Από την πρώτη στιγμή που ανάλαβε τα καθήκοντά του, ως πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Μπάιντεν διακήρυξε, «εχθρός μας είναι η Ρωσία και η Κίνα». Διακήρυξη-εντολή προς τους υπηκόους, προς τους «δοσμένους». Και η Ελλάδα, του κ. Μητσοτάκη, των εκείνου ρήμασι πειθόμενη, αμέσως μόλις ξέσπασε ο πόλεμος στην Ουκρανία, προχώρησε σε τρεις σημαντικές αποφάσεις, που την ανέδειξαν «βασιλικότερη του βασιλέως»! Οι δύο απ’αυτές αποτελούν συγκεκριμένες ενέργειες και η τρίτη συγκεκριμένη παράλειψη, κατά την επιεικέστερη έκφραση.
Η πρώτη απόφαση- ενέργεια, εναντίον «του εχθρού», ήταν η αποστολή πολεμικού υλικού στην Ουκρανία, αντί να αποφασίζαμε και να στέλναμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ανθρωπιστική βοήθεια σε όλα τα θύματα, χωρίς εξαίρεση, του πολέμου! Η απόφαση αυτή δεν ήταν συνέπεια σχετικής απόφασης ούτε του ΝΑΤΟ, ούτε της Ε.Ε., αλλά αποκλειστικά του κ. Μητσοτάκη. Η ενέργεια αυτή που προκάλεσε την οργή της Μόσχας και τις συνέπειες της οποίας θα ακριβοπληρώσουμε, προκάλεσε την έντονη αντίδραση και Ελλήνων απόστρατων στρατηγών, οι οποίοι γνωρίζουν περισσότερο από τον κάθε ένα μας την αξία των όπλων αυτών για την άμυνα των νησιών μας στο Αιγαίο. Αξίζει να παραθέσουμε ένα μικρό απόσπασμα από δηλώσεις του πρώην Α/ΓΕΣ, στρατηγού ε.α. Κωνσταντίνου Ζιαζιά:
«Με έκπληξη και με ανησυχία ,ακούσαμε τον πρωθυπουργό της Χώρας μας , να δηλώνει σε τηλεοπτικό σταθμό, για τα ρωσικά οπλικά συστήματα ,που διαθέτει η χώρα μας και τις απαιτήσεις αυτών σε ανταλλακτικά στο προσεχές μέλλον , ότι «αποτελούν επιλογές άλλων δεκαετιών, περασμένων δεκαετιών» και «δεν είναι αμυντικά συστήματα τα οποία είναι κρίσιμα για την Εθνική Άμυνα» .
Κύριε πρωθυπουργέ αυτά τα οπλικά συστήματα , η διαθεσιμότητα των οποίων είναι σε υψηλά επίπεδα , συμμετέχουν ενεργά και σημαντικά στην αμυντική θωράκιση της χώρας . Είναι αυτά που μας παρέχουν αντιαεροπορική προστασία στα μαχόμενη τμήματα, είναι αυτά που μας παρέχουν αντιαποβατική, αντίαβακικη προστασία στα νησιά μας , είναι αυτά που μας συμπληρώνουν την αντιαρματική άμυνα των τοποθεσιών μας και γενικά είναι αυτά που συμβάλουν σε μεγάλο βαθμό στην δημιουργία κλίματος αποτροπής . Είναι αυτά , που παρά «τα χρόνια τους» δημιουργούν φόβο και αβεβαιότητα στον γείτονα . Είναι αυτά που ζητούν , που πιέζουν οι Τούρκοι ,μαζί με τους συμμάχους μας, να αποσυρθούν από τα νησιά μας και να εφαρμόσουν την αναθεωρητική πολιτική τους , χωρίς «ζόρια».!
Παρόμοιες είναι και οι δηλώσεις του κ. Αντώνη Αντωνιάδη πρώην Α/ΓΕΝ!
Με δυο λόγια. Η αποστολή όπλων στην Ουκρανία, από τη χώρα μας, εκτός του ό,τι μας τοποθετεί απέναντι από τη Ρωσία, χώρα μόνιμο μέλος του Σ.Α. του Ο.Η.Ε. και η οποία μονίμως μέχρι τώρα στήριζε τις ελληνικές θέσεις, ιδιαίτερα στο Κυπριακό, στερεί την αμυντική θωράκιση των νησιών μας και την αποτρεπτική δύναμη μας.
Η ενέργεια αυτή τους μόνους που ικανοποιεί είναι: Την Τουρκία και τους «συμμάχους», που όπως επισημαίνει ο στρατηγός κ. Ζιαζιάς, είναι εκείνοι: « που πιέζουν, να αποσυρθούν, τα όπλα αυτά, από τα νησιά μας και να εφαρμόσουν την αναθεωρητική πολιτική τους , χωρίς «ζόρια».!
Η δεύτερη ενέργεια του κ. Μητσοτάκη που έγινε, φως φανάρι, που λέει ο λαός μας, κατ’ επιταγή των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και όχι γιατί το επέβαλαν τα εθνικά μας συμφέροντα , ήταν η πολυδιαφημισμένη επίσκεψή του, στο παλάτι του Τούρκου προέδρου, στην Κωνσταντινούπολη, την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Στρατηγικός και πάγιος στόχος της «συμμαχίας» είναι να είναι αρραγής η Ν.Α. Πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Άρα τη στιγμή αυτή αποτελεί προτεραιότητα για το ΝΑΤΟ τα ελληνοτουρκικά να μην διαταράξουν τη συνοχή του. Και επειδή ο Σουλτάνος είναι που πρέπει να κατευναστεί για να μη προκαλέσει, βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον, πρόβλημα, κάλεσαν την Ελλάδα, μέσω Μητσοτάκη, να παίξει ρόλο Ιφιγένειας! Και να αποσύρει αποτρεπτικό οπλισμό από τα νησιά, σύμφωνα με τον κ. Ζιαζιά και να δημιουργήσει στον κ. Ερντογάν «την προσδοκία ότι θα υπάρξει πρόοδος στα θέματα του Αιγαίου, των μειονοτήτων, (δηλαδή, Θράκης), της τρομοκρατίας (κουρδικό), του φυσικού αερίου κ.ά.».
Ο διάλογος είναι αυτονόητο ότι αποτελεί το σωστό τρόπο για να επιλύονται οι διαφορές. Αλλά με την βασική προϋπόθεση ότι βασίζεται σε αρχές και ότι τα θέματα του διαλόγου έχουν συμφωνηθεί, πριν την έναρξή του. Πάγια θέση της Ελλάδας ήταν ότι μια διαφορά υπάρχει προς διαπραγμάτευση με την Τουρκία, η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών. Όμως στην Κωνσταντινούπολη η Τουρκία έθεσε στο Τραπέζι όλες τις παράνομες απαιτήσεις και επεκτατικές βλέψεις της, σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου. Θα πείτε, ναι αλλά ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν αποδέχτηκε τις τουρκικές θέσεις. Αυτό θα έλειπε! Στη διπλωματία και μόνο ότι δέχεσαι να ακούσεις τις θέσεις του άλλου, μεταφράζεται ότι κάποια στιγμή θα μπορέσεις και να τις συζητήσεις! Πάντως ο κ. Ερντογάν εξέφρασε μια προσδοκία. Ο κ Μητσοτάκης δεν μας είπε τι προσδοκά μετά το διάλογο αυτό, για το casus belli, για το τουρκολυβικό μνημόνιο κ.λ.π.
Ικανοποιημένοι και από αυτή την ενέργεια του κ. Μητσοτάκη δήλωσαν οι Τούρκοι, οι ΝΑΤΟϊκοί και οι της Ε.Ε., ιδιαίτερα μάλιστα οι Γερμανοί.
Η τρίτη, μη ενέργεια, αλλά σοβαρή απουσία-φυγή, μουγκαμάρα για να το πούμε λαϊκά, είναι η στάση της χώρας μας τόσο στο ΝΑΤΟ, όσο και στην Ε.Ε., κατά τη λήψη αποφάσεων για επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία. Υπερψηφίσαμε τις αποφάσεις. Καλώς. Η Ρωσία εισέβαλλε σε μια ανεξάρτητη χώρα, κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου και έπρεπε να υποστεί τις κυρώσεις. Καλώς επαναλαμβάνουμε. Αλλά τι πιο λογικό και αναμενόμενο, από όλους, να θέταμε, έστω και με τη μορφή της υπόμνησης, τις εισβολές και κατοχές της Τουρκίας, στην Κύπρο, στη Συρία, στο Ιράκ και στη Λιβύη; Εμείς όμως, ποιοι εμείς, η κυβέρνηση, προφανώς για να μη στεναχωρήσει τους ΝΑΤΟϊκούς, που προσπαθούν να καλοπιάσουν την Τουρκία, δεν είπαμε λέξη, ούτε για το παρελθόν της Τουρκίας, αλλά ούτε και για το παρόν που μας απειλεί με πόλεμο και αμφισβητεί έμπρακτα την εδαφική ακεραιότητα και την εθνική μας κυριαρχία! Ε, αυτό και αν είναι υποτέλεια.
Η κατάσταση όμως για τη χώρα μας γίνεται πιο δυσοίωνη από το γεγονός ότι δε διαφαίνεται φως στο βάθος του τούνελ, που έλεγε και ο μακαρίτης Ανδρέας Παπανδρέου. Η αντιπολίτευση, μείζων και ελάσσων, δεν προσφέρει εναλλακτική πρόταση. Αλλά μια από τα ίδια. Η πραγματικότητα αυτή, τραγική για όλους μας, προσφέρει όμως μια ευκαιρία στους «από πάνω», να προωθήσουν σχέδια ευρείας συμμαχικής κυβέρνησης, βοηθούσης και της απλής αναλογικής, η οποία θα επιβεβαιώσει ότι καλώς ο Σουλτάνος προσδοκά! Εύχομαι να αποδειχθεί ότι οι σκέψεις αυτές είναι προϊόντα νοσηρής (δικής μου) φαντασίας.
ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΛΙΑΡΑΚΗΣ
