• ΤΑ ΚΥΡΙΑ ΠOΥ ΔΕΝ ΣΥΖΗΤΗΘΗΚΑΝ ΣΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛOΓΕΣ

τοῦ Γιάννη Ζερβοῦ 

Πέρασαν κι αὐτὲς οἱ Εὐρωεκλογές, ἀλλὰ γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ δὲν στάθηκαν εὐκαιρία νὰ ἀναδειχθοῦν θέματα σοβαρά, σὲ σχέση μὲ τὴ φυσιογνωμία καὶ τὶς παθογένειες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, τὶς σχέσεις Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης- Ἑλλάδας, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ ἀρθρωθεῖ ἕνα ἄλλο ὅραμα γιὰ τὶς σχέσεις τῶν εὐρωπαϊκῶν χωρῶν μεταξύ τους.
Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι μὲ τὴν ἄκρως τραυματικὴ ἐμπειρία τῶν Μνημονίων, ἡ Ἑλλάδα βίωσε τὸ πραγματικὸ πρόσωπο τοῦ εὐρωενωσιακοῦ οἰκοδομήματος. Ἡ καταστρεπτικότητα τῶν προγραμμάτων αὐτῶν ἔχει ἀναδειχθεῖ καὶ ὁμολογηθεῖ. Τὸ χρέος δὲν εἶναι διαχειρίσιμο καὶ πρέπει νὰ τεθεῖ ἄμεσα θέμα περικοπῆς του.
Πρώτη μεγάλη παθογένεια ὁ ἄκρατος νεοφιλελευθερισμός σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ἀποδόμηση τοῦ κοινωνικοῦ κράτους καὶ τῶν κατακτήσεων τῶν λαῶν τῆς δυτικῆς Εὐρώπης μετὰ τὸν 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μὲ τὴν εἰσαγωγὴ τοῦ Εὐρώ, κράτη ἀνεξάρτητα ἐκχώρησαν τὴ νομισματικὴ πολιτικὴ σὲ ἀνεξέλεγκτους γραφειοκράτες. Ἔτσι,
τὸ νόμισμα, ἀπὸ μέσο ἐξυπηρέτησης τῶν ἀναγκῶν τῆς κάθε οἰκονομίας, ἔγινε ὁ αὐτοσκοπός, στὸν ὁποῖο οἰκονομίες πολὺ διαφορετικὲς μεταξύ τους, ὀφείλουν νὰ προσαρμόζονται καὶ νὰ ὑπηρετοῦν. Σὰν νὰ ἀναγκαστοῦν ξαφνικά, διαφορετικοὶ ἄνθρωποι νὰ φορέσουν παπούτσι μὲ τὸ ἴδιο μέγεθος…
Ἡ κοινὴ νομισματικὴ πολιτική, μέσω τῶν δημοσιονομικῶν περιορισμῶν, ἔγινε βασικὸ ἐργαλεῖο σταδιακῆς ἀποδόμησης τοῦ κοινωνικοῦ κράτους στὴν Ε.Ε. . Μὲ βάση τὸ «σύμφωνο σταθερότητας» γιὰ ὅλους καὶ συμπληρωματικὰ γιὰ τὴν Ἑλλάδα, μὲ τὶς δεσμεύσεις τῶν Μνημονίων, τὰ ὁποῖα ὑποτίθεται ὅτι «τελείωσαν», ὅπως ἀπὸ κοινοῦ μᾶς ἐμπαίζουν Κυβέρνηση καὶ Ἀντιπολίτευση.

Ὁ δημοσιονομικὸς «ζουρλομανδύας» ποὺ καταπνίγει μεσαῖα καὶ λαϊκὰ στρώματα, συνδυάζεται μὲ τὴν ὅλο καὶ μεγαλύτερη ἀσυδοσία τῆς οἰκονομικῆς ὀλιγαρχίας καὶ ἰδίως τοῦ παρασιτικοῦ κεφαλαίου.
Δείγματα τῆς στήριξης τῆς ἀσυδοσίας τοῦ τραπεζικοῦ κεφαλαίου ἀναφέρονται στὴν ἀνακοίνωση τῆς ΧΔ. Ἡ ἐφημερίδα μας ἔχει ἀναδείξει καὶ τὴν πολιτικὴ ἐκχώρησης, στὸ ὄνομα τοῦ ἐλεύθερου ἀνταγωνισμοῦ, τῶν ἕτοιμων κοινωφελῶν ὑποδομῶν στὸ παρασιτικὸ κεφάλαιο.
Ἂν στὴν Ἑλλάδα τοῦτο ἐπιβλήθηκε μέσω τῶν Μνημονίων, ἀποτελεῖ πάγια πολιτικὴ καὶ γιὰ τὶς ἄλλες χῶρες. Ἡ «Χ» ἔχει ἀναφερθεῖ στὸ παρελθὸν στὴν ἐκχώρηση τῶν ἰταλικῶν αὐτοκινητοδρόμων σὲ ἰδιῶτες, μὲ ἀφορμὴ τὸ τραγικὸ δυστύχημα τῆς γέφυρας Μοράντι στὴ Γένοβα. Ἡ ἰδιωτικὴ ἑταιρία εἰσέπραττε τὰ διόδια, κερδίζοντας τεράστια ποσά, ἀφήνοντας ἀσυντήρητο τὸ ὁδικὸ δίκτυο, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν κατάρρευση τῆς γέφυρας.
Ἡ δυσανεξία ἐκδηλώνεται σὲ ἐπίπεδο κρατικὸ μὲ τὸν αὐξανόμενο ὑπερδανεισμό, προκειμένου νὰ καλυφθεῖ ἡ μόνιμη ἀπώλεια ἐσόδων ἀπὸ τὴ συρρίκνωση τοῦ κρατικοῦ τομέα καὶ τὴν φτωχοποίηση τῶν μεσαίων στρωμάτων ποὺ κάλυπταν τοὺς περισσότερους φόρους.
Ἔχει ἀπὸ χρόνια φανεῖ καὶ στὰ μεσαῖα καὶ λαϊκὰ στρώματα σὲ χῶρες ὅπως ἡ Γαλλία καὶ ἡ Ἰταλία καὶ ἀποτυπώθηκε μὲ τὴν κοσμογονικὴ ἀνατροπὴ τοῦ πολιτικοῦ συστήματος. Αὐτὸ ἔχει ἤδη γίνει στὴν Ἰταλία, ὅπου τὸ κόμμα τῆς κας Μελόνι, συνεχιστὴς τῆς πολιτικῆς κληρονομίας τοῦ μεταπολεμικοῦ νεοφασισμοῦ, ἀπὸ 5% ἐκτοξεύθηκε στὸ 25% καὶ κυβερνᾶ τὴ χώρα. Τὸ ποσοστό του ἀνέβηκε κι ἄλλο στὶς Εὐρωεκλογές.
Στὸ σημεῖο αὐτὸ φτάνει καὶ ἡ Γαλλία, ὅπου ἡ παράταξη τοῦ Προέδρου Μακρόν ὑπέστη συντριπτικὴ ἥττα φτάνοντας στὸ 15%, τὸ μισὸ ποσοστὸ τῆς «Ἐθνικῆς Συσπείρωσης» τῆς Μαρὶν Λεπέν, ποὺ ἀναδείχτηκε πρῶτο κόμμα.
Σχηματισμὸς ποὺ ἔχει τὶς ρίζες του στοὺς ὑποστηριχτὲς τῆς κατοχικῆς κυβέρνησης τοῦ Βισύ καὶ στοὺς πολέμιους τῆς κατάργησης τῆς ἀποικιοκρατίας στὴν Ἀλγερία.
Δὲν εἶναι ἀκροδεξιοὶ ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ καταφεύγουν στὰ σχήματα αὐτά. Ὅμως, τὸ κυρίαρχο πολιτικὸ σύστημα ποὺ ὑπηρετεῖ τὸ νεοφιλελευθερισμὸ καὶ τὴ φτωχοποίηση μέσα ἀπὸ τὴ δημοσιονομικὴ πολιτικὴ ποὺ ἐπιβάλλει ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ἔχει πρὸ πολλοῦ χρεωκοπήσει.
Μὲ τὴ ραγδαία ἀποβιομηχάνηση μιᾶς χώρας κατεξοχὴν βιομηχανικῆς. Καὶ τῆς μετατροπῆς της, ἀπὸ ἐξαγωγέα στὴ χώρα μὲ τὸ μεγαλύτερο ἔλλειμμα στὸ ἐμπορικὸ
ἰσοζύγιο στὴν Ε.Ε., ποὺ τὸ 2023 ἦταν κοντὰ στὰ 130 δισεκατομμύρια Εύρώ. Χαρακτηριστικὸ παράδειγμα: Ἡ «Ρενό», ἐμβληματικὴ αὐτοκινητοβιομηχανία, κρατικοποιήθηκε μετὰ τὸν πόλεμο λόγω τῆς συνεργασίας τοῦ ἰδιοκτήτη της μὲ τὸν κατακτητή. Τα τελευταῖα χρόνια, ὄχι μόνον ἰδιωτικοποιήθηκε, μὲ τὸ Δημόσιο νὰ κρατᾶ τὸ 15%, ἀλλὰ καὶ στὸ ὄνομα τῆς κερδοφορίας, μετέφερε τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς παραγωγῆς της στὸ ἐξωτερικό. Χάθηκαν ἔτσι 80 με 90 χιλιάδες θέσεις ἐργασίας, ἀλλὰ καὶ πλήγηκε τὸ ἐμπορικὸ ἰσοζύγιο τῆς χώρας.
Ἡ χρεωκοπία τοῦ κυρίαρχου πολιτικοῦ συστήματος στὴ χώρα αὐτὴ ἔχει, κατὰ συνέπεια, βαθειὲς ρίζες. Ἔχουμε ἀναφερθεῖ στὸν παλαίμαχο Ὀλλανδὸ χριστιανοδημοκράτη πολιτικὸ Μπὲρτ ντὲ Φρίς, ἀπὸ τοὺς κορυφαίους ὑπουργοὺς καὶ πρωτεργάτες τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ Εύρώ, ποὺ τὸ 2021 ἄρχισε αὐτοκριτικὰ νὰ μιλᾶ γιὰ «ἐκτροχιασμένο καπιταλισμό».
Ἡ πρὸς ἀνατολὰς διεύρυνση τῆς Ε.Ε., ἐξυπηρέτησε τὸν στόχο τῆς ἀπαξίωσης τῆς ἐργασίας, προσφέροντας φθηνὸ στελεχιακὸ καὶ ἐργατικὸ δυναμικό, ὅπως καὶ χῶρο γιὰ μετεγκατάσταση τῶν ἐπιχειρήσεων, πρὸς περαιτέρω κερδοφορία.
Ἡ δυσανεξία τοῦ κόσμου ἐκδηλώνεται καὶ στὴ Γερμανία, ὅπου τὰ θηριώδη πλεονάσματα ποὺ ἐπιτεύχθηκαν μέσω τῆς Εὐρωζώνης, δὲν ἔχουν περάσει στὸ λαό. Σὲ ἀντίθεση μὲ τὴ Γαλλία, ὅπου καμμία στρατηγικὴ δεν ὑπῆρξε γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς ἀποβιομηχάνισης, ἡ Γερμανία κράτησε τὴ βιομηχανική της παραγωγή. Δεδομένου ὅτι γιὰ ἐκείνη τὸ Εὐρὼ ἦταν νόμισμα πολὺ φθηνότερο, ἀπ’ ὅσο θὰ ἦταν τὸ γερμανικὸ μάρκο ἂν δὲν εἶχε γίνει ἡ νομισματικὴ ἐνοποίηση. Μὲ τὰ μέτρα λιτότητας τοῦ «προγράμματος Χὰρτζ» τῆς κυβέρνησης Σοσιαλδημοκρατῶν-Πρασίνων τοῦ Σραῖντερ στὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 2000. Τα προγράμματα ὑποχρεωτικῆς ἀπασχόλησης τῶν ἀνέργων «κοψοχρονιὰ» ὑπὸ τὴν ἀπειλὴ τῆς διακοπῆς τῶν ἐπιδομάτων. Τὴ φθηνὴ ἐνέργεια ποὺ εἰσαγόταν ἀπὸ τὴ Ρωσία. Αὐτὰ τελείωσαν ἀπότομα μὲ τὸν πόλεμο τῆς Οὐκρανίας. Κατὰ διαταγὴν τοῦ ἀμερικανικοῦ «ἀφεντικοῦ», οἱ σχέσεις μὲ τὴ Ρωσία κόπηκαν καὶ ὁ προϋπολογισμὸς ἐπιβαρύνεται μὲ ἀμυντικὲς
δαπάνες. Ἀπὸ μόνοι τους ἔχουν βάλει δημοσιονομικὸ περιορισμὸ ἐλλειμμάτων στὸ Σύνταγμά τους καὶ ἔτσι ἡ κυβέρνηση ἀδυνατεῖ νὰ ἐπιδοτήσει τὶς ἐπιχειρήσεις ποὺ ἀντιμετωπίζουν δυσκολίες. Μὲ ἀποτέλεσμα, νὰ «αὐτοχειριάζονται» καταστρέφοντας τὸ περιβόητο «θαῦμα». Καὶ ἡ ἀποβιομηχάνιση νὰ εἶναι πρὸ τῶν πυλῶν.
Ἡ ἀκροδεξιά, σχήματα απὸ δεκαετίες ἀπαξιωμένα καὶ στὸ περιθώριο, ἐπωφελεῖται ἀπὸ τὴ δυσανεξία καὶ τὴν ἀνασφάλεια ποὺ προκαλεῖ ἡ νεοφιλελεύθερη πολιτική. Πτυχὴ τῆς ὁποίας εἶναι καὶ ἡ ἀξιοποίηση τῶν μεταναστευτικῶν ροῶν γιὰ τὴν ἀπαξίωση τῆς ἐργασίας.
Στὴν πραγματικότητα, παρὰ τὴν εὐκαιριακὴ «φιλολαϊκὴ» συνθηματολογία καὶ τὰ κόμματα αὐτὰ μόλις ἐγκατασταθοῦν στὴν ἐξουσία, γίνονται «μαντρόσκυλα» τῶν ἴδιων μηχανισμῶν.
Ταυτόχρονα μὲ τὸ νεοφιλελευθερισμό, ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση μεταλλάσσεται σὲ φορέα καλλιέργειας ἑνὸς νέου Ψυχροῦ Πολέμου.
Μετὰ τὴν πτώση τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης, χάθηκε μιὰ μοναδικὴ εὐκαιρία γιὰ τὴν ἑδραίωση μιᾶς μόνιμης εἰρηνικῆς συμβίωσης καὶ ἐνσωμάτωσης τῆς Ρωσίας σὲ ἕνα παγκόσμιο σύστημα κοινῆς ἀσφάλειας. Ἀντὶ γι’ αὐτό, ἡ Ρωσία ἀπομονώθηκε καὶ περικυκλώθηκε, μὲ ἀποκορύφωμα τὴ δυτικὴ διείσδυση στὴν Οὐκρανία μὲ ἐργαλεῖο τὸν ἐπιθετικὸ ἐθνικισμὸ στὸ δυτικὸ τμῆμα τῆς χώρας, ποὺ ἀναπτύχθηκε μὲ βάση τὴν οὐνιτικὴ κοινότητα. Καὶ ἕνωσε τὶς τύχες του μὲ τὴ ναζιστικὴ Γερμανία κατὰ τὸν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ἀκόμα καὶ μὲ τὶς συμφωνίες τοῦ Μὶνσκ γιὰ αὐτονομία τῶν ρωσόφωνων περιοχῶν ποὺ θὰ ἔθετε τέλος στὸν οὐκρανικὸ ἐμφύλιο, ἔχει συνομολογηθεῖ ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν πρώην καγκελάριο Μέρκελ, ὅτι ἡ Δύση ἐνέπαιζε τὴν Μόσχα.
Ἤδη ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, κατ’ἐντολὴ τῶν ΗΠΑ, μεταλλάσσεται σὲ ψυχροπολεμικὸ μηχανισμὸ καὶ προπαγανδίζει τὸν φανταστικὸ «κίνδυνο» ἡ Ρωσία νὰ… εἰσβάλει στὴν Εὐρώπη ἐὰν ἐπικρατήσει στὴν Οὐκρανία. Γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὴν διαιώνιση τοῦ ἐκεῖ πολέμου, ποὺ ματώνει καὶ καταστρέφει τὴν χώρα, τὴν ὁποία ὑποτίθεται ὅτι
ἐνισχύουν.
Αὐτὰ τὰ δύο βασικὰ θέματα, τὸν καταστρεπτικὸ νεοφιλελευθερισμὸ καὶ τὴν ἐπικίνδυνη πολεμοκαπηλεία, πρέπει οἱ πολιτικὲς δυνάμεις νὰ ἀντιμετωπίσουν.
Μὲ τὴν προβολὴ τοῦ ὁράματος γιὰ μιὰ νέου τύπου πανευρωπαϊκὴ διακρατικὴ συνεργασία, ἀπὸ τὸν Ἀτλαντικὸ ἕως τὰ Οὐράλια. Στὴ βάση τῆς κοινωνικῆς δικαιοσύνης, τῆς ἀποκατάστασης τῆς λαϊκῆς κυριαρχίας, τῆς ἰσοτιμίας καὶ τῆς εἰρηνικῆς συνύπαρξης.
Ἡ διακρατικὴ συνεργασία ταιριάζει στὶς εὐρωπαϊκὲς χῶρες μὲ διαφορετικὲς γλῶσσες, πολιτισμούς, ἱστορία καὶ οἰκονομία, πολὺ περισσότερο ἀπὸ τὸν «φεντεραλισμό», τὴν ἐπιδίωξη δημιουργίας ἑνιαίου ὁμοσπονδιακοῦ κράτους.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ 13.6 2024 ΦΥΛΛΟ 1149