Κοιμήθηκε εν Κυρίω, η αδελφή του ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου υπαρχηγού της ΕΟΚΑ Χρυσταλλού Αυξεντίου-Σουρουλλά ,σε ηλικία 93 ετών . Το Κίνημα Χριστιανικής Δημοκρατίας εκφράζει τα βαθιά του συλλυπητήρια, καθώς και την πεποίθηση ότι οι αγώνες αυτοί δεν πρέπει να λησμονιούνται στο πέρασμα των χρόνων αλλά να βαθαίνουν τις ρίζες τους και να υπενθυμίζουν στο Γένος ,που ήμασταν, που βρεθήκαμε, τι κάναμε τότε αλλά και τι πρέπει να κάνουμε σήμερα. Αιωνία της η Μνήμη.
“Την μητέρα μου Χρυσταλλού την θυμόμαστε πάντα με μαύρα ρούχα, για τη μνήμη του αδελφού της. Θυσιάστηκε ο αδελφός της αλλά και η ίδια έμεινε πιστή στις Αρχές και τις Αξίες της” τονίζει ο γιός της Γιάννης Σουρουλλάς Αυξεντίου.
“Μια γυναίκα την οποία η πολιτεία δεν πρέπει να τιμά απλά ως αδελφή του Γρηγόρη, αλλά ως κομμάτι μιας τεράστιας ιστορίας, την οποία ο κυπριακός ελληνισμός έγραψε με χρυσά γράμματα πριν από επτά δεκαετίες.”, σημειώνει ο δημοσιογράφος Γιώργος Χρυσάνθου στο κυπριακό alphanews. Η οικογένειά της εκδιώχθηκε από τον “Αττίλα” και διαμένει στο Καλό Χωριό Λάρνακας.
Η νεκρώσιμος ακολουθία τελέστηκε την Κυριακή στις 11 το πρωί από την εκκλησία των Αγίων Ραφαήλ και Βασιλείου στο Καλό Χωριό Λάρνακας.
Απόσπασμα από συνέντευξη της αδελφής του Κυπρίου αγωνιστή στην εφημερίδα “Πατρίς”
Ερ. : Φοβηθήκατε όταν μάθατε πως ο Γρηγόρης Αυξεντίου είχε οργανωθεί στην Αντίσταση;
Απ. : “Μα σʼ εμάς δεν είχε πει τίποτε. Ο πατέρας μου μόνο το ήξερε. Εμείς τον βλέπαμε απλά κάθε βράδυ να βγαίνει έξω από το σπίτι κι η μάνα μας δυσανασχετούσε γιατί, όπως νόμιζε, ο Γρηγόρης δεν κρατούσε τα χρήματα του για να αρραβωνιαστεί, αλλά τα ξόδευε στις βραδινές εξόδους”.
Ερ. : Θυμάστε πώς ξεκίνησε ο αγώνας κατά των Άγγλων;
Απ. : “Την πρώτη του Απρίλη το 1955, που ήταν να ξεκινήσουν τον αγώνα, ο Γρηγόρης ήταν στο χωράφι, γιατί μαζεύαμε τότε τα καρότα. Όταν επέστρεψε στο σπίτι, του είπε ο πατέρας μου να πάρει φορτηγό για να τα φορτώσει, κι εκείνος δέχτηκε. Όμως αυτός ανέθεσε σε άλλον οδηγό να πάει. Οι Άγγλοι, επειδή είχαν υποψιαστεί τον Γρηγόρη και φαντάζονταν πως θα ξεκινούσε την αντίσταση η Κύπρος, σταμάτησαν το φορτηγό, νομίζοντας πως το οδηγεί εκείνος. Όμως και ο άλλος οδηγός ήταν στην αντίσταση, κι όταν πήγαν στο σπίτι του για έρευνες οι Άγγλοι, βρήκαν φιτίλια. Από εκείνη την ημέρα, ο Γρηγόρης είχε επικηρυχτεί για 650 λίρες, που αργότερα έγιναν 5000. Από την πρώτη ημέρα της Αντίστασης, ο Γρηγόρης ήταν επικηρυγμένος”.
Ερ. : Μάθατε ποτέ για την ζωή του όταν ήταν υπαρχηγός της Ε.Ο.Κ.Α.;
Απ. : “Ναι, ξέρουμε κάποια πράγματα. Ο αδερφός μου είχε περάσει πολλές κακουχίες πάνω στα κρησφύγετα. Κάποτε παρέμεινε κρυμμένος με τους συντρόφους του για τρεις ημέρες, χωρίς φαγητό και νερό. Η δίψα ήταν μεγάλη, κι ο Γρηγόρης από την αγανάκτηση του, έδωσε μια γροθιά στην οροφή του κρησφύγετου φωνάζοντας: «Θεέ χωρίς φαγητό μπορώ. Χωρίς νερό δεν γίνεται. Πόσο ακόμα νʼ αντέξω;» Πριν προλάβει να τελειώσει τη φράση του, η οροφή άρχισε να στάζει νερό, που έφτασε για να γεμίσουν τα παγούρια τους όλοι και να ξεδιψάσουν”.
Ερ. : Γνωρίζετε τη συμπεριφορά του αδερφούς σας ως υπαρχηγού απέναντι στους άλλους αντάρτες;
Απ. : “Για τη συμπεριφορά του ας πουν άλλοι. Εγώ γνωρίζω πως ο Γρηγόρης ήταν υπόδειγμα πατριώτη. Σʼ ένα τραπέζι ανταρτών, το 1955, ο Γρηγόρης σήκωσε το ποτήρι του και φώναξε: «Αν ποτέ ελευθερωθούμε, κανείς από σας να μην ζητήσει ανταλλάγματα. Η ελευθερία της πατρίδας δεν ξεπληρώνεται με χρήματα». Φαίνεται όμως πως δεν τον άκουσαν. Κι όταν όντως τελείωσε ο αγώνας, ακόμη κι εκείνοι που είχαν μετακινήσει μία και μόνη πέτρα, ζητούσαν κάτι να λάβουν”.
Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ
