Το δημογραφικό πρόβλημα και η ερήμωση της υπαίθρου κλείνουν τα σχολεία. Αυτό είναι η μία όψη της παρακμής που περνά η πατρίδα μας. Απ’ ό,τι φαίνεται όμως, ταυτόχρονα αντιστρέφεται και η ρήση “όπου ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή”. Αφού για να εφαρμοστεί ο νέος Ποινικός Κώδικας Φλωρίδη, θα χρειαστεί να ανοίξουν πολλές νέες φυλακές. Ευκαιρία για την υπερνεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση Μητσοτάκη να ιδιωτικοποιήσει και αυτόν τον τομέα, όπως έχει γίνει σε κάποιες άλλες χώρες.
Ήδη, με την τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας δυνάμει του ν. 5090/2024, γίνεται αυστηροποίηση ποινών και υποχρεωτική η έκτιση της ποινής φυλάκισης και σε κατηγορίες πλημμελημάτων, με βάση την οπισθοδρομική αντίληψη ότι η απειλή της αυστηρής ποινής δήθεν προλαβαίνει το έγκλημα. Αν ήταν έτσι τα πράγματα, στις Πολιτείες των ΗΠΑ όπου ισχύει η ποινή του θανάτου, δεν θα υπήρχε εγκληματικότητα…
Επίσης, περιορίζεται η δυνατότητα αναστολής των ποινών.
Ο Πρόεδρος των Ελλήνων ποινικολόγων Ηλίας Αναγνωστόπουλος ήταν “καταπέλτης” απέναντι στο νόμο Φλωρίδη, χαρακτηρίζοντάς τον αδαή και οπισθοδρομικό. Νομοθέτημα που συντάχθηκε ερήμην της επιστημονικής κοινότητας και του νομικού κόσμου της χώρας, στο οποίο δύσκολα θα εύρισκε κανείς διατάξεις με τις οποίες να συμφωνεί.
Γεγονός παραμένει, ότι το ελληνικό κράτος δεν διαθέτει κονδύλια για την επιτήρηση όσων δεν φυλακίζονται. Με αποτέλεσμα, ενώ η νομοθεσία που περιόριζε την έκτιση ποινής φυλάκισης στις απολύτως αναγκαίες περιπτώσεις, είναι στη σωστή κατεύθυνση, να απαξιώνεται επειδή δεν υπάρχει η υποδομή για τη δέουσα επιτήρηση στην κατεύθυνση του σωφρονισμού και της επανένταξης στην κοινωνία.
Με αφορμή την υπόθεση του προβεβλημένου ποινικολόγου που κακοποίησε τη σύζυγό του, ο κ. Φλωρίδης και ο κυβερνητικός προπαγανδιστικός μηχανισμός επιχειρούν να “δικαιώσουν” το νόμο Φλωρίδη. Και επιπλέον, ο Υπουργός Δικαιοσύνης οραματίζεται την περαιτέρω επέκταση του δόγματός του για τη γενίκευση του θεσμού της φυλάκισης, κάνοντας την προσωρινή κράτηση κανόνα στα εγκλήματα ενδοοικογενειακής βίας και τους περιοριστικούς όρους εξαίρεση.
Ανακοινώνοντας 14 μέτρα για την προστασία των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, ο κ. Φλωρίδης δήλωσε μεταξύ άλλων:
” Ο κανόνας γίνεται προσωρινή κράτηση για τα κακουργήματα ενδοοικογενειακής βίας” και ότι περιοριστικοί όροι (“βραχιολάκι” κατ’ οίκον περιορισμός) θα εφαρμόζονται μόνον αν τούτο κριθεί ότι αρκούν απολύτως αιτιολογημένα για την αποτροπή νέων αξιόποινων πράξεων.
“Θα έχουμε πραγματική έκτιση στη φυλακή των ποινών για εγκλήματα ενδοοικογενειακής βίας, χωρίς δυνατότητα αναστολής ή μετατροπής τους με κανένα τρόπο”.
Στην περίπτωση του ποινικολόγου, κανένα πρόβλημα δεν υπήρξε με το ισχύον νομικό πλαίσιο. Γράψαμε χαρακτηριστικά σε προηγούμενη ανάρτηση:
“Κάθε κατηγορούμενος απολαμβάνει το τεκμήριο της αθωότητας μέχρι να ολοκληρωθεί η δίκη του, με βάση θεμελιώδη αρχή του σύγχρονου Ποινικού Δικαίου. Κατά συνέπεια,ο κανόνας είναι, η στέρηση της ελευθερίας να επέρχεται ως ποινή, εφόσον αυτό κριθεί τελεσίδικα από δικαστική απόφαση. Κατ’ εξαίρεση, πριν τη δίκη μπορεί να υπάρξει προσωρινή κράτηση εάν υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις ενοχής και ο κατηγορούμενος είναι ύποπτος φυγής ή τέλεσης νέων αδικημάτων. Και τούτο εφόσον κριθεί ότι δεν επαρκούν, ή δεν μπορούν να επιβληθούν περιοριστικοί όροι. Κατά συνέπεια, δεν είναι ορθό η προσωρινή κράτηση (“προφυλάκιση” παλαιότερα), να αντιμετωπίζεται ως “τιμωρία” του κατηγορουμένου, αφού αυτός μόνον αφού δικαστεί μπορεί να τιμωρηθεί. Όση αγανάκτηση και αν προκαλεί στο κοινό αίσθημα η συμπεριφορά του, όπως αυτή για την οποία κατηγορείται ο προβεβλημένος ποινικολόγος. Το ζήτημα αλλάζει όμως, ιδίως εφόσον η ήδη καθ΄ ομολογία του κακοποιημένη σύζυγός του, δικαιολογημένα εξακολουθεί να τον φοβάται και έχει ανάγκη την προστασία της αστυνομίας. Αν έχουν έτσι τα πράγματα, συντρέχει λόγος προσωρινής κράτησης, που προσιδιάζει σε κατηγορούμενο ύποπτο τέλεσης νέων αδικημάτων”.
Κατά συνέπεια, δεν έχει πρόβλημα το ισχύον πλαίσιο, αλλά η ορθή εφαρμοφή του.
Με δεδομένη την ιδιαιτερότητα των εγκλημάτων της ενδοοικογενειακής βίας, σε περίπτωση που εφαρμοστούν οι αντιλήψεις Φλωρίδη, είναι σφρόδρα πιθανό οι πιέσεις για συγκάλυψη, ήδη ισχυρές, να ενταθούν ακόμα περισσότερο.
Είναι προφανές ότι ο κ. Φλωρίδης έχει ξεχάσει ότι υπάρχει τεκμήριο αθωότητας του κάθε κατηγορουμένου. Και σπεύδει να μοιράσει “προκαταβολές ποινής” πριν τη δίκη. Μετατρέποντας την προσωρινή κράτηση σε κανόνα αντί της προσφυγής σε αυτήν μόνον όταν δεν αρκούν οι περιοριστικοί όροι.
Στα πλαίσια της λογικής του, ότι η φυλακή είναι φάρμακο “δια πάσαν νόσον”.
Μια οπισθοδρομική, αντιδραστική και εκτός τόπου αντίληψη. Όπως έχει δείξει ο ιδρυτής της ΧΔ αείμνηστος Νίκος Ψαρουδάκης στο βιβλίο του “η Φυλακή μου”, από την προσωπική του εμπειρία στον Κορυδαλλό, όταν αρνήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας να εξαγοράσει την τετράμηνη ποινή που τού επιβλήθηκε για “περιύβριση αρχής” εξαιτίας διατύπωσης στο άρθρο “Διαρκές το δικό σας έγκλημα κ.κ. Αρεοπαγίτες”.
Όπου αναδεικνύει την πραγματικότητα ότι η φυλακή όχι μόνο δεν σωρφονίζει, αλλά τις περισσότερες φορές γίνεται σχολείο του εγκλήματος. Οραματίζεται την κατάργηση του θεσμού των φυλακών και την αντικατάστασή τους από κοινότητες κρατουμένων. Μια πρωτοπορειακή αντίληψη που εφαρμόζεται με επιτυχία σε χώρες όπως η Νορβηγία.
Αντίθετα, η κυβερνητική αντίληψη που θεωρεί ότι η γενίκευση της φυλάκισης των πολιτών είναι μέθοδος καταπολέμησης του εγκλήματος, είναι μία από τις πλέον ειδεχθείς, όσο και ανόητες πτυχές των “μεταρρυθμίσεων”, οι οποίες απορρυθμίζουν και διαλύουν τον κοινωνικό ιστό και αναδεικνύουν το πραγματικό αυταρχικό πρόσωπο του κυβερνώντος νεοφιλελεύθερου “Ακραίου Κέντρου”. Αυξάνοντας τον αριθμό των πολιτών που εν δυνάμει μπαίνουν στο περιθώριο της κοινωνίας.
