του Γιώργου Ιατρού
Η Εθνική Επέτειος του ιστορικού ΟΧΙ, πρέπει να μας υπενθυμίσει και φέτος όπως και πάντα ότι η πίστη είναι ένα βασικό στοιχείο του γένους των Ελλήνων. Οι άνδρες που επιβιβάζονταν στα τραίνα προκειμένου να αγωνιστούν, δεν αγωνίστηκαν για κάποια αόριστα ιδεώδη, δεν αγωνίστηκαν για να υπερασπιστούν κάτι μακρινό και σίγουρα δεν αγωνίστηκαν για κάποιου είδους νέα ή παλιά πρόσκαιρη υλιστική ιδεολογία. Ο αγώνας τους και η εποποιία τους βασιζόταν σε μια απλή αλλά πολύ περιεκτική έκφραση λίγο παλαιότερη από αυτούς, ΥΠΕΡ ΠΊΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΊΔΟΣ. Όσο και αν οι σημερινές ιδεοληψίες ένθεν και ένθεν, θέλουν να το καλύψουν, να το σφετεριστούν, να το αποκρύψουν ή και ακόμα να το διαγράψουν. Είναι κάτι ανώτερο από αυτούς.
Η θέληση των ηρώων αυτών, βασίστηκε πρώτα απ’ όλα στην πίστη τους ,η ίδια πίστη με αυτή των προγόνων τους που πολεμήσαν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στους Βαλκανικούς, που έκαμαν την τελευταία επανάσταση του 1821 όπως και άλλες περίπου 40 πριν από αυτήν, που πολέμησαν στο πλευρό του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου ενώ ήξεραν ότι οι ελπίδες είναι ελάχιστες.
Η πίστη αυτή η οποία ανάγκασε την τεράστια γερμανική ναζιστική μηχανή να στραφεί προς τον νότο και αυτό να καταλήξει, μαζί φυσικά με διάφορα άλλα συμβάντα, στην τελική ήττα.
Πολλοί από αυτούς τους ταλαιπωρημένους βρώμικους και γεμάτους ψείρες ήρωες μας, βίωσαν και κατέγραψαν θαύματα. Όχι επειδή, όπως ξεκινώντας από την μεταπολίτευση και μετά άρχισαν να τους κατηγορούν, ήθελαν να δουν κάτι ανώτερο για να βοηθηθούν ψυχικά ,αλλά επειδή πολύ απλά ήταν αυτό που συνέβαινε και σε πολλές περιπτώσεις χωρίς να το καταλαβαίνουν το επικύρωσαν μέλη του στρατού των αντιπάλων τους.
Οι πράξεις τους και η πίστη τους ήταν και θα είναι ένα ακόμη φωτεινό παράδειγμα προς όλους τους Ρωμιούς, και θα καταδεικνύει το προφανές. Ότι ενωμένοι μεταξύ μας και κυρίως με τον Κύριο Ιησού Χριστό μπορούμε να καταφέρνουμε σπουδαία και αδιανόητα σε όλους τους άλλους κατορθώματα.
Η θέληση των ηρώων αυτών, βασίστηκε πρώτα απ’ όλα στην πίστη τους ,η ίδια πίστη με αυτή των προγόνων τους που πολεμήσαν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στους Βαλκανικούς, που έκαμαν την τελευταία επανάσταση του 1821 όπως και άλλες περίπου 40 πριν από αυτήν, που πολέμησαν στο πλευρό του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου ενώ ήξεραν ότι οι ελπίδες είναι ελάχιστες.
Η πίστη αυτή η οποία ανάγκασε την τεράστια γερμανική ναζιστική μηχανή να στραφεί προς τον νότο και αυτό να καταλήξει, μαζί φυσικά με διάφορα άλλα συμβάντα, στην τελική ήττα.
Πολλοί από αυτούς τους ταλαιπωρημένους βρώμικους και γεμάτους ψείρες ήρωες μας, βίωσαν και κατέγραψαν θαύματα. Όχι επειδή, όπως ξεκινώντας από την μεταπολίτευση και μετά άρχισαν να τους κατηγορούν, ήθελαν να δουν κάτι ανώτερο για να βοηθηθούν ψυχικά ,αλλά επειδή πολύ απλά ήταν αυτό που συνέβαινε και σε πολλές περιπτώσεις χωρίς να το καταλαβαίνουν το επικύρωσαν μέλη του στρατού των αντιπάλων τους.
Οι πράξεις τους και η πίστη τους ήταν και θα είναι ένα ακόμη φωτεινό παράδειγμα προς όλους τους Ρωμιούς, και θα καταδεικνύει το προφανές. Ότι ενωμένοι μεταξύ μας και κυρίως με τον Κύριο Ιησού Χριστό μπορούμε να καταφέρνουμε σπουδαία και αδιανόητα σε όλους τους άλλους κατορθώματα.
ΦΩΤΟ: Ο Γιάννης Τσαρούχης με την “Παναγία της Νίκης” που ζωγράφισε στο μέτωπο.