«ΔHΜOΥ ΣΦΑΛEΝΤOΣ ΠAΣ AΓYΡΤΗΣ AΡΧΕΤΑΙ»

του Κώστα Καμαριάρη

Ὁ Κώστας Καμαριάρης, μέλος του Π.Γ. καὶ πρώην Ἀντιπρόεδρος τῆς ΧΔ, παρεμβαίνοντας κατά τήν συνέντευξη
τύπου γιά τήν παρουσίαση της συγκρότησης κοινού ψηφοδελτίου τῆς ΧΔ μὲ τὴ Δημοκρατικὴ Ἀναγέννηση καὶ τὴν ὁμάδα «Πολιτικὴ Πρωτοβουλία» τόνισε τὰ ἑξῆς:

Ὑπῆρχαν οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες. Αὐτή ἡ γιορτή τους τώρα μέ τήν «πλίνθοι καί κέραμοι» διαλύουσα τήν ἐκπαίδευση, τήν Κεραμέως, ἔχει γίνει λίγο παζάρι. Ἕνας ἀπό αὐτούς τούς Τρεῖς Ἱεράρχες, τούς ὁποίους τώρα τούς ξεχνᾶμε, ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος πού εἶχε σπουδάσει ἐδῶ στήν Ἀθήνα, ἔλεγε ἕνα πολύ ὡραῖο πού εἶναι προεκλογικό: «Δήμου σφαλέντος πᾶς ἀγύρτης ἄρχεται».
Αὐτό συμβαίνει γιά 150-200 χρόνια στήν Ἑλλάδα ὁπότε ἐμεῖς δέν θά σᾶς ποῦμε ὅτι εἶναι ὅλα σωστά ὅσα θά κάνουμε ἤ κάναμε κλπ. Ἁπλῶς τό ζήτημα εἶναι ὅπως ἔλεγε ἕνας φίλος, νά κάνουμε τό λάθος πού εἶναι σωστό. Ἔ! αὐτό θά τό δοῦμε. Ἀλλά ἀπό αὐτή τήν ἄποψη ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἔλεγε κι ἕνα ἄλλο (καί ἀναγκαστικά θά ἀναφερθῶ σέ ἕναν ἄλλον θεολόγο ὁ ὁποῖος ἐκτός ἀπό τόν Χ. Γιανναρᾶ μέ ἔχει ἐπηρεάσει, τόν μακαριστό Π. Νέλλα): «Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐνταῦθα μέν ζῶον οἰκονομικόν» δηλαδή σχεδόν 2000 χρόνια πρίν ἀπό τόν Δαρβίνο, «ἐνταῦθα μέν οἰκονομούμενον τῇ δέ πρός τόν Θεόν θεία νεύσει θεούμενον». Ἄρα ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά ζεῖ μόνον γιά τό ψωμί ἤ, γιά νά τό ποῦμε διαφορετικά, ἐπειδή τώρα τελευταῖα εἶναι τῆς μόδας καί ὁ Ν. Μπερντιάγιεφ (ἔχουν μεταφραστεῖ τή χρονιά πού πέρασε δύο βιβλία του), «τό πρόβλημα τοῦ δικοῦ μου ψωμιοῦ εἶναι πρόβλημα ὑλικό, τό πρόβλημα ὅμως τοῦ διπλανοῦ μου εἶναι πρόβλημα πνευματικό».

Καί κατά συνέπεια μπορεῖ νά δεῖ κανείς ἀπό τήν πνευματική σκοπιά ὅλη τήν οἰκονομία καί ὅλη τήν πολιτική καί ὅλη τήν κοινωνική ζωή καί ὅλες τίς κοινωνικές σχέσεις καί νά τίς ἀπαριθμήσει καί νά τίς διαβάσει μέ ἄλλον τρόπο.
Ὑπό αὐτήν τήν ἔννοια καλό εἶναι νά συμμετέχουμε σέ ὁρισμένα πράγματα ὅπως τώρα, μήν ἔχοντας τήν ψευδαίσθηση ὅτι αὔριο θά λυθοῦν ὅλα τά προβλήματα, ἤ ἔστω μέ αὐτή τήν ψευδοταπείνωση ἄς ποῦμε ὅτι θά
βάλουμε ἐμεῖς ἕνα λιθαράκι ἤ ὅπως ἔλεγε ὁ Παπανδρέου: «καί στήν λαοκρατία πιστεύομεν καί στούς ἄλλους καί στούς Ἀμερικάνους» καί σέ ὅλους τούς «καλούς» ἀνθρώπους πού ἔρχονται καί θά ἔρθουν πάλι.

Λαός εὐκολόπιστος 

Ἔτσι εἶναι πάντα αὐτός ὁ λαός. Εὐκολόπιστος καί πάντα προδομένος. Ἀλλά τουλάχιστον ἄς πιάσουμε κι ἐμεῖς μιά γωνιά στό μετερίζι. Ὑπό αὐτήν τήν ἔννοια καλό εἶναι ὅτι θά μπορέσουμε νά κάνουμε στίς ἐλάχιστες ἡμέρες αὐτές καί μέ τίς μικρές δυνάμεις πού ἔχουμε.
Καί γιά νά τελειώσω αὐτήν τήν πολύ μικρή παρέμβαση ἐκτός ἀπό τό ὅτι πρέπει νά βοηθήσουν ὅσοι μποροῦνε, ὅπως μποροῦνε, εἴτε μέ ὑποψηφιότητες, εἴτε λέγοντας τό δεξιά καί ἀριστερά, ἀποφεύγοντας βέβαια νά κάνουμε πατριδοκαπηλία καί πολεμοκαπηλία, τήν καπηλεία τῆς ἀριστεροφροσύνης καί τῆς ἐθνικοφροσύνης. Ἁπλῶς κοιτώντας κατάματα τά προβλήματα τά ὁποῖα εἶναι τόσο πολλά καί τόσο πολύ μᾶς τά κρύβουν καί ὅπου σέ μιά νέα κρίση πού πιστεύω σχεδόν ἀπόλυτα ὅτι θά ἔρθει, πού αὐτή ἡ κρίση θά παρομοιάζει τῆς κρίσης τοῦ 1974, θά εἶναι τελείως ξεπερασμένο τό ὑπάρχον πολιτικό προσωπικό.

«Πατρίδα σερβιτόρα»

Ἀλλά δέν θά εἶναι μόνον ξεπερασμένο τό ὑπάρχον πολιτικό προσωπικό, θά εἶναι ξεπερασμένες καί οἱ πολιτικές
ἰδεολογίες καί οἱ πολιτικές ρητορικές καί ἡ πολιτική διάλεκτος καί ἡ χώρα, ὁ κόσμος δηλαδή πού βρίσκεται ἐδῶ,
αὐτή ἡ λεγόμενη «πατρίδα σερβιτόρα» ὅπως τραγουδοῦσε ὁ Καζαντζίδης.
Αὐτή ἡ «πατρίδα σερβιτόρα» πού κάποιοι ἔλεγαν: «θά φύγουμε τώρα ἀπό τήν Ἑλλάδα» – «ποῦ θά πᾶτε;»- «θά πᾶμε στήν Μύκονο»-«μά κι αὐτή εἶναι Ελλάδα»-«ὄχι εἶναι ἄλλη χώρα».
Λοιπόν αὐτή ἡ πατρίδα σερβιτόρα θά βρεθεῖ σέ μιά τέτοια μεγάλη κρίση στήν ὁποία ἔστω καί μέ τίς μικρές μας
δυνάμεις, ὄχι ὅτι θά βοηθήσουμε νά ἀλλάξει, ἀλλά νά ἔχουμε τή συνείδηση ὅτι περνᾶμε κρίση καί ὅτι δέν θά σωθοῦμε μέ τά ἐπιδόματα ὁποιουδήποτε θά ὑπάρξει ὡς κυβερνήτης.
Ὑπό αὐτήν τήν ἔννοια ἐγώ συμμετέχω σέ αὐτή τήν προσπάθεια καί ἐλπίζω ἀκόμη καί ἡ ἀποτυχία μας νά εἶναι γόνιμη.