Δύο πρωτόδικες καταδίκες στελεχῶν τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας ἔκαναν θόρυβο τὸν περασμένο μήνα: Τοῦ Αὐστραλοῦ καρδιναλίου Τὼρτζ Πὲλ σὲ ἕξι χρόνια φυλάκιση στὶς 13 Μαρτίου γιὰ ἀσέλγεια κατὰ ἀνηλίκων παιδιῶν καὶ τοῦ Γάλου Καρδιναλίου Φιλὶπ Μπαρμπαρὲν σὲ ἕξι μῆνες στὶς 7 Μαρτίου γιὰ συγκάλυψη τῶν ἀπανωτῶν κρουσμάτων μὲ αὐτουργὸ τὸν ἱερέα Μπερνὰρ Πρενὰ στὴν περιοχὴ τῆς Λυών, τῆς ὁποίας ἦταν ἀρχιεπίσκοπος μέχρι τὶς 19 τοῦ ἴδιου μήνα.
Καὶ οἱ δύο, πρὶν τὴν καταδίκη τους, εἶχαν προβεῖ σὲ δηλώσεις ποὺ σκανδάλισαν:
ΠΕΛ: ΔΕΝ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ Η ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ…
Ὁ Πὲλ εἶχε δηλώσει τὸ 2014, ἀπευθυνόμενος σὲ αὐστραλιανὴ κρατικὴ ἐξεταστικὴ ἐπιτροπή,1 προσπαθώντας νὰ ἀποσείσει τὴν εὐθύνη τῆς ἡγεσίας τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὰ σκάνδαλα παιδεραστῶν ἱερέων ὅτι «Ἂν ἕνας ὁδηγὸς φορτηγοῦ παίρνει στὸ δρόμο κάποια κυρία καὶ τὴν παρενοχλήσει, δὲν τὸ θεωρῶ σωστό, ἡ ἰδιοκτησία καὶ ἡ διεύθυνση τῆς ἑταιρείας αὐτῆς νὰ θεωροῦνται ὑπεύθυνες, ἀφοῦ αὐτὸ ποὺ συνέβη εἶναι ἀντίθετο μὲ τὴν πολιτική τους». Δὲν εἶναι τυχαῖο πρόσωπο, ἀφοῦ μέχρι πρόσφατα λογιζόταν ὡς 3ος στὴν ἱεραρχία τοῦ Βατικανοῦ.
Ἐξόργισε ἡ ἄποψη ὅτι ἡ ἡγεσία δὲν φέρει εὐθύνη γιὰ τὴ συμπεριφορὰ τῶν κληρικῶν ποὺ ὑπάγονται σ’ αὐτήν. Ἡ σύγκριση τῶν νταληκέρηδων μὲ τοὺς παιδεραστὲς προκάλεσε τὴν ὀργὴ τῶν αὐστραλῶν φορτηγατζήδων. Δὲν ἔχει καταγραφεῖ κάποια διαμαρτυρία γιὰ τὴ σύγκριση -ἀκόμα καὶ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Βατικανοῦ- μὲ ἑταιρία μεταφορῶν.
Τὸ αὐστραλιανὸ Δικαστήριο δέχτηκε ὅτι οἱ πράξεις τοῦ ἱεράρχη προκάλεσαν βαθιὲς καὶ διαχρονικὲς βλάβες στὰ θύματα καὶ στοὺς συγγενεῖς τους. Ἕνα ἀπὸ αὐτά, μάλιστα, πέθανε ἀπὸ ὑπερβολικὴ δόση ἡρωίνης ἀργότερα. Ὁ Πὲλ ἀρνεῖται τὶς κατηγορίες καὶ ἔχει ἀσκήσει ἔφεση.
ΜΠΑΡΜΠΑΡΕΝ:ΔΟΞΑ ΤΩΝ ΘΕΩ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗΚΑΝ…
Ὁ Καρδινάλιος Μπαρμπαρὲν εἶχε δηλώσει σὲ σχέση μὲ τὰ κρούσματα σεξουαλικῆς κακοποίησης τῶν παιδιῶν ποὺ καταγγέλθηκαν σὲ συνέντευξη τύπου: «Δόξα τῷ Θεῷ, οἱ περισσότερες πράξεις παραγράφηκαν»2, προβάλλοντας τὴν ἀνακούφισή του γιὰ τὴν ἀτιμωρησία τῶν αὐτουργῶν. Ἡ φράση αὐτὴ («Grace à Dieu» στὴ γαλλικὴ γλώσσα), ἔγινε καὶ τίτλος κινηματογραφικῆς ταινίας ποὺ προβάλλεται καὶ στὶς ἑλληνικὲς αἴθουσες μὲ ἑλληνικὸ τίτλο «Θέλημα Θεοῦ». Ὁ τίτλος αὐτὸς οὔτε τὸν πρωτότυπο ἀποδίδει, οὔτε ἄλλο νόημα βγάζει. Τὸ «Δόξα τῷ Θεῷ» εἶναι ἡ πλησιέστερη ἀπόδοση στὰ ἑλληνικὰ τοῦ φραστικοῦ ἀτοπήματος τοῦ Μπαρμπαρέν.
Καὶ ὁ Μπαρμπαρὲν ἦταν σημαντικὸ στέλεχος τῆς παπικῆς ἱεραρχίας, μὲ ἀξιόλογη κοινωνικὴ δραστηριότητα καὶ δράση στὸ ἐξωτερικό, ἰδίως στὸ πλαίσιο τῆς συμπαράστασης πρὸς τοὺς Χριστιανοὺς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, ὅπου εἶχε συχνὰ ταξιδέψει. Ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ τῆς Λυὼν (τὸ Λούγδουνο τῶν ρωμαϊκῶν χρόνων) εἶναι ἀπὸ τὶς ἀρχαιότερες καὶ πιὸ ὀνομαστὲς στὴ Γαλλία, μὲ ἀποτέλεσμα ὁ Ἀρχιεπίσκοπός της νὰ λαμβάνει καὶ τὸν τιμητικὸ τίτλο τοῦ «πριμάτου τῆς Γαλατίας».
Ἡ κινηματογραφικὴ ταινία βασίζεται σὲ ἀληθινὰ περιστατικά: Ἐνῶ δεκαετίες εἶχαν περάσει, ἕνα ἀπὸ τὰ θύματα τοῦ ἱερέα Πρενά, ἐπαγγελματίας πιὰ καὶ οἰκογενειάρχης πατέρας πέντε παιδιῶν, πιστὸς ρωμαιοκαθολικός, σκανδαλίστηκε ἀνακαλύπτοντας ὅτι ὁ Πρενὰ, ποὺ τὸν εἶχε κακοποιήσει, ἐξακολουθοῦσε νὰ ἔχει ἐπαφὴ μὲ μικρὰ παιδιὰ στὰ πλαίσια τῶν καθηκόντων του.
Ἀπευθύνθηκε πρῶτα στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱεραρχία, πιστεύοντας ὅτι θὰ εὕρισκε ἀνταπόκριση. Ὅμως, ἀφοῦ διαπίστωσε ὅτι ὁ Μπαρμπαρὲν δὲν εἶχε σκοπὸ νὰ ἐπιβάλει κυρώσεις στὸν Πρενά, κατέφυγε στὴν Ἀστυνομία καὶ ὑπέβαλε μήνυση.
Ἡ Ἀστυνομία «σκάλισε» παλιὲς καταγγελίες καὶ βρῆκε καὶ ἄλλα θύματα. Ἀποφάσισαν ὅλοι μαζὶ νὰ δώσουν στὴ δημοσιότητα τὴν ὑπόθεση καὶ νὰ ἐνθαρρύνουν καὶ ἄλλους νὰ μιλήσουν. Ἀκολούθησε χιονοστιβάδα καταγγελιῶν καὶ βρέθηκαν πολλὲς δεκάδες θύματα τοῦ παιδόφιλου ἱερέα, ποὺ ἐπὶ δεκαετίες ἀνενόχλητος κακοποιοῦσε τὰ μικρὰ παιδιά.
Προνομιακὰ «πεδία δράσεως» τοῦ συγκεκριμένου καὶ ἄλλων παιδόφιλων ἱερέων: Τὰ «παπαδοπαίδια» ποὺ ὑποχρεωτικὰ συμβάλλουν στὶς Ἀκολουθίες, οἱ παιδικὲς χωρωδίες τῶν ναῶν καὶ οἱ θερινὲς κατασκηνώσεις τῶν μικρῶν προσκόπων. Ἂς σημειωθεῖ ὅτι στὴ Γαλλία μέρος τοῦ τοπικοῦ Προσκοπισμοῦ λειτουργεῖ σχεδὸν σὰν παράρτημα τῶν νεανικῶν δράσεων τῆς ρ/κ Ἐκκλησίας, μὲ κληρικοὺς νὰ ἐντάσσονται καὶ στὴν προσκοπικὴ ἱεραρχία. Μέχρι τὸ 1920 περίπου, ἡ ἐπίσημη ἄποψη καταδίκαζε τὸν προσκοπισμὸ ὡς προερχόμενο ἀπὸ τὴ Μασονία καὶ τὸν Προτεσταντισμό.
Ἐνῶ ὁ Πρενὰ περιμένει νὰ δικαστεῖ γιὰ κακουργηματικὲς πράξεις, ὁ Μπαρμπαρὲν ἔχει ἀσκήσει ἔφεση.
Ὅμως, ἡ ἄρνηση τοῦ Πάπα Φραγκίσκου νὰ τὸν ἀπομακρύνει ἐγκαίρως ἀπὸ τὴν Ἀρχιεπισκοπὴ τῆς Λυὼν ἔπληξε συνολικὰ τὸ κύρος τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς ἐκκλησίας.
Ἂν τὰ πιὸ πολλὰ θύματα μπόρεσαν νὰ ὀρθοποδήσουν στὴ ζωή τους, ἡ τραγικὴ ἐμπειρία ποὺ ἀντιμετώπισαν τὰ πλήγωσε βαθύτατα, ἐνῶ κάποιων ἡ ζωὴ καταστράφηκε. Ἀντίστοιχα, τὸ αὐστραλιανὸ Δικαστήριο δέχτηκε ὅτι οἱ πράξεις τοῦ Πὲλ προκάλεσαν βαθιὲς καὶ διαχρονικὲς βλάβες στὰ θύματα καὶ στοὺς συγγενεῖς τους. Ἕνα ἀπὸ αὐτά, μάλιστα, πέθανε ἀπὸ ὑπερβολικὴ δόση ἡρωίνης ἀργότερα…
ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΩΝ ΧΕΙΡΙΣΜΩΝ ΤΟΥ ΠΑΠΑ
Σὲ δημοσκόπηση ποὺ ἔδωσε στὴ δημοσιότητα τὸ περιοδικὸ «Τεμουανιὰζ Κρετιέν» τὸν περασμένο Μάρτιο, ἡ ρωμαιοκαθολικὴ ἐκκλησία ἐμφανίζεται νὰ διατηρεῖ τὴν ἐμπιστοσύνη τοῦ 40% τοῦ πληθυσμοῦ καὶ μετὰ τὸ σκάνδαλο, ποσοστὸ ὑψηλὸ σὲ σχέση μὲ ἄλλους θεσμοὺς ὅπως τὰ κόμματα (3%) ἢ τὰ συνδικάτα (6%). Ὅμως, οἱ σχετικοὶ χειρισμοὶ τοῦ Πάπα Φραγκίσκου ἀπορρίπτονται ἀπὸ τὸ 65% τῶν Γάλλων καὶ τὸ 58% ὅσων ἀπ’ αὐτους εἶναι Ρωμαιοκαθολικοί. Παράλληλα, τὸ 83% θεωρεῖ ὅτι ἡ κρίση μὲ τὰ σκάνδαλα παιδοφιλίας εἶναι μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας.
Ὅμως, οἱ χαρακτηριστικὲς δηλώσεις τῶν δύο ἐμπλεκόμενων παπικῶν ἱεραρχῶν ποὺ παραθέσαμε, ἴσως φωτίζουν τὶς ρίζες τοῦ κακοῦ: Ἡ μετάλλαξη τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱεραρχίας σ[ε διοικητικὸ μηχανισμό, ποὺ ἂν καὶ λειτουργεῖ καὶ ὑπάρχει στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ὁ Χριστὸς ὄχι μόνον εἶναι ἀπέξω, ἀλλὰ καὶ ἀνεπιθύμητος, ὅπως δήλωσε ὁ Μἐγας Ἱεροεξεταστής στοὺς «Ἀδελφοὺς Καραμάζοφ» τοῦ Ντοστογιέφκσι.
Ὁ ἕνας βλέπει τὴν Ἐκκλησία του ὡς ἐπιχείριση καὶ τὸν ἑαυτό του ὡς «μάνετζερ» γιὰ νὰ ἀποσείσει τὶς εὐθύνες του ὡς ἡγεσία, ἐνῶ ἀκόμα καὶ ἡ ἀνθρώπινη νομοθεσία προβλέπει εὐθύνες καὶ ὁ ἄλλος «δόξασε» φωναχτὰ τὸ Θεὸ, ἐπειδὴ ἡ παραγραφὴ ἄφηνε ἀτιμώρητες πολλὲς ἀπὸ τὶς πράξεις τῶν ὑφισταμένων του. Μιὰ παραγραφὴ ποὺ ἐπῆλθε ὄχι ἐπειδὴ τὰ θύματα ξέχασαν ἢ ἀμέλησαν, ἀλλὰ ἐνῶ εἶχαν ὑποφέρει, ντρέπονταν νὰ μιλήσουν.
Ἂς σημειωθεῖ ὅτι τόσο ὁ Πρενά, ὅσο καὶ ἡ Ρεζὶν Μέρ, ἐθελόντρια ψυχολόγος τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς τῆς Λυὼν, ἡ ὁποία φέρεται ὅτι συνέβαλε στην προσπάθεια νὰ πείσει τὸν πρῶτο καταγγέλλοντα νὰ μὴν ἀνακινήσει τὸ θέμα, ἐπιχείρησαν δικαστικῶς νὰ ἀποτρέψουν τὴν προβολὴ τῆς ταινίας, ἡ ὁποία καὶ τοὺς ἐμφανίζει καὶ κατονομάζει.
Δὲν θὰ ἰσχυριστοῦμε ὅτι τὰ θλιβερὰ αὐτὰ περιστατικὰ εἶναι μονοπώλιο τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν. Ἐντοπίσθηκαν ἐκεῖ σὲ μεγάλη ἔκταση, λόγω τῆς ἀγαμίας τοῦ κλήρου ποὺ ἐπιβάλλουν. Σὲ κάθε περίπτωση ὅμως, προέρχονται ἀπὸ νοοτροπίες καὶ καταστάσεις ποὺ καμμία σχέση δὲν ἔχουν μὲ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
Ἂν ὁ Χριστὸς ἐπιτίμησε ὅσους δὲν ἄφηναν τὰ παιδιὰ νὰ Τὸν πλησιάσουν (κατὰ Λουκᾶ ιη 15-17), πῶς θὰ κριθοῦν ἐκεῖνοι ποὺ κακοποίησαν μικρὰ παιδιὰ, ἐνεργώντας ὡς λειτουργοί Του; Δυστυχῶς, ὅσο καὶ ἂν διαφοροποιούμαστε ἀπὸ τὴν Παπικὴ Ἐκκλησία, τό σκάνδαλο ποὺ προκλήθηκε «ἀξιοποιεῖται» ἀπὸ τοὺς «καλοθελητὲς» εἰς βάρος τῆς χριστιανικῆς πίστης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΕΡΒΟΣ
- Διαδικτυακὴ σελίδα τοῦ «ABC NEWS» 17.2.2016, ἀπὸ ἄρθρο τοῦ Μάικλ Μπράντλι
- Συνέντευξη τύπου 15 Μαρτίου 2016
