Του Ηρακλή Κανακάκη

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με περισσή οίηση και αυταρέσκεια, κοκορευόταν για το 41% της εκλογικής του επιτυχίας. Ποσοστό που φαινόταν ότι θα του εξασφάλιζε μία ανέφελη και αδιατάρακτη διακυβέρνηση με, κατά κράτος, κατίσχυσή του στο πολιτικό σκηνικό.

Τη σιγουριά της πολιτικής μονοκρατορίας του την αντλούσε και από την κατάσταση τόσο της μείζονος αντιπολίτευσης, η οποία βρίσκεται σε πορεία διαρκούς φθοράς, απαξίας και αποσάθρωσης, όσο και της ελάσσονος, η οποία αδυνατεί να διαμορφώσει ολοκληρωμένη, συνεκτική και αξιόπιστη εναλλακτική κυβερνητική πρόταση.

Έρχεται, όμως, η πραγματικότητα, η οποία κραυγάζει ότι η κυριαρχία κτίζεται με έργα, πράξεις, εμπνευσμένα και εφαρμόσιμα προγράμματα που δίνουν προοπτική, ελπίδα και μόνιμες λύσεις στις κοινωνικές παθογένειες και στα χρόνια και τωρινά προβλήματα. Ότι τα ψέματα ή οι μισές αλήθειες, τα ημίμετρα και μπαλώματα, οι πυροσβεστικές παρεμβάσεις και η λογική τού «βλέποντας και κάνοντας», η επικοινωνιακή παραπλάνηση και η προπαγάνδα έχουν κοντά ποδάρια, βραχύ βίο.

Ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη κινείται σε μία τροχιά ασύμπτωτη προς τις ανάγκες, τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις των πολιτών, με αποτέλεσμα να διχάζει και να πολώνει την κοινωνία. Παραδειγματικά αναφέρουμε το «γάμο» των ομόφυλων και την εμπορευματοποίηση των δημόσιων αγαθών της υγείας και της παιδείας.

Σε όλες τις έρευνες της κοινής γνώμης τα ποιοτικά στοιχεία δείχνουν μία κυβέρνηση ανίκανη να αναμετρηθεί με τη διαφθορά, την ασυδοσία των μεγάλων καρτέλ, τη στεγαστική κρίση, τη διάλυση του Ε.Σ.Υ., τη φορολογική αδικία, τη διευρυνόμενη εξαθλίωση, την εξάπλωση της βίας σε κάθε μορφή, την κρίση αντιπροσώπευσης, τη μαζική παραγωγή νεόπτωχων με εξαιρετικά προσόντα και εργασία, τις απειλές κατά της ζωής και των υποδομών από τα φυσικά φαινόμενα.

Τα παραπάνω είναι μερικά από τα κομμάτια μίας εικόνας τραγικής που αποτυπώνεται στην κοινωνία, η οποία, ενίοτε, σηκώνεται από τη ληθαργική θέση του τηλεθεατή. Και τότε, ο πομπώδης και προκλητικός Μητσοτάκης μαζεύεται και η κυβέρνηση, που φάνταζε άνετη, απρόσβλητη και πανίσχυρη, περιέρχεται σε κατάσταση αμηχανίας, ανησυχίας και πολιορκίας.

Αυτό έγινε με τις δυναμικές κινητοποιήσεις των ελεύθερων επαγγελματιών, των φοιτητών και εκπαιδευτικών για τη δημόσια εκπαίδευση, των υγειονομικών για το ΕΣΥ, των αγροτών για την επιβίωση και το μέλλον τους, των εργαζομένων για αξιοπρεπείς μισθούς, των πολιτών για την αποκατάσταση του κράτους δικαίου και την απόδοση δικαιοσύνης για το έγκλημα στα Τέμπη.

Αφερέγγυος, αναξιόπιστος και επικίνδυνος

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όπως και άλλες παλιότερα, στερείται ενός μακροχρόνιου στρατηγικού σχεδιασμού, με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα, που θα ανατάξει τη χώρα ολιστικά. Γι’ αυτό θα μείνει στην πολιτική ιστορία για την ευρηματικότητά της σε «καλάθια», «pass» και ποικιλώνυμα επιδόματα, που, με τη σκανδαλώδη στήριξη των συστημικών ΜΜΕ, σκοπό έχουν να κατευνάσουν την κοινωνία και όχι να δώσουν δομικές λύσεις.

Για την κρίση δημοκρατίας, θεσμών και κράτους δικαίου που επέφερε στη χώρα μας, όπως επεσήμανε πρόσφατα και το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Μεταξύ των 28 σημείων έγκλησης είναι οι υποκλοπές και οι παράνομες παρακολουθήσεις, το έγκλημα στα Τέμπη και οι προσπάθειες συγκάλυψης, το ναυάγιο στην Πύλο, οι καταχρηστικές αγωγές σε βάρος δημοσιογράφων, το ξήλωμα ανεξάρτητων αρχών μέσα στη νύχτα.

Για την αφερεγγυότητα, ελαφρότητα και αναξιοπιστία της σε μεγάλα και κρίσιμα θέματα όπως είναι οι καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία, η εγκατάλειψη του αγροτο-κτηνοτροφικού τομέα και η πολύνεκρη τραγωδία στα Τέμπη.

Μέχρι σήμερα, στη Θεσσαλία και στις πυρόπληκτες περιοχές καταγράφονται σημαντικές καθυστερήσεις ως προς την παροχή στήριξης και αρωγής. Ως προς τις διαδικασίες για την ανασυγκρότηση και ανοικοδόμηση δεν έχει γίνει το παραμικρό. Και στην πρώτη συνηθισμένη ανοιξιάτικη μπόρα ξαναπνίγηκε.

Στον πρωτογενή τομέα, όπως τόσα χρόνια έτσι και στα πέντε χρόνια διακυβέρνησης Μητσοτάκη δεν εκπονήθηκε ένα συνολικό και ρεαλιστικό εθνικό σχέδιο για την αναδιάρθρωση και αναδιάταξή του.

Το παρασιτικό εμπόριο, που ζει και βασιλεύει στις πλάτες των αγροτών, ευημερεί και προκαλεί με την αισχροκέρδειά του, ενώ οι αγρότες χαμοζωούν. Και ο «χαρισματικός» πρωθυπουργός τούς μοιράζει μερικά εκατομμύρια για να τους ξεφορτωθεί και να βυθιστεί στη νιρβάνα του. Α! ναι. Τούς υποσχέθηκε ότι θα κηρύξει και νέο «ανένδοτο», για να αναθεωρηθεί η νέα κοινή αγροτική πολιτική, την οποία είχε ψηφίσει ενθέρμως και ενθουσιωδώς.

Για το τραγικό συμβάν στα Τέμπη είχε δεσμευτεί ότι: «θα φροντίσω να πάρουμε ένα μεγάλο προβολές για να ρίξουμε άπλετο φως σε όσα συνέβησαν στα Τέμπη». Και τι βλέπουμε; Η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, στην οποία πλειοψηφούσε η παράταξή του, να φρενάρει την, εις βάθος, διερεύνηση. Με παρεμβάσεις στον τόπο της τραγωδίας να «μπαζώνονται» τα πειστήρια ενοχής. Η Δικαιοσύνη να επιταχύνει τους ρυθμούς της και να διευρύνει τις έρευνες μετά από καταγγελίες συγγενών των θυμάτων και τα ευρήματα ιδιωτών πραγματογνωμόνων των οικογενειών.

Και ο ίδιος να ενεργεί όπως ο ανεκδιήγητος Κώστας Σημίτης μετά τη βύθιση τού «Σαμίνα». Τι είχε πει ο Σημίτης; «Αυτή είναι η Ελλάδα». Τι ξεστόμισε ο Μητσοτάκης, για να συγκαλύψει το διεφθαρμένο και παραλυμένο κομματικό κράτος που έχει οικοδομήσει; Όλοι φταίμε. Συλλογική είναι η αποτυχία. Διαχρονικές οι ευθύνες.

Μήπως, όμως, το πάθημα έγινε μάθημα; Σύμφωνα με τα στοιχεία της αποκαλυπτικής και ερευνητικής δημοσιογραφίας από το Λιανοκλάδι μέχρι τη Λάρισα δεν υπάρχει τηλεδιοίκηση ούτε φωτοσήμανση. Όπου υπάρχει τηλεδιοίκηση δεν υπάρχει σταθμάρχης, όπως στο σταθμό της Κατερίνης.

Από το Δομοκό μέχρι τη Λάρισα η γραμμή είναι μονή. Η δεύτερη γραμμή, αν και χάλασε από την επέλαση της κακοκαιρίας «Ντάνιελ» δεν έχει επισκευαστεί ακόμη.

Πρωτιά στους δείκτες φτώχειας

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα μείνει, τέλος, στην πολιτική ιστορία για τη στρατηγική της αντίστροφης διανομής που ακολουθεί, η οποία έχει οδηγήσει σε δραματική μείωση της αγοραστικής δύναμης και του επιπέδου ζωής της κοινωνικής πλειοψηφίας, σε διεύρυνση των ανισοτήτων και διόγκωση του ποσοστού των Ελλήνων που ζουν κάτω από το όριο της σχετικής και της απόλυτης φτώχειας.

Ο βίος των λαϊκών, μικροαστικών τάξεων αλλά και της μεσαίας τάξης κατήντησε ασθματικός, προβληματικός, αβίωτος.

Η Ελλάδα μπορεί να επιβραβεύεται από τις διεθνείς αγορές και να εγκωμιάζεται από τα νεοφιλελεύθερα οικονομικά περιοδικά του ευρωπαϊκού κατεστημένου αλλά η ελληνική οικονομική άνοιξη δεν έχει φανεί στην πραγματική ζωή, στο βιοτικό επίπεδο των πολιτών, το οποίο πρέπει να είναι και το βασικό κριτήριο.

Σε όλους τους δείκτες φτώχειας και υλικής στέρησης η Ελλάδα είχε έχει την πρωτιά είτε βρίσκεται στις πρώτες θέσεις. Πρωταθλήτρια στον πληθωρισμό τροφίμων. Η χειρότερη στην αγοραστική δύναμη των μισθών μετά τη Βουλγαρία. Η δεύτερη χειρότερη στην ευρωζώνη από πλευράς, κατά κεφαλήν, ΑΕΠ.

Η δεύτερη στην ευρωζώνη σε έσοδα από την υπερφορολόγηση της κατανάλωσης, που είναι τα πιο άδικα, γιατί ο Φ.Π.Α. ως έμμεση φορολογία πλήττει δυσανάλογα τα νοικοκυριά με χαμηλά εισοδήματα. Ο πληθωρισμός και η ακρίβεια λειτουργούν ευεργετικά για τον κρατικό προϋπολογισμό, γιατί «αυγατίζουν» τα έσοδα από ΦΠΑ και χρηματοδοτείται η επιδοματική μικροπολιτική Μητσοτάκη.

Άπατη η γελοιότητα

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με το βαρύ βιογραφικό στα οικονομικά, χρειάστηκε πέντε χρόνια για να καταλάβει ότι ο πληθωρισμός στα τρόφιμα είναι πληθωρισμός της ασυδοσίας και των ολιγοπωλιακών πρακτικών των μεγάλων επιχειρήσεων στην τιμολόγηση των προϊόντων και των υπηρεσιών τους. Είναι πληθωρισμός της αισχροκέρδειας και της απληστίας των μεσαζόντων.

Στο μεταξύ οι τιμές έχουν φθάσει στο… Θεό. Οπότε και τα νέα μέτρα κατά της ακρίβειας, αν δεν έχουν την τύχη των προηγουμένων, θα έχουν μικρή ή ασήμαντη απόδοση, ενώ φυσικοποιούνται και κανονικοποιούνται οι υπέρογκες αυξήσεις που έχουν ενσωματωθεί στα προϊόντα τα προηγούμενα χρόνια.

Η εξέλιξη στη μάχη με τη λερναία ύδρα της ακρίβειας ίσως καλυτερεύσει, όταν αποκτήσουμε ισχυρή καταναλωτική συνείδηση και σ’ αυτούς τους καιρούς δείχνουμε σύνεση, ιεράρχηση των αναγκών και συμπεριφορά που προσιδιάζει σε εποχές ισχνών αγελάδων.

Μετά βεβαιότητας, όμως, η έκβαση της… μάχης κατά της ακρίβειας θα είναι ευτυχής, εάν ο πρωθυπουργός μας πυκνώσει τις αιφνίδιες επισκέψεις του στα Super Market, που όλως τυχαίως τον περιμένουν οι κάμερες.

Η οικονομία μπορεί να έχει πάτο αλλά η πρωθυπουργική γελοιότητα είναι άπατη.