Σύμφωνα με τον βετεράνο δημοσιογράφο Σίμουρ Χερς, που επικαλείται και δικές του πηγές από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, σε άρθρο του με τίτλο “Η τρέλα του Πριγκόζιν-Η ‘εξέγερση’ που δεν υπήρξε δυναμώνει το χέρι του Πούτιν” το αποτυχημένο πραξικόπημα του ηγέτη της μισθοφορικής εταιρίας “Βάγκνερ” Γιεβγκένι Πριγκόζιν, απέστρεψε την προσοχή από την συνεχιζόμενη αποτυχία της πολυδιαφημισμένης ουκρανικής αντεπίθεσης, η οποία φαίνεται ότι έχει βαλτώσει. Ταυτόχρονα, κατά τον δημοσιογράφο, η υπόθεση του πραξικοπήματος μεγαλοποιήθηκε στο έπακρο, εμφανιζόμενη μάλιστα ως “εξέγερση”. Ενδιαφέρουσες είναι οι πληροφορίες για το παρελθόν του Πριγκόζιν, που ξεκίνησε από ιδιοκτήτης καντίνας, αλλά και για τις λεπτομέρειες του παραμερισμού του, ο οποίος ξεκίνησε με την υπονόμευση των επιθετικών του ενεργειών στο Μπαχμούτ εκ μέρους της ρωσικής στρατιωτικής διοίκησης. Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται ότι και ο στρατηγός Σεργκέι Σουροβίκιν συμφωνούσε με τον Πριγκόζιν και φέρεται να έχει τεθεί υπό κράτηση.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν είχε λίγες ένδοξες μέρες το περασμένο Σαββατοκύριακο. Η συνεχιζόμενη καταστροφή στην Ουκρανία ξέφυγε από τα πρωτοσέλιδα για να αντικατασταθεί από την «εξέγερση», όπως την περιέγραψε ο τίτλος των New York Times, του Yevgeny Prigozhin, αρχηγού της μισθοφορικής ομάδας Wagner.
Η προσοχή ξέφυγε από την αποτυχημένη αντεπίθεση της Ουκρανίας και στράφηκε στην απειλή του Prigozhin για τον έλεγχο του Πούτιν. Όπως το έθεσε ένας τίτλος στους Times, «Η εξέγερση εγείρει σοβαρό ερώτημα: Θα μπορούσε ο Πούτιν να χάσει την εξουσία;» Ο αρθρογράφος της Washington Post, Ντέιβιντ Ιγνάτιους, έκανε την εξής εκτίμηση: «Ο Πούτιν αντίκρυσε την άβυσσο το Σάββατο — ανοιγοκλείνοντας τα μάτια».
Ο υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν -το πιο φιλοπόλεμο μέλος της κυβέρνησης κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο οποίος πριν από εβδομάδες μίλησε με περηφάνια για τη δέσμευσή του να μην επιδιώξει κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία— εμφανίστηκε στην εκπομπή “Face the Nation” (Απέναντι στο έθνος) του CBS με τη δική του εκδοχή της πραγματικότητας: «Πριν από δεκαέξι μήνες, οι ρωσικές δυνάμεις …νόμιζαν ότι θα διέγραφαν την Ουκρανία από τον χάρτη ως ανεξάρτητη χώρα», είπε ο Blinken. «Τώρα, το Σαββατοκύριακο έπρεπε να υπερασπιστούν τη Μόσχα, την πρωτεύουσα της Ρωσίας, ενάντια σε μισθοφόρους δημιουργημένους από τον Πούτιν….Ήταν μια άμεση πρόκληση για την εξουσία του Πούτιν. . . . Δείχνει πραγματικές ρωγμές».
Ο Μπλίνκεν, χωρίς να αμφισβητείται από τη δημοσιογράφο που τού έπαιρνε συνέντευξη Μάργκαρετ Μπρέναν, εν γνώσει του άλλωστε ότι κάτι τέτοιο δεν θα συνέβαινε—γιατί αλλιώς θα εμφανιζόταν στην εκπομπή;—συνέχισε λέγοντας ότι η αποστασία του ηγέτη της Βάγκνερ θα ήταν ευλογία για τις δυνάμεις της Ουκρανίας, των οποίων η σφαγή από τα ρωσικά στρατεύματα ήταν σε εξέλιξη καθώς μιλούσε. «Στο βαθμό που αυτό αποσπά την προσοχή του Πούτιν και των ρωσικών αρχών, που πρέπει να φροντίσουν—κάπως τα μετόπισθεν τους, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την αντεπίθεση στην Ουκρανία, νομίζω ότι αυτό δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερες ευκαιρίες για να τα πάνε καλά οι Ουκρανοί στο έδαφος».
Σε αυτό το σημείο μιλούσε ο Blinken για λογαριασμό του Joe Biden; Να καταλάβουμε ότι αυτό πιστεύει ο υπεύθυνος;
Γνωρίζουμε τώρα ότι η εξέγερση του Πριγκόζιν έσβησε μέσα σε μια μέρα, καθώς αυτός κατέφυγε στη Λευκορωσία, με εγγύηση μη δίωξης, και ο μισθοφορικός στρατός του ενσωματώθηκε στον ρωσικό στρατό. Δεν υπήρξε πορεία στη Μόσχα, ούτε υπήρξε σημαντική απειλή για την κυριαρχία του Πούτιν.
Λυπηθείτε τους αρθρογράφους της Ουάσιγκτον και τους ανταποκριτές εθνικής ασφάλειας που φαίνεται να βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε επίσημους υπευθύνους, αξιωματούχους του Λευκού Οίκου και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Δεδομένων των δημοσιευμένων αποτελεσμάτων τέτοιων ενημερώσεων, αυτοί οι αξιωματούχοι φαίνεται να μην μπορούν να δουν την πραγματικότητα των τελευταίων εβδομάδων ή την πλήρη καταστροφή που έπληξε την αντεπίθεση του ουκρανικού στρατού.
Για το τι πραγματικά συμβαίνει, μού μεταδόθηκε η άποψη από μια ενημερωμένη πηγή στην αμερικανική κοινότητα πληροφοριών (των μυστικών υπηρεσιών):
«Σκέφτηκα ότι μπορεί να ξεδιαλύνω λίγο τη σύγχυση. Πρώτο και το πιο σημαντικό, ο Πούτιν βρίσκεται τώρα σε πολύ ισχυρότερη θέση. Συνειδητοποιήσαμε ήδη από τον Ιανουάριο του 2023 ότι μια αναμέτρηση μεταξύ των στρατηγών, με την υποστήριξη του Πούτιν, και του Πρίγκο, με την υποστήριξη των αντιρώσων εξτρεμιστών, ήταν αναπόφευκτη. Η διαχρονική σύγκρουση μεταξύ των «ειδικών» πολεμιστών και ενός μεγάλου, αργού, αδέξιου, χωρίς φαντασία τακτικού στρατού. Ο στρατός πάντα κερδίζει γιατί κατέχει τα περιφερειακά στοιχεία που κάνουν δυνατή τη νίκη, είτε επιθετική είτε αμυντική. Το πιο σημαντικό, ελέγχει τον ανεφοδιασμό. Οι ειδικές δυνάμεις θεωρούν τους εαυτούς τους ως το κορυφαίο επιθετικό πλεονέκτημα. Όταν η συνολική στρατηγική είναι επιθετική, ο μεγάλος στρατός ανέχεται την ύβρη και τον κομπασμό τους, επειδή οι ειδικές δυνάμεις είναι πρόθυμες να αναλάβουν υψηλό ρίσκο και να πληρώσουν υψηλό τίμημα. Η επιτυχής επίθεση απαιτεί μεγάλη δαπάνη ανδρών και εξοπλισμού. Η επιτυχής υπεράσπιση, από την άλλη πλευρά, απαιτεί την συνετή διαχείριση αυτών των πόρων.
«Τα μέλη της Wagner ήταν η αιχμή του δόρατος της αρχικής επίθεσης της Ρωσίας στην Ουκρανία. Ήταν τα «πράσινα ανθρωπάκια». Όταν η επίθεση εξελίχθηκε σε μια ευρείας κλίμακας επίθεση από τον τακτικό στρατό, η Βάγκνερ συνέχισε να βοηθάει αλλά απρόθυμα έπρεπε να φύγει αππό το προσκήνιο κατά την περίοδο της αστάθειας και της αναπροσαρμογής που ακολούθησε. Ο Πρίγκο, που δεν έμενε με σταυρωμένα χέρια, πήρε την πρωτοβουλία να αυξήσει τις δυνάμεις του και να σταθεροποιήσει τον τομέα του.
«Ο τακτικός στρατός καλωσόρισε τη βοήθεια. Ο Πρίγκο και η Βάγκνερ, όπως συνήθως γίνεται με τις ειδικές δυνάμεις, πήραν τα φώτα της δημοσιότητας και πήραν τα εύσημα που σταμάτησαν τους μισητούς Ουκρανούς. Ο Τύπος το κατάπιε. Εν τω μεταξύ, οι ανώτατοι αξιωματικοί και και ο Πούτιν άλλαξαν σιγά σιγά τη στρατηγική τους από την επιθετική κατάκτηση της μείζονος Ουκρανίας στην υπεράσπιση των εδαφών που ήδη είχαν. Ο Πρίγκο αρνήθηκε να δεχτεί την αλλαγή και συνέχισε την επίθεση εναντίον του Μπαχμούτ. Εκεί βρίσκεται η τριβή. Αντί να προκαλέσει ανοιχτή κρίση και να στείλει στρατοδικείο τον βλάκα [Πριγκόζιν], η Μόσχα απλώς παρακράτησε τους πόρους και άφησε τον Πρίγκο να χρησιμοποιήσει το ανθρώπινο δυναμικό και τα πυρομαχικά του, καταδικάζοντάς τον σε στασιμότητα. Όσο έξυπνος και αν είναι στα οικονομικά, σε τελευταία ανάλυση, δεν είναι παρά ένας πρώην ιδιοκτήτης καντίνας που πουλούσε χοτ-ντογκ, χωρίς πολιτικά ή στρατιωτικά επιτεύγματα.
«Αυτό που δεν ακούσαμε ποτέ είναι ότι πριν από τρεις μήνες η Βάγκνερ διατάχθηκε να αποχωρήσει από το μέτωπο του Μπαχμούτ και στάλθηκε με ποδήλατα σε έναν εγκαταλελειμμένο στρατώνα βόρεια του Ροστόφ επί του Δον [στη νότια Ρωσία] για αποστράτευση. Ο βαρύς εξοπλισμός ανακατανεμήθηκε ως επί το πλείστον και η δύναμη μειώθηκε περίπου στους 8.000 άνδρες, 2.000 εκ των οποίων έφυγαν για το Ροστόφ συνοδεία της τοπικής αστυνομίας.
«Ο Πούτιν κάλυψε πλήρως τον στρατό, που άφησε τον Πρίγκο να γελοιοποιηθεί και τώρα να εξαφανιστεί στην ανυποληψία. Όλα αυτά χωρίς να κοπιάσουν στρατιωτικά ή να αναγκάσουν τον Πούτιν να αντιμετωπίσει μια πολιτική αντιπαράθεση με τους φονταμενταλιστές, οι οποίοι ήταν ένθερμοι θαυμαστές του Πρόγκο. Αρκετά οξυδερκής.»
Υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα μεταξύ του τρόπου με τον οποίο οι επαγγελματίες της αμερικανικής κοινότητας πληροφοριών [των μυστικών υπηρειών] αξιολογούν την κατάσταση και όσων ο Λευκός Οίκος και ο ελεγχόμενος Τύπος της Ουάσιγκτον προβάλλουν στο κοινό, αναπαράγοντας άκριτα τις δηλώσεις του Μπλίνκεν και των γερακιών του.
Τα τρέχοντα στατιστικά του πεδίου μάχης που μοιράστηκαν μαζί μου υποδηλώνουν ότι η συνολική εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Μπάιντεν μπορεί να βρίσκεται σε κίνδυνο στην Ουκρανία. Εγείρουν επίσης ερωτήματα σχετικά με τη συμμετοχή της συμμαχίας του ΝΑΤΟ, η οποία παρέχει στις ουκρανικές δυνάμεις εκπαίδευση και όπλα για την τρέχουσα αντεπίθεση που καθυστερεί. Έμαθα ότι τις δύο πρώτες εβδομάδες της επιχείρησης, ο στρατός της Ουκρανίας κατέλαβε μόνο 44 τετραγωνικά μίλια εδάφους που προηγουμένως κατείχε ο ρωσικός στρατός, μεγάλο μέρος του σε ανοιχτή γη. Αντίθετα, η Ρωσία ελέγχει πλέον 40.000 τετραγωνικά μίλια ουκρανικού εδάφους. Μου είπαν ότι τις τελευταίες δέκα ημέρες οι ουκρανικές δυνάμεις δεν πέτυχαν κάποια αξιόλογη διάσπαση της ρωσικής άμυνας. Έχουν ανακτήσει μόνο δύο ακόμη τετραγωνικά μίλια κατεχόμενου από τη Ρωσία εδάφους. Με αυτόν τον ρυθμό, ένας ενημερωμένος αξιωματούχος είπε, ειρωνικά, ότι θα χρειαζόταν ο στρατός του Ζελένσκι 117 χρόνια για να απαλλάξει τη χώρα από τη ρωσική κατοχή.
Ο Τύπος της Ουάσιγκτον τις τελευταίες ημέρες φαίνεται να καταπιάνεται σιγά σιγά με το τεράστιο μέγεθος της καταστροφής, αλλά δεν υπάρχουν δημόσια στοιχεία ότι ο Πρόεδρος Μπάιντεν και οι ανώτεροι σύμβουλοί του στον Λευκό Οίκο και οι σύμβουλοι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ κατανοούν την κατάσταση.
Ο Πούτιν έχει τώρα τον απόλυτο έλεγχο, ή σχεδόν, των τεσσάρων ουκρανικών περιφερειών —Ντονέτσκ, Χερσώνα, Λουγκάνσκ, Ζαπορίζια— που προσάρτησε δημόσια στις 30 Σεπτεμβρίου 2022, επτά μήνες μετά την έναρξη του πολέμου. Το επόμενο βήμα, αν υποθέσουμε ότι δεν υπάρχει θαύμα στο πεδίο της μάχης, θα εξαρτηθεί από τον Πούτιν. Θα μπορούσε απλώς να σταματήσει εκεί που βρίσκεται και να δει εάν η στρατιωτική πραγματικότητα θα γίνει αποδεκτή από τον Λευκό Οίκο και εάν θα επιδιωχθεί κατάπαυση του πυρός, με την έναρξη επίσημων συνομιλιών για το τέλος του πολέμου. Θα υπάρξουν προεδρικές εκλογές τον προσεχή Απρίλιο στην Ουκρανία, και ο Ρώσος ηγέτης μπορεί να τηρήσει στάση αναμονής ενόψει της εξέλιξης αυτής, εάν υπάρξει. Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Volodymyr Zelensky δήλωσε ότι δεν θα γίνουν εκλογές όσο η χώρα βρίσκεται υπό στρατιωτικό νόμο.
Τα πολιτικά προβλήματα του Μπάιντεν, όσον αφορά τις προεδρικές εκλογές του επόμενου έτους, είναι οξεία —και προφανή. Στις 20 Ιουνίου η Washington Post δημοσίευσε ένα άρθρο βασισμένο σε δημοσκόπηση της Gallup με τίτλο «Ο Μπάιντεν δεν πρέπει να είναι τόσο αντιδημοφιλής όσο ο Τραμπ — αλλά είναι». Το άρθρο που συνοδεύει τη δημοσκόπηση από τον Πέρι Μπέικον τον νεώτερο, ανέφερε ότι ο Μπάιντεν έχει «σχεδόν καθολική υποστήριξη στο δικό του κόμμα, ουσιαστικά καμία από το κόμμα της αντιπολίτευσης και πολύ χαμηλό αριθμό μεταξύ των ανεξάρτητων». Ο Μπάιντεν, όπως και οι προηγούμενοι Δημοκρατικοί πρόεδροι, έγραψε ο Μπέικον, αγωνίζεται «να συνδεθεί με νεότερους και λιγότερο αφοσιωμένους ψηφοφόρους». Ο Μπέικον δεν είχε τίποτα να πει για την υποστήριξη του Μπάιντεν στον πόλεμο της Ουκρανίας, επειδή η δημοσκόπηση δεν έθεσε προφανώς ερωτήσεις σχετικά με την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης.
Η επικείμενη καταστροφή στην Ουκρανία, και οι πολιτικές της επιπτώσεις, θα πρέπει να είναι μια κλήση αφύπνισης για τα Δημοκρατικά μέλη του Κογκρέσου που υποστηρίζουν τον πρόεδρο αλλά διαφωνούν με την προθυμία του να ρίξει πολλά δισεκατομμύρια μετά το κακό στην Ουκρανία, με την ελπίδα ενός θαύματος που δεν θα φτάσει. Η δημοκρατική υποστήριξη για τον πόλεμο είναι ένα άλλο παράδειγμα της αυξανόμενης απώλειας επαφής του κόμματος από την εργατική τάξη. Είναι τα παιδιά τους που έχουν πολεμήσει τους πολέμους του πρόσφατου παρελθόντος και μπορεί να πολεμήσουν σε οποιονδήποτε μελλοντικό πόλεμο. Αυτοί οι ψηφοφόροι έχουν απομακρυνθεί σε αυξανόμενους αριθμούς καθώς οι Δημοκρατικοί πλησιάζουν όλο και πιο κοντά στις μορφωμένες και εύπορες κοινωνικές τάξεις.
Εάν υπάρχει αμφιβολία για τη συνεχιζόμενη σεισμική μετατόπιση στην τρέχουσα πολιτική σκηνή, προτείνω μια καλή “δόση” από Thomas Frank, του αναγνωρισμένου συγγραφέα του best-seller του 2004 “Τι συμβαίνει με το Κάνσας; Πώς οι Συντηρητικοί Κέρδισαν την Καρδιά της Αμερικής”, ένα βιβλίο που εξηγούσε γιατί οι ψηφοφόροι αυτής της πολιτείας απομακρύνθηκαν από το Δημοκρατικό κόμμα και ψήφισαν ενάντια στα οικονομικά τους συμφέροντα. Ο Frank το έκανε ξανά το 2016 στο βιβλίο του “Άκου φιλελεύθερε: Ή, τί απόγινε με το κόμμα του λαού;” Σε μεταγενέστερη έκδοση εξήγησε πώς η Χίλαρι Κλίντον και το Δημοκρατικό Κόμμα επανέλαβαν -πολλαπλασίασαν πιο σωστά- τα λάθη που έγιναν στο Κάνσας με αποτέλεσμα να χάσουν μια σίγουρη εκλογή από τον Ντόναλντ Τραμπ.
Ίσως είναι συνετό για τον Τζο Μπάιντεν να μιλήσει ευθέως για τον πόλεμο και τα διάφορα προβλήματά που προκάλεσε στην Αμερική – και να εξηγήσει γιατί τα εκτιμώμενα περισσότερα από 150 δισεκατομμύρια δολάρια που έχει διαθέσει μέχρι στιγμής η κυβέρνησή του αποδείχθηκαν μια πολύ κακή επένδυση.
