Από την ιρλανδική εφημερίδα Irish Examiner του περασμένου Σαββάτου πληροφορύμαστε ότι περίπου 260.000 ευρώ έχουν μέχρι τώρα δαπανηθεί για την εκταφή των 796 βρεφών που είχαν βρεθεί το 2017 σε μαζικό τάφο στην πόλη Τούαμ΄και τη διαμόρφωση του μνημείου τους, που απαιτεί ακόμα περισσότερες δαπάνες. Το έργο προβλέπεται να ολοκληρωθεί τον Φεβρουάριο του 2025.
Ο μαζικός τάφος βέρθηκε σε αποχαιτευτικό χώρο παλιάς δομής του μοναχικού τάγματος “Μπον Σεκούρ” (“Καλής βοηθείας”), ένα “σπίτι μητέρας και παιδιού”, όπου οι μοναχές αναλάμβαναν να βοηθήσουν άγαμες μητέρες να γεννήσουν. Όμως, οι συνθήκες διαβίωσης ήταν τόσο φρικτές, που τα παιδιά που γεννιούνταν πέθαιναν μαζικά, από ασθένειες και υποσιτισμό, χωρίς να δηλώνονται οι θάνατοι. Και επιπλέον θάβονταν στην αποχέτευση.
Βάσει δειγματοληπτικής ανάλυσης DNA ότι οι σοροί ανήκουν σε παιδιά, αγέννητα έμβρυα από 35 εβδομάδων έως τριών ετών που πέθαναν ανάμεσα στο 1925 και στο 1961. Η τοπική ιστορικός Κάθριν Κόρλες αποκάλυψε την υπόθεση, όταν από έρευνα διαπίστωσε ότι σε 796 πιστοποιητικά θανάτου, αντιστοιχούσε μόνον ένα πιστοποιητικό ταφής. Ακολούθησε η ανασκαφή με τα μακάβρια ευρήματα.
Εκείνο το διάστημα, η ρωμαιοκαθολική εκκλησία υποκαθιστούσε την κοινωνική πρόνοια με τα “σπίτια μητέρας και παιδιού”.
Όπως δήλωσε ο Eoin O’Sullivan, αναπληρωτής καθηγητής στο Trinity College του Δουβλίνου, από τους συγγραφείς βιβλίου με αντικείμενο την κακομεταχείριση των παιδιών στις δομές της Ιρλανδίας, “Το Τούαμ ήταν ένα πρώην εργαστήριο και οι συνθήκες ήταν αρκετά ζοφερές…Το πρώτο σπίτι μητέρας και βρεφών της Ιρλανδίας, στο Bessborough, στο Κορκ, είχε ακόμη χειρότερο ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας περίπου 82 τοις εκατό” Επισήμανε ότι ΄κατά την ετήσια περίοδο με λήξη στις 31 Μαρτίου 1944, 124 παιδιά γεννήθηκαν ή έγιναν δεκτά εκεί και 102 πέθαναν. Πρόσθεσε επίσης ότι η πρακτική της μαζικής ταφής, συχνά με μόνο μια ταφόπλακα που σηματοδοτεί την τοποθεσία, δεν ήταν ασυνήθιστη σε πολλά σπίτια μητέρων και βρεφών και ψυχιατρεία εκείνη την εποχή.
Τόνισε εξάλλου: “Θυμηθείτε ότι τα παιδιά πήγαν εκεί για να κρύψουν οι οικογένειες τη ντροπή τους και τα παιδιά συχνά υιοθετούνταν…Οι καλόγριες δεν κυκλοφορούσαν αρπάζοντας έγκυες γυναίκες.·Τις γυναίκες τις πήγαιναν εκεί οι οικογένειές τους που ήξεραν πώς ήταν οι συνθήκες”.
Ο μαζικός τάφος ήταν “κοινό μυστικό” της τοπικής κοινωνίας ήδη από το 1975, πριν την ανασκαφή του 2017, όταν παιδιά που έπαιζαν βρήκαν οστά.
“Συγγνώμη εκ βάθους” ζήτησε η μοναστική αδελφότητα, αποδεχόμενη ότι υπήρξε μέρος μιας πτυχής της ιστορίας της χώρας με απόρριψη και έλλειψη σεβασμού προς την γυναικεία αξιοπρέπεια.
Το δίκτυο αυτό των δομών των μοναχών της “Καλής Βοηθείας” χρησίμευε για να “κρύψουν τη ντροπή τους” οι οικογένειες σύμφωνα με τον Ιρλανδό καθηγητή, αλλά και “σε μια προσπάθεια να διαφυλαχθεί η εικόνα της [Ιρλανδίας ως] άφοσιωμένης καθολικής χώρας”, όπως σχολιάζει το δίκτυο NBC News. Η έκτρωση απαγορευόταν αυστηρά, οπότε οι άγαμες μητέρες έπρεπε να βοηθηθούν να γεννήσουν. Αδιάφορο αν στο μεταξύ, λόγω των αθλίων συνθηκών διαβίωσης, είτε απέβαλλαν, είτε γεννούσαν παιδιά που θα εύρισκαν το θάνατο και θα θάβονταν σε μαζικούς τάφους, κατά κυρολεξία ως απόβλητοι, στην αποχέτευση.
Το φαινομενικά αδιάφορο δημοσίευμα της ιρλανδικής εφημερίδας είναι ιδιαίτερα επίκαιρο, ενόψει της εκδημίας του μακαριστού πατρός Κωνσταντίνου Πλευράκη. Ο οποίος είχε βάλει σκοπό της ζωής του, όχι μόνο να αποτρέπονται οι φόνοι του αγέννητου παιδιού, αλλά και η άγαμη μητέρα του να έχει την δέουσα φροντίδα για να γεννήσει και τα εφόδια να το φροντίσει και να το μεγαλώσει αφού αυτό θα έχει γεννηθεί.
