Ενδιαφέρον έχει η θέση της γαλλικής οικολογικής κίνησης Alter Kapitae με βασικό στόχο μια άλλη αντίληψη για την εργασία. Η οποία έχει εμπορευματοποιηθεί ως “ανθρώπινο κεφάλαιο” εργαλείο για την κερδοφορία και όχι ως εκδήλωση της δημιουργικότητας των εργαζομένων. Η περιοριστική αυτή αντίληψη αποπροσανατολίζει και τη δημόσια υπηρεσία.
Θέσεις πολύ κοντινές με αυτές που έχει διατυπώσει ο ιδρυτής της ΧΔ Νίκος Ψαρουδάκης, ο οποίος διατύπωσε τη θέση της Χριστιανικής Δημοκρατίας ότι η εργασία πρέπει πρωτίστως να αντιμετωπίζεται ως δημιουργία. Αλλά και ότι η μισθωτή εργασία είναι εκ φύσεως εκμεταλλευτική: “Ὁ ἄνθρωπος ἐργάζεται γιὰ νὰ δημιουργεῖ καὶ ὄχι γιὰ νὰ πληρώνεται. Καὶ πληρώνεται γιὰ νὰ ζεῖ καὶ ὄχι γιὰ νὰ ἐργάζεται”. Καταρρίπτοντας έτσι και το μαρξιστικό ιδεολόγημα της “Δικτατορίας του Προλεταριάτου”, η οποία λειτουργεί ως πρόσχημα προκειμένου ένα τμήμα της αστικής τάξης να ελέγξει δικτατορικά την εξουσία εμφανιζόμενο ως ιδεολογική πρωτοπορεία και εκφραστής της εργατικής τάξης. Τη θέση αυτή του Νίκου Ψαρουδάκη υποστηρίζει και ο αντιεξουσιαστής διανοούμενος Υβ Λε Μανάκ στα βιβλία του “Η κρυφή γοητεία του υλισμού” και “ο Κήπος”. Ο Λε Μανάκ είναι από τους λίγους διανοουμένους που έγραψαν για την εργατική τάξη και ήταν ταυτόχρονα ο ίδιος εργαζόμενος.
Παραθέτουμε χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
Alter Kapitae: Η εργασία είνα δημιουργία και όχι “ανθρώπινο κεφάλαιο”
“‘Η εργασία έχει αρρωστήσει λόγω της θεοποίησης της παραγωγικότητας. Ο οικονομικός ορθολογισμός που χαρακτηρίζει την κοινωνία της ανάπτυξης είναι άμεσα υπεύθυνος για αυτές τις κοινωνικές και περιβαλλοντικές καταστροφές. Οδηγεί στην κατανόηση της εργασίας ως απλού «ανθρώπινου κεφαλαίου» που πρέπει να βελτιστοποιηθεί… Έτσι, η αξία της εργασίας που εκτελείται κρίνεται αποκλειστικά με κριτήριο την οικονομική κερδοφορία για την εταιρεία χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι προσωπικές επιδιώξεις των μισθωτών, η ευεξία των υπαλλήλων, ή η περιβαλλοντική ζημιά που προκαλείται”….Επισημαίνεται επίσης, ότι ο καταναλωτισμός και η τεχνητή δημιουργία ανύπαρκτων αναγκών συχνά παγιδεύει τον άνθρωπο να εντατικοποιεί την εργασία του εις βάρος του ελεύθερου χρόνου του, προκειμένου να ικανοποιήσει επιπρόσθετες ανάγκες που στην πραγματικότητα δεν έχει.
Ακόμη και η δημόσια υπηρεσία επηρεάζεται από αυτή την περιοριστική αντίληψη της εργασίας. Δάσκαλοι, επαγγελματίες υγείας, αστυνομικοί, που συχνά διακατέχονται από την ιδέα του κοινού καλού, βλέπουν να τους επιβάλλεται μια αλλοτριωμένη διοικητική κουλτούρα και αξιολογούνται με παράλογα ποσοτικά κριτήρια που δεν τους επιτρέπουν να επιτύχουν τον πραγματικό στόχο της δραστηριότητάς τους. Ένας νοσοκόμος δεν εργάζεται για να μεγιστοποιήσει τις καθημερινές του διαδικασίες υγείας, ένας ερευνητής δεν μελετά για να αυξήσει τις δημοσιεύσεις ή για να κάνει τις ιδέες του κερδοφόρες, ένας δασοφύλακας δεν εργάζεται σκληρά για να εκμεταλλευτεί ένα κερδοφόρο δάσος. Ο πραγματικός στόχος της δραστηριότητάς τους είναι αντίστοιχα η υγεία, η επιστήμη και η προστασία του περιβάλλοντος. Αντικαθιστώντας αυτούς τους ενάρετους τρόπους λειτουργίας με μια απλουστευτική ποσοτική λογική του κέρδους, η σύγχρονη εργασία έχει διαστρέψει βαθιά τους σκοπούς της ανθρώπινης δραστηριότητας. Αυτό οδηγεί σε έλλειψη κινήτρου και απώλεια του νοήματος.”
Νίκος Ψαρουδάκης: Χριστιανικά, δὲν νοεῖται ἡ ὕπαρξη μισθωτῆς ἐργασίας
«Ἡ ἐργασία εἶναι προνόμιο ἀποκλειστικὰ τοῦ ἀνθρώπου(…) Ἡ ἀστικὴ κοινωνία διαστρέφει τὴν ἱερὴ κλίση τῆς ἐργασίας, θεωρώντας την ἐμπόρευμα, μὲ ὁρισμένη τιμὴ στὴν ἀγορὰ ἐργασίας.Ἡ κομμουνιστικὴ πλευρὰ μὲ τὸν καταναγκασμὸ κατεβάζει τὴν ἐργασία στὸ ἐπίπεδο τοῦ ζώου καὶ τοῦ σκλάβου! Ὁ Χριστιανισμὸς κηρύττει ἕνα Θεὸ ἐργάτη ποὺ ἐργάζεται καὶ δημιουργεῖ(…) Γι’ αὐτὸ χριστιανικά, εἶναι ἀπαράδεκτη ἡ σύνδεση τῆς ἐργασίας μὲ τὴν ἀμοιβή. Ὁ ἄνθρωπος ἐργάζεται γιὰ νὰ δημιουργεῖ καὶ ὄχι γιὰ νὰ πληρώνεται. Καὶ πληρώνεται γιὰ νὰ ζεῖ καὶ ὄχι γιὰ νὰ ἐργάζεται. Ἔτσι, χριστιανικά, δὲν νοεῖται ἡ ὕπαρξη τῆς μισθωτῆς ἐργασίας. Ὁ κάθε ἐργαζόμενος παράγει ὡς ἀφέντης καὶ καταναλώνει ὡς ἀφέντης.»
8 Ὀκτωβρίου 1987. Ἀπὸ πρωτοσέλιδο ἄρθρο μὲ τίτλο «Ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή»
ΦΩΤΟ: Από ιστοσελίδα Alter Kapitae
