Στην ιστορία της Χριστιανικής Δημοκρατίας κατά καιρούς επεκράτησαν οι απόψεις της αυτόνομης καθόδου στις βουλευτικές εκλογές, γιατί τα υπάρχοντα κόμματα εξέφραζαν «δεξιές» κεφαλαιοκρατικές απόψεις ή «αριστερές» σοσιαλιστικές ή κομμουνιστικές, δηλαδή με υπόβαθρο τον υλισμό του συμφέροντος και της βίας, συνήθως με αντιχριστιανική ιδεολογία.
Μέσα στην πάλη των ιδεολογιών κατά και μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο ο αείμνηστος Νικόλαος Ψαρουδάκης αισθάνθηκε την ανάγκη να καταγγείλει τα υλιστικά κοινωνικά συστήματα και να κηρύξει ένα νέο πολίτευμα δικαιοσύνης με υπόβαθρο και εμπνευστή το Ευαγγέλιο του Χριστού. Στην Ελλάδα τα δύο συστήματα, σε μεγάλο βαθμό εξαρτώμενα από κράτη και κόμματα του εξωτερικού έβαψαν την κοινωνία μας σε αίμα αδελφικό και καλλιέργησαν το μίσος.
Παράλληλα, οι χριστιανοί στην Ορθόδοξη Ελλάδα, υποτάχθηκαν στη βασιλεία ή και στα δεξιά κόμματα και έχασαν τον ελεύθερο ιεραποστολικό λόγο τους για δικαιοσύνη και ισοτιμία των ανθρώπων. Από φόβο ή υστεροβουλία και συμφέρον παρερμήνευσαν το Ευαγγέλιο, δεν κατήγγειλαν τους εκμεταλλευτές των αδυνάτων ούτε τους καταπιεστές των πτωχών πολιτών. Έπαψαν πολλοί να είναι το άλας της γης και το φως του κόσμου, ως μάρτυρες της δικαιοσύνης και της αγάπης του Χριστού. Κατά έναν καθηγητή της Θεολογίας κατήντησαν οι οργανωσιακοί χριστιανοί να γίνουν το ΕΑΜ της Δεξιάς και αποσιώπησαν την αλήθεια του Ευαγγελίου και των Πατέρων της Εκκλησίας για δικαιοσύνη και πολιτική ισοτιμία.
Όμως η πολιτική και η κοινοτική αγωγή δεν επιτυγχάνεται ούτε με την αποσιώπηση και φυγή ούτε με μόνη την καταγγελία των υλιστικών συστημάτων και του Αστοχριστιανισμού, δηλαδή των χριστιανών που υποτάχθηκαν στην ιδεολογία της κεφαλαιοκρατικής και άδικης Δεξιάς.
Εκλογικές συνεργασίες χωρίς χριστιανοκοινωνικό αγώνα πολιτικής πράξης
Η Χ.Δ. ενωρίς απέβλεψε να συμμετάσχει στον αγώνα των βουλευτικών εκλογών, έχοντας πανίσχυρο ηθικό και πνευματικό οπλοστάσιο. Πρώτα αυτόνομη και κάποτε με βραχύβια προεκλογική και μετεκλογική συνεργασία με άλλα κόμματα. Στόχος η εξασφάλιση μιας ή περισσότερων εδρών στο Κοινοβούλιο, για να ακουστεί η φωνή της Χριστιανικής Δημοκρατίας. Αυτή όμως η τακτική ήταν κατά βάθος ένα λάθος, αφού δεν είχε γεννηθεί η χριστιανοκοινοτική-πολιτική πράξη στις κοινότητες, τις ενορίες και τις επαρχίες της Ελλάδος, με τη συμμετοχή και συνεργασία χριστιανοδημοκρατών και άλλων πολιτών, που να δρουν στην παραγωγή και τη διοίκηση των κοινών, με πνεύμα δικαιοσύνης. Αυτό έγινε μόνο μερικά σε ιδεολογικό επίπεδο με τις περιοδείες και τα κηρύγματα του Νικόλαου Ψαρουδάκη και των συνεργατών του.
Δεν επιδιώχθηκε κατά τόπους η ουσιαστική πολιτική συνεργασία υπό τύπου συνεταιρισμού δικαιοσύνης, όπου χριστιανική διδασκαλία και κοινοτική πράξη αποτελούν μία πολιτική αναγέννηση, μία άλλη πολιτική ζωή. Επομένως, και όποια τυχόν πολιτική συνεργασία κατά τις εκλογές ήταν των επιτελείων της τελευταίας στιγμής, επιφανειακή, χωρίς την ύπαρξη χιλιάδων χριστιανοδημοκρατών αναμορφωμένων από την χριστιανοδημοκρατική πολιτική της συμμετοχής μέσα στο λαό των μικρών κοινωνιών, ούτε υπήρχε πραγματική πολιτική όσμωση σε τρόπους δράσης και σε βασικά θέματα της επιθυμητής πολιτικής συνεργασίας.
Η πολιτική «καθαρότητα» της Χρ. Δημοκρατίας
Και τώρα ακούγονται φωνές, για συμμετοχή στις βουλευτικές εκλογές με την πρόταση συνεργασιών πρόχειρων, χωρίς μακροχρόνια καλλιέργεια συστηματικών σχέσεων, χωρίς κοινό πολιτικό πρόγραμμα, που σημαίνει ότι επιτεύχθηκε με μακρά μελέτη και εκδηλώσεις κοινές, όπου επικρατεί η σοβαρή αλληλοσυμπλήρωση με πνεύμα αλληλοκατανόησης.
Δεν επιχειρείς «συναρπαστικά» μία εκλογική συνεργασία με πολιτικές ανακοινώσεις πατριωτικού χαρακτήρα ή ωραίου, κάποτε και συγκινητικού, φιλολογικού ύφους. Αν αρνηθεί κανείς μία τέτοια πολιτική και εκλογική συνεργασία για τη Βουλή, δεν σημαίνει ότι το κάνει από εμμονή σε κάποια ιδεολογική «καθαρότητα». Αυτό το επιβάλλει η σοβαρότητα που εμπνέει η ιστορία της Χριστιανικής Δημοκρατίας, αν και αυτή τραυματίστηκε με βεβιασμένες και διαλυτικές συνεργασίες για ένα κίνημα προφήτη μιας επαναστατικής αλλαγής.
Ας πραγματοποιήσουν οι ενδιαφερόμενοι επί δύο-τρία χρόνια κοινές εκδηλώσεις με σοβαρή μελέτη για τα θέματα: παιδεία, συνεταιρισμοί, παραγωγή της Ελλάδος, υγεία, προστασία περιβάλλοντος, εθνική άμυνα, δημοσιογραφία, σημερινή δημοκρατία, κοινωνική βία, πρόσφυγες, λειτουργία της Διοικήσεως, τοπική Αυτοδιοίκηση, εμπόριο, βιομηχανία κ.λπ. κ.λπ.
Μια τέτοια συνεργασία, που θα ξεκινάει από την προετοιμασία μέχρι την εξαγωγή συμπερασμάτων, με αλληλοσεβασμό και αλληλοδιορθώσεις, μπορεί στην πράξη να εκφράσει εν καιρώ άξονες πολιτικής συνεργασίας. Προ παντός, όταν οι εκδηλώσεις στηρίζονται στη συμμετοχή σε αντίστοιχες κοινωνικές πράξεις, όχι σε καταγγελίες πολιτικού ακροβατισμού. Ίσως αυτή είναι ένας δρόμος πολιτικής συνεργασίας.
Αθανάσιος Κουρταλίδης
