Παραπλανητικά εμφανίζεται από την Κυβέρνηση ως γενναία πράξη το αίτημα του κ. Τριανατόπουλου να παρακαμφθεί η  Προανακριτική Επιτροπή και να παραπεμφθεί απευθείας στο Δικαστικό Συμβούλιο, το οποίο εν συνεχεία  προτείνει στην Ολομέλεια της Βουλής την παραπομπή η απαλλαγή του.

Με τον τρόπο αυτό πετυχαίνει τα εξής:

Δεν θα κληθούν μάρτυρες από την Προανακριτική και έτσι δεν θα γίνει έρευνα για τυχόν ευθύνες και άλλων πολιτικών προσώπων, αλλά και συμπληρωματικά στοιχεία που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε νέες κατηγορίες, ακόμα και αναβάθμιση σε κακούργημα κατά του ίδιου του κ. Τριαντόπουλου.

Δεν θα υπάρξει περαιτέρω η κατά νόμο έρευνα των πράξεων και ευθυνών του από την Προανακριτική Επιτροπή, με αποτέλεσμα να διασφαλίζεται η απαλλαγή του.

Σε κάθε περίπτωση, το Δικαστικό Συμβούλιο δεν μπορεί να αναβαθμίσει ή να διευρύνει το κατηγορητήριο, χωρίς να ξαναστείλει την υπόθεση στη Βουλή για νέα προανακριτική.

Η πρωτοβουλία αυτή, μόνο “γενναιότητα” δεν μαρτυρεί. Αντίθετα, προδίδει τον φόβο των κυβερνητικών βουλευτών, μήπως εκτεθούν ότι συγκαλύπτουν την υπόθεση. Γι’  αυτό και δεν υπήρχε προθυμία εκ μέρους τους να μετάσχουν στη σύνθεση της Επιτροπής. Κατά συνέπεια, τους εξυπηρετεί πλήρως να την καταργήσουν μια και καλή και έτσι να κρυφτούν και να μην εκτεθούν για άλλη μια φορά.

Πολύ σωστά ο Σύλλογος Συγγενών Θυμάτων διαφώνησε με την πρόταση του κ .Τριαντοπουλου, θεωρώντας ότι αυτή κινείται στην κατεύθυνση της συγκάλυψης.

Σε κάθε περίπτωση, ούτε ο κ. Τριαντόπουλος, ούτε κανένας άλλος δικαιούται να εφαρμόζει επιλεκτικά και να παρακάμπτει ανάλογα “με τα κέφια” τις πρόνοιες του Συντάγματος και του νόμου