Στο “Ας κρατήσουν οι χοροί” ο Διονύσης Σαββόπουλος τραγουδά:
Τι να φταίει η Βουλή,
τι να φταιν οι εκπρόσωποι
έρημοι και απρόσωποι, βρε.
αν πονάει η κεφαλή,
φταίει η απρόσωπη αγάπη που `χε βρει.
Mα η δικιά μας έχει όνομα,
έχει σώμα και θρησκεία
και παππού σε μέρη αυτόνομα
μέσα στην τουρκοκρατία.
Η τοπική αυτοδιοίκηση στα χρόνια του Ρωμέϊκου κράτους (της Ρωμανίας κατά την Ποντιακή λαϊκή
συνείδηση ή του Βυζαντίου σύμφωνα με την Δύση, αν προτιμάτε) ήταν μια συνέχεια και μια
μετεξέλιξη του αρχαιοελληνικού δήμου.
Η τοπική αυτοδιοίκηση ουδέποτε απασχόλησε τους Οθωμανούς κατακτητές, γι’ αυτό άφησαν
απείραχτο το σύστημα που προϋπήρχε. Ήταν βολικό άλλωστε: η δουλειά γινόταν.
Έτσι όταν ήρθαν οι Βαυαροί στην απελευθερωμένη Ελλάδα βρέθηκαν μπρος σε αυτόνομες,
αυτοδιαχειριζόμενες, αυτοδιοικούμενες κοινότητες. Αυτό ήταν αδιανόητο και ακατανόητο για αυτούς
και γι’ αυτό απαράδεκτο.
Άσε που δεν γινόταν η δουλειά τους που ήταν να διοικήσουν απολυταρχικά όπως έκαναν όλα τα
“ανεπτυγμένα κράτη” της Δύσης!
Διέλυσαν λοιπόν ό,τι βρήκαν κι εγκατέστησαν το δικό τους σύστημα διορίζοντας τους τοπάρχες
όλων των βαθμίδων.
Η κεντρική διοίκηση ασκούσε ασφυκτικό έλεγχο.
Ελέγχεις την εξουσία αποτελεσματικά όταν ελέγχεις την χρηματοδότηση.
Αυτό έκαναν μέχρι πρόσφατα όλες οι κυβερνήσεις.
Ερχόμαστε λοιπόν στο σήμερα: Όπως λένε οι τοπικοί αιρετοί άρχοντες “η στρόφιγγα της
χρηματοδότης από το κράτος κλείνει”.
Ουσιαστικά μόνο η μισθοδοσία την υπαλλήλων των Ο.Τ.Α. έρχεται από την κεντρική κυβέρνηση.
Πλέον η χρηματοδότηση της τοπικής αυτοδιοίκησης έχει μετακυληθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση
μέσα από τα αποκαλούμενα χρηματοδοτικά εργαλεία των διαφόρων ταμείων της Ε.Ε. και της
Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Ουδέν κακόν αμιγές καλού λέγανε οι πρόγονοι μας.
Ίσως εδώ υπάρχει μια ευκαιρία.
Το σφιχταγκάλιασμα του Κράτους έχει αρθεί με προφανή στόχο ένα άλλο αυτό της Κομισιόν.
Όμως αυτό προϋποθέτει την ανάδειξη όλων των βαθμών τοπικής αυτοδιοίκησης σε αληθινούς
πρωταγωνιστές του κάθε τόπου για την προώθηση λύσεων των αναγκών κάθε κοινότητας επί
τόπου.
Αν θέλουμε κι αν επιδιώξουμε η λαϊκή συμμετοχή να πυκνώσει ίσως εδώ να υπάρχει μια
προοπτική ανάδειξης κάποιου βαθμού άμεσης δημοκρατίας.
Άλλωστε τον βουλευτή της περιοχής σου μπορεί να μην τον συναντήσεις ποτέ, τον δήμαρχο σου
όμως και τα μέλη του δημοτικού συμβουλίου εύκολα τους συναντάς κάθε μέρα…

Γιάννης Αλεξόπουλος
Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με την
Ενωμένη Πετρούπολη του Στέφανου-Γαβριήλ Βλάχου

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *
You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>