Του Μανώλη Μηλιαράκη

Ο συγγραφέας Ηρακλής Κανακάκης (Η.Κ.), όχι απλώς αδελφικός φίλος, αλλά κυριολεκτικά αδελφός, πνευματικά και κοινωνικά, συγγένεια που είναι ανώτερη από την εξ αίματος, η οποία δεν διέπεται, δυστυχώς, πάντοτε από το πνεύμα της κατά Χριστόν αδελφοσύνης, μού έκανε την τιμή να με καλέσει να γράψω τον πρόλογο του βιβλίου του «ΜΑΡΙΝΟΣ ΑΝΤΥΠΑΣ, Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ», από τις Εκδόσεις της ιστορικής εφημερίδας «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ».
Ο αναγνώστης να μού επιτρέψει μια σύντομη αναφορά σε αυτές τις Εκδόσεις.
Η «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ», («Χ»), με αρχικό τίτλο ομώνυμο του αντιστοίχου Κινήματος «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», ιδρύθηκε το 1953 από τον αείμνηστο Νικόλαο Ψαρουδάκη, ένα συνειδητό Ορθόδοξο Χριστιανό, που μέχρι το τέλος της ζωής του αγωνίστηκε με την αδέσμευτη πέννα του, για να γίνει πράξη και ζωή, στην προσωπική, κοινωνική και εθνική μας βιωτή το απελευθερωτικό Μήνυμα του Ευαγγελίου και της αγωνιστικής Παράδοσης του λαού μας.
Άξονες του Αγώνα αυτού ήταν και παραμένουν οι:
 Ορθοδοξία με Ορθοπραξία.
 Χωρίς Δικαιοσύνη, η Αγάπη και η Ειρήνη είναι κενές περιεχομένου.
 Χωρίς Παιδεία προχωρούμε ως πρόσωπα και ως λαός, στο σκοτάδι και στον γκρεμό.
Ο Αγώνας, που ξεκίνησε πριν 70 σχεδόν χρόνια, συνεχίζεται και σήμερα, με διάφορα μέσα, τηλεσυνέδρια, παρεμβάσεις μέσω της ιστοσελίδας www.xristianiki.gr και με εκδόσεις.
Της δεκαπενθήμερης εφημερίδας «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ» και βιβλίων. Οι εκδόσεις αυτές αποσκοπούν.
 Στη μελέτη και προβολή των κοινωνικών προβλημάτων υπό το Φως της Ορθοδόξου Πίστεώς μας, όπως αυτή βιώνεται από τις στρατιές των Μαρτύρων και Αγίων μας, των Μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας μας και τη Λαϊκή Αγωνιστική μας Παράδοση, καθώς και των πορισμάτων της επιστήμης.
 Στην έγκυρη ενημέρωση του λαού μας, τόσο για τα σημερινά κοινωνικά, πολιτιστικά και εθνικά προβλήματα, όσο και για την Ιστορία μας, την οποία οι εθνομηδενιστές διαστρέφουν συστηματικά.
Αυτό το πνεύμα και αυτούς και αυτούς τους σκοπούς καλλιεργεί, στηρίζει και αναπτύσσει η έρευνα και συγγραφή του Η.Κ. και η κυκλοφορία της είναι άκρως επίκαιρη, καθ’ όσον τις τελευταίες δεκαετίες συστηματικά προβάλλονται απόψεις, δήθεν επιστημονικές, που κατατείνουν στο να περάσει στη συνείδηση του λαού και ιδίως της Νεολαίας μας, ως αποτέλεσμα της ιστορικής έρευνας, ότι κάθε τι το προοδευτικό, που έχει γίνει στην πατρίδα μας, προέρχεται από ανθρώπους και χώρους που δεν είχαν σχέση με την Ορθοδοξία ή ήταν και αρνητές της, ενώ κάθε τι το συντηρητικό και αντιδραστικό στηρίχθηκε στην Εκκλησία.

Ο συγγραφέας πρώην Διευθυντής Δημοτικού Σχολείου, βασικό και παλαίμαχο στέλεχος της «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ», βαθιά μελετητής της Ιστορίας και των σύγχρονων πνευματικών, κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων, με το βιβλίο του, «ΜΑΡΙΝΟΣ ΑΝΤΥΠΑΣ, Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ», έρχεται να δώσει, σε αυτούς τους ανιστόρητους ισχυρισμούς, αποστομωτική απάντηση, τεκμηριωμένη με ανόθευτες ιστορικές πηγές. Στο βιβλίο παρουσιάζονται η ζωή και οι αγώνες του Μαρίνου Αντύπα και αναδεικνύεται ότι το θεμέλιο των αγώνων του ήταν η συνειδητή Ορθόδοξη Πίστη του, που αποτελεί πηγή Αγάπης με Δικαιοσύνη. Αληθινός κοινωνικός επαναστάτης, αγωνίζεται, όχι για μπαλώματα στο σάπιο κοινωνικό σύστημα των τσιφλικάδων και των συμμάχων τους, αλλά για την πλήρη ανατροπή του. Σε προκήρυξή του προς το λαό της Κεφαλλονιάς τονίζει: «Είμεθα επαναστάται ζητούντες να καταρρίψωμε διά της μεγάλης ηθικής επαναστάσεως το φαύλο καθεστώς, όπερ καταστρέφει τον άνθρωπο και τον εξομοιώνει με θηρίον, επομένως η ηθική ημών επανάστασις περιλαμβάνει την πλήρη ανατροπήν του Διοικητικού, Πολιτικού και Θρησκευτικού καθεστώτος…». Και για να μην αφήσει σκιά ως προς την Πίστη του στην Ορθοδοξία ξεκαθαρίζει ότι η ηθική επανάσταση θα εξελίσσεται «ολίγον κατ’ ολίγον», από το λαό, ο οποίος «μορφούμενος και ελευθερούμενος θα θεσπίζει Νόμους», που δεν θα επιτρέπουν να υπάρχουν κηφήνες, αφεντάδες και δούλοι, ο δε «ευαγγελικός» (δηλαδή ο αληθινά ορθόδοξος) ιερέας να μπορεί να αγωνίζεται «κατά του δεισιδαίμονος και συμφεροντολογικού θρησκευτικού κατεστημένου». Διαχωρίζει έτσι τη θέση του, με τον πλέον σαφή τρόπο, τόσο από την μαρξιστικολενινιστική θεωρία και πρακτική για βίαιη επανάσταση μιας «εργατικής πρωτοπορίας», όσο και από το συμβιβασμένο ιερατείο που προτιμά το χρυσό αντί του Χριστού! Ταυτόχρονα, καλεί όλους να μην ξεχνούμε ότι «…Ο Ιησούς παραγγέλλει! Αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Είναι δύσκολο, σχολιάζει να αρνηθεί τις ότι, αν ο Νόμος αυτός εφαρμοσθεί ποτέ, οι άνθρωποι θα ώσιν αδελφοί και η χαρά και το μειδίαμα θα βασιλεύσωσι μεταξύ των, αντί των δακρύων και του αίματος». Φροντίζει δε ώστε ο ίδιος να εφαρμόσει, ως επιστάτης αγροκτήματος, την παραγγελία αυτή, αποδίδοντας δικαιοσύνη στους εργάτες της και όχι ελεημοσύνη από τα κλοπιμαία! Δίδασκε έτσι, με το παράδειγμά του και όχι με αγαπολογικά και, χωρίς πρακτικό αντίκρυσμα, κηρύγματα. Γεγονός που πάλι τον ξεχώριζε από το πολύμορφο πολιτικό και κοινωνικό κατεστημένο. Άμεση συνέπεια, αυτής της συνέπειάς του, ήταν να γίνει στόχος για την εξόντωσή του, από τους τσιφλικάδες, στις 8 Μαρτίου του 1907, στον Πυργετό Λάρισας, σε ηλικία μόλις 35 χρονών! Οι ιδέες του όμως και η όλη ζωή του καρποφόρησαν. Ενέπνευσαν και όπλισαν την ιστορική εξέγερση των κολίγων στο Κιλελέρ της Θεσσαλίας το Μάρτη του 1910.
Εκατό δεκαπέντε (115) χρόνια από τη δολοφονία του χριστιανού επαναστάτη, Μάρτυρα της Κοινωνικής Δικαιοσύνης, της ουσιαστικής Δημοκρατίας και της Ανθρώπινης Αξιοπρέπειας, αξίζει να κρατήσουμε:
Το παράδειγμα του Μαρίνου Αντύπα, ως παράδειγμα προς μίμηση, που όταν επικαλείται το Χριστό και την Ορθόδοξη Πίστη του, έμπρακτα ζει και υπομένει το «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον Σταυρόν αυτού…»!
Το «παράδειγμα» των δήθεν προοδευτικών, αριστεροδέξιων, ορθόδοξων και αναθεωρητών του μαρξισμού και του κοσμοπολιτισμού του λεγόμενου φιλελευθερισμού, ως παράδειγμα προς αποφυγή, γιατί ενώ ο Μαρίνος Αντύπας, όχι μόνο δεν κρύβει την πίστη του στο Χριστό και την Εκκλησία Του, αλλά την προβάλλει ως θεμέλιο της ηθικής επανάστασής του, της επανάστασης της Αγάπης, εκείνοι το αποκρύβουν εντελώς και παρουσιάζουν τον Μάρτυρα ως δικό τους, ως οπαδό της κοσμοθεωρίας και ιδεολογίας τους. Συνειδητά, δηλαδή, αποκρύβουν την αλήθεια για να συνεχίσουν να αρνούνται την επαναστατικότητα του χριστιανικού κοινωνισμού και του όλου ευαγγελικού και πατερικού λόγου, παρουσιάζοντάς τον, μάλιστα, ως αντιδραστικό. Ω! της διαστροφής!
Το «παράδειγμα» της Διοίκησης της Εκκλησίας, ως παράδειγμα, επίσης, προς αποφυγή, γιατί επί 115 χρόνια, δεν έχει να παρουσιάσει μια επίσημη θέση της με την οποία να προβάλλει τον Μαρίνο Αντύπα, όπως ήταν: Μάρτυρα του χριστιανικού Κοινωνισμού και της επανάστασης της Αγάπης. Αντίθετα, σιωπά και ανέχεται τη διαστρέβλωση της ιστορίας. Ίσως και σήμερα για το θρησκευτικό κατεστημένο, η περίπτωση Αντύπα, να χαλά την πιάτσα των συμβιβασμών του Αστοχριστιανισμού.
Εμμανουήλ Μηλιαράκης
Επίτιμος πρόεδρος της Χ.Δ.
Φυσικός-Δημοσιογράφος

Σημείωση: Το ανωτέρω κείμενο είναι το τελευταίο του αείμνηστου Μανώλη Μηλιαράκη (1940-2023), του πολιτικού, του δημοσιογράφου, του δάσκαλου, του αδελφού, του φίλου. Καταχωρήθηκε ως προλογικό σημείωμα στο ομώνυμο βιβλίο του αδ. Ηρακλή Κανακάκη.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ 8.6.2023

Το βιβλίο διατίθεται μέσω του ηλεκτρονικού καταστήματος της “Χ”