Όταν φθάσουμε στο σημείο να διαλεγόμαστε με επιχειρήματα, να καταθέτουμε συγκροτημένες προτάσεις και να ψηφίζουμε βάσει αρχών τότε πολλά θα αλλάξουν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στις κοινωνίες μας….Στο παρακάτω δημοσίευμα η εισήγησή μου προ διετίας σε εκδήλωση του Δήμου Αμοργού… τίποτα δεν υιοθετήθηκε…
Ελπίζω μεταξύ των άλλων να γίνει κάποτε πραγματικότητα και η παρακάτω πρόταση: ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΜΟΡΓΟΥ.
Σε συνεργασία με ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, επιστημονικούς συλλόγους, ενώσεις συγγραφέων και καλλιτεχνών καθώς επίσης με προσωπικότητες του πολιτισμού θα μπορούσε να λειτουργήσει ένας νέος θεσμός στον τόπο μας, το ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΜΟΡΓΟΥ. Ένας θεσμός –εργαλείο για την δια βίου μάθηση των Αμοργιανών.
Ένας θεσμός που θα δίνει τη δυνατότητα σε κάθε ένα μας –ανεξάρτητα από την ηλικία, το επάγγελμα, το μορφωτικό επίπεδο -να διευρύνουμε τους πνευματικούς ορίζοντές μας, να αναπτύξουμε την κρίση μας, να αποκτήσουμε περισσότερες γνώσεις. Ενότητες εκπαιδευτικών μαθημάτων με διάφορα γνωστικά αντικείμενα (Ιστορία, Αρχαιολογία, Θεολογία, Πολιτικές Επιστήμες, Φιλοσοφία, Κοινωνιολογία, Ψυχολογία, Παιδαγωγικά, Ποίηση, Λογοτεχνία, Θέατρο, Κινηματογράφος, Λαογραφία κ.ά.) σίγουρα θα προκαλέσουν το ενδιαφέρον μεγάλης ομάδας συμπολιτών μας.
Προτεραιότητα κατά τη γνώμη μας πρέπει να δοθεί:
α) στην τοπική Ιστορία. Είναι λυπηρό να διαπιστώνεις ότι η πλειονότητα των Αμοργίνων αγνοούμε τον πολιτισμό αυτού του τόπου σε αντίθεση με πολλούς επισκέπτες του νησιού μας από όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου που όχι μόνο είναι ενημερωμένοι αλλά ενδιαφέρονται να πληροφορηθούν περισσότερο.
β) Γνωριμία με το έργο των ανθρώπων των Γραμμάτων και των Τεχνών που εμπνεύστηκαν από την Αμοργό αλλά με Αμοργιανούς που είναι καταξιωμένοι στο χώρο αυτό πανελλαδικά.
γ) Σε Θέματα αγωγής παιδιών και εφήβων. Οι νέοι μας είναι το μέλλον. Όταν δεν φροντίζεις για το μέλλον, έχεις τελειώσει. Εισηγήσεις, σεμινάρια και επιμορφωτικά προγράμματα από εγνωσμένου κύρους ψυχολόγους, παιδαγωγούς, παιδοψυχιάτρους που θα απευθύνονται σε γονείς, νέες και νέους και σε εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων. Σε μια εποχή πνευματικής ξηρασίας, ανεύθυνης και επικίνδυνης παραπληροφόρησης ο θεσμός αυτός θα αποτελέσει πνευματική ανάσα στο απομονωμένο νησί μας. Η εκπαίδευση στο νησί μας πρέπει να συμβάλλει συν τοις άλλοις στη μύηση των νέων στην ομορφιά, την παράδοση και τον πολιτισμό της Αμοργού.

Να φτάσουν να νιώσουν κάποτε αυτό που έγραψε ο Μανώλης Γλέζος :

«Η Αμοργός, λοιπόν, η πρώτη μνήμη. Αλλά όχι μόνον αυτό. Η Αμοργός με την αίσθηση της αφής .Από την πρώτη γνωριμιά ως τη σημερινή. Όσες φορές και με όποιον τρόπο κι αν τη γνώρισα. Η Αμοργός ζει μέσα μου, υπάρχει μέσα μου, πρώτα και κυριαρχικά ως αφή, αλλά και ως όραση, ως ακοή, ως οσμή, ως γεύση. Κι ακόμα ως γνώση κι ως ζωή. Ως ένα κομμάτι από τον εαυτό μου, ως μια δυνητική προέκταση του είναι μου»