Στο έργο του “Απολογία Χριστιανική” ο μεταξύ των συνεχιστών του αγ. Μακαρίου Νοταρά στον Φιλοκαλισμό άγ. Αθανάσιος Πάριος (1721-1813) ασκεί κριτική και πολεμική στο αστικό σύστημα (φιλελευθερισμός, αστική δημοκρατία) και στον αστικό Διαφωτισμό.
Μεταξύ των άλλων, αναφέρει και τα ακόλουθα πολύ εύστοχα και σύμφωνα με τη διαχρονική εκκλησιαστική παράδοση:
Πώς μπορούν δύο άνθρωποι να αποκληθούν ίσοι όταν ο ένας είναι πολύ πλούσιος και ο άλλος πεινάει και αναγκάζεται να κλέψει λόγω της φτώχειας του; Αυτές οι διακηρύξεις είναι επινόηση πανούργων και δόλιων ανθρώπων που επιθυμώντας να ικανοποιήσουν τα πάθη τους και να εκπληρώσουν τις πονηρές επιθυμίες τους ενστάλαξαν στον απλό άνθρωπο τον ασυγκράτητο άνεμο της ισότητας (…) Μπορεί να υπάρχει ισότητα σε κοινωνίες που κυριαρχούνται από την απληστία, κυβερνούνται από τα πάθη, όταν δεν υπάρχει άλλη έκφραση που ακούγεται συχνότερα από το “δικό σου” και το “δικό μου”;
Ισότητα, ναι, υπήρχε κάποτε. Αλλά πού; Στη νεοδημιουργημένη Εκκλησία εκείνων των καλών Χριστιανών, των απλών και ευσεβών. Εκεί, όπως το περιγράφει ο Άγιος Λουκάς (Πράξεις 4:32), κανένας δεν είχε τίποτα δικό του, αλλά όλα τα είχαν κοινά- χρήματα, ρουχισμό, φαγητά. Αλλά γιατί ήταν όλα κοινά; Επειδή, όπως λέει, οι καρδιές και οι ψυχές των πιστών ήταν ένα.
(…)
Η ίδια ισότητα και αλληλεγγύη υπήρχε για πολλούς αιώνες στα κοινόβια των Σεβάσμιων των παλιών καιρών, του Παχώμιου, του Σάββα, του Ευθύμιου, του Θεοδόσιου και πολλών άλλων, επειδή σε αυτά αδελφική αγάπη και αλληλεγγύη είχαν διατηρηθεί. Αυτό όντως ήταν αληθινή Ισότητα!
Αλλά η ισότητα που επιδεικνύουν οι νέοι αυτοί δημοκράτες είναι ψεύτικη, είναι γυμνή, όπως είναι και η ελευθερία τους. Έχουν επινοηθεί από πονηρούς άνθρωπους, για να φέρουν εις πέρας τα δικά τους σχέδια με μέσο την ισχύ του λαού.
Παρά την τρομακτικά άνιση κατανομή του πλούτου, οι συνεχιστές του αστικού φιλελευθερισμού, οι τεχνικοί άνθρωποι σύμφωνα με τον Ζακ Ελλύλ, αποκοιμίζουν τους λαούς με τους κάλπικους νομικισμούς της “ισότητας απέναντι στο νόμο”. Η κριτική αυτή είναι έτσι άκρως επίκαιρη και σήμερα, διότι αποκαλύπτει αυτή τη δόλια φενάκη προς όφελος των κοινωνικά ισχυρών και προνομιούχων, του “Μαμωνά της αδικίας” κατά το λόγο του Χριστού.
