰ ἀεροσκάφη C-130, 10 καναδέζικα καὶ 5 Νέας Ζηλανδίας.
Πέρα ἀπ’ ὅλα τὰ παραπάνω, ποὺ μαθαίνουμε ἀπὸ τὶς ἐφημερίδες, πληροφορηθήκαμε ἀπὸ τὸν Γερμανὸ καγκελάριο Σὸλτς ὅτι θὰ ἀποσταλοῦν καὶ τὰ τεθωρακισμένα ὀχήματα ΒΜΡ, τὰ ὁποῖα θὰ ἀντικατασταθοῦν μὲ γερμανικά, πιὸ σύγχρονα ἀλλὰ μικρότερης μαχητικῆς ἱκανότητας. Ὁ κ. Σόλτς, προκειμένου νὰ περισώσει τὴ σχέση τῆς χώρας του μὲ τὴ Ρωσία, ἀντὶ νὰ στείλει ἀπευθείας ἐξοπλισμό, βάζει μπροστὰ τὴν “πρόθυμη” Ἑλλάδα..
Ὁ ἀνατολικοευρωπαϊκῆς προέλευσης ἀμυντικὸς ἐξοπλισμὸς ποὺ ἀποτελεῖ τὴ βάση τῆς ἀμυνας τῶν νησιῶν τοῦ Αἰγαίου ἔχει μπεῖ στὸ μάτι τῶν νατοϊκῶν ὠς κατάλληλος γιὰ τὸ στρατὸ τοῦ Ζελένσκι. Ὁπότε, ὑπάρχει βάσιμος φόβος, τὸ “βιολὶ” νὰ συνεχιστεῖ μέχρι νὰ ἱκανοποιηθεῖ οὐσιαστικὰ τὸ αἴτημα Ἐρντογὰν περὶ ἀφοπλισμοῦ τῶν νησιῶν μας.
Ἴσως φανεῖ παράταιρο τὸ γεγονὸς ὅτι ξεκινᾶμε τὸ σχόλιο αὐτὸ μὲ εὐαγγελικὸ χωρίο καὶ καταλήγουμε σὲ θέματα ἐξοπλισμῶν. Ὅμως, ἂν ἡ χριστιανικὴ διδασκαλία εἶναι σημεῖο ἀναφορᾶς ὄχι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου, οἱ Χριστιανοὶ κινοῦνται στὸν κόσμο καὶ καλοῦνται νὰ διαμορφώνουν τὴ στάση τους ἐπὶ πραγματικῶν ζητημάτων.
Ἡ στοιχειώδης εὐθύνη κάθε κυβερνήτη εἶναι νὰ ἔχει ὡς πρώτη προτεραιότητα τὴν ἀσφαλῆ διαβίωση τῶν ἀνθρώπων ποὺ κυβερνᾶ καὶ τοῦ ἔχουν ἐμπιστευθεῖ τὶς τύχες τους.
