Η ραγδαία αύξηση της εκτροφής ζώων προς κατανάλωση κρέατος, ιδίως βοοειδών,΄σε γιγάντια υπερ-αγροκτήματα έχει σημαντικές αρνητικές συνέπειες για τον κόσμο μας: Η πιο εμφανής είναι η καταστροφή των δασών για τη δημιουργία τεράστιων λιβαδιών εκτροφής και βόσκησης, αλλά και καλλιέργειας της τροφής των υποψηφίων σφαγίων. Απειλείται άμεσα το δάσος του Αμαζονίου, ένας από τους πνεύμονες του πλανήτη. Μία άλλη παράμετρος είναι η αύξηση εκπομπών μεθανίου από τις μάζες των εκτρεφόμενων ζώων, αερίου που συμβάλλει στο φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Μια άλλη συνέπεια που αναδεικνύεται λόγω της πανδημίας covd-19 και μελετάται από καιρό, είναι η έξαρση των επιδημιών.
Σύμφωνα με μελέτη του ερευνητή Σερζ Μοράν σε θέματα οικολογίας και υγείας στο CNRS-CIRAD, τον γαλλικό οργανισμό αγρονομικής έρευνας και διεθνούς συνεργασίας για τη βιώσιμη ανάπτυξη των μεσογειακών και τροπικών περιφερειών, που δημοσιεύτηκε τον περασμένο Ιούλιο στο περιοδικό Biological Conservation, ερευνάται η σχέση της αύξησης των επιδημιών με την αύξηση της εκτροφής ζώων και τη μείωση της βιοποικιλότητας.
Επισημαίνει ότι στη Γη, τα εκτρεφόμενα βοοειδή, ζυγίζουν 1700 δισεκατομμύρια τόνους, έναντι 500 δισεκατομμυρίων τόνων των ανθρώπων που την κατοικούν. Ο αριθμός τους, από 1 δισεκατομμύριο το 1960, είχε φτάσει το 1,6 δισεκατομμύριο το 2016. Η μελέτη επικεντρώθηκε στα βοοειδή, λόγω της μεγάλης βιομάζας τους. Όμως, εντυπωσιακά είναι τα στοιχεία για τα υπόλοιπα ζώα: Την ίδα περίοδο 1960-2016, τριπλασιάστηκε ο αριθμός των εκτρεφόμενων χοίρων από 500 εκατομμύρια σε 1,5 δισεκατομμύριο. Τα κοτόπουλα, από 4 δισεκατομμύρια το 1960, έγιναν 25 δισεκατομμύρια το 2016, χωρίς να υπολογίζονται οι κότες που προορίζονται να γεννούν αυγά, ξεπερνώντας τον συνολικό αριθμό των υπόλοιπων πουλιών που βρίσκονται στη Γη.
Στη μελέτη παρατηρείται η αύξηση των επιδημιών και μολυσματικών νόσων κατά τόπο, ευθέως ανάλογη με την αύξηση των ειδών υπό εξαφάνιση, αλλά και την αύξηση εκτροφής των βοοειδών. Η μείωση του χώρου της άγριας πανίδας που προκαλείται από την πιο πάνω εξέλιξη, συμβάλλει στην μετάδοση των επιδημιών από τα άγρια ζώα στους ανθρώπους και τα κατοικίδια. Επίσης, η αύξηση της κατανάλωσης κρέατος από τους ανθρώπους σε σχέση με τις φυτικές πρωτεϊνες κάνει πιο ευάλωτη την υγεία.
Τονίζει ότι τα υπερ-αγροκτήματα “είναι δυστυχώς τα τέλεια εκκολαπτήρια των νέων επιδημιών.Αυτό, άλλωστε, συνέβη το 2008: ο ιός Η1Ν1 γεννήθηκε σ’ ένα υπερ-αγρόκτημα στο Μεξικό. Γνωρίζουμε άλλωστε, ότι ποικιλίες του ίδιου ιού κυκλοφορούν και τη στιγμή αυτή στα αντίστοιχα κινεζικά.”
Εκφράζει και σοβαρές υπόνοιες, που μένει να επιβεβαιωθούν, ότι η εμφάνιση του covid 19 συνδέεται με την αυξανόμενη εκτροφή αγρίων ζώων στην Κίνα, όπως των παγκολίνων και των μοσχογαλών.
Ο ερευνητής τάσσεται υπέρ της μείωσης της κατανάλωσης κρέατος από τους ανθρώπους και της αλλαγής της αγροτικής πολιτικής, με επικέντρωση στην οικογενειακή αγροτική εκμετάλλευση αντί για τη βιομηχανική. Ο λόγος: ” Τούτο θα επιτρέψει να υποφέρουν λιγότερο τα ζώα και αυτοί που τα εκτρέφουν και να εξασφαλιστούν η βιοποικιλότητα και η υγεία μας”.
Η Δημιουργία έχει ανάγκη το ασκητικό πνεύμα της Ορθοδοξίας για να επιβιώσει
Η Β’ Σύνοδος του Βατικανού το 1962, περιόρισε κατά πολύ τη νηστεία, ως μέτρο εκσυγχρονισμού και προσέγγισης του σύγχρονου κόσμου. Κείμενα στην κατεύθυνση αυτή κυκλοφορούσαν και κατά την πολυετή προετοιμασία της Συνόδου της Ορθόδοξης Εκκλησίας, επηρεασμένα προφανώς από τους Ρωμαιοκαθολικούς. Ευτυχώς, τέτοιες κατευθύνσεις, “σύγχρονες” και “πρωτοπόρες” στις δεκαετίες 1960 και 1970, αποδείχτηκαν επιβλαβείς και ξεπερασμένες στη συνέχεια και δεν επηρέασαν το περί νηστείας κείμενο της Συνόδου της Κρήτης το 2016. Η ορθόδοξη Παράδοση αποδείχθηκε για άλλη μια φορά επίκαιρη και σύγχρονη.
Σε μια συγκυρία κατά την οποία η γεωμετρική αύξηση της παγκόσμιας κατανάλωσης κρέατος γίνεται απειλή, όχι μόνο για την προσωπική μας υγεία, αλλά και για το Περιβάλλον, η προσωπική μας στάση ζωής γίνεται και κανόνας επιβίωσης του Πλανήτη. Στο πλαίσιο αυτό, η ορθόδοξη νηστεία, με τον δραστικό περιορισμό της κατανάλωσης κρέατος, αποκτά άλλη διάσταση και σημασία.
Ασφαλώς, ο κεντρικός σκοπός της νηστείας είναι πνευματικός, με προϋποθέσεις πολύ ευρύτερες από την τήρηση διατροφικών κανόνων. Όμως, η πνευματική υγεία διασφαλίζει και την ορθή συντήρηση του ναού της ψυχής, του σώματος. Και κατ’ επέκταση τη διαφύλαξη της Δημιουργίας, η οποία απειλείται από την ασυδοσία μας και έχει ανάγκη το ασκητικό πνεύμα της Ορθοδοξίας για να επιβιώσει.
ΠΗΓΗ: les-crises.fr, La Relève et la Peste, Flora Clodic-Tanguy
ΦΩΤΟ: Από το ως άνω άρθρο
