Του Ηρακλή Κανακάκη

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί, παίζοντας τα… ρέστα του, να επαναπροσεγγίσει τους ψηφοφόρους, που του κούνησαν το μαντήλι εξαιτίας της ψήφισης του γάμου των ομοφυλόφιλων.

Σ’ αυτό το σχεδιασμό του κατευνασμού και επαναπατρισμού τους στο κόμμα εντάχθηκε η επιχείρηση αποκλιμάκωσης της έντασης μεταξύ Κυβέρνησης και Εκκλησίας, η οποία φάνηκε να επιτυγχάνεται με τη συνάντησή του με το Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπό Αθηνών κ. Ιερώνυμο.

Την πρώτη φορά, με θράσος και αναίδεια πολλών… πιθήκων, υπέδειξε στο Μακαριώτατο, όταν πρότεινε δημοψήφισμα στο θέμα του γάμου, να ασχολείται με τα του οίκου του, αντιλέγοντάς του «ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς».

Αν δεν ήταν αμαθής και άγευστος από την Ορθόδοξη Παράδοση θα ήξερε ότι παλιότερα, κυρίως, για λόγους βιοπορισμού οι παπάδες ήταν και ζευγολάτες. Ζήλεψε τη… δόξα του γενάρχη της Ν.Δ., ο οποίος, υπό άλλες συνθήκες και συμφραζόμενα, απείλησε ότι κράτος και Εκκλησία θα χωρίσουν «τα τσανάκια τους» και ότι η χώρα δεν χρειάζεται παπάδες αλλά μηχανικούς, εργολάβους και επιχειρηματίες.

Τη δεύτερη φορά, κατά τη διάρκεια της συνάντησης με το Μακαριώτατο, την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενος, έδειξε σεβασμό και ευπείθεια πιστού.

Μένει να δούμε, αν έγινε πιστευτός στο συντηρητικό ακροατήριο.

Γενικευμένη η ανασφάλεια

Ένα άλλο πεδίο, στο οποίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρεί ότι έχει το προβάδισμα και γι’ αυτό δίνει έμφαση, είναι αυτό της τάξης, της ασφάλειας και της νομιμότητας.

Αλλά και εδώ τα πράγματα δείχνουν ότι τα… έκανε μούσκεμα. Ότι έπαψε να είναι προνομιακός του χώρος. Συγκλονίζουν τα στατιστικά στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ για την εγκληματικότητα στην Ελλάδα, που παρουσίασε «Το Βήμα της Κυριακής» 5-5-2024.

Κάθε πέντε ημέρες σημειώνεται μία δολοφονία. Κάθε δύο ημέρες μία απόπειρα ανθρωποκτονίας. Και κάθε μέρα καταγράφονται 242 κλοπές και διαρρήξεις, εννέα ληστείες, ένας βιασμός, 2,3 επιθέσεις με σωματικές βλάβες, τέσσερις περιπτώσεις αυτοδικιών, 39 περιπτώσεις εξυβρίσεων, 16 απάτες σε βάρος, συνήθως, ηλικιωμένων και τέσσερις αυτοκτονίες ή απόπειρες αυτοχειρίας.

Στους δράστες για διαρρήξεις, απάτες και επικίνδυνες σωματικές βλάβες που συλλαμβάνονται είναι και παιδιά 7 έως 12 ετών.

Νεανική παραβατικότητα-εκφοβισμός

Όσο για το νομοσχέδιο που αφορά στο σχολικό εκφοβισμό και στην παραβατικότητα των νέων θα πρέπει να ξαναγραφεί και να συμπληρωθεί, ώστε να λάβει τη μορφή μίας εθνικής πολιτικής πρόληψης και αντιμετώπισης τού φαινομένου. Προστασίας των έννομων αγαθών της ευημερίας των παιδιών, της ομαλής ψυχο-συναισθηματικής και ψυχο-κοινωνικής τους ανάπτυξης, του δικαιώματός τους να κάνουν μάθημα σε ασφαλές σχολικό περιβάλλον και να ζουν ασφαλή σε μία κοινωνία χωρίς βία και φτώχεια.

Η βία και η καταστροφικότητα δεν είναι μία έμφυτη ιδιότητα. Δεν είναι θέμα βιολογικό αλλά παιδείας, αγωγής, οργάνωσης του κοινωνικού βίου και των διανθρωπίνων σχέσεων, ενδογενών παραγόντων.

Η πολιτική πρόληψης και αντιμετώπισης οφείλει να λαμβάνει υπόψη τα ανωτέρων, ώστε μα θεσμικές παρεμβάσεις και μέτρα να πάψει η βία και η παραβατικότητα να είναι δυνατότητα της προσωπικότητας του νέου.

Κινητό τηλέφωνο

Γίνεται πράξη η απαγόρευση του κινητού στο σχολείο. Η κραυγή αγωνίας που υψώνεται από ειδικούς επιστήμονες και εκπαιδευτικούς σε διεθνές επίπεδο και από την UNESCO, υπογραμμίζει ότι, το περιβάλλον που διαμορφώνεται από τα κινητά τηλέφωνα, είναι εχθρικό προς την ανθρώπινη ανάπτυξη και τον πολιτισμό. Επιβαρυντικό στην ψυχική υγεία των μαθητών.

Μειώνεται η ικανότητα να αλληλεπιδρούν με άλλους ανθρώπους, να επικοινωνούν πρόσωπο με πρόσωπο. Περιορίζεται η δυνατότητά τους να προσηλωθούν σε κάτι, να σκεφθούν, να παράγουν λόγο. Αποσπάται η προσοχή τους και αφαιρούνται στη διάρκεια του μαθήματος.

Αλλαγή σκοποθεσίας και προσανατολισμού

Στη σημερινή απέλπιδη, άκαρδη και άψυχη εκπαίδευση, που ο ορίζοντάς της φθάνει μέχρι εκεί που βλέπει το σάρκινο μάτι επιφέρονται αλλαγές σκοποθεσίας και προσανατολισμού.

Αλλαγές που λαμβάνουν υπόψη τους υπαρξιακούς προβληματισμούς τού νέου, τα ερωτήματά του για τη ζωή και το νόημά της. Αλλαγές που δίνουν ηθική «πανοπλία», στοιχεία της οποίας είναι η αξία της συνεργασίας, της μοιρασιάς και της ομαδικής δράσης. Η αξία της σχέσης του ενός με τον άλλο, η ενσυναίσθηση, η συγχώρεση, η αλληλεγγύη, ο σεβασμός, η αγάπη ως υπευθυνότητα.

Ο ανθρωποβόρος ανταγωνισμός και ο ολοκληρωτισμός της χρησιμοθηρίας, της εργαλειοποίησης και της βουλιμικής-καταναλωτικής θεώρησης της ζωής που χαρακτηρίζουν το σχολείο, ενοχοποιούνται ως γενεσιουργά αίτια της σχολικής βίας.

Μερίδιο ευθύνης έχουν και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των εκπαιδευτικών στο βαθμό που, στο όνομα μίας δήθεν αντιαυταρχικής, απελευθερωτικής και μετασχηματιστικής αγωγής, χάιδευαν επί χρόνια τα αυτιά των μαθητών και σήμερα φθάσαμε εκπαιδευτικοί να απειλούνται και να προπηλακίζονται. Να ζητούν μετάθεση ή και να συνταξιοδοτούνται.

Η Εκπαίδευση, όπως γράφει και ο μεγάλος παιδαγωγός Πάουλο Φρέιρε, είναι εγγενώς κατευθυντική. Έχει μία εξουσιαστική δομή και άρα είναι λάθος η άρνηση της αυθεντίας.

Αυτό, δεν σημαίνει χειραγώγηση και ευνουχισμός της ελευθερίας αλλά επιρροή με δημοκρατία, αυτονομία και ελευθερία με όρια.

Η αυστηροποίηση των σχολικών ποινών και το κουμπί πανικού θα πρέπει να συνοδευτούν με πρόνοιες που πλήττουν τη μήτρα του κακού. Αλλιώς η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη θα έχει κάνει μία, ακόμη, …τρύπα στο νερό.